17. (a) Co zapowiedziała przypowieść Jezusa o pszenicy i chwastach? (b) Co nastąpiło w roku 1918 i kto w rezultacie został odrzucony, a kto ustanowiony?

¹⁷ W przypowieści o pszenicy i chwastach Jezus dał do zrozumienia, że po wysunięciu się chrześcijaństwa na pierwszy plan nastąpi okres ciemności. Niemniej przez wszystkie stulecia panoszenia się odstępstwa zawsze żyli gdzieś pojedynczy chrześcijanie podobni do pszenicy — autentyczni pomazańcy (Mateusza 13:24-29, 36-43). Kiedy więc w październiku 1914 roku zaświtał poranek dnia Pańskiego, nie zabrakło na ziemi prawdziwych chrześcijan (Objawienie 1:10). Wszystko wskazuje na to, że jakieś trzy i pół roku później, w roku 1918, Jehowa w towarzystwie Jezusa jako „Anioła Przymierza” przybył na sąd do swej duchowej świątyni (Malachiasza 3:1, Bp; Mateusza 13:47-50). Nastał czas, by Pan ostatecznie odrzucił fałszywych chrześcijan i „nad całą swoją majętnością” ustanowił „niewolnika wiernego i rozumnego” (Mateusza 7:22, 23; 24:45-47, NW).

18. Jaka „godzina” nadeszła w roku 1914 i co miał odtąd robić niewolnik?

¹⁸ Nadeszła też pora, by ów niewolnik zwrócił szczególną uwagę na sprawy poruszone w orędziach Jezusa do siedmiu zborów, co zresztą wynika z samych tych wypowiedzi. Na przykład Jezus wspomina, że przyjdzie sądzić zbory, a sąd ten zaczął się w roku 1918 (Objawienie 2:5, 16, 22, 23; 3:3). Mówi, iż ustrzeże zbór w Filadelfii od „godziny próby, która ma przyjść na całą zamieszkaną ziemię” (Objawienie 3:10, 11). Ta „godzina próby” nastała dopiero z brzaskiem dnia Pańskiego w roku 1914, kiedy sprawdzona została lojalność chrześcijan wobec już ustanowionego Królestwa Bożego (porównaj Mateusza 24:3, 9-13).

[Ramka na stronie 32]

Czas próby i sądu

Jezus został ochrzczony w Jordanie i namaszczony duchem na przyszłego Króla mniej więcej w październiku 29 roku n.e. Trzy i pół roku później, w 33 roku, przyszedł do świątyni w Jeruzalem i wyrzucił tych, którzy uczynili z niej jaskinię zbójców. Odpowiednika tych wydarzeń można upatrywać w trzyipółletnim okresie, jaki upłynął od chwili, gdy Jezus w październiku 1914 roku objął tron w niebiosach, do momentu, gdy przybył na inspekcję rzekomych chrześcijan, rozpoczynając sąd od domu Bożego (Mateusza 21:12, 13; 1 Piotra 4:17). Na początku 1918 roku działalność na rzecz Królestwa, prowadzona przez lud Jehowy, spotkała się z ostrym sprzeciwem. Na całej ziemi nastał czas próby i odsiewu bojaźliwych. W maju 1918 roku z poduszczenia kleru chrześcijaństwa uwięziono członków zarządu Towarzystwa Strażnica. Po dziewięciu miesiącach odzyskali jednak wolność, a wniesione przeciwko nim fałszywe zarzuty zostały wycofane. Od roku 1919 wypróbowana i oczyszczona organizacja ludu Bożego gorliwie podąża naprzód, by ogłaszać wieść o jedynej nadziei dla ludzkości — o Królestwie Jehowy pod rządami Chrystusa Jezusa (Malachiasza 3:1-3).

Kiedy w roku 1918 Jezus rozpoczął inspekcję, duchowieństwo chrześcijaństwa najwyraźniej zostało osądzone niepomyślnie. Nie tylko wszczęło prześladowania ludu Bożego, ale na dodatek splamiło ręce krwią, udzielając poparcia narodom walczącym na frontach pierwszej wojny światowej (Objawienie 18:21, 24). Później pokładało nadzieję w utworzonej przez człowieka Lidze Narodów. W roku 1919 chrześcijaństwo wraz z całym światowym imperium religii fałszywej zupełnie straciło uznanie Boże.