Okazuj wiarę ugruntowaną na prawdzie

„Bez wiary nie można zdobyć Jego upodobania, bo kto się zbliża do Boga, musi wierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy Go pilnie szukają” (HEBRAJCZYKÓW 11:6).

1, 2. Na jaką próbę została wystawiona wiara Adama i jaki był jej wynik?

WIARA nie ogranicza się do przeświadczenia, że Bóg istnieje. Pierwszy człowiek, Adam, nie miał żadnych wątpliwości co do tego, iż Jehowa jest realnym bytem. Mógł przecież porozumiewać się z Bogiem, najprawdopodobniej za pośrednictwem Jego Syna, zwanego Słowem (Jana 1:1-3; Kolosan 1:15-17). Utracił jednak widoki na życie wieczne, gdyż nie dopisał pod względem okazywania posłuszeństwa i wiary.

² Kiedy Ewa sprzeciwiła się Jehowie, przyszłe szczęście Adama wydawało się zagrożone. Już sama myśl o utracie towarzyszki życia wystawiła jego wiarę na próbę! Czy Bóg będzie w stanie tak pokierować sprawami, by Adam w dalszym ciągu mógł się cieszyć szczęściem i pomyślnością? Przyłączając się do buntu Ewy, pierwszy człowiek pokazał, że wcale na to nie liczył. Zamiast pilnie zabiegać o kierownictwo Boże, usiłował rozwiązać problem po swojemu. Wskutek braku wiary w Jehowę ściągnął śmierć na siebie i swe potomstwo (Rzymian 5:12).

Co to jest wiara?

3. Czym się różni biblijna definicja wiary od definicji z pewnego słownika?

³ W pewnym słowniku zdefiniowano wiarę jako „mocne przeświadczenie o czymś, na co brak dowodu”. Jednakże Biblia nie formułuje takiego poglądu, uwydatnia natomiast coś zgoła przeciwnego — wiara opiera się na faktach, na realiach, na prawdzie. Pismo Święte wyjaśnia: „Wiara jest to niezawodne oczekiwanie spraw spodziewanych, oczywisty przejaw rzeczy istniejących, choć nie oglądanych” (Hebrajczyków 11:1). Prawdziwa wiara wywołuje u człowieka niezłomne przekonanie, że wszystko, co obiecał Bóg, jest tak pewne, jak gdyby już się spełniło. Fakty przemawiające za istnieniem nie oglądanych rzeczywistości są tak wymowne, iż wiara została tu uznana za równoważną z tego rodzaju dowodami.

4. Jak wspomniany tu leksykon popiera biblijną definicję wiary?

⁴ W New World Translation (Przekład Nowego Świata) forma kauzatywna hebrajskiego czasownika ʼa·manʹ jest niekiedy oddawana słowem „wierzyć”. Według leksykonu Theological Wordbook of the Old Testament (Słownik teologiczny Starego Testamentu) „podstawowe znaczenie tego rdzenia [ʼa·manʹ] zawiera myśl o pewności (...) w przeciwieństwie do współczesnych koncepcji wiary jako czegoś możliwego i oczekiwanego, ale nie pewnego”. To samo dzieło informuje: „Derywat ʼāmēn, czyli ‚zaprawdę’, został przeniesiony do Nowego Testamentu w postaci amēn, a stąd wywodzi się także angielski [oraz polski] wyraz ‚amen’. Jezus wielokrotnie nim się posługiwał (Mt 5:18, 26 etc.), by podkreślić niezawodność tego, o czym mówił”. Również występujący w Chrześcijańskich Pismach Greckich odpowiednik polskiego słowa „wiara” oznacza przekonanie oparte na niezbitych faktach, na prawdzie.

5. Jak w starożytnych dokumentach handlowych posługiwano się greckim odpowiednikiem wyrażenia „niezawodne oczekiwanie”, występującego w Hebrajczyków 11:1, i jakie znaczenie ma to dla chrześcijan?

⁵ Grecki wyraz (hy·poʹsta·sis) oddany w Liście do Hebrajczyków 11:1 za pomocą sformułowania „niezawodne oczekiwanie” często występował w starożytnych papirusowych dokumentach handlowych w związku z czymś, co stanowiło gwarancję objęcia kiedyś w posiadanie określonych dóbr. Bibliści Moulton i Milligan proponują więc tłumaczenie: „Wiara jest aktem własności rzeczy spodziewanych” (Vocabulary of the Greek Testament). Jeżeli ktoś ma akt własności, to niewątpliwie ma też prawo do „niezawodnego oczekiwania”, że pewnego dnia otrzyma daną posiadłość.

