Czysta religia zapewniająca ocalenie

„Religijność czysta i bez skazy wobec Boga i Ojca wyraża się (...) w zachowaniu siebie samego nieskalanym od wpływów świata” (JAKUBA 1:27, BT).

1. Jak zdefiniowano słowo „religia” i kto ma prawo określać kryteria odróżniające wielbienie prawdziwe od fałszywego?

RELIGIĘ zdefiniowano jako „wyraz wiary w nadprzyrodzoną moc uznawaną przez ludzi za stwórcę i władcę wszechświata i otaczaną głębokim szacunkiem”. Kto zatem, logicznie rzecz biorąc, ma prawo określać kryteria umożliwiające odróżnienie religii prawdziwej od fałszywej? Z pewnością właśnie ta Osobistość, nasz Stwórca. Swoje stanowisko wobec prawdziwego i fałszywego wielbienia Jehowa przedstawił w jasny sposób na kartach Pisma Świętego.

Słowo „religia” w Biblii

2. Jak słowniki objaśniają znaczenie greckiego odpowiednika określeń „forma oddawania czci” lub „religia” i do jakich rodzajów wielbienia mogą się one odnosić?

² Grecki odpowiednik określenia „religia” lub „forma oddawania czci” brzmi thre·skeiʹa. W pewnym leksykonie zdefiniowano go jako „wielbienie Boga, religię, zwł[aszcza] wyrażaną w służbie religijnej lub kulcie” (A Greek-English Lexicon of the New Testament). Więcej szczegółów podaje Theological Dictionary of the New Testament (Słownik teologiczny Nowego Testamentu): „Etymologia [tego słowa] nie została rozstrzygnięta; (...) współcześni bibliści skłaniają się do wniosku, że ma ono związek z wyrazem therap- (‚służyć’). (...) Można też zauważyć odcienie znaczeniowe. W sensie pozytywnym jest to ‚gorliwość religijna’ (...), ‚wielbienie Boga’, ‚religia’. (...) Ale miewa również wydźwięk negatywny i oznaczać na przykład ‚przesadną religijność’, ‚niewłaściwe wielbienie’”. A zatem słowo thre·skeiʹa można oddawać za pomocą określeń „religia” lub „forma oddawania czci”, niezależnie od tego, czy chodzi o dobrą, czy złą.

3. Jak apostoł Paweł użył omawianego słowa i jakie ciekawe spostrzeżenie uczyniono w związku ze sposobem przetłumaczenia Kolosan 2:18?

³ W Chrześcijańskich Pismach Greckich omawiany wyraz pojawia się tylko cztery razy. Dwukrotnie użył go Paweł w odniesieniu do religii fałszywej. W Dziejach Apostolskich 26:5 znajdujemy informację, że zanim został chrześcijaninem, ‛żył według zasad najsurowszego stronnictwa religii [żydowskiej] jako faryzeusz’ (BT). A w Liście do Kolosan ostrzegał: „Niech nie pozbawi was nagrody żaden człowiek, który upodobał sobie udawaną pokorę i jakąś formę oddawania czci aniołom” (Kolosan 2:18). Na terenie Frygii najwyraźniej szerzył się wtedy kult aniołów, stanowiący w istocie odmianę religii fałszywej.a Ciekawe, że występujący w powyższym wersecie rzeczownik thre·skeiʹa w niektórych przekładach Biblii przetłumaczono na „religia”, w większości zaś — na „oddawanie czci”. W New World Translation of the Holy Scriptures (Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata) konsekwentnie stosowane jest wyrażenie „forma oddawania czci”, a w przypisach za każdym razem zamieszczono informację, iż wersje łacińskie zawierają odpowiednik terminu „religia”.

„Czysta i bez skazy” z Bożego punktu widzenia

4, 5. (a) Czyj pogląd na religię jest zdaniem Jakuba najważniejszy? (b) Wskutek czego czyjś sposób wielbienia może się okazać bezwartościowy i jakie jest znaczenie wyrazu przetłumaczonego na ‛pozbawiona podstaw’?

⁴ Słowo thre·skeiʹa występuje też dwukrotnie w Liście Jakuba, członka wczesnochrześcijańskiego ciała kierowniczego. Uczeń ten oświadczył: „Jeżeli ktoś uważa się za człowieka religijnego, lecz łudząc serce swoje nie powściąga swego języka, to pobożność [„religijność”, Kowalski] jego pozbawiona jest podstaw. Religijność czysta i bez skazy wobec Boga i Ojca wyraża się w opiece nad sierotami i wdowami w ich utrapieniach i w zachowaniu siebie samego nieskalanym od wpływów świata” (Jakuba 1:26, 27, BT).

