Jehowa — Bóg, który powziął zamierzenie

„Zaprawdę! Jak obmyśliłem, tak się też i stanie, i co postanowiłem, to się wypełni” (IZAJASZA 14:24, Biblia poznańska).

1, 2. Co wiele ludzi mówi na temat sensu życia?

NA CAŁYM świecie ludzie zastanawiają się nad sensem życia. Jeden z zachodnich przywódców politycznych zauważył: „Coraz więcej ludzi pyta: Kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy?” Kiedy pewna gazeta przeprowadziła wśród młodzieży ankietę na ten temat, najczęściej odpowiadano, iż człowiek istnieje po to, by „czynić wszystko, na co ma ochotę”, „brać z życia tyle, ile się da”, „użyć życia”, „wychować dzieci, zaznać szczęścia, a potem umrzeć”. Większość była przekonana, że na tym życiu wszystko się kończy. Nikt nie wspomniał o jakimś głębszym celu istnienia życia na ziemi.

² Pewien myśliciel konfucjański powiedział: „Właściwy sens życia znajdujemy w naszej zwykłej ludzkiej egzystencji”. W takim razie ludzie mieliby się wciąż rodzić, przez jakieś 70 czy 80 lat zmagać się z trudnościami, by następnie umrzeć i na zawsze pogrążyć się w niebycie. Z kolei jeden z ewolucjonistów oświadczył: „Być może pragnęlibyśmy znaleźć ‚wznioślejszą’ odpowiedź, ale takiej nie ma”. Dla wyznawców teorii ewolucji życie to walka o byt, której końcem jest śmierć. Poglądy na życie wyrażane przez takich filozofów nie zawierają absolutnie żadnej nadziei.

3, 4. Jak sytuacja światowa wpływa na zapatrywania wielu osób na życie?

³ Wielu powątpiewa w sens życia, widząc ogrom cierpień, które muszą znosić ludzie. W naszych czasach, kiedy to człowiek podobno wspiął się na wyżyny swych możliwości w przemyśle i nauce, około miliarda mieszkańców ziemi jest poważnie chorych lub niedożywionych. Każdego roku umiera z tego powodu miliony dzieci. Ponadto w XX wieku zginęło na wojnach cztery razy więcej ludzi niż w ciągu poprzednich 400 lat. Przestępczość, przemoc, narkomania, rozpad rodziny, AIDS oraz inne choroby przenoszone drogą płciową — lista negatywnych zjawisk stale się wydłuża. Przywódcy światowi nie znajdują żadnego rozwiązania tych problemów.

⁴ Zdając sobie sprawę z tej sytuacji, pewien człowiek tak oto wyraził pogląd wielu osób: „Życie jest pozbawione sensu. Nie ma głębszego znaczenia, skoro dzieje się tyle zła”. A starszy mężczyzna oświadczył: „Niemal całe życie zadawałem sobie pytanie, po co istnieję. Jeżeli nawet jest w tym jakiś cel, nic mnie to już nie obchodzi”. Mnóstwo ludzi nie wie, dlaczego Bóg dopuszcza cierpienia, toteż fatalne warunki na świecie ograbiają ich z wszelkiej realnej nadziei na przyszłość.

5. Dlaczego religie świata pogłębiają zamieszanie panujące w kwestii sensu życia?

⁵ Nawet przywódcy religijni nie są jednomyślni i mają wątpliwości co do sensu życia. Były dziekan katedry świętego Pawła w Londynie powiedział: „Całe życie usiłowałem dociec sensu istnienia. (...) Nie udało mi się”. Co prawda, wielu duchownych uczy, że dobrzy wędrują po śmierci do nieba, a źli idą na zawsze do ognistego piekła. Ale pogląd taki prowadzi do wniosku, iż tu, na ziemi, ludzie wciąż będą się męczyć. Ponadto jeśli Bóg pragnął, by człowiek żył w niebie, to dlaczego od razu nie stworzył go tak jak aniołów istotą duchową i nie oszczędził mu w ten sposób tylu cierpień? A zatem ludzie z reguły nie potrafią dostrzec celowości życia na ziemi albo w ogóle powątpiewają w jego sens.

