„Radosna wieść” z Księgi Apokalipsy

„Ujrzałem innego anioła, który leciał środkiem nieba i miał wiecznotrwałą dobrą nowinę do oznajmienia jako radosną wieść dla mieszkających na ziemi” (OBJAWIENIE 14:6).

1. Dlaczego Świadkowie Jehowy nie są „apokaliptyczną sektą”, chociaż wierzą w Boskie natchnienie Księgi Apokalipsy?

WBREW częstym zarzutom Świadkowie Jehowy nie są jakąś „apokaliptyczną sektą” ani grupą zapowiadającą zagładę świata. Uznają jednak Apokalipsę, czyli Księgę Objawienia, za część natchnionego Słowa Bożego. To prawda, że Księga Objawienia zawiera sądownicze orędzia skierowane przeciw niegodziwym. Głosząc innym ludziom, słudzy Boży koncentrują się jednak głównie na wspaniałej nadziei zawartej w Biblii, między innymi również w Apokalipsie, czyli Objawieniu. Niczego więc nie dodają do zawartych tam proroczych słów ani niczego z nich nie ujmują (Objawienie 22:18, 19).

Głosiciele radosnych wieści

2. Jakimi wersetami często posługują się Świadkowie Jehowy w swej służbie kaznodziejskiej?

² Często cytowanym biblijnym uzasadnieniem publicznej służby kaznodziejskiej Świadków Jehowy jest wypowiedź Jezusa: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec” (Mateusza 24:14). Co jest „tą dobrą nowiną o królestwie”? Wielu Świadków przytoczyłoby w odpowiedzi wersety z 20 i 21 rozdziału Księgi Objawienia, które mówią o Tysiącletnim Panowaniu Chrystusa i jego rządu Królestwa oraz o społeczeństwie ludzkim, w którym „już nie będzie” śmierci, żałości ani bólu (Objawienie 20:6; 21:1, 4).

3. Z jaką misją ma związek działalność kaznodziejska Świadków Jehowy?

³ Rozgłaszając te radosne wieści, Świadkowie Jehowy w gruncie rzeczy są tylko rzecznikami symbolicznego niebiańskiego posłańca, którego misję również opisano w Księdze Objawienia. „Ujrzałem innego anioła, który leciał środkiem nieba i miał wiecznotrwałą dobrą nowinę do oznajmienia jako radosną wieść dla mieszkających na ziemi i dla każdego narodu, i plemienia, i języka, i ludu” (Objawienie 14:6). Ta „wiecznotrwała dobra nowina” obejmuje ogłaszanie, że „królestwo świata [czyli panowanie nad światem] stało się królestwem naszego Pana i jego Chrystusa” i że nadszedł wyznaczony przez Jehowę czas „na doprowadzenie do ruiny tych, którzy rujnują ziemię” (Objawienie 11:15, 17, 18). Czyż nie jest to dobra wiadomość?

Co wyjawia nam Księga Objawienia

4. (a) Jakie podstawowe prawdy przedstawiono w 1 rozdziale Księgi Objawienia? (b) Co muszą zrobić ludzie, którzy chcą odnieść pożytek z tych radosnych wieści?

⁴ Z pierwszego rozdziału Księgi Objawienia dowiadujemy się, iż Jehowa to „Alfa i Omega, (...) Ten, który jest i który był, i który przychodzi, Wszechmocny”. Jego Syna, Jezusa Chrystusa, przedstawiono jako „Świadka Wiernego”, „Pierworodnego z umarłych” i „Władcę królów ziemi”. O Jezusie powiedziano też, że jest „Tym, który nas miłuje i który własną krwią uwolnił nas od naszych grzechów” (Objawienie 1:5, 8). A zatem od samego początku księga ta wyłuszcza podstawowe, życiodajne prawdy. Żeby odnieść z nich pożytek, „mieszkający na ziemi” muszą uznać władzę Jehowy i uwierzyć w przelaną krew Chrystusa oraz w to, że został on wskrzeszony przez Jehowę i teraz jest wyznaczonym przez Niego Władcą ziemi (Psalm 2:6-8).

