22, 23. Jak chrześcijanie z Antiochii dali wyraz braterskiej miłości i jak robią to dzisiejsi słudzy Boży?

²² Po raz pierwszy to właśnie w Antiochii „dzięki kierownictwu Bożemu nazwano uczniów chrześcijanami” (Dzieje 11:26b). W języku greckim ta zaakceptowana przez Boga nazwa trafnie opisuje osoby, które w swoim życiu wzorują się na Chrystusie. Z czasem do zboru dołączało coraz więcej ludzi z innych narodów. Czy między nimi a uczniami pochodzenia żydowskiego nawiązała się więź braterstwa? Zobaczmy, co się wydarzyło, gdy około 46 roku nastał wielki głóde. Takie klęski szczególnie dawały się we znaki ludziom biednym, niemającym zapasów żywności ani pieniędzy. Podczas tamtego głodu żydowscy chrześcijanie z Judei, wśród których musiało być wielu ubogich, znaleźli się w potrzebie. Kiedy o ich sytuacji usłyszeli bracia z Antiochii — w tym także wywodzący się z innych narodów — wysłali do Judei pomoc (Dzieje 11:29). Dali więc wyraz szczerej chrześcijańskiej miłości!