Bóg, który powziął zamierzenie

6, 7. Co Biblia mówi o Władcy wszechświata?

⁶ Jednakże najbardziej rozpowszechniona książka w dziejach ludzkich, Biblia Święta, informuje nas, iż Jehowa Bóg, Zwierzchni Władca wszechświata, ma określone zamierzenie. Ukazuje też, że to długofalowe, wręcz wieczyste zamierzenie dotyczy rodzaju ludzkiego zamieszkującego ziemię. A gdy Jehowa coś postanowi, niechybnie się to urzeczywistni. Podobnie jak deszcz wywołuje kiełkowanie nasion, „tak jest z moim słowem, które wychodzi z moich ust” — oznajmia Bóg. „Nie wraca do mnie puste, lecz wykonuje moją wolę i spełnia pomyślnie to, z czym je wysłałem” (Izajasza 55:10, 11). Cokolwiek Jehowa mówi, tego dokona, „to się wypełni” (Izajasza 14:24, Bp).

⁷ Ludzie mogą żywić niezachwianą ufność, że Wszechmocny dotrzyma swych obietnic, gdyż Bóg „nie może skłamać” (Tytusa 1:2, NW; Hebrajczyków 6:18, BT). Jeżeli coś zapowiada, Jego słowo stanowi gwarancję, iż to nastąpi. Jest tak pewne, jak gdyby już się ziściło. Oznajmił przecież: „Ja jestem Bogiem i nie ma innego, jestem Bogiem i nie ma takiego jak Ja. Ja od początku zwiastowałem to, co będzie, i z dawna to, co jeszcze się nie stało. Ja wypowiadam swój zamysł, i spełnia się on, i dokonuję wszystkiego, czego chcę. (...) Jak powiedziałem, tak to wykonuję, jak postanowiłem, tak to czynię” (Izajasza 46:9-11).

8. Czy ludzie szczerze pragnący poznać Boga mogą Go znaleźć?

⁸ Co więcej, Jehowa „pragnie, żeby nikt nie uległ zagładzie, ale by wszyscy zdobyli się na skruchę” (2 Piotra 3:9, NW). Z tego powodu nie chce, aby ktokolwiek tkwił w niewiedzy co do Jego Osoby. Prorok Azariasz powiedział: „Jeżeli (...) szukacie [Boga], pozwoli wam się znaleźć, lecz jeżeli go opuścicie i On was opuści” (2 Kronik 15:1, 2). Wobec tego ludzie, którzy szczerze pragną poznać Boga i Jego zamierzenie, z pewnością mogą to uczynić, jeśli tylko ze wszystkich sił będą Go szukać.

9, 10. (a) Co udostępniono ludziom, którzy pragną poznać Boga? (b) Co staje się możliwe dzięki badaniu Słowa Bożego?

⁹ Ale gdzie Go szukać? Dla osób naprawdę pragnących odnaleźć Boga przygotował On swoje Słowo, Biblię. Za pomocą ducha świętego — tej samej czynnej mocy, którą się posłużył przy stwarzaniu wszechświata — pokierował wiernymi mężczyznami, by spisali to, co powinniśmy wiedzieć o Jego zamierzeniach. Na przykład apostoł Piotr oznajmił o proroctwach biblijnych: „Proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym” (2 Piotra 1:21). Podobnie oświadczył apostoł Paweł: „Całe Pismo jest natchnione przez Boga i użyteczne w nauczaniu, upominaniu, prostowaniu spraw, karceniu w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był należycie przysposobiony, w pełni wyposażony do wszelkiej dobrej pracy” (2 Tymoteusza 3:16, 17, NW; 1 Tesaloniczan 2:13).

