‛Drogoście kupieni’

„Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym” (1 KORYNTIAN 6:20, Bw).

1, 2. (a) Kto „daje ujść przed śmiercią”? (b) Co było potrzebne do uprawomocnienia się ofiary Chrystusa i co było proroczą zapowiedzią tego wydarzenia?

„BÓG nasz jest Bogiem, który wyzwala”, śpiewał psalmista, „i Jahwe Pan daje ujść przed śmiercią” (Psalm 68:21, BT). Ten ratunek umożliwiła ofiara złożona przez Jezusa Chrystusa. Aby jednak nabrała mocy prawnej, musiał on stawić się przed samym Bogiem.

² Proroczą zapowiedzią tego wydarzenia było wejście arcykapłana do Miejsca Najświętszego w Dniu Przebłagania (Kapłańska 16:12-15). Apostoł Paweł napisał: „Lecz Chrystus, który się zjawił jako arcykapłan (...), wszedł raz na zawsze do świątyni nie z krwią kozłów i cielców, ale z własną krwią swoją, dokonawszy wiecznego odkupienia (...). Albowiem Chrystus nie wszedł do świątyni zbudowanej rękami, która jest odbiciem prawdziwej, ale do samego nieba, aby się wstawiać teraz za nami przed obliczem Boga” (Hebrajczyków 9:11, 12, 24, Bw).

Znaczenie krwi

3. (a) Jak czciciele Jehowy zapatrują się na krew i dlaczego? (b) Co dowodzi, że według prawa krew ma moc gładzenia grzechów?

³ Jakie znaczenie dla naszego zbawienia ma krew Chrystusa? Od czasów Noego prawdziwi czciciele Boga uważają krew za świętą (Rodzaju 9:4-6). Jest ona bardzo ważna dla samego życia, ponieważ Biblia mówi, iż „dusza [albo życie] ciała jest we krwi” (Kapłańska 17:11). Z tego względu Prawo Mojżeszowe wymagało, by przy składaniu ofiary ze zwierzęcia wylać jego krew przed Jehową. Niekiedy umieszczano ją także na narożnikach ołtarza. Najwyraźniej od krwi zależała moc przebłagalna ofiary (Kapłańska 8:15; 9:9). „Według Prawa niemal wszystko bywa oczyszczane krwią, a bez przelania krwi nie ma przebaczenia” (Hebrajczyków 9:22).

4. (a) Dlaczego Bóg wprowadził ograniczenia w stosowaniu krwi? (b) Co zasługiwało na uwagę w związku ze śmiercią Jezusa?

⁴ Toteż trudno się dziwić, że w myśl Prawa Mojżeszowego wszelkie niewłaściwe obchodzenie się z krwią podlegało karze śmierci! (Kapłańska 17:10). Jak wiadomo, gdy jakaś substancja jest rzadko spotykana lub nie można z niej swobodnie korzystać, rośnie jej wartość. Dzięki temu, że Jehowa wprowadził surowe ograniczenia w stosowaniu krwi, nie uważano jej za coś pospolitego, lecz była wartościowa i cenna (Dzieje Apostolskie 15:29; Hebrajczyków 10:29). Harmonizowało to ze wzniosłym celem, jakiemu miała służyć krew Chrystusa. Została przelana, gdy umierał. Oddał więc nie tylko swe ludzkie ciało, lecz także wylał w ofierze własną duszę, doskonałe człowiecze życie! (Izajasza 53:12). Ponieważ ustrzegł je od niedoskonałości, zachował prawo do niego, a jego przelana krew przedstawiała ogromną wartość, którą mógł teraz przedłożyć Bogu w celu dokonania przebłagania za grzechy ludzi.

5. (a) Co Chrystus zabrał do nieba i dlaczego? (b) Co dowodziło, że Bóg przyjął ofiarę Jezusa?

⁵ Chrystus nie mógł literalnie zabrać swej krwi do nieba (1 Koryntian 15:50). Dysponował raczej tym, co ona symbolizowała: wartością swego doskonałego ludzkiego życia, które złożył w ofierze. Mógł je przedstawić przed obliczem Bożym jako okup za grzeszną ludzkość. Jehowa przyjął tę ofiarę, co wyraźnie uwidoczniło się w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku, gdy na 120 uczniów w Jeruzalem został wylany duch święty (Dzieje Apostolskie 2:1-4). Chrystus niejako wykupił sobie rodzinę człowieczą i stał się jej właścicielem (Galatów 3:13; 4:5; 2 Piotra 2:1). Odtąd mogły na nią spływać dobrodziejstwa okupu.