⁵ Jeżeli pragniemy cieszyć się uznaniem Jehowy i żyć w obiecanym przez Niego nowym świecie, to musimy uwzględnić Jego zdanie w sprawie religii (2 Piotra 3:13). Jakub zaznaczył, że nawet jeśli ktoś uważa się za człowieka pobożnego, praktykowana przez niego forma kultu może być ‛pozbawiona podstaw’. Grecki odpowiednik tego wyrażenia znaczy też „czcza, pusta, bezowocna, bezużyteczna, bezsilna, wyzuta z prawdy”. Mogłoby się to zdarzyć komuś, kto podaje się za chrześcijanina, lecz nie okiełznał swego języka, by wychwalać Jehowę i budować współchrześcijan. ‛Łudziłby swoje serce’, gdyż nie przejawiałby ‛religijności czystej i bez skazy wobec Boga’. Decydujące znaczenie ma punkt widzenia Jehowy.

6. (a) Co jest tematem Listu Jakuba? (b) Jakie wymagania dotyczące czystego wielbienia uwypuklił uczeń Jakub i jakie wskazówki w tej sprawie opublikowało nowożytne Ciało Kierownicze?

⁶ Jakub nie wyłuszcza wszystkich wymagań Bożych dotyczących czystego wielbienia. Trzymając się głównego tematu swego listu, a mianowicie wiary potwierdzonej uczynkami oraz konieczności stronienia od przyjaźni ze światem Szatana, podkreśla tylko dwa warunki. Najpierw wymienia obowiązek „opieki nad sierotami i wdowami w ich utrapieniach”. Potrzeba do tego prawdziwej, chrześcijańskiej miłości. Jehowa zawsze okazywał serdeczną troskę o takie osoby (Powtórzonego Prawa 10:17, 18; Malachiasza 3:5). Jedno z najwcześniejszych postanowień ciała kierowniczego w I wieku dotyczyło pomagania wdowom (Dzieje 6:1-6). Apostoł Paweł szczegółowo wyjaśnił, jak należy udzielać miłosiernego wsparcia sędziwym, ubogim wdowom, które przez całe lata dawały dowody swej wiary, a nie mają rodzin mogących im pomóc (1 Tymoteusza 5:3-16). Tak samo nowożytne Ciało Kierownicze Świadków Jehowy opublikowało dokładne wskazówki co do ‛troszczenia się o ubogich’. Podkreśliło, że „do prawdziwego oddawania czci Bogu należy też troszczenie się o ludzi wiernych i lojalnych, którzy mogą potrzebować pomocy materialnej” (zob. książkę Zorganizowani do pełnienia naszej służby, strony 122 i 123). Gdyby grona starszych albo poszczególni chrześcijanie byli pod tym względem opieszali, zaniedbywaliby ważny aspekt religijności czystej i bez skazy z punktu widzenia naszego Boga i Ojca.

Pozostań „nieskalanym od wpływów świata”

7, 8. (a) Na jaki drugi aspekt prawdziwego wielbienia wskazał Jakub? (b) Czy duchowieństwo odpowiada temu wymaganiu? (c) A co można powiedzieć o Świadkach Jehowy?

⁷ Drugi z wymienionych przez Jakuba aspektów prawdziwego wielbienia to „zachowanie siebie samego nieskalanym od wpływów świata”. Jezus oznajmił: „Królestwo moje nie należy do tego świata”; nic więc dziwnego, że naśladowcy Chrystusa nie mogą ‛należeć do świata’ (Jana 15:19; 18:36). Czy można to powiedzieć o klerze i kapłanach którejkolwiek z istniejących dziś religii? Popierają oni Organizację Narodów Zjednoczonych. Wielu czołowych duchownych przyjęło zaproszenie papieża i w październiku 1986 roku przybyło do Włoch na spotkanie w Asyżu, aby tam wspólnie modlić się o błogosławieństwo dla „Międzynarodowego Roku Pokoju”, obwołanego przez ONZ. Sądząc jednak po milionach ofiar wojen toczonych w owym roku i w latach następnych, wysiłki te były daremne. Przywódcy religijni często pozostają w zażyłych stosunkach z rządzącymi partiami politycznymi, a w tajemnicy zdradziecko utrzymują kontakty z opozycją, tak by każdy, kto będzie sprawował władzę, uważał ich za „przyjaciół” (Jakuba 4:4).