5. W jakiej roli ukazano Chrystusa w rozdziałach 2 i 3 Księgi Objawienia?

⁵ W dwóch kolejnych rozdziałach ukazano Chrystusa Jezusa jako troskliwego niebiańskiego Nadzorcę zborów jego uczniów na ziemi. Zwój skierowany do siedmiu wybranych zborów chrześcijańskich, działających w I wieku n.e. w Azji Mniejszej, zawiera zachęty i dobitne rady, które do dziś są aktualne. Orędzia przesłane do tych zborów na ogół zaczynają się słowami: „Znam twoje uczynki” lub „Znam twój ucisk” (Objawienie 2:2, 9). Chrystus rzeczywiście dobrze wiedział, co działo się w zborach jego naśladowców. Niektóre z nich pochwalił za miłość, wiarę, ofiarną służbę, wytrwałość i wierność wobec jego imienia i jego słowa. Inne skarcił za to, że pozwoliły, by ich miłość do Jehowy i Jego Syna ostygła, albo pogrążyły się w niemoralności, bałwochwalstwie lub odstępczym sekciarstwie.

6. Co pomaga zrozumieć wizja opisana w rozdziale 4?

⁶ Rozdział 4 zawiera przejmującą wizję niebiańskiego tronu Jehowy Boga. Jest to krótki opis majestatycznej obecności Jehowy oraz niebiańskiej struktury władzy, którą się posłuży. Ukoronowani władcy, których trony otaczają najważniejszy tron we wszechświecie, składają hołd Jehowie i oznajmiają: „Godzien jesteś, Jehowo, Boże nasz, przyjąć chwałę i szacunek, i moc, ponieważ tyś stworzył wszystko i z twojej woli wszystko zaistniało i zostało stworzone” (Objawienie 4:11).

7. (a) Do czego anioł wzywa mieszkańców ziemi? (b) Co jest istotnym elementem naszej działalności wychowawczej?

⁷ Czy ma to jakieś znaczenie dla ludzi żyjących obecnie? Z pewnością tak. Jeżeli ktoś chce dostąpić życia pod panowaniem Tysiącletniego Królestwa, musi usłuchać głosu „anioła, który leciał środkiem nieba” i wołał: „Boga się bójcie i dajcie mu chwałę, ponieważ nadeszła godzina jego sądu” (Objawienie 14:6, 7). Jednym z głównych celów biblijnej działalności wychowawczej prowadzonej przez Świadków Jehowy jest pomaganie „mieszkającym na ziemi”, by mogli poznać Jehowę, oddać Mu cześć, uznać Go za Stwórcę i chętnie podporządkować się Jego sprawiedliwej władzy.

Baranek godzien szacunku

8. (a) Co o Chrystusie mówią rozdziały 5 i 6? (b) Czego z tej wizji mogą się dowiedzieć wszyscy, którzy słuchają radosnej wieści?

⁸ Dwa kolejne rozdziały, 5 i 6, ukazują Jezusa Chrystusa jako Baranka, który zostaje uznany za godnego otworzyć zwój z siedmioma pieczęciami, dzięki czemu poznajemy pełen symboli opis wydarzeń rozgrywających się w naszych czasach (porównaj Jana 1:29). W niebie rozległy się głosy skierowane do Baranka: „Godzien jesteś wziąć zwój i otworzyć jego pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i swoją krwią kupiłeś Bogu ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu, i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, i mają królować nad ziemią” (Objawienie 5:9, 10). Z wizji tej dowiadujemy się, że na mocy przelanej krwi Chrystusa niektórzy ludzie z różnych narodów zostali powołani, by żyć razem z nim w niebie i „królować nad ziemią” (porównaj Objawienie 1:5, 6). W dalszej części Księgi Objawienia podano także, z ilu osób będzie się składało to ograniczone grono.