Pierwsi obdarowani

6. Co Bóg postanowił w związku z udostępnianiem dobrodziejstw okupu Chrystusa?

⁶ Nie znaczyło to jednak, iż ludzkość od razu otrzyma fizyczną doskonałość, wymaga to bowiem pokonania grzesznej natury człowieka (Rzymian 7:18-24). Jak i kiedy miano się z tym uporać? Bóg postanowił, by najpierw nad ziemią królowało z Chrystusem Jezusem 144 000 niebiańskich kapłanów (Objawienie 5:9, 10; 7:4; 14:1-3). Przez tysiąc lat będą oni pośredniczyć w stopniowym udostępnianiu mieszkańcom naszej planety dobrodziejstw okupu (1 Koryntian 15:24-26; Objawienie 21:3, 4).

7. (a) Czym jest nowe przymierze, jakie strony w nim uczestniczą i jakiemu celowi służy? (b) Dlaczego przy zawieraniu nowego przymierza musiała nastąpić śmierć i jaką rolę odgrywa krew Chrystusa?

⁷ W tym celu 144 000 królów-kapłanów ‛zostaje wykupionych spośród ludzi’ (Objawienie 14:4). Staje się to możliwe na mocy „nowego przymierza”. Chodzi o umowę między Jehową Bogiem a duchowym Izraelem Bożym i na jej podstawie członkowie tego narodu mają służyć jako królowie i kapłani (Jeremiasza 31:31-34; Galatów 6:16; Hebrajczyków 8:6-13; 1 Piotra 2:9). Ale jak mogło dojść do zawarcia przymierza między Bogiem a niedoskonałymi ludźmi? Paweł wyjaśnia: „Gdzie bowiem jest przymierze [między Bogiem a niedoskonałym człowiekiem], musi nastąpić śmierć człowieka czyniącego przymierze. Bo przymierze jest ważne nad martwymi ofiarami, gdyż nie ma mocy, dopóki żyje człowiek czyniący przymierze” (Hebrajczyków 9:16, 17).

8, 9. Jaki związek zachodzi między nowym przymierzem a okupem?

⁸ Zasadnicze znaczenie dla nowego przymierza, którego Pośrednikiem jest Jezus, ma zatem ofiara okupu. Paweł napisał: „Jeden bowiem jest Bóg, jeden także pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, który wydał siebie na okup odpowiedni za wszystkich, o czym ma być dawane świadectwo w słusznych, wyznaczonych czasach” (1 Tymoteusza 2:5, 6). Wypowiedź ta odnosi się głównie do 144 000 uczestników nowego przymierza.

⁹ Przymierze zawierane z cielesnym Izraelem nie było prawomocne, dopóki nie przelano krwi ofiarnej zwierząt (Hebrajczyków 9:18-21). Podobnie w celu uprawomocnienia nowego przymierza musiała zostać przelana krew Chrystusa (Mateusza 26:28; Łukasza 22:20). Ponieważ jest on zarówno Arcykapłanem, jak i „pośrednikiem nowego przymierza”, Bóg przenosi na przystępujących do tego przymierza wartość jego krwi i w zgodzie z prawem przypisuje im ludzką sprawiedliwość (Hebrajczyków 9:15; Rzymian 3:24; 8:1, 2). Następnie może ich objąć nowym przymierzem, aby zostali królami i kapłanami w niebie! A Jezus, jako ich Pośrednik i Arcykapłan, pomaga im zachowywać nieskalaną pozycję przed Bogiem (Hebrajczyków 2:16; 1 Jana 2:1, 2).

Zgromadzanie tego, co na ziemi

10, 11. (a) Dlaczego okup obejmuje nie tylko namaszczonych chrześcijan? (b) Kim jest „wielka rzesza” i jaką pozycję zajmuje przed Bogiem?