¹⁰ Zauważmy, iż dzięki Słowu Bożemu możemy być przysposobieni i wyposażeni nie połowicznie czy częściowo, lecz „należycie”, „w pełni”. Biblia pozwala też nabrać pewności, kto jest Bogiem, jakie ma zamierzenie i czego wymaga od swych sług. Właśnie tego należało się spodziewać po Księdze Jego autorstwa. Jest to jedyne źródło, w którym możemy skutecznie szukać dokładnej wiedzy o Bogu (Przypowieści 2:1-5; Jana 17:3). Czyniąc tak, nie będziemy dłużej „dziećmi, którymi miotają fale i porusza każdy powiew nauki, na skutek oszustwa ze strony ludzi i przebiegłości w sprowadzaniu na manowce fałszu” (Efezjan 4:13, 14, BT). Trafnie ujął to psalmista, mówiąc: „Słowo (...) [Boże] jest pochodnią nogom moim i światłością ścieżkom moim” (Psalm 119:105).

Stopniowo objawiane

11. Jak Jehowa objawiał ludzkości swe zamierzenia?

¹¹ Na samym początku istnienia rodziny ludzkiej Jehowa wyjawił swe zamierzenie wobec ziemi i jej mieszkańców (1 Mojżeszowa 1:26-30). Kiedy jednak nasi prarodzice odrzucili zwierzchnictwo Boga, ludzkość pogrążyła się w ciemnościach duchowych i popadła w niewolę śmierci (Rzymian 5:12). Ale Jehowa wiedział, że znajdą się osoby, które zechcą Mu służyć. Dlatego też w ciągu stuleci stopniowo objawiał swe zamierzenie wiernym sługom. Do osób, którym przekazywał informacje, należał między innymi Henoch (1 Mojżeszowa 5:24; Judy 14, 15), Noe (1 Mojżeszowa 6:9, 13), Abraham (1 Mojżeszowa 12:1-3) i Mojżesz (2 Mojżeszowa 31:18; 34:27, 28). Prorok Boży Amos napisał: „Jahwe-Pan nie czyni niczego bez objawienia swego zamierzenia swym sługom, prorokom” (Amosa 3:7 Bp; Daniela 2:27, 28).

12. Jak Jezus rzucił więcej światła na zamierzenie Boże?

¹² Kiedy po upływie około 4000 lat od buntu w Edenie pojawił się na ziemi Syn Boży, Jezus Chrystus, wyjawione zostało wiele dalszych szczegółów zamierzenia Jehowy. Informacje te dotyczyły zwłaszcza postanowienia Bożego, by w niebie powołać do istnienia Królestwo, które ma panować nad ziemią (Daniela 2:44). Było ono tematem nauk Jezusa (Mateusza 4:17; 6:10). Zarówno Chrystus, jak i jego uczniowie głosili, że pod rządami tego Królestwa spełni się pierwotne zamierzenie Boże względem ziemi i ludzkości. Ziemia zostanie przeobrażona w raj, a jego doskonali mieszkańcy będą żyć wiecznie (Psalm 37:29; Mateusza 5:5; Łukasza 23:43; 2 Piotra 3:13; Objawienie 21:4). Ponadto dzięki mocy pochodzącej od Boga Jezus i jego uczniowie czynili cuda, pokazując w ten sposób, co będzie się dziać w tym nowym świecie (Mateusza 10:1, 8; 15:30, 31; Jana 11:25-44).

13. Jaka zmiana nastąpiła w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., jeśli chodzi o sposób postępowania Boga z ludźmi?

¹³ Podczas święta Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., 50 dni po zmartwychwstaniu Jezusa, na jego uczniów został wylany duch Boży. Zbór naśladowców Chrystusa stał się wówczas ludem Jehowy, związanym z Nim przymierzem, i zastąpił w tej roli niewiernego Izraela (Mateusza 21:43; 27:51; Dzieje 2:1-4). Zesłanie wówczas ducha świętego stanowiło dowód, że odtąd Bóg będzie objawiał prawdy o swych zamierzeniach za pośrednictwem tego nowego kanału łączności (Efezjan 3:10). W ciągu I wieku n.e. ukształtowała się struktura organizacyjna zboru chrześcijańskiego (1 Koryntian 12:27-31; Efezjan 4:11, 12).