9. Jak przedstawiono Chrystusa w rozdziale 6?

⁹ W innej wizji przedstawiono Chrystusa jako króla, który wyruszył na białym koniu — „zwyciężając i żeby dopełnić swego zwycięstwa”. Jak to dobrze, że pokona on nieszczęścia zobrazowane przez pozostałych trzech jeźdźców Apokalipsy, których szaleńczy galop od znamiennego roku 1914 niesie mieszkańcom ziemi wojny, głód i śmierć (Objawienie 6:1-8). Szczególna rola Chrystusa, Baranka Bożego, w wybawieniu ludzkości i realizacji wspaniałych zamierzeń Jehowy stanowi jeden z głównych tematów biblijnej działalności wychowawczej prowadzonej przez Świadków Jehowy.

10. (a) Jakie ważne informacje zawiera rozdział 7? (b) Co Chrystus powiedział o tych, którzy otrzymują Królestwo?

¹⁰ Rozdział 7 zawiera wyjątkowo radosne wieści. Tylko w Księdze Objawienia można znaleźć liczbę tych, których Jezus nazwał „małą trzódką” i którym Ojciec Baranka daje Królestwo (Łukasza 12:32; 22:28-30). Osoby te Jehowa Bóg opieczętował swoim duchem (2 Koryntian 1:21, 22). Apostoł Jan, spisujący Objawienie, oznajmia: „Usłyszałem liczbę tych, których opieczętowano: sto czterdzieści cztery tysiące” (Objawienie 7:4). W jednym z następnych rozdziałów jeszcze raz wymieniono tę samą dokładną liczbę osób „kupionych spośród ludzi” i mających panować z Barankiem na niebiańskiej górze Syjon (Objawienie 14:1-4). Rzecz ciekawa, chociaż wyjaśnienia kościołów chrześcijaństwa co do znaczenia tej liczby na ogół są niejasne i nieprzekonujące, biblista Ethelbert W. Bullinger tak się wypowiedział na ten temat: „Jest to proste stwierdzenie faktu: konkretną liczbę przeciwstawiono liczbie nieokreślonej, o której mowa w tym samym rozdziale”.

11. (a) Jakie radosne wieści można znaleźć w rozdziale 7? (b) Jakie perspektywy otwierają się przed członkami „wielkiej rzeszy”?

¹¹ Jaką nieokreśloną liczbę miał na myśli wspomniany biblista? W wersecie 9 apostoł Jan napisał: „Potem ujrzałem, a oto wielka rzesza, której żaden człowiek nie zdołał policzyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków” (Objawienie 7:9). Kto wchodzi w skład tej wielkiej rzeszy, jak Bóg się zapatruje na tych ludzi obecnie i co przyniesie im przyszłość? Odpowiedź z Księgi Apokalipsy to dla mieszkańców ziemi dobra wiadomość. Czytamy tam: „Są to ci, którzy wychodzą z wielkiego ucisku i wyprali swoje długie szaty, i wybielili je we krwi Baranka”. Dzięki wierze w przelaną krew Chrystusa wyjdą cało z „wielkiego ucisku”. Chrystus „poprowadzi ich do źródeł wód życia. A Bóg otrze z ich oczu wszelką łzę” (Objawienie 7:14-17). Miliony ludzi żyjących obecnie mogą stać się częścią tej niezliczonej rzeszy, która przeżyje koniec teraźniejszego niegodziwego systemu rzeczy. Król Jezus Chrystus podczas Tysiącletniego Panowania poprowadzi swych poddanych do życia wiecznego na ziemi. Czyż nie jest to dobra wiadomość?

„Jego sądy są prawdziwe i prawe”

12, 13. (a) Co zawierają rozdziały od 8 do 19? (b) Dlaczego proroctwa te nie powinny przerażać szczerych ludzi?

