ARETAS

(„zacny; dostojny”).

W czasie gdy Damaszek podlegał ostatniemu z kilku arabskich królów o tym imieniu, tamtejszy namiestnik przyłączył się do spisku Żydów na życie apostoła Pawła. Paweł ratował się ucieczką przez okno w murze miejskim, skąd został opuszczony w wiklinowym koszu (Dz 9:23-25; 2Ko 11:32, 33).

Aretas wydał córkę za Heroda Antypasa (zob. HEROD 2), który potem rozwiódł się z nią, by poślubić Herodiadę. Ten cudzołożny związek potępił Jan Chrzciciel (Mt 14:3, 4). Aretas, zirytowany dodatkowo sporami granicznymi, zaatakował Antypasa i doszczętnie rozgromił jego siły. Cesarz Tyberiusz rozkazał wtedy rządcy Syrii Witeliuszowi przywieźć Aretasa żywego bądź martwego. Chociaż Witeliusz nie był przyjacielem Antypasa, zbierał wojsko, jednak gdy w r. 37 Tyberiusz umarł, kampania przeciw Aretasowi została odwołana. Następca Tyberiusza, Kaligula, zmienił politykę zagraniczną: urząd Antypasa powierzył Herodowi Agryppie I, Aretasowi zaś pozwolił władać Damaszkiem. Zachowała się damasceńska moneta z imieniem Aretasa, którą datuje się właśnie na ten okres.