14. Jak ludzie poszukujący prawdy mogą rozpoznać prawdziwy zbór chrześcijański?

¹⁴ Obecnie poszukiwacze prawdy mogą rozpoznać autentyczny zbór chrześcijański po nieustannym przejawianiu najwybitniejszego przymiotu Bożego — miłości (1 Jana 4:8, 16). Miłość braterska faktycznie jest znakiem wyróżniającym prawdziwy chrystianizm. Jezus oświadczył: „Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie”. „Takie jest przykazanie moje, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem” (Jana 13:35; 15:12). Ponadto przypomniał swym słuchaczom: „Jesteście przyjaciółmi moimi, jeśli czynić będziecie, co wam przykazuję” (Jana 15:14). Wobec tego prawdziwymi sługami Boga są osoby, które wprowadzają w życie prawo miłości. Nie poprzestają na mówieniu o niej, gdyż „wiara bez uczynków jest martwa” (Jakuba 2:26).

Oświecenie duchowe

15. Czego słudzy Boży mogą być pewni?

¹⁵ Jezus zapowiedział, że z biegiem czasu prawdziwy zbór chrześcijański będzie uzyskiwał coraz większe oświecenie w sprawie zamierzeń Bożych. Obiecał swym naśladowcom: „Wspomożyciel, duch święty, którego Ojciec pośle w imię moje, ten was nauczy wszystkiego” (Jana 14:26, NW). Jezus oznajmił także: „Oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata” (Mateusza 28:20). Dzięki temu w gronie sług Boga wzrasta zrozumienie prawd o Nim i o Jego zamierzeniach. „Droga sprawiedliwych” rzeczywiście „jest jak blask zorzy porannej, która coraz jaśniej świeci aż do białego dnia” (Przypowieści 4:18).

16. W jakim okresie żyjemy, biorąc pod uwagę zamierzenie Boże, które zrozumieliśmy dzięki oświeceniu duchowemu?

¹⁶ Światło duchowe jest dziś jaśniejsze niż kiedykolwiek wcześniej, gdyż w dobie obecnej urzeczywistnia się wiele proroctw biblijnych, a niebawem zaczną się spełniać dalsze. Dowodzi to, że żyjemy w „dniach ostatecznych” tego niegodziwego systemu. Właśnie ten okres został nazwany „zakończeniem systemu rzeczy”, po którym nastanie Boży nowy świat (2 Tymoteusza 3:1-5, 13; Mateusza 24:3-13, NW). Jak przepowiedział Daniel, niebiańskie Królestwo Boże wkrótce „zniszczy i usunie wszystkie owe [istniejące dziś] królestwa, lecz samo ostoi się na wieki” (Daniela 2:44).

17, 18. Jakie wspaniałe proroctwa spełniają się w dobie obecnej?

¹⁷ W naszych czasach urzeczywistnia się między innymi proroctwo zanotowane w 14 wersecie 24 rozdziału Ewangelii według Mateusza. Jezus powiedział: „Ta dobra nowina o Królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; i wtedy nadejdzie koniec” (NW). W dziele obwieszczania Królestwa uczestniczą na całym świecie miliony Świadków Jehowy. A każdego roku przyłączają się do nich kolejne setki tysięcy osób. Sprawdza się zatem proroctwo z Księgi Izajasza 2:2, 3, mówiące, iż „w dniach ostatecznych” tego niegodziwego systemu ludzie z wielu narodów opowiedzą się po stronie prawdziwego wielbienia Jehowy, a On ‛będzie ich uczył dróg swoich, aby mogli chodzić Jego ścieżkami’.

