ITALSKI, ODDZIAŁ

Oddział wojska rzymskiego, w którym służył jako centurion Korneliusz z Cezarei. Biblia tylko raz wspomina, że był on „setnikiem tak zwanego oddziału italskiego” (Dz 10:1). Zapewne chodziło o kohortę, nazywaną „italską” dla odróżnienia od zwykłych oddziałów rzymskich. Kohorta w pełnym składzie liczyła ok. 600 ludzi, co stanowiło mniej więcej dziesiątą część legionu. Nazwa sugeruje, że służyli w niej prawdopodobnie ochotnicy wyszkoleni w Italii, posiadający obywatelstwo rzymskie od urodzenia lub dzięki wyzwoleniu.

Pismo Święte nie podaje, czy „oddział italski” stacjonował w Cezarei. Powiedziano tylko, że Korneliusz, jeden z jego setników, miał tam swój dom (Dz 10:1, 2, 22, 24).

Z Italii niewątpliwie pochodził Korneliusz, setnik „oddziału italskiego” mieszkający w Cezarei (Dz 10:1). W mieście tym Paweł był sądzony przez Festusa i odwołał się do Cezara. Przewieziono go potem przez morze do Miry, gdzie wraz z innymi więźniami trafił na statek ze zbożem płynący z Aleksandrii do Italii (Dz 25:6, 11, 12; 27:1, 5, 6). Przeżywszy katastrofę morską, musieli przezimować na Malcie. Prawdopodobnie wiosną 59 r. n.e. Paweł stanął na ziemi italskiej w Regium, na „wielkim palcu” półwyspu. Wkrótce potem zszedł na ląd w mieście Puteoli nad Zatoką Neapolitańską, ponad 160 km na pd. od Rzymu. Paweł zatrzymał się na tydzień u braci z miejscowego zboru, po czym wyruszył do stolicy Drogą Apijską, na której spotkał się z braćmi z Rzymu, gdy wyszli mu naprzeciw „aż do Rynku Appiusza i do Trzech Gospód” (Dz 28:11-16). W Italii też, prawdopodobnie pod koniec pierwszego pobytu w więzieniu lub krótko po odzyskaniu wolności ok. r. 61, napisał List do Hebrajczyków (Heb 13:24).