„Rozważ w swym sercu” wizję świątyni Bożej!

„Synu człowieczy (...) rozważ w swym sercu wszystko, co ci pokazuję (...). Powiedz domowi Izraela o wszystkim, co widzisz” (EZECHIELA 40:4).

1. W jakiej sytuacji znajdował się wybrany lud Boży w 593 roku p.n.e.?

BYŁ rok 593 p.n.e., czternasty rok niewoli Izraela. Żydom przebywającym w Babilonie ich ukochana ojczyzna musiała się wydawać naprawdę odległa. Kiedy większość z nich po raz ostatni widziała Jerozolimę, miasto stało w płomieniach, potężny mur był rozwalony, a wspaniałe budowle leżały w gruzach. Świątynia Jehowy — niegdyś chluba miasta, jedyny ośrodek czystego wielbienia na ziemi — została obrócona w ruinę. Teraz Izraelici mieli jeszcze przed sobą długie lata wygnania. Od obiecanego wyzwolenia dzieliło ich 56 lat (Jeremiasza 29:10).

2. Dlaczego Ezechiela przygnębiała myśl o świątyni Bożej w Jerozolimie?

² Wiernego proroka Ezechiela niewątpliwie przygnębiała myśl o zburzonej świątyni Bożej, oddalonej o setki kilometrów i będącej już tylko siedliskiem dzikich zwierząt (Jeremiasza 9:11). Niegdyś usługiwał w niej w charakterze kapłana jego ojciec, Buzi (Ezechiela 1:3). Ezechiel miał pełnić tę samą zaszczytną funkcję, ale w roku 617 p.n.e., jeszcze jako młody człowiek, został wraz z innymi znamienitymi mieszkańcami Jerozolimy uprowadzony na wygnanie. Teraz liczył sobie około 50 lat i chyba spodziewał się, że już nigdy nie zobaczy Jerozolimy ani nie weźmie udziału w odbudowie świątyni. Ileż więc musiała znaczyć dla niego wizja innej wspaniałej świątyni!

3. (a) W jakim celu Ezechiel otrzymał wizję świątyni? (b) Jakie są cztery główne elementy tej wizji?

³ Ta bogata w treść wizja, opisana w dziewięciu rozdziałach Księgi Ezechiela, zawierała obietnicę umacniającą wiarę żydowskich wygnańców. Czyste wielbienie zostanie przywrócone! W następnych stuleciach, aż do naszych czasów, owa prorocza wizja była źródłem zachęty dla ludzi miłujących Jehowę. Dlaczego? Zastanówmy się, jakie miała znaczenie dla tamtych Żydów na wygnaniu. Oto jej cztery główne elementy: świątynia, kapłaństwo, naczelnik i odrodzony kraj.

Odbudowana świątynia

4. Gdzie zostaje najpierw zabrany Ezechiel, co tam widzi i kto mu to pokazuje?

⁴ Ezechiel zostaje najpierw zabrany na „bardzo wysoką górę”. Po stronie południowej widzi ogromną świątynię, podobną do miasta otoczonego murem. Jakiś anioł, który „wyglądem przypominał wygląd miedzi”, bierze proroka ze sobą, by mu dokładnie pokazać cały ten obiekt (Ezechiela 40:2, 3). Później Ezechiel obserwuje, jak anioł starannie mierzy trzy pary bram świątyni oraz ich wartownie, dziedziniec zewnętrzny, dziedziniec wewnętrzny, jadalnie, ołtarz i sanktuarium, a w nim Miejsce Święte i Miejsce Najświętsze.

5. (a) O czym Jehowa zapewnia Ezechiela? (b) Czym były ‛zwłoki królów’ i dlaczego koniecznie miały być usunięte ze świątyni?

⁵ Następnie w wizji ukazuje się sam Jehowa. Wchodzi do świątyni i zapewnia Ezechiela, iż będzie w niej przebywał. Żąda jednak oczyszczenia swego domu: „Niech teraz zabiorą ode mnie daleko swą rozpustę oraz zwłoki swych królów, a przebywać będę pośród nich po czas niezmierzony” (Ezechiela 43:2-4, 7, 9). Wyrażenie „zwłoki swych królów” najwyraźniej odnosi się do bożków. Zbuntowani władcy oraz inni mieszkańcy Jerozolimy skalali nimi świątynię Bożą i w rezultacie uczynili ich swoimi królami (porównaj Amosa 5:26). Bałwanów tych w żadnym wypadku nie można nazwać żywymi bogami — w oczach Jehowy były martwe, plugawe. Należało je pousuwać (Kapłańska 26:30; Jeremiasza 16:18).

6. Na co wskazywało obmierzenie świątyni?

⁶ Jaki był cel tej części wizji? Upewniała wygnańców, że prawdziwe wielbienie zostanie w świątyni Bożej całkowicie przywrócone. A obmierzenie świątyni stanowiło Boską gwarancję, iż wizja ta niezawodnie się spełni (porównaj Jeremiasza 31:39, 40; Zachariasza 2:2-8). Po bałwochwalstwie zniknie wszelki ślad. Jehowa znowu pobłogosławi swój dom.

Kapłaństwo i naczelnik

7. Co wiadomo o lewitach i kapłanach?

⁷ Procesowi oczyszczenia miało być poddane również kapłaństwo. Lewici zasłużyli na naganę za uleganie bałwochwalczym wpływom, natomiast kapłańscy synowie Cadoka — na pochwałę i nagrodę za zachowywanie czystości.a Jednakże w odbudowanym domu Bożym pozwolono usługiwać obydwu grupom — rzecz jasna decydujące znaczenie miała wierność poszczególnych osób. Ponadto Jehowa oznajmił: „Mają pouczać mój lud o różnicy między tym, co święte, a tym, co nie jest święte, i mają im ukazywać różnicę między tym, co nieczyste, a tym, co czyste” (Ezechiela 44:10-16, 23). Tak więc kapłani mieli wznowić swą służbę, a za wierność i wytrwałość czekała ich nagroda.

