OBJAWIENIE

Odpowiednik greckiego słowa apokálypsis, które oznacza „odsłonięcie” albo „odkrycie” i jest często używane w odniesieniu do objawiania spraw duchowych bądź też woli i zamierzeń Boga (Łk 2:32; 1Ko 14:6, 26; 2Ko 12:1, 7; Gal 1:12; 2:2; Ef 1:17; Obj 1:1; NTint). Zasadniczą rolę odgrywa przy tym oddziaływanie ducha Bożego. Apostoł Paweł tak napisał o objawieniu „świętej tajemnicy”: „Za innych pokoleń tajemnica ta nie była oznajmiona synom ludzkim, tak jak została teraz przez ducha objawiona Jego świętym apostołom i prorokom, mianowicie że ludzie z narodów mają być współdziedzicami i współczłonkami ciała, i współuczestnikami obietnicy w jedności z Chrystusem Jezusem przez dobrą nowinę” (Ef 3:1-6; Rz 16:25).

Dzieje Apostolskie dobitnie potwierdzają, że ta święta tajemnica została objawiona dzięki oddziaływaniu ducha Bożego. To pod jego kierownictwem Piotr, Paweł i Barnabas głosili nie-Żydom. Kiedy owi „ludzie z narodów” okazali wiarę, otrzymali ducha świętego i choć nie byli obrzezani, zostali przyłączeni do ludu nazwanego od imienia Bożego (Dz 10:9-48; 13:2-4). W ten sposób za sprawą ducha Bożego spełniła się w I w. n.e. natchniona zapowiedź proroka Amosa (Dz 15:7-20; por. Am 9:11, 12, LXX).

Biblia mówi też o „objawieniu prawego sądu Bożego” (Rz 2:5), „objawieniu synów Bożych” (Rz 8:19) oraz o „objawieniu Jezusa Chrystusa” i „jego chwały” (1Pt 1:13; 4:13). W ustaleniu pory poszczególnych objawień pomaga kontekst oraz treść pokrewnych wersetów. Każde z nich oznacza udzielenie nagrody i błogosławieństw prawym lub sprowadzenie zagłady na niegodziwych.

Objawienie synów Bożych. W Liście do Rzymian apostoł Paweł wykazał, że chrześcijanie, którzy otrzymali ducha usynowienia, są „synami Bożymi” i że jako współdziedzice Chrystusa zostaną otoczeni chwałą (Rz 8:14-18). Pan Jezus Chrystus „przekształci (...) [ich] upokorzone ciało, żeby je dostosować do swojego chwalebnego ciała” (Flp 3:20, 21), i uczyni ich swymi współkrólami (2Tm 2:12). A zatem „objawienie synów Bożych” nastąpi wtedy, gdy stanie się oczywiste, że naprawdę zostali wyniesieni do chwały i panują razem z Chrystusem Jezusem. Objawiona w nich chwała będzie tak zachwycająca, że usunie w cień wszystkie cierpienia, jakich przedtem zaznawali na ziemi (Rz 8:18, 19). Objawienie to przyniesie niezwykłe błogosławieństwa, gdyż apostoł Paweł napisał: „Również samo stworzenie zostanie uwolnione z niewoli skażenia i dostąpi chwalebnej wolności dzieci Bożych” (Rz 8:21).

Objawienie prawego sądu Bożego. Objawienie to powiązano w Rzymian 2:5 z „dniem srogiego gniewu”. A zatem prawy sąd Boga zostanie objawiony wtedy, gdy „On odda każdemu stosownie do jego uczynków” — trwających w dobrym dziele nagrodzi życiem wiecznym, a na tych, którzy są „posłuszni nieprawości”, sprowadzi zagładę (Rz 2:6-8).

Objawienie Jezusa Chrystusa. „Objawienie Jezusa Chrystusa” i „objawienie jego chwały” będzie porą dania nagrody jego wiernym naśladowcom i wywarcia pomsty na bezbożnych. W ten sposób Chrystus objawi się jako wyniesiony do chwały Król, władny nagradzać i wymierzać karę. Z Pisma Świętego wynika, że podczas objawienia chwały Chrystusa jego namaszczeni duchem naśladowcy, którzy wiernie znoszą cierpienia, będą „wręcz tryskać radością” (1Pt 4:13). Wypróbowana jakość ich wiary okaże się wówczas podstawą do „sławy i chwały, i szacunku”, a oni sami doświadczą niezasłużonej życzliwości (1Pt 1:7, 13). Natomiast ci, którzy nie znają Boga i którzy nie są posłuszni dobrej nowinie o Panu Jezusie, zostaną na zawsze zgładzeni, co przyniesie ulgę osobom przez nich uciskanym (2Ts 1:6-10).