Dni ostatnie powiązane z odstępstwem. Wyrażenie „dni ostatnie” i podobne określenia bywają używane w związku z odstępstwem, które miało nastąpić w łonie zboru chrześcijańskiego. Apostoł Paweł napisał do Tymoteusza: „Natchniona wypowiedź wyraźnie mówi, że w późniejszych czasach niektórzy odpadną od wiary, zwracając uwagę na zwodnicze natchnione wypowiedzi oraz nauki demonów” (1Tm 4:1; por. Dz 20:29, 30). W swym drugim liście do Tymoteusza apostoł ponownie nawiązał do odstępstwa, łącząc je z „dniami ostatnimi”. Ze względu na nagminne łamanie prawych zasad miały to być „krytyczne czasy trudne do zniesienia”, a bardziej dosłownie: ‛srogie wyznaczone czasy’ (Int). Po szczegółowym opisaniu buntowniczego postępowania i przewrotnej postawy żyjących wtedy ludzi Paweł dodał: „Z nich bowiem wywodzą się mężczyźni, którzy chytrze wciskają się do domów i uprowadzają jako swych jeńców słabe kobiety obarczone grzechami, wiedzione rozmaitymi pragnieniami, takie, które zawsze się uczą, a jednak nigdy nie potrafią dojść do dokładnego poznania prawdy” (2Tm 3:1-7). Następnie przeciwstawił takie zdeprawowane osoby Tymoteuszowi, który ściśle trzymał się nauk apostoła. Zachęcił go, żeby ‛trwał w tym, czego się nauczył i w co po przekonaniu się uwierzył’ (2Tm 3:8-17; zob. też 4:3-5). Z kontekstu wyraźnie więc wynika, że apostoł z góry zapowiedział Tymoteuszowi, co się będzie działo wśród rzekomych chrześcijan i jakie będą ostateczne skutki takiego odstępstwa.

Również apostoł Piotr zawczasu przygotował współwyznawców na pojawienie się w zborze szkodliwych tendencji: „Podobnie (...) wśród was będą fałszywi nauczyciele. Właśnie oni cichaczem wprowadzą zgubne sekty i zaprą się nawet właściciela, który ich kupił, tak iż ściągną na siebie prędką zagładę. Ponadto wielu będzie naśladować ich rozpasanie” (2Pt 2:1, 2). To samo ostrzeżenie rozbrzmiewa w słowach Judy, który zachęcał chrześcijan do „podjęcia ciężkiej walki o wiarę”: „Wy zaś, umiłowani, przypomnijcie sobie wypowiedzi, które poprzednio wyrzekli apostołowie naszego Pana, Jezusa Chrystusa, że do was mawiali: ‚W czasie ostatnim będą szydercy, postępujący według własnych pragnień tego, co bezbożne’” (Judy 3, 17, 18). Odstępcy zaznaczyli swoją obecność już pod koniec I w. n.e., a obecnie skutki ich działania są widoczne gołym okiem. Wynika stąd, że nastały zapowiadane przez Pawła „dni ostatnie”.

Z przypowieści tej wynika, iż niegodziwe owoce odstępstwa staną się w pełni widoczne podczas „zakończenia systemu rzeczy” podlegającego władzy Szatana. Rozsądny jest więc wniosek, że ogół rzekomych chrześcijan będzie się wtedy odznaczać cechami, jakie według pisarzy Chrześcijańskich Pism Greckich miały charakteryzować ludzi żyjących w „dniach ostatnich”. Zacznie narastać bezprawie i nieposłuszeństwo wobec rodziców. Wielu będzie ‛bardziej miłować rozkosze niż Boga, zachowywać formę zbożnego oddania, ale sprzeniewierzać się jego mocy’ (2Tm 3:2-5). Pojawią się też „szydercy ze swym szyderstwem, postępujący według własnych pragnień i mówiący: ‚Gdzie jest ta jego obiecana obecność? Przecież od dnia, gdy nasi praojcowie zapadli w sen śmierci, wszystko trwa dokładnie tak, jak od początku stworzenia’” (2Pt 3:3, 4).