8. (a) Kim w starożytnym Izraelu byli naczelnicy? (b) Jaki udział w czystym wielbieniu ma naczelnik z wizji Ezechiela?

⁸ W wizji wspomniano o jeszcze jednej osobie — o naczelniku. Izraelici mieli naczelników już od czasów Mojżesza. Hebrajskim słowem nasí’ można było określić głowę domu patriarchalnego, plemienia, a nawet całego narodu. W wizji Ezechiela ogół władców izraelskich otrzymuje naganę za ciemiężenie ludu oraz nakaz, by kierować się uczciwością i sprawiedliwością. Naczelnik, choć nie jest kapłanem, odgrywa ważną rolę w czystym wielbieniu. Razem z plemionami niekapłańskimi wchodzi na dziedziniec zewnętrzny i stamtąd wychodzi, zasiada w portyku Bramy Wschodniej, a także dostarcza niektóre ofiary składane za lud (Ezechiela 44:2, 3; 45:8-12, 17). W ten sposób wizja zapewnia rodaków Ezechiela, że odrodzony naród zostanie pobłogosławiony wzorowymi przywódcami — mężami, którzy pomogą kapłanom zorganizować lud Boży i będą dawać piękny przykład w sprawach duchowych.

Kraj

9. (a) Jak miała zostać rozdzielona ziemia i kto nie otrzyma żadnego działu? (b) Czym była święta danina i co obejmowała?

⁹ Na koniec Ezechiel ujrzał ogólny widok ziemi izraelskiej. Miała ona zostać rozdzielona między poszczególne plemiona. Dziedziczna posiadłość przypadnie również naczelnikowi. Natomiast kapłani nie otrzymają żadnego działu, Jehowa oznajmił bowiem: „Ja jestem ich dziedzictwem” (Ezechiela 44:10, 28; Liczb 18:20). W wizji wyjawiono, iż dział naczelnika znajdzie się po obu stronach szczególnego obszaru zwanego świętą daniną. Ta z kolei będzie miała kształt kwadratu, podzielonego na trzy pasy: górny przewidziano dla okazujących skruchę lewitów, środkowy dla kapłanów, a dolny — dla miasta wraz z okolicznymi polami uprawnymi. Świątynia Jehowy ma się znajdować w pasie przeznaczonym dla kapłanów, w środku kwadratowej daniny (Ezechiela 45:1-7).

10. Co dla wiernych wygnańców żydowskich oznaczało proroctwo o przydziałach ziemi?

¹⁰ Jakże wszystko to musiało pokrzepić serca wygnańców! Każda rodzina mogła być pewna, iż otrzyma dziedziczną posiadłość (porównaj Micheasza 4:4). Czyste wielbienie znów będzie tam zajmowało wywyższoną, centralną pozycję. Zauważmy też, że według wizji Ezechiela naczelnik, podobnie jak kapłani, ma mieszkać na terenie stanowiącym daninę ludu (Ezechiela 45:16). A zatem w odrodzonym kraju lud będzie posłusznie wspierać pracę tych, których Jehowa wyznaczy do sprawowania przewodnictwa. Ogólnie rzecz biorąc, kraina ukazana w wizji stanowi wzór dobrej organizacji, współpracy i bezpieczeństwa.

11, 12. (a) Jak Jehowa proroczo zapewnił swych sług, że będzie błogosławił ich odrodzonej ziemi? (b) Co wyobrażały drzewa rosnące nad brzegami rzeki?

¹¹ Czy Jehowa będzie błogosławił ich ziemi? Proroctwo odpowiada na to pytanie zachwycającym obrazem. Ze świątyni wypływa strumień, który w dalszym swym biegu coraz bardziej wzbiera i już jako rwący potok wpada do Morza Martwego. Przywraca życie wodom tego akwenu, dzięki czemu u jego brzegów kwitnie rybołówstwo. A nad potokiem rośnie wiele drzew, które owocują przez cały rok, dostarczając pokarmu i umożliwiając uzdrowienie (Ezechiela 47:1-12).

¹² Dla wygnańców obietnica ta oznaczała powtórzenie i potwierdzenie wcześniejszych proroctw o odrodzeniu, bardzo drogich ich sercu. Opisując odrodzoną, ponownie zasiedloną ziemię izraelską, prorocy natchnieni przez Jehowę wielokrotnie przyrównywali ją do raju. Częstym tematem ich zapowiedzi było przywrócenie życia martwym pustkowiom (Izajasza 35:1, 6, 7; 51:3; Ezechiela 36:35; 37:1-14). Izraelici mogli więc oczekiwać, że z odbudowanej świątyni popłynie od Jehowy rzeka życiodajnych błogosławieństw. Dzięki nim duchowo martwy naród ożyje. Po odrodzeniu zostanie pobłogosławiony wybitnymi, duchowo usposobionymi ludźmi — prawymi i niewzruszonymi niczym ukazane w wizji drzewa rosnące nad brzegami rzeki — i pod ich przewodnictwem kraj wydźwignie się z ruin. Również Izajasz pisał, iż „wielkie drzewa prawości (...) odbudują prastare miejsca, które są spustoszone” (Izajasza 61:3, 4).

Kiedy nastąpi spełnienie wizji?