¹⁰ Czy jednak tylko chrześcijanie namaszczeni duchem dostępują uwolnienia przez okup i przebaczenia grzechów? Otóż nie. Jak wskazuje List do Kolosan 1:14, 20, Bóg jedna ze sobą wszystko inne, wprowadzając pokój przez krew przelaną na palu męki. Obejmuje to zarówno rzeczy w niebie (144 000), jak i rzeczy na ziemi — ludzi, mających na niej żyć i cieszyć się doskonałością w ziemskim raju. Szczególnie od roku 1935 trwają zorganizowane wysiłki, by ich zgromadzić. Księga Objawienia 7:9-17 przedstawia te osoby jako „wielką rzeszę”, zawdzięczającą zbawienie Bogu i Barankowi. Ale zanim je otrzymają, muszą najpierw ocaleć z „wielkiego ucisku” i zostaną ‛zaprowadzone do źródeł wód życia’, gdyż z Objawienia 20:5 wynika, że dopiero z końcem tysiącletniego panowania Chrystusa ożyją w pełni przez osiągnięcie ludzkiej doskonałości. Ci, którzy potem przejdą pomyślnie końcową próbę, zostaną uznani za sprawiedliwych, godnych życia wiecznego na ziemi (Objawienie 20:7, 8).

¹¹ Wstępnie jednak członkowie wielkiej rzeszy już „wyprali swe szaty i wybielili je we krwi Baranka” (Objawienie 7:14). Wprawdzie nie są objęci usługiwaniem Chrystusa jako Pośrednika nowego przymierza, ale korzystają z dobrodziejstw tego przymierza dzięki poczynaniom Królestwa Bożego. A Chrystus stale działa dla ich dobra w charakterze Arcykapłana, dzięki czemu Jehowa może na podstawie ofiary okupu już dziś uznawać ich za sprawiedliwych jako swoich przyjaciół (por. Jakuba 2:23). W okresie Millennium będą stopniowo ‛wyswobadzani z niewoli zepsucia, aż dostąpią chwalebnej wolności dzieci Bożych’ (Rzymian 8:21).

12. Na jakiej podstawie Bóg utrzymywał stosunki z wiernymi mężami w czasach przedchrześcijańskich?

¹² Mogłoby się wydawać, że pod względem pozycji przed Bogiem wielka rzesza niewiele się różni od przedchrześcijańskich czcicieli Jehowy. Jednakże w stosunkach z tymi drugimi Bóg uwzględniał przyszłe dostarczenie okupu (Rzymian 3:25, 26). Przebaczał im grzechy w ramach tylko tymczasowego rozwiązania (Psalm 32:1, 2). Ofiary ze zwierząt nie mogły ich w pełni uwolnić od „świadomości grzechu”, lecz przeciwnie — stanowiły jego przypomnienie (Hebrajczyków 10:1-3).

13. Dlaczego jesteśmy w lepszej sytuacji niż przedchrześcijańscy słudzy Boży?

¹³ Prawdziwi chrześcijanie są dziś w innym położeniu. Oddają cześć Bogu na podstawie okupu, który już zapłacono! Mają Arcykapłana, za którego pośrednictwem ‛przystępują ze swobodą mowy do tronu życzliwości niezasłużonej’ (Hebrajczyków 4:14-16). Pojednanie z Bogiem nie jest czymś, na co musieliby dopiero czekać, lecz już istniejącą rzeczywistością! (2 Koryntian 5:20). Gdyby zbłądzili, mogą dostąpić prawdziwego przebaczenia (Efezjan 1:7). Cieszą się naprawdę czystym sumieniem (Hebrajczyków 9:9; 10:22; 1 Piotra 3:21). Wszystkie te błogosławieństwa stanowią przedsmak chwalebnej wolności dzieci Bożych, której słudzy Jehowy będą zaznawać w przyszłości!

Głębia mądrości i miłości Bożej

14, 15. Jak okup uwydatnia niedościgłą mądrość Jehowy oraz Jego sprawiedliwość i miłość?

¹⁴ Jakże cudownym darem od Jehowy jest okup! Nietrudno pojąć tę naukę, jest jednak tak głęboka, że wprawia w podziw najwybitniejsze umysły. Zdołaliśmy zaledwie pobieżnie przeanalizować działanie związanych z nią zasad. Mimo to wykrzykujemy za apostołem Pawłem: „O głębokości Bożego bogactwa, Jego mądrości i wiedzy! Jakże niepojęte są Jego wyroki i jak nieodgadnione Jego drogi!” (Rzymian 11:33). Mądrość Jehowy uwidoczniła się w tym, że potrafił wybawić ludzkość, a zarazem oczyścić z zarzutów swoje imię. Za pomocą okupu „objawiona została sprawiedliwość Boża (...) Bóg ustanowił [Chrystusa] jako ofiarę przebłagalną przez krew jego, skuteczną przez wiarę” (Rzymian 3:21-26, Bw).