¹⁸ Zgodnie z 8 wersetem 60 rozdziału Księgi Izajasza te nowe osoby pragnące oddawać cześć Jehowie zgromadzają się „jak obłoki”. Werset 22 dodaje: „Nawet malutki stanie się tysiącem, a niewielki — potężnym narodem. Ja sam, Jehowa, przyśpieszę to w słusznym czasie” (NW). Dowody wskazują, iż ten czas już nastał. A ci nowi mogą być pewni, że przyłączając się do Świadków Jehowy, nawiązują kontakt z prawdziwym zborem chrześcijańskim.

19. Dlaczego możemy twierdzić, że osoby przyłączające się do Świadków Jehowy przychodzą do prawdziwego zboru chrześcijańskiego?

¹⁹ Dlaczego możemy to mówić tak stanowczo? Ponieważ zarówno osoby nowe, jak i miliony dotychczasowych członków organizacji Jehowy oddały się Bogu i spełniają Jego wolę. Stosują się do niej między innymi przez to, że wprowadzają w życie prawo zbożnej miłości. A jednym z dowodów na to jest okoliczność, iż ‛przekuli swoje miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy i już się nie uczą sztuki wojennej’ (Izajasza 2:4). Postąpili tak wszyscy Świadkowie Jehowy na całej ziemi, gdyż istotnie przejawiają miłość. Nigdy więc nie podniosą oręża wojennego na siebie nawzajem ani na innych ludzi. Są pod tym względem wyjątkiem na tle religii świata (Jana 13:34, 35; 1 Jana 3:10-12, 15). Nie wikłają się w siejący niezgodę nacjonalizm, ponieważ tworzą ogólnoświatową społeczność braterską, którą spaja miłość, „doskonała więź jedności” (Kolosan 3:14, NW; Mateusza 23:8; 1 Jana 4:20, 21).

Większość woli nie wiedzieć

20, 21. Dlaczego ogromna większość ludzi tkwi w ciemności duchowej? (2 Koryntian 4:4; 1 Jana 5:19).

²⁰ Sług Bożych faktycznie oblewa coraz jaśniejsze światło duchowe, tymczasem reszta ludzi pogrąża się w gęstniejących mrokach. Nie znają Jehowy ani Jego zamierzeń. Prorok Boży opisał ten okres słowami: „Oto ciemność okrywa ziemię i mrok narody” (Izajasza 60:2). Dzieje się tak dlatego, iż ludzie ci nie żywią pragnienia zdobycia wiedzy o Bogu ani nie starają się zjednać sobie Jego uznania. Jezus oznajmił: „Sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków” (Jana 3:19, 20, BT).

²¹ Osoby takie nie są szczerze zainteresowane poznaniem woli Bożej. Przeciwnie, koncentrują życie na spełnianiu własnych zachcianek. Lekceważąc wolę Boga, stawiają się w niebezpiecznej sytuacji, gdyż Jego Słowo oznajmia: „U tego, kto odwraca ucho, aby nie słyszeć nauki, nawet modlitwa jest ohydą” (Przypowieści 28:9). Poniosą skutki obranego postępowania. Apostoł Paweł napisał: „Nie błądźcie, Bóg się nie da z siebie naśmiewać; albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie” (Galacjan 6:7).

22. Co czyni obecnie mnóstwo ludzi, którzy pragną poznać Boga?

²² Niemniej jest też mnóstwo ludzi, którzy pragną poznać wolę Boga, którzy szczerze Go szukają i których On do siebie przyciąga. „Zbliżcie się do Boga, a zbliży się do was” — mówi List Jakuba 4:8. O takich osobach Jezus powiedział: „Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu” (Jana 3:21, BT). A ludziom, którzy zbliżają się do światła, Bóg zamierza zapewnić cudowną przyszłość! Te zachwycające perspektywy omówiono w następnym artykule.

Jak byś odpowiedział?

◻ Co wiele ludzi mówi na temat sensu życia?

◻ W jaki sposób Jehowa objawia się jako Bóg, który powziął zamierzenie?

◻ Do jakiego wielkiego oświecenia doszło w I wieku n.e.?

◻ Jak można obecnie rozpoznać prawdziwy zbór chrześcijański?