13. (a) W jakim sensie „wielkie drzewa prawości” okazały się błogosławieństwem dla powracającego ludu Jehowy? (b) Jak spełniło się proroctwo dotyczące Morza Martwego?

¹³ Czy powracający wygnańcy doznali rozczarowania? Bynajmniej! W roku 537 p.n.e. odrodzony ostatek przybył do swej ukochanej ziemi. Pod kierownictwem „wielkich drzew prawości” — takich jak pisarz Ezdrasz, prorocy Aggeusz i Zachariasz czy arcykapłan Jozue — stopniowo odbudowano miejsca, które długo leżały spustoszone. Nehemiasz, Zerubbabel i inni naczelnicy sprawowali władzę nad tym krajem rzetelnie i sprawiedliwie. Świątynia Jehowy została na nowo wzniesiona i znowu popłynął z niej strumień Jego życiodajnych postanowień — błogosławieństw związanych z wypełnianiem Jego przymierza (Powtórzonego Prawa 30:19; Izajasza 48:17-20). Jednym z tych błogosławieństw była wiedza. Kapłani wrócili do swych obowiązków i pouczali lud o Prawie (Malachiasza 2:7). Dzięki temu Izraelici ożyli duchowo i znów stali się wiernymi sługami Jehowy, na co wskazywało uzdrowienie Morza Martwego i związany z tym rozkwit rybołówstwa.

14. Dlaczego należało się spodziewać, że spełnienie proroctwa Ezechiela nie ograniczy się do wydarzeń związanych z powrotem Żydów z niewoli babilońskiej?

¹⁴ Czy wydarzenia te stanowiły jedyne spełnienie wizji Ezechiela? Nie. Zapowiada ona coś nieporównanie wspanialszego. Pomyśl tylko: Zbudowanie takiej świątyni, jaką ujrzał Ezechiel, było niemożliwe. To prawda, że Żydzi potraktowali tę wizję bardzo poważnie, a niektóre jej szczegóły nawet dosłownie.b Niemniej tak wielka budowla nie zmieściłaby się na górze Moria, gdzie stała poprzednia świątynia. Ponadto świątynia z wizji Ezechiela nie znajdowała się w obrębie miasta, lecz w pewnej odległości od niego, na oddzielnym obszarze, a przecież drugą świątynię wzniesiono na miejscu jej poprzedniczki — w Jerozolimie (Ezdrasza 1:1, 2). Co więcej, ze świątyni jerozolimskiej nigdy nie wypływała żadna literalna rzeka. Tak więc starożytny Izrael był jedynie świadkiem mniejszego spełnienia się proroctwa Ezechiela. Jego wizja musi mieć większe, duchowe spełnienie.

15. (a) Kiedy Jehowa powołał do istnienia duchową świątynię? (b) Co wskazuje, że wizja Ezechiela nie ziściła się wtedy, gdy na ziemi przebywał Chrystus?

¹⁵ Główne spełnienie wizji Ezechiela najwyraźniej ma związek z wielką duchową świątynią Jehowy, którą apostoł Paweł obszernie omawia w Liście do Hebrajczyków. Świątynia ta zaczęła funkcjonować w roku 29 n.e., gdy Jezus Chrystus został namaszczony na jej Arcykapłana. Ale czy wizja Ezechiela ziściła się za czasów Jezusa? Najwidoczniej nie. Jezus jako Arcykapłan swoim chrztem, ofiarną śmiercią oraz wstąpieniem do Miejsca Najświętszego — do samego nieba — urzeczywistnił prorocze znaczenie Dnia Przebłagania (Hebrajczyków 9:24). Co jednak ciekawe, wizja Ezechiela nie wspomina ani słowem o arcykapłanie czy o Dniu Przebłagania. Wydaje się zatem nieprawdopodobne, by wskazywała na I wiek n.e. Kiedy w takim razie miała się spełnić?

16. Jakie inne proroctwo przypomina wizja Ezechiela i jak nam to pomaga określić czas jej głównego spełnienia?

¹⁶ W poszukiwaniu odpowiedzi wróćmy do treści owego objawienia. Ezechiel napisał: „W wizjach Bożych zaprowadził mnie do ziemi izraelskiej i w końcu postawił mnie na bardzo wysokiej górze, na której po stronie południowej było coś jakby zbudowane miasto” (Ezechiela 40:2). Akcja rozgrywa się więc na „bardzo wysokiej górze”, co przywodzi na myśl słowa z Księgi Micheasza 4:1: „I stanie się pod koniec dni, że góra domu Jehowy będzie utwierdzona ponad szczytem gór i wyniesiona ponad wzgórza; i popłyną ku niej ludy”. Kiedy miało się spełnić to proroctwo? Z Księgi Micheasza 4:5 wynika, że chodzi o czas, gdy narody wciąż będą jeszcze czcić swych fałszywych bogów. Właśnie w dobie obecnej, „pod koniec dni”, czyste wielbienie zostało wywyższone i odzyskało należne miejsce w życiu sług Bożych.

17. Jak proroctwo z Księgi Malachiasza 3:1-5 pomaga ustalić, kiedy doszło do oczyszczenia świątyni oglądanej przez Ezechiela?

¹⁷ Dzięki czemu nastąpiło to odrodzenie? Warto pamiętać, że w kulminacyjnym momencie wizji Ezechiela do świątyni przybył Jehowa i zażądał, by Jego dom oczyszczono z bałwochwalstwa. Kiedy doszło do oczyszczenia duchowej świątyni Bożej? W Księdze Malachiasza 3:1-5 Jehowa zapowiada czas, gdy ‛przyjdzie do swej świątyni’ w towarzystwie „posłańca przymierza”, Jezusa Chrystusa. W jakim celu? „Będzie (...) jak ogień rafinera i jak ług praczy”. Ów proces oczyszczania rozpoczął się w okresie I wojny światowej. A jaki był jego rezultat? Jehowa zamieszkał w swoim domu i od roku 1919 błogosławi duchowemu „krajowi” swego ludu (Izajasza 66:8). Możemy zatem wysnuć wniosek, iż ukazana Ezechielowi prorocza wizja świątyni doczekała się znamiennego spełnienia w dniach ostatnich.

