ZADANIA tego nie byliby w stanie wykonać w ciągu paru dni, tygodni czy miesięcy. Uczniowie jednak nie zwlekali i natychmiast zaczęli głosić. Nie przestali też interesować się „przywróceniem”, inaczej odrodzeniem. Wspomniał o nim apostoł Piotr, gdy przemawiał do tłumu zebranego w Jerozolimie: „Okażcie skruchę i nawróćcie się, by zostały zmazane wasze grzechy, żeby od osoby Jehowy nadeszły pory orzeźwienia i żeby on posłał ustanowionego dla was Chrystusa, Jezusa, którego niebo musi w sobie zatrzymać aż do czasów przywrócenia wszystkiego, o czym Bóg mówił przez usta swych świętych proroków, którzy żyli w dawnych czasach” (Dzieje 3:19-21).

Jak oznajmił apostoł Piotr rzeszy w Jerozolimie, niebo ‛zatrzymało w sobie Jezusa’. Działo się tak do roku 1914, kiedy otrzymał on władzę i rozpoczął panowanie w charakterze Króla wyznaczonego przez Boga. Wówczas, zgodnie z przepowiednią Piotra, Jehowa „posłał” swego Syna w tym sensie, że pozwolił mu odegrać główną rolę w swym zamierzeniu. W Biblii opisano to wydarzenie językiem symboli: „I [niebiańska organizacja Boża] urodziła syna, mężczyznę [Królestwo Boże pod wodzą Jezusa Chrystusa], który ma paść wszystkie narody rózgą żelazną” (Objawienie 12:5).