² Normalnie nikt nie cieszy się z prześladowań. Tymczasem do czegoś takiego zachęca nas Słowo Boże. Na przykład uczeń Jakub napisał, że kiedy przechodzimy próby, nie powinniśmy czuć się przytłoczeni, tylko uważać to za powód do radości (Jak. 1:2, 12). A Jezus powiedział, że możemy być szczęśliwi nawet w czasie prześladowań (odczytaj Mateusza 5:11). Jak więc zachować radość mimo prób? Dużo się nauczymy z przeanalizowania kilku myśli z listu ucznia Jakuba do pierwszych chrześcijan. Najpierw jednak zastanówmy się, przed jakimi wyzwaniami stawali tamci chrześcijanie.

PRÓBY, KTÓRE PRZECHODZILI PIERWSI CHRZEŚCIJANIE

3. Co się stało krótko po tym, jak Jakub został uczniem Jezusa?

³ Krótko po tym, jak Jakub, przyrodni brat Jezusa, został jego uczniem, chrześcijanie w Jerozolimie spotkali się z gwałtownym sprzeciwem (Dzieje 1:14; 5:17, 18). A kiedy zamordowano Szczepana, wielu z nich uciekło z miasta i ‛rozproszyło się po całej Judei i Samarii’. Niektórzy dotarli nawet na Cypr i do Antiochii (Dzieje 7:58 do 8:1; 11:19). Możemy sobie tylko wyobrażać, jakie trudności wtedy przechodzili. Mimo to gdziekolwiek się znaleźli, dalej gorliwie głosili dobrą nowinę i w całym imperium rzymskim powstawały nowe zbory (1 Piotra 1:1). Ale czekały ich jeszcze cięższe czasy.

4. Jakie jeszcze próby przechodzili pierwsi chrześcijanie?

⁴ Pierwsi chrześcijanie musieli znosić wiele różnych prób. Na przykład około roku 50 n.e. cesarz Klaudiusz nakazał wszystkim Żydom opuścić Rzym. Dlatego chrześcijanie pochodzenia żydowskiego byli zmuszeni zostawić swoje domy i przenieść się gdzie indziej (Dzieje 18:1-3). Około roku 61 apostoł Paweł napisał o swoich współwyznawcach, że znosili ‛publiczne obelgi, uwięzienie i grabież mienia’ (Hebr. 10:32-34). Poza tym, tak jak wszyscy inni ludzie, zmagali się z biedą i chorobami (Rzym. 15:26; Filip. 2:25-27).

6. Dlaczego zgodnie z Łukasza 6:22, 23 w czasie prób możemy się cieszyć?

⁶ Ludzie często uzależniają swoje szczęście od tego, czy mają dobre zdrowie, dużo pieniędzy i udane życie rodzinne. Jednak radość, o której pisał Jakub, nie zależy od sytuacji, w jakiej ktoś się znajduje — to owoc ducha Bożego (Gal. 5:22). To głębokie poczucie szczęścia wynikające ze świadomości, że podobamy się Jehowie i naśladujemy Jezusa (odczytaj Łukasza 6:22, 23; Kol. 1:10, 11). Można ją porównać do płomienia w lampie, który płonie nawet wtedy, gdy lampę wystawi się na działanie wiatru albo deszczu. Podobnie jest z naszą radością — płonie w naszych sercach niezależnie od tego, co się dzieje w naszym życiu. Nie przygasa, kiedy mamy problemy ze zdrowiem albo brakuje nam pieniędzy. I nie znika, kiedy członkowie rodziny albo inni ludzie z nas szydzą albo się nam sprzeciwiają. Za każdym razem, gdy przeciwnicy próbują ją stłumić, ona jeszcze bardziej rośnie. Próby, które przechodzimy z powodu swoich przekonań, potwierdzają, że jesteśmy prawdziwymi naśladowcami Chrystusa (Mat. 10:22; 24:9; Jana 15:20). Właśnie dlatego Jakub napisał: „Moi bracia, cieszcie się, gdy was spotykają różne próby” (Jak. 1:2).