18. Kiedy nastąpi ostateczne spełnienie wizji świątyni?

¹⁸ Wizja ta, podobnie jak inne proroctwa dotyczące odrodzenia, będzie miała jeszcze jedno, ostatnie spełnienie — w raju. Dopiero wtedy ludzie o szczerych sercach w pełni skorzystają z dobrodziejstw wynikających z istnienia świątyni Bożej. Chrystus, wraz z towarzyszącymi mu 144 000 niebiańskich kapłanów, zrobi użytek ze złożonej przez siebie ofiary okupu. Wszyscy posłuszni ludzie poddani jego władzy zostaną wydźwignięci do stanu doskonałości (Objawienie 20:5, 6). Jednakże główne spełnienie wizji Ezechiela nie może nastąpić w raju. Dlaczego?

Wizja kieruje uwagę na nasze czasy

19, 20. Dlaczego główne spełnienie wizji musi nastąpić w naszych czasach, a nie dopiero w raju?

¹⁹ Świątynia, którą widział Ezechiel, wymagała oczyszczenia z bałwochwalstwa i duchowej rozpusty (Ezechiela 43:7-9). Oczywiście nie może się to odnosić do wielbienia Jehowy w raju. Ponadto kapłani ukazani w wizji wyobrażają pomazańców przebywających jeszcze na ziemi, a nie namaszczoną klasę kapłańską już po zmartwychwstaniu do życia w niebie albo w trakcie Millennium. Skąd ten wniosek? Zauważmy, że w wizji pełnią oni służbę na dziedzińcu wewnętrznym. Jak wyjaśniono we wcześniejszych wydaniach Strażnicy, ów dziedziniec wyobraża wyjątkową pozycję duchową podkapłanów Chrystusa żyjących jeszcze na ziemi.c Zwróćmy też uwagę, że w wizji podkreślono niedoskonałość kapłanów. Mieli składać ofiary za swoje grzechy. Zostali ostrzeżeni przed niebezpieczeństwem skalania się pod względem duchowym i moralnym. A zatem nie wyobrażają zmartwychwstałych pomazańców, o których apostoł Paweł napisał: „Trąba zabrzmi i umarli zostaną wskrzeszeni jako nie podlegający skażeniu” (1 Koryntian 15:52; Ezechiela 44:21, 22, 25, 27). Kapłani w wizji Ezechiela usługują ludziom bezpośrednio, przebywając wśród nich. W raju nie byłoby to możliwe, wtedy bowiem kapłani będą w niebie. Wizja ta stanowi więc wspaniały obraz trwającej dziś na ziemi ścisłej współpracy klasy pomazańców z „wielką rzeszą” (Objawienie 7:9; Ezechiela 42:14).

²⁰ A zatem wizja świątyni oglądana przez Ezechiela zapowiada dobroczynne rezultaty odbywającego się dzisiaj duchowego oczyszczenia. Ale co to oznacza dla ciebie? Nie chodzi tu bynajmniej o jakąś abstrakcyjną zagadkę teologiczną. Omawiana wizja ma ścisły związek z twoim codziennym wielbieniem jedynego prawdziwego Boga, Jehowy. Więcej szczegółów na ten temat znajdziesz w następnym artykule.

[Przypisy]

Czy sobie przypominasz?

◻ Jak po raz pierwszy spełniła się wizja, w której Ezechiel ujrzał świątynię i usługujących w niej kapłanów?

◻ Jak pierwotnie spełniło się zapowiedziane w wizji Ezechiela rozdzielanie ziemi?

◻ Kto w starożytnym odrodzonym Izraelu okazał się klasą naczelnika i kim były „wielkie drzewa prawości”?

◻ Dlaczego główne spełnienie wizji Ezechiela dotyczącej świątyni musi przypadać na dni ostatnie?

„Świątynia” i „naczelnik” w naszych czasach

„Jeśli zaś chodzi o naczelnika pośród nich, to ma wejść, gdy oni wchodzą; a gdy oni wychodzą, on ma wyjść” (EZECHIELA 46:10).

1, 2. Jaka ważna prawda pomaga nam w dużej mierze ustalić znaczenie Ezechielowej wizji świątyni?

KSIĘGA Ezechiela nie podobała się niektórym starożytnym rabinom żydowskim. Według Talmudu część z nich zastanawiała się nawet, czy nie należałoby jej usunąć z kanonu Pism Hebrajskich. Szczególnych trudności nastręczało rabinom wyjaśnienie wizji świątyni, doszli więc do wniosku, iż człowiek nie może jej pojąć. Inni bibliści uznali Ezechielową wizję świątyni Jehowy za zagadkową. A jaki jest nasz pogląd?

² Od czasu odrodzenia religii prawdziwej Jehowa raz po raz oświecał swój lud błyskami duchowego światła, dzięki któremu można było zrozumieć wiele spraw, choćby to, czym jest duchowa świątynia Boga — udostępniony przez Niego sposób praktykowania czystego wielbienia.a Ta ważna prawda pomaga w dużej mierze ustalić znaczenie Ezechielowej wizji świątyni. Omówmy dokładniej cztery występujące w niej elementy: świątynię, kapłaństwo, naczelnika i kraj. Jakie są ich dzisiejsze odpowiedniki?

