LIDIA

Kobieta ta razem ze swymi domownikami należała do pierwszych osób w Europie, które przyjęły chrystianizm dzięki działalności apostoła Pawła w Filippi ok. 50 r. n.e. Pierwotnie mieszkała w Tiatyrze, mieście w Azji Mniejszej słynącym z farbiarstwa. Później przeniosła się do Filippi w Macedonii, gdzie sprzedawała purpurę — barwnik lub farbowane nim ubrania i tkaniny. Wygląda na to, że przewodziła swym domownikom (mogło chodzić m.in. o niewolników i sług), więc najwyraźniej była wdową lub panną (Dz 16:14, 15).

Lidię nazwano „czcicielką Boga”, co sugeruje, iż była żydowską prozelitką. W Filippi mieszkało chyba niewielu Żydów i nie było synagogi, dlatego w sabat Lidia i inne bogobojne kobiety zgromadzały się nad rzeką poza miastem. Gdy Paweł im głosił, Lidia uważnie się przysłuchiwała. Wraz ze swymi domownikami została ochrzczona, po czym nalegała na Pawła i jego towarzyszy, by się u niej zatrzymali: „Jeśli osądziliście, że jestem wierna Jehowie, to wejdźcie do mego domu”. Takiego szczerego zaproszenia nie można było odrzucić. Podróżujący razem z Pawłem Łukasz, pisarz Dziejów Apostolskich, dodał: „Wręcz przymusiła nas, żebyśmy weszli” (Dz 16:11-15).

Kiedy później Paweł i Sylas zostali uwolnieni z więzienia, ponownie wstąpili do domu Lidii. Udzielili tam zachęt braciom, a potem odeszli z Filippi (Dz 16:36-40).

Być może Paweł miał na myśli m.in. gościnność Lidii, gdy napisał do Filipian: „Zawsze dziękuję Bogu mojemu, ilekroć was wspominam w każdym moim błaganiu za wami wszystkimi, przedkładając swoje błaganie z radością, ze względu na wkład, jaki od pierwszego dnia aż do tej chwili wnosicie na rzecz dobrej nowiny” (Flp 1:3-5).