6. Co oznacza greckie słowo przetłumaczone w Hebrajczyków 11:1 na „oczywisty przejaw”?

⁶ Wyraz przetłumaczony w omawianym wersecie na „oczywisty przejaw” (eʹleg·chos) kojarzy się z przedstawianiem dowodów, zwłaszcza ukazujących sprawę w innym świetle, niżby to wynikało z pozorów. Niepodważalne, przekonywające dowody ujawniają to, czego poprzednio nie wzięto pod uwagę, i w rezultacie obalają poglądy, które tylko wydawały się prawdziwe. A zatem ani w Pismach Hebrajskich, ani w Pismach Greckich wiara bynajmniej nie jest „mocnym przeświadczeniem o czymś, na co brak dowodu”. Wprost przeciwnie, jest ugruntowana na prawdzie.

Fundament w postaci podstawowych prawd

7. Jak Paweł i Dawid określili ludzi zaprzeczających istnieniu Boga?

⁷ Jedną z podstawowych prawd wyłuszczył apostoł Paweł, pisząc: „Niewidzialne przymioty [Boga] są przecież wyraźnie widoczne od stworzenia świata, gdyż pojmuje się je przez to, co zostało uczynione — nawet Jego wieczystą moc i Boskość; tak więc [przeciwnicy prawdy] nie mają wymówki” (Rzymian 1:20). Istotnie, „niebiosa opowiadają chwałę Boga”, a „ziemia jest pełna [Jego] dóbr” (Psalm 19:2, Bw; 104:24, Bw). A co wtedy, gdy ktoś nie chce brać pod uwagę tych dowodów? Psalmista Dawid odpowiada: „Niegodziwy zgodnie ze swą wyniosłością [„w swej arogancji”, The New English Bible] nie szuka Boga; wszystkie jego myśli to: ‚Nie ma Boga’” (Psalm 10:4; 14:1). Do podstawowych prawd stanowiących fundament wiary należy istnienie Boga.

8. Jaką pewność i rozeznanie mają ludzie okazujący wiarę?

⁸ Ale Jehowa nie tylko istnieje; jest On godzien zaufania, a na Jego obietnicach można polegać. Swego czasu oświadczył: „Zaprawdę, jak umyśliłem, tak się stanie, i jak postanowiłem, tak nastąpi” (Izajasza 14:24, BT; 46:9, 10). Nie są to słowa bez pokrycia. Fakty dowodzą, że spełniły się już setki proroctw zapisanych w Słowie Bożym. Ludzie okazujący wiarę, oświeceni tymi informacjami, potrafią także dostrzec spełnianie się wielu innych proroctw biblijnych (Efezjan 1:18). Na przykład widzą „znak” obecności Jezusa, obejmujący między innymi wzmożoną działalność polegającą na obwieszczaniu ustanowionego Królestwa. Są też świadkami przepowiedzianego rozwoju czystego wielbienia (Mateusza 24:3-14; Izajasza 2:2-4; 60:8, 22). Wiedzą, że narody wkrótce zawołają: „Pokój i bezpieczeństwo!”, po czym Bóg niezwłocznie ‛wytraci tych, którzy niszczą ziemię’ (1 Tesaloniczan 5:3; Objawienie 11:18, Bw). Jakimż dobrodziejstwem jest wiara ugruntowana na proroczych prawdach!

Owoc ducha świętego

9. Jaki związek zachodzi między wiarą a duchem świętym?

⁹ Prawda leżąca u podstaw wiary zawarta jest w Biblii, spisanej pod natchnieniem świętego ducha Jehowy (2 Samuela 23:2; Zachariasza 7:12; Marka 12:36). A zatem wiara nie może się zrodzić bez działania ducha świętego. Właśnie dlatego Paweł napisał: „Owocem ducha jest [między innymi] (...) wiara” (Galatów 5:22). Niestety, wiele osób odrzuca prawdę Bożą, kalając swe życie cielesnymi pożądliwościami oraz poglądami zasmucającymi ducha Bożego. W rezultacie „wiara nie jest rzeczą wszystkich”, nie wszyscy bowiem posiadają fundament, na którym można ją zbudować (2 Tesaloniczan 3:2, Bw; Galatów 5:16-21; Efezjan 4:30).