Świątynia a ty

3. Co nam przypomina wysoko umieszczony sufit oraz widok naściennych wizerunków w bramach świątyni?

³ Wyobraźmy sobie, że zwiedzamy tę świątynię. Wchodzimy po siedmiu stopniach do jednej z ogromnych bram. Stojąc w niej, spoglądamy z podziwem w górę. Do sufitu jest ponad 30 metrów! Przypomina to nam, jak wzniosłym miernikom musi odpowiadać każdy, kto pragnie podjąć wielbienie Jehowy. Przez okna wpadają smugi światła i oświetlają naścienne wizerunki palm, będących w Biblii symbolem prostolinijności (Psalm 92:12; Ezechiela 40:14, 16, 22). W tym świętym miejscu mogą przebywać wyłącznie osoby czyste pod względem moralnym i duchowym. My też pragniemy pozostawać prostolinijni, by nasz sposób oddawania czci Jehowie mógł się cieszyć Jego uznaniem (Psalm 11:7).

4. Kto nie ma wstępu do świątyni i czego to nas uczy?

⁴ Po obu stronach przejścia znajdują się trzy wartownie. Czy wartownicy wpuszczą nas do środka? Jehowa powiedział Ezechielowi, że nie wejdzie tam żaden cudzoziemiec „nie obrzezany na sercu” (Ezechiela 40:10; 44:9). Co znaczą te słowa? Otóż Bóg uznaje za swych czcicieli tylko takie osoby, które miłują Jego prawa i zgodnie z nimi żyją (Jeremiasza 4:4; Rzymian 2:29). Zaprasza ich do swego duchowego namiotu — domu, w którym oddaje się Mu cześć (Psalm 15:1-5). Od roku 1919, kiedy to nastąpiło odrodzenie czystego wielbienia, ziemska organizacja Jehowy stopniowo wyjaśniała moralne prawa Jehowy i stawała w ich obronie. Kto nie chce się im podporządkować, ten nie jest już mile widziany pośród Jego ludu. Biblijnie uzasadniona praktyka wykluczania winowajców nie okazujących skruchy dobrze służy dziś zachowaniu czystości naszego wielbienia (1 Koryntian 5:13).

5. (a) Jakie podobieństwa można dostrzec między wizją daną Ezechielowi a opisem zamieszczonym przez Jana w Księdze Objawienia 7:9-15? (b) Kogo w wizji Ezechiela wyobraża 12 plemion na dziedzińcu zewnętrznym?

⁵ Przejście prowadzi na dziedziniec zewnętrzny, gdzie lud czci i wysławia Jehowę. Przypomina to nam wizję, w której apostoł Jan ujrzał „wielką rzeszę” wielbiącą Jehowę ‛dniem i nocą w jego świątyni’. W obu wizjach pojawiają się palmy. Ezechiel widział, że zdobiły ściany przy wejściach. Jan natomiast zobaczył, jak czciciele Boga trzymają gałęzie palmowe w ręku, co symbolizowało ich radość z wysławiania Jehowy oraz witania Jezusa, ich Króla (Objawienie 7:9-15). W kontekście wizji danej Ezechielowi 12 plemion Izraela wyobraża „drugie owce” (Jana 10:16; porównaj Łukasza 22:28-30). Czy i ty z radością wysławiasz Jehowę, głosząc o Jego Królestwie?

6. Czemu służyły jadalnie na dziedzińcu zewnętrznym i o jakim przywileju może to przypominać osobom zaliczonym do drugich owiec?

⁶ Na dziedzińcu zewnętrznym widzimy 30 jadalni, w których się spożywa dobrowolne dary ofiarne (Ezechiela 40:17). Dzisiaj osoby zaliczone do drugich owiec nie składają wprawdzie ofiar ze zwierząt, ale też nie przychodzą do duchowej świątyni z pustymi rękami (porównaj Wyjścia 23:15). Apostoł Paweł napisał: „Przez niego [Jezusa] zawsze składajmy Bogu ofiarę wysławiania, to jest owoc warg publicznie wyznających jego imię. Ponadto nie zapominajcie o wyświadczaniu dobra i o dzieleniu się z drugimi, bo takie ofiary bardzo się podobają Bogu” (Hebrajczyków 13:15, 16; Ozeasza 14:2). Przynoszenie ich Jehowie to wielki przywilej (Przysłów 3:9, 27).

7. O czym nas upewnia czynność mierzenia świątyni?

⁷ Ezechiel obserwuje w wizji, jak anioł obmierza świątynię (Ezechiela 40:3). Podobnie apostołowi Janowi oznajmiono: „Wstań i zmierz sanktuarium świątyni Boga i ołtarz, i tych, którzy tam oddają cześć” (Objawienie 11:1). Co oznacza czynność mierzenia? W obu wypadkach najwyraźniej stanowi gwarancję, że nic nie powstrzyma Jehowy od spełnienia Jego zamysłów co do czystego wielbienia. Obecnie możemy być tak samo pewni, że nic — nawet zaciekły sprzeciw potężnych rządów — nie przeszkodzi odrodzeniu właściwej formy oddawania Mu czci.

8. Kto wchodzi przez bramy prowadzące na dziedziniec wewnętrzny i o czym one przypominają?

⁸ Przechodząc przez dziedziniec zewnętrzny, widzimy trzy bramy prowadzące na dziedziniec wewnętrzny. Bramy wewnętrzne są usytuowane naprzeciw zewnętrznych i mają te same wymiary (Ezechiela 40:6, 20, 23, 24, 27). Mogą tu wchodzić wyłącznie kapłani. Bramy wewnętrzne przypominają nam, że pomazańcy muszą odpowiadać Boskim prawom i miernikom, choć rzecz jasna w jednakowym stopniu obowiązują one wszystkich prawdziwych chrześcijan. Ale na czym polega praca kapłanów i jakie znaczenie ma to dzisiaj?