¹⁵ Nie można twierdzić, iż Jehowa niesłusznie przebaczał grzechy popełniane kiedyś przez Jego przedchrześcijańskich czcicieli. Nie można zarzucić, jakoby niesłusznie przypisał sprawiedliwość pomazańcom oraz członkom wielkiej rzeszy i uznał tych pierwszych za swoich synów, a drugich — za przyjaciół (Rzymian 8:33). Nie bacząc na ogromną cenę, Jehowa we wszystkim i w całej pełni postąpił w sposób prawy i praworządny, czym całkowicie obalił oszczercze zarzuty Szatana, jakoby był niesprawiedliwym władcą! A prócz tego ponad wszelką wątpliwość dowiódł bezinteresownej miłości do swoich stworzeń (Rzymian 5:8-11).

16. (a) Jak okup przyczynił się do rozstrzygnięcia kwestii prawości sług Bożych? (b) Jak okup ugruntowuje naszą wiarę w nadejście sprawiedliwego, nowego świata?

¹⁶ Ponadto sposób dostarczenia okupu pozwolił rozstrzygnąć kwestie dotyczące prawości sług Bożych. Dowiodło jej niezbicie już samo posłuszeństwo Jezusa (Przysłów 27:11; Rzymian 5:18, 19). Dodajmy do tego postępowanie 144 000 chrześcijan, którzy pomimo sprzeciwu Szatana trwają w wierności aż do śmierci! (Objawienie 2:10). Okup umożliwia im dostąpienie nagrody w postaci nieśmiertelności — niezniszczalnego życia! (1 Koryntian 15:53; Hebrajczyków 7:16). Jakże kłamliwe okazały się pomówienia Szatana, iż na sługach Bożych nie można polegać! Okup stanowi też podstawę, na której możemy budować wiarę w obietnice Boże. Wiemy, że dzięki tej ofierze zbawienie ma ‛oparcie prawne’ (Hebrajczyków 8:6). Otrzymaliśmy gwarancję, że nowy, sprawiedliwy świat rzeczywiście nadejdzie! (Hebrajczyków 6:16-19).

Nie rozmiń się z jego celem

17. (a) Jak niektórzy rozmijają się z celem okupu? (b) Co może nas pobudzać do zachowywania czystości moralnej?

¹⁷ Odniesienie pożytku z okupu wymaga nabywania wiedzy, okazywania wiary oraz przestrzegania zasad biblijnych (Jana 3:16; 17:3). Ale stosunkowo niewielu pragnie tak postępować (Mateusza 7:13, 14). Nawet wśród prawdziwych chrześcijan niektórzy mogą ‛przyjąć niezasłużoną życzliwość Bożą i rozminąć się z jej celem’ (2 Koryntian 6:1). Na przykład w ciągu lat tysiące wykluczono ze społeczności za niemoralność płciową. Cóż za hańba w świetle tego, co Jehowa i Chrystus dla nas uczynili! Czyż docenianie okupu nie powinno pobudzić każdego, by nie zapominał, iż „został oczyszczony z dawniejszych swoich grzechów”? (2 Piotra 1:9, Bw). Paweł słusznie nalega: „Drogoście (...) kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym” (1 Koryntian 6:20, Bw). Pamiętanie o tym stanowi silny bodziec do zachowywania czystości moralnej (1 Piotra 1:14-19).

18. Jak chrześcijanin, który uwikłał się w poważny grzech, może mimo wszystko skorzystać z okupu?

¹⁸ A co ma zrobić osoba, która już uwikłała się w poważny grzech? Powinna skorzystać z możliwości przebaczenia dostępnej dzięki ofierze okupu i przyjąć pomoc kochających nadzorców (Jakuba 5:14, 15). Nawet gdy jest potrzebne surowe skarcenie, ogarnięty skruchą chrześcijanin nie powinien się załamywać, kiedy w ten sposób koryguje się jego postępowanie (Hebrajczyków 12:5). Biblia dodaje nam otuchy i zapewnia: „Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości” (1 Jana 1:9, Bw).