10. Jak niektórzy starożytni słudzy Jehowy potwierdzili swą wiarę?

¹⁰ Jednakże niektórzy potomkowie Adama okazywali wiarę. W 11 rozdziale Listu do Hebrajczyków wspomniano o Ablu, Henochu, Noem, Abrahamie, Sarze, Izaaku, Jakubie, Józefie, Mojżeszu, Rachab, Gedeonie, Baraku, Samsonie, Jefcie, Dawidzie i Samuelu oraz o wielu innych nie wymienionych z imienia sługach Jehowy, którzy „dali o sobie świadectwo dzięki swej wierze”. Zwróćmy uwagę, do jakich czynów pobudziła ich wiara. To właśnie dzięki wierze Abel „złożył Bogu ofiarę”, Noe „zbudował arkę”, Abraham „usłuchał, gdy go wezwano, żeby poszedł na miejsce, które miał otrzymać w dziedzictwie”, a Mojżesz „opuścił Egipt” (Hebrajczyków 11:4, 7, 8, 27, 29, 39).

11. Co wynika z Dziejów Apostolskich 5:32, jeśli chodzi o ludzi posłusznych Bogu?

¹¹ Wszyscy ci słudzy Jehowy nie poprzestawali, rzecz jasna, na okazywaniu wiary w istnienie Boga. Pokładali w Nim ufność, pewni, że „nagradza tych, którzy Go pilnie szukają” (Hebrajczyków 11:6). Wykonywali to, do czego ich pobudzał duch Boży, i działali zgodnie z dostępnym wówczas dokładnym poznaniem prawdy, mimo iż było stosunkowo ograniczone. Jakże różnili się od Adama! Pierwszy człowiek nie postępował zgodnie z wiarą ugruntowaną na prawdzie ani nie podporządkował się kierownictwu ducha świętego. A Bóg daje swego ducha tylko tym, którzy są Mu posłuszni (Dzieje 5:32).

12. (a) W co wierzył Abel i jak to okazał? (b) Czego nie otrzymali przedchrześcijańscy świadkowie na rzecz Jehowy, mimo iż byli ludźmi wiary?

¹² Pobożny Abel w przeciwieństwie do swego ojca Adama był człowiekiem wiary. Od swoich rodziców zapewne dowiedział się o proroctwie, które Jehowa wypowiedział do węża: „Ustanowię też nieprzyjaźń między tobą a niewiastą i między nasieniem twoim a jej nasieniem. On rozgniecie ci głowę, a ty mu rozgnieciesz piętę” (Rodzaju 3:15). W ten sposób Bóg obiecał zniszczyć zło oraz przywrócić sprawiedliwość. Abel nie wiedział, jak do tego dojdzie, ale pobudzany silną wiarą w to, iż Bóg nagradza ludzi, którzy Go pilnie szukają, złożył Mu ofiarę. Niewątpliwie dużo rozmyślał nad tym proroctwem. Musiał też wierzyć, że spełnienie obietnicy Bożej i wydźwignięcie rodzaju ludzkiego do stanu doskonałości będzie wymagać przelania krwi, toteż złożył godną przyjęcia ofiarę ze zwierząt. Abel i inni przedchrześcijańscy świadkowie na rzecz Jehowy niewątpliwie odznaczali się wiarą, „nie dostąpili jednak spełnienia obietnicy” (Hebrajczyków 11:39).

Doskonalenie wiary

13. (a) Czego się dowiedzieli Abraham i Dawid na temat spełnienia obietnicy Bożej? (b) Dlaczego można powiedzieć, że ‛prawda nastała za pośrednictwem Jezusa’?

¹³ W ciągu stuleci Bóg stopniowo objawiał kolejne prawdy dotyczące sposobu spełnienia obietnicy co do ‛nasienia niewiasty’. Abrahamowi oświadczył: „Za pośrednictwem twojego nasienia na pewno zjednają sobie błogosławieństwo wszystkie narody ziemi” (Rodzaju 22:18). Później król Dawid dowiedział się, że obiecanym Nasieniem będzie ktoś z jego dynastii. Pojawiło się ono w 29 roku n.e. w osobie Jezusa Chrystusa (Psalm 89:4, 5, Bw; Mateusza 1:1; 3:16, 17). W przeciwieństwie do pierwszego człowieka „ostatni Adam”, Jezus Chrystus, był wzorem w okazywaniu wiary (1 Koryntian 15:45). Całe swe życie poświęcił służbie dla Jehowy. Spełniły się na nim liczne proroctwa zapowiadające przyjście Mesjasza. W ten sposób rzucił snop światła na prawdę o obiecanym Nasieniu i ustanowił rzeczywiste odpowiedniki proroczych pierwowzorów z Prawa Mojżeszowego (Kolosan 2:16, 17). Można więc było powiedzieć, iż ‛prawda nastała za pośrednictwem Jezusa Chrystusa’ (Jana 1:17).

