Matka Tymoteusza i zapewne też jego babka Loida dbały o to, by nie narzucać mu od najwcześniejszego dzieciństwa swoich osobistych poglądów; wiedziały, że tylko nauki Jehowy mogły mu udzielić mądrości prowadzącej do zbawienia. W liście skierowanym właśnie do Tymoteusza chrześcijański apostoł Paweł napisał: „Ty jednak trwaj przy tym, czego cię nauczono i w co z przekonaniem uwierzyłeś, wiedząc, od jakich osób się uczyłeś i że od wczesnego dzieciństwa znasz święte pisma, które potrafią udzielić ci mądrości ku zbawieniu dzięki wierze w łączności z Chrystusem Jezusem” (2 Tymoteusza 3:14, 15).

Tymoteusz z pewnością widział, jakimi ludźmi były jego matka i babka — że miały naprawdę duchowe usposobienie. Nie zwodziły go ani nie naciągały faktów dla samolubnych celów; obca im była obłuda. Tymoteusz nie miał więc żadnych wątpliwości co do prawd, których się uczył. Zapewne też sposób, w jaki się prowadził już jako dorosły mężczyzna, radował serce jego wiernej matki, okazał się bowiem gorliwym chrześcijaninem.