10. Podaj przykłady osób, które zachowały lojalność wobec Boga, i wyjaśnij, skąd czerpały siły.

¹⁰ W 11 rozdziale Listu do Hebrajczyków apostoł Paweł opisuje próby, w których wytrwało wielu nieznanych z imienia sług Jehowy. Wspomina na przykład o wiernych kobietach, które „dzięki zmartwychwstaniu otrzymały swych umarłych”. Następnie mówi o tych, którzy „nie przyjmowali uwolnienia na podstawie jakiegoś okupu, aby dostąpić lepszego zmartwychwstania” (Hebr. 11:35). Nie mamy pewności, kogo Paweł miał na myśli. Wiemy jednak, że niektórzy, na przykład Nabot czy Zachariasz, zostali ukamienowani, bo posłusznie spełniali wolę Boga (1 Król. 21:3, 15; 2 Kron. 24:20, 21). Daniel i jego towarzysze bez wątpienia mogli zostać uwolnieni, gdyby złamali zasady Jehowy. Jednak wierzyli w Jego moc i dzięki temu niejako „zamknęli paszcze lwom” oraz „powstrzymali siłę ognia” (Hebr. 11:33, 34; Dan. 3:16-18, 20, 28; 6:13, 16, 21-23).

12. Kto jest największym wzorem wiary i co mu pomogło wytrwać w próbach?

¹² Po podaniu przykładów różnych mężczyzn i kobiet Paweł zwraca uwagę na największy wzór wiary — naszego Pana, Jezusa Chrystusa. W Liście do Hebrajczyków 12:2 czytamy: „Dla zgotowanej mu radości zniósł on pal męki, gardząc hańbą, i zasiadł po prawicy tronu Boga”. Jezus wytrwał mimo najcięższych prób. Powinniśmy ‛bacznie zważać’ na przykład wiary, który pozostawił (odczytaj Hebrajczyków 12:3). Wzorem Jezusa pierwsi męczennicy chrześcijańscy, tacy jak uczeń Antypas, pozostali lojalni (Obj. 2:13). W nagrodę mieli być wskrzeszeni do życia w niebie. Przewyższało to „lepsze zmartwychwstanie”, którego wyczekiwały wierne osoby z czasów przedchrześcijańskich (Hebr. 11:35). Jakiś czas po ustanowieniu Królestwa w 1914 roku wszyscy nieżyjący pomazańcy zostali wskrzeszeni do życia w niebie jako istoty duchowe, żeby panować z Jezusem (Obj. 20:4).