14. Jak apostoł Paweł zwrócił uwagę chrześcijan w Galacji na nowy aspekt wiary?

¹⁴ Kiedy za pośrednictwem Chrystusa nastała prawda, wiara w „obietnicę” zyskała mocniejszą podstawę. Została ugruntowana, otrzymała niejako nowy wymiar. W związku z tym w liście do namaszczonych współchrześcijan Paweł oświadczył: „Pismo poddało wszystko razem pod dozór grzechu, aby okazującym wiarę dana była obietnica wynikająca z wiary w Jezusa Chrystusa. Jednak nim ta wiara przyszła, byliśmy strzeżeni pod prawem, wspólnie oddani pod dozór wyglądając wiary, która miała być objawiona. Prawo stało się zatem wychowawcą prowadzącym nas do Chrystusa, abyśmy dzięki wierze zostali uznani za sprawiedliwych. Ale teraz, gdy ta wiara przyszła, nie podlegamy już wychowawcy. Dzięki wierze w Chrystusa Jezusa wszyscy przecież jesteście synami Bożymi” (Galatów 3:22-26).

15. Jedynie w jaki sposób wiara mogła zostać udoskonalona?

¹⁵ Poprzednio Izraelici odnosili się z wiarą do Bożego sposobu postępowania z nimi na podstawie przymierza Prawa. Teraz jednak musieli ją o coś wzbogacić. O co? Musieli uznać namaszczonego duchem Jezusa, do którego miało ich doprowadzić Prawo Mojżeszowe. Tylko w ten sposób wiara okazywana w czasach przedchrześcijańskich mogła zostać wydoskonalona. Jakież to było ważne, żeby ci pierwsi chrześcijanie ‛wpatrywali się pilnie w Głównego Pełnomocnika i Udoskonaliciela ich wiary’! (Hebrajczyków 12:2). W gruncie rzeczy jest to potrzebne wszystkim naśladowcom Chrystusa.

16. Jak i dlaczego doszło do zesłania większej miary ducha świętego?

¹⁶ Czy pogłębieniu znajomości prawdy Bożej oraz udoskonaleniu wiary miało towarzyszyć zesłanie większej miary ducha świętego? Tak. W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. na pierwszych chrześcijan został wylany duch Boży — obiecany przez Jezusa wspomożyciel (Jana 14:26; Dzieje 2:1-4). Zaczął on w zupełnie nowy sposób oddziaływać na nich jako na namaszczonych braci Chrystusa. Ich wiara, będąca owocem ducha świętego, została umocniona, dzięki czemu byli teraz odpowiednio wyposażeni do zleconego im ogromnego dzieła pozyskiwania uczniów (Mateusza 28:19, 20).

17. (a) Jak po roku 1914 nadeszła prawda i została udoskonalona wiara? (b) Co świadczy o działaniu ducha świętego od roku 1919?

¹⁷ Wiara „przyszła” ponad 1900 lat temu, gdy Jezus został namaszczony jako Król mający kiedyś objąć tron. Ale ponieważ dzisiaj jest on już niebiańskim Władcą, objawiona prawda, będąca podstawą naszej wiary, niezmiernie się wzbogaciła, a wiara — udoskonaliła. Wzmogło się też oddziaływanie ducha świętego. Było to wyraźnie widać w roku 1919, gdy pod jego wpływem oddani słudzy Boży ocknęli się ze stanu niemalże całkowitej nieaktywności (Ezechiela 37:1-14; Objawienie 11:7-12). Zostały wówczas położone podwaliny pod raj duchowy, który w następnych dziesięcioleciach z roku na rok stawał się coraz bardziej okazały i chwalebny. Czyż mógł istnieć wymowniejszy dowód oddziaływania świętego ducha Jehowy?

Dlaczego należy badać swoją wiarę

18. Jak izraelscy zwiadowcy różnili się między sobą pod względem wiary?

¹⁸ Wkrótce po wyjściu z niewoli egipskiej Izraelici wysłali dwunastu mężczyzn na przeszpiegi do Kanaanu. Jednakże dziesięciu z nich okazało brak wiary, wątpiąc, czy Jehowa zdoła spełnić obietnicę dania Izraelowi tej ziemi. Kierowali się tym, co widzieli, rzeczami materialnymi. Z całej dwunastki tylko Jozue i Kaleb pokazali, że chodzą dzięki wierze, a nie dzięki widzeniu (por. 2 Koryntian 5:7). Wiara ich została nagrodzona, gdyż spośród wspomnianych mężczyzn tylko oni weszli do Ziemi Obiecanej (Liczb 13:1-33; 14:35-38).