¹² Księga Apokalipsy, czyli Objawienia, na ogół kojarzy się z zapowiedziami strasznych katastrof — zwłaszcza ze względu na treść rozdziałów od 8 do 19. Zawierają one surowe sądownicze orędzia (symbolizowane przez odgłosy trąb, plagi i czasze gniewu Bożego) skierowane przeciwko różnym elementom szatańskiego systemu rzeczy. Wyroki te zostaną najpierw wykonane na religii fałszywej („Babilonie Wielkim”), a potem na bezbożnych systemach politycznych, przedstawionych jako dzikie bestie (Objawienie 13:1, 2; 17:5-7, 15, 16).a

¹³ Rozdziały te opisują oczyszczenie niebios przez zrzucenie Szatana i demonów w pobliże ziemi. Stanowi to jedyne logiczne wyjaśnienie bezprecedensowego okresu udręk nękających naszą planetę od roku 1914 (Objawienie 12:7-12). Językiem symboli opisano tam również zniszczenie niegodziwego szatańskiego systemu rzeczy na ziemi (Objawienie 19:19-21). Czy te dramatyczne wydarzenia powinny przerażać szczerych ludzi? Bynajmniej, gdyż w trakcie wykonywania wyroków Bożych ogromny zastęp istot niebiańskich woła: „Wysławiajcie Jah! Wybawienie i chwała, i moc należą do Boga naszego, ponieważ jego sądy są prawdziwe i prawe” (Objawienie 19:1, 2).

14, 15. (a) Jak w sposób prawy zostanie położony kres obecnemu niegodziwemu systemowi rzeczy? (b) Dlaczego ten fragment Księgi Apokalipsy powinien radować ludzi o szczerych sercach?

¹⁴ Przed ustanowieniem prawego systemu rzeczy Jehowa musi wpierw usunąć z ziemi tych, którzy ją rujnują (Objawienie 11:17, 18; 19:11-16; 20:1, 2). Żaden człowiek ani system polityczny nie dysponuje jednak potrzebną do tego władzą ani potęgą. Tylko Jehowa oraz wyznaczony przez Niego Król i Sędzia, Jezus Chrystus, mogą uczynić to w sposób nacechowany prawością (2 Tesaloniczan 1:6-9).

¹⁵ Księga Apokalipsy wyraźnie ukazuje, iż Jehowa zamierza położyć kres obecnemu niegodziwemu systemowi rzeczy. Powinno to radować ludzi, którzy „wzdychają i jęczą nad wszystkimi obrzydliwościami” (Ezechiela 9:4). Powinno to też uzmysławiać im pilną potrzebę usłuchania anioła, który niósł radosną wieść i wołał: „Boga się bójcie (...), ponieważ nadeszła godzina jego sądu, oddajcie więc cześć Temu, który uczynił niebo i ziemię” (Objawienie 14:7). Oby takie osoby oddawały cześć Jehowie i służyły Mu razem z Jego Świadkami, „którzy przestrzegają przykazań Bożych i zajmują się świadczeniem o Jezusie” (Objawienie 12:17).

Chwalebne Tysiącletnie Panowanie

16. (a) Dlaczego kościoły chrześcijaństwa odrzuciły nadzieję na Millennium? (b) Dlaczego Świadkowie Jehowy wierzą, że modlitwa wzorcowa zostanie wysłuchana?

¹⁶ W rozdziałach od 20 do 22 Księgi Objawienia znajdujemy biblijne uzasadnienie nadziei na Millennium. Jest to jedyny fragment Biblii, który wspomina o tysiącletnim okresie poprzedzającym wieczne, szczęśliwe życie w niebie i na ziemi. Kościoły chrześcijaństwa odrzuciły nadzieję na Millennium. Ponieważ według nich dobrzy ludzie idą do nieba, a źli do piekła, w ich naukach nie ma miejsca na rajską ziemię. Dla większości wyznawców chrześcijaństwa zawarta w modlitwie wzorcowej prośba o to, by Boża ‛wola działa się jak w niebie, tak i na ziemi’, straciła jakiekolwiek znaczenie (Mateusza 6:10). Ale nie można tego powiedzieć o Świadkach Jehowy. Głęboko wierzą oni, że Jehowa Bóg nie stworzył ziemi „na nic”, ale „po to, żeby była zamieszkana” (Izajasza 45:12, 18). A zatem starożytne proroctwo, modlitwa wzorcowa oraz przedstawiona w Księdze Apokalipsy nadzieja na Millennium są ze sobą zgodne. Podczas swego Tysiącletniego Panowania Chrystus dopilnuje, by na ziemi, tak jak w niebie, spełniała się wola Jehowy.