⁸ Chrześcijańscy Świadkowie Jehowy są znani z zachowywania neutralności w sprawach politycznych i w konfliktach dzielących ten świat. Zajmują taką postawę na wszystkich kontynentach i we wszystkich państwach, co potwierdzają reportaże i dokumenty z najnowszej historii. Są naprawdę ‛nieskalani wpływami świata’, a ich religia jest „czysta i bez skazy wobec Boga i Ojca” (Jakuba 1:27, BT).

Inne cechy religii prawdziwej

9. Jaki jeszcze warunek musi spełniać religia prawdziwa i dlaczego?

⁹ Skoro religia stanowi wyraz głębokiego szacunku dla ‛nadprzyrodzonej mocy uznawanej przez ludzi za stwórcę i władcę wszechświata’, to czyste wielbienie z całą pewnością musi kierować uwagę na jedynego prawdziwego Boga, Jehowę. Nie może utrudniać poznania Go głoszeniem pogańskich doktryn, takich jak nauka o trójjedynym bogu, w którym Ojciec dzieli swą wszechmoc, chwałę i wiekuistość z dwiema innymi osobami tajemniczej Trójcy (Powtórzonego Prawa 6:4; 1 Koryntian 8:6). Wyznawcy religii prawdziwej muszą też oznajmiać niezrównane imię Boże, Jehowa, oraz przysparzać mu szacunku; co więcej, mają je nosić jako zorganizowany lud (Psalm 83:19, BT; Dzieje 15:14, Bw). Muszą i pod tym względem naśladować Chrystusa Jezusa (Jana 17:6). Czy poza Świadkami Jehowy istnieje jakaś społeczność spełniająca te wymagania?

10. Co i dlaczego musi czynić religia, by jej wyznawcy mogli się znaleźć w Bożym nowym świecie?

¹⁰ Apostoł Piotr zaznaczył: „Nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom [oprócz imienia Jezusa Chrystusa], przez które moglibyśmy być zbawieni” (Dzieje 4:8-12, Bw). Czysta religia, otwierająca sposobność przeżycia do Bożego nowego świata, musi więc krzewić wiarę w Chrystusa i w wartość ofiary okupu (Jana 3:16, 36; 17:3; Efezjan 1:7). Powinna też pomagać prawdziwym czcicielom w podporządkowaniu się mu jako Królowi i Arcykapłanowi ustanowionemu przez Jehowę (Psalm 2:6-8; Filipian 2:9-11; Hebrajczyków 4:14, 15).

11. Co powinno być podstawą religii prawdziwej i jak w związku z tym postępują Świadkowie Jehowy?

¹¹ Nieskażona religia musi się opierać na objawionej woli jedynego prawdziwego Boga, a nie na tradycjach lub filozofiach ludzkich. Nie wiedzielibyśmy nic o Jehowie, o Jego cudownych zamierzeniach ani o Jezusie i ofierze okupu, gdybyśmy nie znali Biblii. Dlatego Świadkowie Jehowy starają się wszczepiać bliźnim niezachwianą ufność do tej Księgi. Również swym codziennym życiem dowodzą, że zgadzają się z następującą wypowiedzią apostoła Pawła: „Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, (...) aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany” (2 Tymoteusza 3:16, 17, Bw).

Religia prawdziwa drogą życiową

12. Co jeszcze oprócz wiary stanowi konieczny element właściwego wielbienia i pod jakim względem religia prawdziwa jest drogą życiową?

¹² Jezus oświadczył: „Bóg jest Duchem, toteż ci, którzy Go czczą, muszą oddawać cześć duchem i prawdą” (Jana 4:24). Religia prawdziwa nie jest więc rytualnym, ceremonialnym, zewnętrznym przejawem pobożności. Ma charakter duchowy i jest ugruntowana na wierze (Hebrajczyków 11:6). Wiara z kolei musi być poparta uczynkami (Jakuba 2:17). Czyste wielbienie nie poddaje się wpływowi tego, co akurat jest popularne. Obstaje natomiast przy biblijnych wzorcach moralności oraz czystości mowy (1 Koryntian 6:9, 10; Efezjan 5:3-5). Wyznawcy religii prawdziwej usilnie starają się wydawać owoce ducha Bożego w życiu rodzinnym, w pracy zawodowej, w szkole, a nawet w czasie odpoczynku (Galatów 5:22, 23). Świadkowie Jehowy pragną zawsze pamiętać o radzie apostoła Pawła: „Czy jecie, czy pijecie, czy robicie cokolwiek innego, wszystko czyńcie na chwałę Bożą” (1 Koryntian 10:31). Religia nie jest dla nich czczą formalnością — jest drogą życiową.