19. Dlaczego fundament, na którym opiera się nasza wiara, jest dziś mocniejszy niż kiedykolwiek przedtem, i co mimo to powinniśmy czynić?

¹⁹ Stoimy u progu sprawiedliwego nowego świata tworzonego przez Boga. Jeżeli chcemy tam wejść, musimy mieć wiarę. Na szczęście jej fundament w postaci prawdy jest dziś solidny jak jeszcze nigdy. Możemy korzystać z kompletnego Słowa Bożego, z przykładu Jezusa Chrystusa i jego namaszczonych naśladowców, ze wsparcia milionów duchowych braci i sióstr oraz z przeobfitej pomocy świętego ducha Bożego. Mimo to powinniśmy sprawdzać swoją wiarę i ją wzmacniać, póki jeszcze jest to możliwe.

20. Jakie pytania warto sobie zadać?

²⁰ Może powiesz: Ależ ja wierzę, że to prawda. Jak silna jest jednak twoja wiara? Zadaj sobie pytania: Czy niebiańskie Królestwo Jehowy jest dla mnie równie realne jak każdy rząd ludzki? Czy uznaję i w pełni popieram widzialną organizację Jehowy oraz jej Ciało Kierownicze? Czy uzmysławiam sobie, że narody są obecnie wmanewrowywane w sytuację poprzedzającą Armagedon? Czy moją wiarę można porównać z wiarą „wielkiego obłoku świadków”, przedstawionego w 11 rozdziale Listu do Hebrajczyków? (Hebrajczyków 12:1; Objawienie 16:14-16).

21. Do czego pobudza wiara i jakich błogosławieństw zaznają osoby, które ją przejawiają? (Wykorzystaj informacje z ramki na stronie 13).

²¹ Osoby mające wiarę ugruntowaną na prawdzie czują potrzebę działania. Składane przez nich ofiary wysławiania Bóg przyjmuje z uznaniem, podobnie jak ofiarę Abla (Hebrajczyków 13:15, 16). Wzorem Noego, posłusznego kaznodziei sprawiedliwości, ludzie tacy zabiegają o sprawiedliwość jako głosiciele Królestwa (Hebrajczyków 11:7; 2 Piotra 2:5). Tak jak Abraham są posłuszni Jehowie pomimo niewygód, nawet w najtrudniejszych sytuacjach. Podobnie jak wierni słudzy Jehowy w czasach starożytnych, otrzymują od swego miłującego, niebiańskiego Ojca liczne błogosławieństwa oraz dowody troskliwości (Mateusza 6:25-34; 1 Tymoteusza 6:6-10).

22. Jak można wzmacniać wiarę?

²² Co mógłbyś zrobić, gdybyś jako sługa Jehowy stwierdził, że pod tym czy innym względem twoja wiara jest słaba? Wzmocnij ją, pilnie studiując Słowo Boże. Pozwól, by z twoich ust obficie płynęła mowa prawdy — prawdy wypełniającej twe serce (Przysłów 18:4). Jeżeli nie będziesz tego systematycznie czynić, twoja wiara może się stać słaba, bierna, a nawet martwa (1 Tymoteusza 1:19; Jakuba 2:20, 26). Bądź zdecydowany nigdy do tego nie dopuścić. Błagaj Jehowę: „Zaradź memu niedowiarstwu!” (Marka 9:24, BT).

Jak odpowiesz?

◻ Co to jest wiara?

◻ Dlaczego wiara nie może istnieć w oderwaniu od prawdy i ducha świętego?

◻ Jak Jezus stał się Udoskonalicielem naszej wiary?

◻ Dlaczego powinniśmy sprawdzać, jak silna jest nasza wiara?

[Ramka na stronie 13]

OSOBY KIERUJĄCE SIĘ WIARĄ...

◻ opowiadają o Jehowie (2 Koryntian 4:13),

◻ spełniają uczynki, jakich dokonywał Jezus (Jana 14:12),

◻ są dla drugich źródłem zachęty (Rzymian 1:8, 11, 12),

◻ zwyciężają świat (1 Jana 5:5),

◻ nie muszą się niczego bać (Izajasza 28:16),

◻ będą mogły uzyskać życie wieczne (Jana 3:16).