Wierni kapłani

9, 10. W jaki sposób „królewskie kapłaństwo”, zobrazowane przez klasę kapłanów z wizji danej Ezechielowi, udziela pouczeń duchowych?

⁹ W czasach przedchrześcijańskich kapłani wykonywali w świątyni ciężką pracę. Zabijanie zwierząt i ofiarowywanie ich na ołtarzu oraz usługiwanie współkapłanom i całemu ludowi wymagało sporo wysiłku. A przecież powierzono im jeszcze inne ważne zadanie. Jehowa dał następujące polecenie dotyczące kapłanów: „Mają pouczać mój lud o różnicy między tym, co święte, a tym, co nie jest święte, i mają im ukazywać różnicę między tym, co nieczyste, a tym, co czyste” (Ezechiela 44:23; Malachiasza 2:7).

¹⁰ Czy cenisz sobie ciężką pracę i pokorną służbę pomazańców stanowiących „królewskie kapłaństwo”, wykonywaną na rzecz czystego wielbienia? (1 Piotra 2:9). Wzorem starożytnych kapłanów lewickich przewodzą oni w udzielaniu pouczeń duchowych, dzięki czemu ludzie mogą zrozumieć, co z Bożego punktu widzenia jest czyste i godne przyjęcia, a co nie (Mateusza 24:45). Pouczenia takie, udostępniane za pomocą publikacji biblijnych, jak również na chrześcijańskich zebraniach i większych zgromadzeniach, pomogły już milionom osób pojednać się z Bogiem (2 Koryntian 5:20).

11. (a) Jak w wizji danej Ezechielowi uwypuklono znaczenie zachowywania czystości przez kapłanów? (b) W jaki sposób w dniach ostatnich pomazańcy zostali oczyszczeni pod względem duchowym?

¹¹ Jednakże kapłani nie mogą poprzestać na pouczaniu drugich, że mają być czyści; oni też podlegają temu wymaganiu. Dlatego Ezechiel przepowiedział, iż kapłani Izraela zostaną poddani oczyszczeniu (Ezechiela 44:10-16). Podobnie w roku 1918 Jehowa zasiadł „jak rafiner” w swej duchowej świątyni i dokonał przeglądu kapłańskiej klasy pomazańców (Malachiasza 3:1-5). Tym, których uznał za czystych pod względem duchowym lub którzy okazali skruchę za skalanie się jakąś formą bałwochwalstwa, pozwolił dalej pełnić zaszczytną służbę w swej duchowej świątyni. Niemniej poszczególni pomazańcy, tak jak każdy inny człowiek, mogą się stać nieczyści pod względem duchowym lub moralnym (Ezechiela 44:22, 25-27). Muszą więc dokładać starań, by pozostać ‛nie splamionymi przez świat’ (Jakuba 1:27; porównaj Marka 7:20-23).

12. Dlaczego powinniśmy cenić służbę pełnioną przez pomazańców?

¹² Każdy z nas mógłby się zastanowić: Czy naprawdę cenię sobie przykład, jaki dają pomazańcy przez wszystkie lata swej wiernej służby? Czy naśladuję ich wiarę? Członkowie wielkiej rzeszy powinni pamiętać, że nie zawsze będą z nimi na ziemi pomazańcy. O kapłanach z wizji Jehowa powiedział: „Nie macie im dawać w Izraelu żadnej własności [w postaci ziemi]: ja jestem ich własnością” (Ezechiela 44:28). Podobnie namaszczeni chrześcijanie nie mają żyć wiecznie na naszym globie. Otrzymali dziedzictwo niebiańskie, a wielka rzesza poczytuje sobie za zaszczyt możliwość wspierania i zachęcania ich, dopóki są tu na ziemi (Mateusza 25:34-40; 1 Piotra 1:3, 4).

Kim jest naczelnik?

13, 14. (a) Dlaczego naczelnik musi się wywodzić z drugich owiec? (b) Kogo wyobraża naczelnik?

¹³ Nasuwa się teraz intrygujące pytanie: Kogo wyobraża naczelnik? Ponieważ jest przedstawiany i jako jednostka, i jako grupa, można przypuszczać, że wyobraża jakieś grono ludzi (Ezechiela 44:3; 45:8, 9). Ale o kogo chodzi? Na pewno nie o pomazańców. W wizji naczelnik ściśle współpracuje z kapłanami, lecz się do nich nie zalicza. W odróżnieniu od klasy kapłańskiej otrzymuje dziedziczny przydział, tak więc jego przyszłość związana jest z ziemią, a nie z niebem (Ezechiela 48:21). Co więcej, Księga Ezechiela 46:10 oznajmia: „Jeśli zaś chodzi o naczelnika pośród nich, to ma wejść, gdy oni [członkowie plemion niekapłańskich] wchodzą [na dziedziniec zewnętrzny świątyni]; a gdy oni wychodzą, on ma wyjść”. Naczelnik nie wchodzi na dziedziniec wewnętrzny — oddaje Bogu cześć na dziedzińcu zewnętrznym, a do świątyni wchodzi i z niej wychodzi razem z ludem. Okoliczności te ponad wszelką wątpliwość wskazują, że klasa naczelnika wywodzi się z wielkiej rzeszy drugich owiec.