13. Czego wymaga praktykowanie czystego wielbienia i dlaczego można powiedzieć, że Świadkowie Jehowy są naprawdę religijni?

¹³ Prawdziwe wielbienie wymaga, rzecz jasna, duchowej aktywności. W jej zakres wchodzą modlitwy osobiste i zanoszone w gronie rodzinnym, regularne studium Słowa Bożego i literatury biblijnej, jak również uczęszczanie na zebrania prawdziwego zboru chrześcijańskiego. Rozpoczynają się one i kończą pieśnią ku chwale Jehowy oraz modlitwą (Mateusza 26:30; Efezjan 5:19). Wykłady i dyskusje w formie pytań i odpowiedzi, prowadzone na podstawie publikacji dostępnych dla każdego uczestnika, poświęcone są omawianiu budujących spraw duchowych. Spotkania takie odbywają się zazwyczaj w zadbanych, lecz urządzonych bez przepychu Salach Królestwa, wykorzystywanych wyłącznie do celów religijnych: organizuje się tam cotygodniowe zebrania, dokonuje zaślubin i obchodzi Pamiątkę. Świadkowie Jehowy szanują te sale oraz większe od nich Sale Zgromadzeń jako miejsca służące wielbieniu Jehowy. W przeciwieństwie do wielu kościołów chrześcijaństwa nie stanowią one czegoś w rodzaju miejsca spotkań towarzyskich.

14. Jak rozumiały termin „wielbienie” osoby mówiące po hebrajsku i jaka działalność wyróżnia obecnie Świadków Jehowy?

¹⁴ Dowiedzieliśmy się już, że zdaniem biblistów greckie słowo tłumaczone na „forma oddawania czci” lub „religia” ma związek z czasownikiem „służyć”. Rzecz ciekawa, hebrajski wyraz ‛avo·daʹ, będący odpowiednikiem powyższych terminów, można oddać słowami „służba” lub „wielbienie” (por. przypisy do Wyjścia 3:12 i 10:26 w NW). Dla Izraelitów wielbienie było równoznaczne z pełnieniem służby. Tak samo zapatrują się na nie nowożytni czciciele Jehowy. Bardzo ważną, charakterystyczną cechą religii prawdziwej jest udział każdego jej wyznawcy w zleconym przez Boga dziele głoszenia „tej dobrej nowiny o Królestwie (...) po całej zamieszkanej ziemi wszystkim narodom na świadectwo” (Mateusza 24:14; Dzieje 1:8; 5:42). Która religia jest znana na całym świecie z publicznego oznajmiania, że Królestwo Boże to jedyna nadzieja dla ludzkości?

Wywiera pozytywny, jednoczący wpływ

15. Wskaż jedną ze znamiennych cech religii prawdziwej.

¹⁵ Religia fałszywa dzieli. Wywoływała i w dalszym ciągu wywołuje nienawiść i przelew krwi. Natomiast religia prawdziwa jednoczy. Jezus zaznaczył: „Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będzie między wami miłość” (Jana 13:35). Miłość zespalająca Świadków Jehowy łamie dzielące ludzkość bariery narodowościowe, społeczne, ekonomiczne i rasowe. Chrześcijanie ci ‛stoją mocno w jednym duchu, jedną duszą walcząc ramię przy ramieniu za wiarę dobrej nowiny’ (Filipian 1:27).

16. (a) Jaką „dobrą nowinę” głoszą Świadkowie Jehowy? (b) Jakie proroctwa się na nich spełniają i jakich doznają błogosławieństw?

