Jezus pełnił swą ziemską służbę zaledwie jakieś pół roku, gdy Nikodem rozpoznał, że ‛jako nauczyciel przyszedł on od Boga’. Będąc pod wrażeniem cudów, których Jezus dokonał w Jerozolimie podczas Paschy w roku 30, Nikodem przychodzi pod osłoną nocy, by wyznać swą wiarę w tego nauczyciela i dowiedzieć się o nim czegoś więcej. Wówczas Jezus oznajmia mu głęboką prawdę o potrzebie ‛ponownego narodzenia się’, aby wejść do Królestwa Bożego. Przy tej okazji wypowiada też następujące słowa: „Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby nikt, kto w niego wierzy, nie został zgładzony, lecz miał życie wieczne” (Jana 3:1-16).

Jakże wspaniała perspektywa otwiera się przed Nikodemem! Może stać się bliskim współpracownikiem Jezusa i naocznie obserwować różne dziedziny jego życia na ziemi. Będąc żydowskim dostojnikiem i nauczycielem w Izraelu, Nikodem ma rzetelną wiedzę ze Słowa Bożego. Odznacza się też wnikliwością, której dowiódł rozpoznaniem w Jezusie nauczyciela posłanego przez Boga. Interesuje się sprawami duchowymi i jest niezwykle pokorny. Jakże trudno musi być członkowi żydowskiego sądu najwyższego uznać syna skromnego cieśli za człowieka, którego przysłał Bóg! Wszystkie te przymioty ogromnie pomagają zostać uczniem Jezusa.

Przede wszystkim Jan napisał, że ów żydowski dostojnik „przyszedł do (...) [Jezusa] w nocy” (Jana 3:2). Pewien biblista sugeruje: „Nikodem przybył porą nocną nie ze strachu, ale żeby uniknąć tłumów, które przeszkodziłyby mu w rozmowie z Jezusem”. Niemniej Jan określił Nikodema mianem ‛człowieka, który za pierwszym razem przyszedł do Jezusa nocą’, w tym samym kontekście, w którym Józefa z Arymatei nazwał „uczniem Jezusa, ale potajemnym, z bojaźni przed Żydami” (Jana 19:38, 39). Najwyraźniej więc Nikodem odwiedził Jezusa pod osłoną nocy „z bojaźni przed Żydami”, podobnie jak inni za jego czasów obawiali się utrzymywać jawne kontakty z Chrystusem (Jana 7:13).