¹⁴ Ów naczelnik najwyraźniej piastuje pośród ludu Bożego jakieś odpowiedzialne stanowisko. Na dziedzińcu zewnętrznym zasiada w portyku Bramy Wschodniej (Ezechiela 44:2, 3). Wskazywałoby to na rolę nadzorcy — kogoś takiego jak starsi w Izraelu, którzy zasiadali w bramie miasta i wydawali orzeczenia sędziowskie (Rut 4:1-12; Przysłów 22:22). Kto z drugich owiec sprawuje podobne funkcje? Zamianowani duchem nadzorcy mający nadzieję ziemską (Dzieje 20:28). Już teraz więc jest szkolona klasa naczelnika, która później, w nowym świecie, ma się zajmować zarządzaniem.

15. (a) Jak wizja Ezechiela rzuca światło na związek między starszymi spośród wielkiej rzeszy a kapłańską klasą pomazańców? (b) Jakie przewodnictwo w ziemskiej organizacji Bożej sprawują starsi namaszczeni duchem?

¹⁵ Ale jaki związek zachodzi obecnie między kapłańską klasą pomazańców a starszymi spośród wielkiej rzeszy, którzy usługują w roli nadzorców? Z wizji Ezechiela wynika, że starsi należący do wielkiej rzeszy zajmują pomocniczą, podporządkowaną pozycję, natomiast duchowe przewodnictwo sprawują pomazańcy. Skąd taki wniosek? Przypomnijmy sobie, że kapłani z wizji Ezechiela byli zobowiązani pouczać ludzi o sprawach duchowych. Mieli też występować w charakterze sędziów. Lewitom zaś powierzono „stanowiska nadzoru” w bramach świątyni (Ezechiela 44:11, 23, 24). Naczelnik musiał rzecz jasna podporządkować się duchowemu usługiwaniu i przewodnictwu kapłanów. Słusznie więc w czasach nowożytnych przewodzeniem w czystym wielbieniu zajmują się pomazańcy. Na przykład właśnie z ich grona wybrano członków Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy. Tacy wierni starsi, namaszczeni duchem świętym, od dziesiątków lat szkolą wyłaniającą się klasę naczelnika i przygotowują jej przyszłych członków na nadejście dnia, gdy w Bożym nowym świecie zostanie im przekazana pełna miara odpowiedzialności.

16. Czego się oczekuje od wszystkich starszych zgodnie z Księgą Izajasza 32:1, 2?

¹⁶ A jakimi nadzorcami są ci, którzy w przyszłości mają otrzymać dodatkowe obowiązki jako przedstawiciele klasy naczelnika? Księga Izajasza 32:1, 2 proroczo oznajmia: „Oto król będzie panował dla prawości, a książęta będą sprawować władzę książęcą dla sprawiedliwości. I każdy będzie jak schronienie przed wiatrem i kryjówka przed deszczową nawałnicą, jak strumienie wody w bezwodnej krainie, jak cień wielkiej skały w wyczerpanej ziemi”. Proroctwo to spełnia się już dzisiaj, gdyż chrześcijańscy starsi — zarówno z grona pomazańców, jak i spośród drugich owiec — chronią trzodę przed ‛nawałnicami’ prześladowań i zniechęcenia.

17. Jak na swoją rolę powinni się zapatrywać chrześcijańscy pasterze i jak ma ich traktować trzoda?

¹⁷ Określenia „książę” i „naczelnik”, mające w języku hebrajskim podobne znaczenie, nie zostały użyte jako tytuły służące wywyższaniu ludzi. Wskazują raczej na obowiązki, jakie powinni wypełniać ci mężczyźni, troszcząc się o owce Boże. Jehowa udzielił surowej przestrogi: „Dość tego, naczelnicy Izraela! Połóżcie kres przemocy i łupieniu, a wprowadzajcie w czyn sprawiedliwość i prawość” (Ezechiela 45:9). Wszyscy starsi muszą dziś brać sobie tę radę do serca (1 Piotra 5:2, 3). Z kolei owce uznają fakt, iż Jezus dał tych pasterzy jako „dary w ludziach” (Efezjan 4:8). Wymagania stawiane starszym wyszczególniono w natchnionym Słowie Bożym (1 Tymoteusza 3:1-7; Tytusa 1:5-9). Dlatego chrześcijanie podporządkowują się kierownictwu starszych (Hebrajczyków 13:7).

18. Jakie zadania otrzymują już teraz potencjalni członkowie przyszłej klasy naczelnika, a jakie zostaną im powierzone w przyszłości?

¹⁸ W czasach biblijnych poszczególni naczelnicy różnili się zakresem władzy. Dzisiaj starszym spośród wielkiej rzeszy także powierza się najrozmaitsze zadania. Jedni działają w poszczególnych zborach, drudzy współpracują z wieloma zborami w charakterze nadzorców podróżujących, inni usługują całemu krajowi jako członkowie Komitetu Oddziału, a jeszcze inni bezpośrednio wspierają różne komitety Ciała Kierowniczego. W nowym świecie Jezus ustanowi „książąt po całej ziemi”, by sprawowali przewodnictwo wśród ziemskich czcicieli Jehowy (Psalm 45:16). Do tego grona niewątpliwie wybierze on wielu wiernych starszych działających w dobie obecnej. Już teraz okazują się godni zaufania, toteż w przyszłości — gdy wyjawi, jaką rolę klasa naczelnika będzie odgrywać w nowym świecie — powierzy im jeszcze bardziej odpowiedzialne zadania.