17. Co wskazuje na to, że wyrażenie „tysiąc lat” należy rozumieć dosłownie?

¹⁷ W pierwszych siedmiu wersetach 20 rozdziału Księgi Objawienia wyrażenie „tysiąc lat” pojawia się sześć razy. Rzecz ciekawa, w tekście greckim cztery razy poprzedzono je rodzajnikiem określonym, co wskazuje na literalne tysiąclecie, a nie na jakiś długi nieokreślony odcinek czasu, jak sugeruje wielu komentatorów chrześcijaństwa. Co się wydarzy w czasie Millennium? Przede wszystkim na cały ten okres zostanie unieszkodliwiony Szatan (Objawienie 20:1-3; porównaj Hebrajczyków 2:14). Cóż za wspaniała wiadomość!

18. (a) Dlaczego Millennium można nazwać „dniem” sądu? (b) Co się wydarzy po owym tysiącu lat?

¹⁸ Ponieważ tym, którzy mają z Chrystusem „królować przez tysiąc lat”, dano „władzę sądzenia”, okres ten będzie w gruncie rzeczy tysiącletnim „dniem” sądu (Objawienie 20:4, 6; porównaj Dzieje 17:31; 2 Piotra 3:8). Zmarli dostąpią wskrzeszenia i razem z tymi, którzy przeżyją „wielki ucisk”, będą sprawiedliwie sądzeni według swych uczynków, czyli postępowania w czasie tego okresu (Objawienie 20:12, 13). Gdy się skończy tysiąc lat, Szatan zostanie na krótko wypuszczony, by poddać ludzkość ostatecznej próbie, po czym jego samego, demony oraz wszystkich ziemskich buntowników, którzy się do niego przyłączą, spotka wieczna zagłada (Objawienie 20:7-10). Imiona ludzi, którzy pomyślnie przejdą tę próbę, zostaną na zawsze wpisane do „księgi życia”; będą oni mogli żyć wiecznie i szczęśliwie, służąc Jehowie i oddając Mu cześć na rajskiej ziemi (Objawienie 20:14, 15; Psalm 37:9, 29; Izajasza 66:22, 23).

19. (a) Dlaczego możemy być pewni, że wspaniałe obietnice opisane w Księdze Objawienia niezawodnie się spełnią? (b) Co zostanie omówione w następnym artykule?

¹⁹ Takie właśnie radosne wieści zawiera Księga Apokalipsy. Nie są to ludzkie obietnice bez pokrycia. Apostoł Jan napisał: „Zasiadający na tronie rzekł: ,Oto czynię wszystko nowe’. Mówi też: ,Napisz, ponieważ słowa te są wierne i prawdziwe’” (Objawienie 21:5). Co musimy robić, by uczestniczyć w spełnieniu tych radosnych wieści? Księga Objawienia zawiera wiele rad dla osób, które chcą się podobać Bogu. Jak wykaże następny artykuł, stosowanie się do tych rad zapewni nam niekończące się szczęście już teraz i w bezkresnej przyszłości.

[Przypis]

Pytania do powtórki

◻ Jakie podstawowe prawdy zawarte w rozdziałach od 4 do 6 Księgi Objawienia stanowią istotną część radosnych wieści?

◻ Jakie radosne wieści można znaleźć w 7 rozdziale Księgi Objawienia?

◻ Dlaczego szczerych ludzi nie powinny przerażać sądownicze orędzia zapisane w Księdze Objawienia?

◻ W jakim sensie Millennium będzie „dniem” sądu?

[Ilustracja na stronie 10]

Król Jezus Chrystus całkowicie uwolni ziemię od wojen, głodu i śmierci