SCYTA

Członek wojowniczego ludu koczowniczego umiejscawianego na ogół na pn. i pn. wsch. od Morza Czarnego. Dowody zdają się wskazywać, że Scytowie docierali podczas swych wędrówek do zach. Syberii, w pobliże Mongolii. W I w. n.e. słowem „Scyta” określano najgorszego barbarzyńcę. Jednakże nawet tacy ludzie mogli zostać chrześcijanami i jako członkowie ciała Chrystusowego uzyskać taką samą pozycję jak inni wierzący. Apostoł Paweł napisał: „Nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, cudzoziemca, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz Chrystus jest wszystkim i we wszystkich” (Kol 3:11; zob. NACIĘCIA).