¹⁶ Głoszona przez nich „dobra nowina” zapowiada, iż Bóg już wkrótce urzeczywistni swoje niezmienne zamierzenie. Wola Jehowy będzie się spełniać „jak w niebie, tak i na ziemi” (Mateusza 6:10). Jego chwalebne imię zostanie uświęcone, a ziemia stanie się rajem, w którym czciciele prawdziwego Boga będą mogli żyć wiecznie (Psalm 37:29). Zgodnie z proroctwem biblijnym miliony osób ze wszystkich krajów przyłącza się do Świadków Jehowy, mówiąc: „Chcemy iść z wami, albowiem zrozumieliśmy, że z wami jest Bóg” (Zachariasza 8:23, BT). Jehowa błogosławi swemu ludowi. „Niewielki” faktycznie stał się „potężnym narodem”, ogólnoświatowym zborem zjednoczonym pod każdym względem — w poglądach, działaniu i wielbieniu (Izajasza 60:22). Religia fałszywa nigdy nie zdołała osiągnąć takich rezultatów.

Tryumf czystej religii

17. Co czeka Babilon Wielki i jak do tego dojdzie?

¹⁷ Słowo Boże zapowiada zagładę światowego imperium religii fałszywej, noszącego symboliczną nazwę „Babilon Wielki”. Przedstawia też „królów ziemi”, czyli władców politycznych, jako rogi dzikiej bestii. Wskazuje, że Jehowa poda im do serc zamysł obalenia i całkowitego zniszczenia tej szatańskiej instytucji przyrównanej do nierządnicy (zob. Objawienie 17:1, 2, 5, 6, 12, 13, 15-18).b

18. Z powodu jakiej straszliwej winy, ujawnionej w Biblii, na Babilon Wielki spadnie zagłada, i kiedy religia fałszywa zaczęła się nią obciążać?

¹⁸ Czym religia fałszywa zasłużyła na zagładę? Biblia wyjaśnia: „Znaleziono w niej krew proroków i świętych, i tych wszystkich, którzy zostali pozabijani na ziemi” (Objawienie 18:24). Winą tą zaczęła się obciążać jeszcze przed założeniem miasta Babilon. Wskazał na to Jezus, gdy potępiając przywódców duchowych judaizmu — religii, która sama się przyłączyła do Babilonu Wielkiego — powiedział: „Węże, plemię żmijowe, jak wy możecie ujść potępienia w piekle [„Gehennie”, NW]? (...) Spadnie na was wszystka krew niewinna, przelana na ziemi, począwszy od krwi Abla sprawiedliwego” (Mateusza 23:33-35, BT). Faktycznie, religia fałszywa, istniejąca na ziemi od chwili buntu w Edenie, musi zostać pociągnięta do odpowiedzialności za straszliwą winę krwi.

19, 20. (a) Co uczynią prawdziwi czciciele po zagładzie Babilonu Wielkiego? (b) Co wówczas nastąpi i jakie perspektywy otworzą się przed sługami Bożymi?

¹⁹ Po zagładzie Babilonu Wielkiego prawdziwi czciciele na ziemi dołączą swe głosy do chóru stworzeń niebiańskich, śpiewających: „Wysławiajcie Jah! (...) Zasądził przecież wielką nierządnicę (...) i pomścił krew swoich niewolników, jaką miała na ręce. (...) A dym z niej unosi się na wieki, na zawsze” (Objawienie 19:1-3).

²⁰ Następnie ulegną unicestwieniu inne części składowe widzialnej organizacji Szatana (Objawienie 19:17-21). W końcu zostanie wtrącony do przepaści sam założyciel religii fałszywej, a wraz z nim demony. Nie będą już mogli prześladować chwalców Jehowy (Objawienie 20:1-3). Czysta religia odniesie tryumf nad fałszywą. Okazujący wiarę mężczyźni i kobiety, posłuszni wezwaniu do opuszczenia Babilonu Wielkiego, będą mogli ocaleć i wejść do Bożego nowego świata, by tam praktykować prawdziwe wielbienie i ze czcią służyć Jehowie już na zawsze.

[Przypisy]

Sprawdź, czy zapamiętałeś

◻ Czyj pogląd na religię jest najważniejszy i dlaczego?

◻ Jakie dwa wymagania dotyczące czystego wielbienia uwypuklił Jakub?

◻ Jakie jeszcze warunki musi spełniać religia prawdziwa?

◻ Jaką „dobrą nowinę” głoszą Świadkowie Jehowy?

◻ Jak religia prawdziwa zatryumfuje nad fałszywą?

[Ilustracja na stronie 17]

Przywódcy religijni zebrani w Asyżu w październiku 1986 roku

[Ilustracja na stronie 19]

W zakres religii prawdziwej wchodzi zgromadzanie się w celu wielbienia Boga