BERYL

Przeświecający lub nieprzezroczysty minerał zbudowany z krzemianu berylu i glinu. Jest twardszy niż kwarc i zazwyczaj ma barwę żółtozieloną, choć czasami jest zielony, żółty, niebieski, biały, bladoczerwony lub bezbarwny. Ciemnozielony beryl nazywany jest szmaragdem, niebieskozielony — akwamarynem, a odmiana różowa — morganitem. Beryl występuje zazwyczaj w skałach granitowych w postaci sześciobocznych kryształów. Odnaleziono pojedyncze kryształy berylu o wadze przekraczającej 25 t.

W czasach starożytnych beryl był popularnym kamieniem ozdobnym. Grecy wykonywali w nim piękne rzeźby wklęsłe (intaglio), a Rzymianie wprawiali naturalne kryształy w kolczyki. Pismo Święte wspomina o berylu (gr. béryllos) tylko raz — jako ósmym fundamencie muru Nowej Jerozolimy (Obj 21:2, 19, 20, BT, Bw, NŚ).