„Z nich największa jest miłość”

„Teraz jednak pozostaje wiara, nadzieja, miłość — te trzy; lecz z nich największa jest miłość” (1 KORYNTIAN 13:13).

1. Co pewien antropolog powiedział na temat miłości?

JEDEN z najwybitniejszych antropologów świata napisał kiedyś: „Po raz pierwszy w dziejach naszego gatunku uświadamiamy sobie, że najważniejszą z podstawowych potrzeb psychicznych człowieka jest potrzeba miłości. Zajmuje ona centralne miejsce pośród wszystkich potrzeb ludzkich, tak jak Słońce, obiegane przez planety i znajdujące się w centrum Układu Słonecznego. (...) Dziecko nie kochane bardzo się różni pod względem biochemicznym, fizjologicznym i psychicznym od dziecka darzonego miłością. To pierwsze nawet inaczej rośnie. Wiemy obecnie, że życiu narodzonej istoty ludzkiej powinna nieodłącznie towarzyszyć miłość. Oczywiście nie ma w tym nic nowego. Jest to po prostu świadectwo prawdziwości Kazania na Górze”.

2. (a) Jak apostoł Paweł ukazuje doniosłe znaczenie miłości? (b) Jakie pytania zasługują na naszą uwagę?

² Jak przyznał ów przedstawiciel nauki świeckiej, powyższa prawda o doniosłym znaczeniu miłości dla szczęścia człowieka istotnie nie jest niczym nowym. Uczeni dostrzegają jej głębię dopiero teraz, ale w Słowie Bożym znajduje się ona od przeszło 19 stuleci. Dlatego apostoł Paweł mógł napisać: „Teraz jednak pozostaje wiara, nadzieja, miłość — te trzy; lecz z nich największa jest miłość” (1 Koryntian 13:13). Czy wiesz, dlaczego miłość jest większa niż wiara i nadzieja? Dlaczego można powiedzieć, że miłość to największy ze wszystkich przymiotów Bożych i owoców Jego ducha?

7. Czym się charakteryzuje miłość a·gaʹpe i jak została okazana?

⁷ A jakiego wyrazu greckiego użył Paweł w Liście 1 do Koryntian 13:13, gdzie wymienił wiarę, nadzieję i miłość, po czym oświadczył, że „z nich największa jest miłość”? Słowo to brzmi a·gaʹpe i występuje również w wypowiedzi Jana: „Bóg jest miłością” (1 Jana 4:8, 16, BT). Tą miłością rządzą zasady. W jej zakres może, lecz nie musi wchodzić tkliwość i przywiązanie, natomiast jej istotą zawsze jest niesamolubne uczucie, które każe wyświadczać drugim dobro bez względu na ich zasługi czy ewentualne własne korzyści. Bóg, pobudzany taką miłością, ofiarował swój najdroższy skarb, swego jednorodzonego Syna, Jezusa Chrystusa, „aby żaden wierzący w niego nie zginął, lecz by miał życie wieczne” (Jana 3:16). Apostoł Paweł słusznie przypomina: „Rzadko się zdarza, że ktoś umrze za sprawiedliwego; prędzej za dobrego gotów ktoś umrzeć. Bóg zaś daje dowód swojej miłości ku nam przez to, że kiedy byliśmy jeszcze grzesznikami, Chrystus za nas umarł” (Rzymian 5:7, 8, Bw). Istotnie, a·gaʹpe pobudza do wyświadczania drugim dobra niezależnie od ich pozycji życiowej albo od związanych z tym kosztów.

Dlaczego większa niż wiara i nadzieja?

8. Dlaczego a·gaʹpe góruje nad wiarą?

⁸ Dlaczego jednak Paweł napisał, że miłość tego rodzaju (a·gaʹpe) jest większa niż wiara? W Liście 1 do Koryntian 13:2 wyznał: „Gdybym miał dar prorokowania i był obeznany ze wszystkimi świętymi tajemnicami oraz wszelką wiedzą, i gdybym miał wszystką wiarę, tak iżbym góry przenosił, ale nie miał miłości, byłbym niczym” (por. Mateusza 17:20). Faktycznie, gdyby naszym staraniom o pogłębienie wiedzy i wiary przyświecał samolubny cel, nie zapewniłyby nam one nagrody od Boga. Podobnie Jezus wskazał, że choć niektórzy będą ‛prorokować w jego imieniu, wypędzać demony w jego imieniu i w jego imieniu dokonywać wielu potężnych dzieł’, nie zaskarbią sobie jego uznania (Mateusza 7:22, 23).

9. Z jakiego względu miłość przewyższa nadzieję?

⁹ A dlaczego miłość a·gaʹpe przewyższa również nadzieję? Otóż nadzieja może być nacechowana egoizmem, jeśli komuś zależy głównie na swoich sprawach, podczas gdy miłość „nie upatruje własnych korzyści” (1 Koryntian 13:4, 5). Ponadto nadzieja — na przykład na ocalenie w „wielkim ucisku” i przeżycie do nowego świata — kończy się z nadejściem przedmiotu oczekiwań (Mateusza 24:21). Paweł tak to ujął: „W tej bowiem nadziei zostaliśmy wybawieni; lecz nadzieja, którą się ogląda, nie jest nadzieją, bo gdy człowiek coś widzi, czy ma na to dopiero nadzieję? Ale jeśli mamy nadzieję na coś, czego nie widzimy, w dalszym ciągu wytrwale na to czekamy” (Rzymian 8:24, 25). Miłość wszystko przetrzymuje i nigdy nie zawodzi (1 Koryntian 13:7, 8). Tak więc niesamolubna miłość (a·gaʹpe) przewyższa zarówno wiarę, jak i nadzieję.