19. Jak niektórzy zapatrują się na błędy popełnione przed poznaniem prawdy?

¹⁹ Niekiedy chrześcijanie zadręczają się z powodu złych postępków, jakich się dopuszczali w przeszłości. „Przed poznaniem prawdy oboje z żoną nabawiliśmy się opryszczki narządów płciowych”, napisał pewien przygnębiony brat. „Czasem czujemy się nieczyści, jak gdybyśmy ‛nie pasowali’ do świętej organizacji Jehowy”. To prawda, że niektórzy nawet po zostaniu chrześcijanami mogą w jakiejś mierze ponosić następstwa dawnych błędów (Galatów 6:7). Ale kto okazał skruchę, nie ma powodu czuć się nieczysty w oczach Jehowy. „Krew Chrystusa” potrafi ‛oczyścić nasze sumienia z martwych uczynków’ (Hebrajczyków 9:14).

20. Jak wiara w okup uwalnia chrześcijanina od wyolbrzymionego poczucia winy?

²⁰ Wiara w okup pomoże nam się uwolnić od wyolbrzymionego poczucia winy. Pewna młoda siostra przyznała: „Już od 11 lat walczę z nieczystym nawykiem samogwałtu. Kiedyś o mało nie odeszłam ze zboru, gdyż uznałam, że Jehowa stanowczo sobie nie życzy, by ktoś tak obrzydliwy kalał Jego lud”. Powinniśmy jednak pamiętać, że Jehowa jest „dobry i gotowy przebaczać”, dopóki nie poddajemy się niegodziwości, lecz toczymy z nią walkę! (Psalm 86:5).

21. Jak pod wpływem okupu powinniśmy się zapatrywać na tych, którzy by nas urazili?

²¹ Okup powinien też wywierać wpływ na nasze stosunki z drugimi. Jak na przykład reagujesz, gdy współchrześcijanin czymś cię urazi? Czy ochoczo przebaczasz, jak to zalecił Chrystus? (Łukasza 17:3, 4). Czy jesteś dla drugich ‛serdeczny, odpuszczając im tak, jak i tobie Bóg odpuścił w Chrystusie’? (Efezjan 4:32, Bw). Czy raczej masz skłonność do obrażania się lub żywienia urazy? Z całą pewnością byłoby to rozmijanie się z celem okupu (Mateusza 6:15).

22, 23. (a) Jak okup powinien oddziaływać na nasz styl życia i nasze plany? (b) Co wszyscy chrześcijanie powinni sobie postanowić w związku z okupem?

²² W końcu docenianie okupu powinno oddziaływać na nasz styl życia, nasze zamiary i plany. Paweł napisał: „Drogoście kupieni; nie stawajcie się niewolnikami ludzi” (1 Koryntian 7:23, Bw). Czy twoje życie ogniskuje się stale wokół takich spraw, jak dom, praca, żywność i odzienie? Czy raczej szukasz wpierw Królestwa, ufając obietnicy, że Bóg o ciebie zadba? (Mateusza 6:25-33). Czy pozwoliłbyś się tak zniewolić swojemu pracodawcy, by nie mieć czasu na działalność teokratyczną? Pamiętaj, że Chrystus „dał samego siebie za nas, aby (...) oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych uczynkach” (Tytusa 2:14, Bw; 2 Koryntian 5:15).

²³ „Bogu niech będą dzięki przez Jezusa Chrystusa” za niezrównany dar, jakim jest okup! (Rzymian 7:25). Obyśmy nigdy nie rozminęli się z jego celem, przeciwnie, pozwólmy, by stał się siłą oddziałującą na nasze życie. Myślą, słowem i czynem zawsze wysławiajmy Boga, pamiętając, że drogo zostaliśmy kupieni.

Pytania do powtórki

◻ Dlaczego krew jest uważana za świętą i jak została przedstawiona przed Jehową w niebie krew Chrystusa?

◻ Jaką rolę odegrała krew Chrystusa w uprawomocnieniu nowego przymierza?

◻ Jakim dobrodziejstwem jest okup dla pomazańców i dla wielkiej rzeszy?

◻ Jak możemy dowieść, że nie rozmijamy się z celem okupu?

[Ilustracja na stronie 16]

Moc przebłagalna ofiary tkwi we krwi

[Ilustracja na stronie 17]

Kto ceni możność dostąpienia przebaczenia u Boga, ten ochoczo przebacza drugim