Dzisiejszy kraj ludu Bożego

19. Co wyobraża kraj ukazany w wizji Ezechielowi?

¹⁹ Ezechiel ujrzał też w wizji odrodzony kraj Izraela. Co on wyobraża? Inne proroctwa zapowiadały, że ziemia przywrócona Izraelowi będzie rajem podobnym do Edenu (Ezechiela 36:34, 35). Dziś żyjemy w takiej krainie, która w pewnym sensie przypomina Eden. Często też mówimy o naszym raju duchowym. Na łamach Strażnicy zdefiniowano ów „kraj” jako „obszar działalności” wybranego ludu Bożego.b Niezależnie od miejsca pobytu każdy sługa Jehowy dopóty znajduje się w tym odrodzonym kraju, dopóki popiera prawdziwe wielbienie, podążając śladami Chrystusa Jezusa (1 Piotra 2:21).

20. Czego możemy się nauczyć z postanowienia o „świętej daninie” i jak to wpłynie na naszą postawę?

²⁰ A co można powiedzieć o obszarze nazwanym „świętą daniną”? Lud miał ją składać na utrzymanie kapłanów i miasta. „Cały lud tej ziemi” miał też przeznaczyć dział dla naczelnika. Jaki odpowiednik znajduje to w naszych czasach? Rzecz jasna nie chodzi o włożenie na lud Boży brzemienia w postaci opłacanej klasy duchowieństwa (2 Tesaloniczan 3:8). Starsi korzystają głównie z pomocy duchowej. W jej zakres wchodzi wspieranie prowadzonej teraz działalności oraz przejawianie ducha współpracy i podporządkowania. Niemniej tak jak za dni Ezechiela składa się tę daninę Jehowie, a nie jakiemuś człowiekowi (Ezechiela 45:1, 7, 16).

21. Czego uczy nas ukazany w wizji Ezechiela podział ziemi?

²¹ W tym odrodzonym kraju przewidziano miejsca nie tylko dla naczelnika i kapłanów. Z podziału ziemi wynika, że zapewniono dziedzictwo każdemu z 12 plemion (Ezechiela 47:13, 22, 23). Członkowie wielkiej rzeszy mają zatem swoje miejsce w dzisiejszym raju duchowym, a ponadto otrzymają przydział ziemi, gdy się znajdą w ziemskiej dziedzinie Królestwa Bożego.

22. (a) Co wyobraża miasto, które ujrzał Ezechiel? (b) O czym świadczy okoliczność, że miasto z każdej strony ma bramy?

²² Na koniec zastanówmy się, co w tej wizji wyobraża miasto. Nie jest to miasto niebiańskie, gdyż leży pośrodku „nieświętego” terenu (Ezechiela 48:15-17). Musi zatem przedstawiać coś ziemskiego. Ale czym właściwie jest miasto? Czy nie chodzi o ludzi stanowiących zwartą, zorganizowaną grupę? Oczywiście. Wydaje się więc, iż owo miasto wyobraża ziemski ośrodek zarządzania, działający dla dobra wszystkich członków prawego społeczeństwa na ziemi. W całej pełni będzie on funkcjonował na „nowej ziemi” (2 Piotra 3:13). Bramy rozmieszczone ze wszystkich stron — po jednej dla każdego plemienia — trafnie unaoczniają, że miasto jest otwarte i dostępne. Dzisiejszy lud Boży nie podlega jakiemuś tajnemu zarządowi. Bracia pełniący odpowiedzialne funkcje są przystępni i kierują się zasadami, które wszyscy dobrze znają. Okoliczność, iż ludzie ze wszystkich plemion uprawiają rolę przeznaczoną na utrzymanie miasta, przypomina nam, że drugie owce wspierają — i to nawet pod względem materialnym — postanowienia organizacyjne służące ludowi Bożemu na całym świecie (Ezechiela 48:19, 30-34).

23. Co zostanie omówione w następnym artykule?

²³ A co można powiedzieć o rzece wypływającej z sanktuarium świątyni? Trzeci i ostatni artykuł z tej serii wyjaśnia, na co proroczo wskazuje ona w odniesieniu do naszych czasów oraz do przyszłości.

[Przypisy]

Tytułem powtórki

◻ Co symbolizuje świątynia z wizji Ezechiela?

◻ Kogo wyobrażają kapłani usługujący w świątyni?

◻ Kto należy do klasy naczelnika i jakie są jej obowiązki?

◻ Jaki kraj ukazano Ezechielowi i w jakim sensie rozdzielono go między 12 plemion?

◻ Co wyobraża to miasto?

[Diagram i mapa na stronie 15]

[Patrz publikacja]

Podział ziemi według wizji ukazanej Ezechielowi

DWANAŚCIE PLEMION

Morze Wielkie

Morze Galilejskie

Jordan

Morze Słone

DAN

ASZER

NAFTALI

MANASSES

EFRAIM

RUBEN

JUDA

NACZELNIK

BENIAMIN

SYMEON

ISSACHAR

ZEBULON

GAD

[Diagram]

ŚWIĘTA DANINA W POWIĘKSZENIU

A — „Jest tam Jehowa” (Jehowa-Szammah); B — pola uprawne należące do miasta

Dział lewitów

Sanktuarium Jehowy

Dział kapłanów

B A B

Błogosławieństwa Jehowy dla naszego „kraju”

„Gdzie dotrze potok, tam wszystko będzie żyło” (EZECHIELA 47:9).

1, 2. (a) Jak ważna jest woda? (b) Co wyobraża woda z rzeki, którą w wizji ukazano Ezechielowi?

WODA to zdumiewająca ciecz. Jest niezbędna każdej żywej istocie. Bez niej nie wytrzymałby długo żaden człowiek. Potrzebujemy jej też do dbania o czystość, gdyż rozpuszcza i usuwa zanieczyszczenia. Myjemy w niej nasze ciała, pierzemy odzież, płuczemy żywność. Te zabiegi mogą nam nieraz wręcz ocalić życie.

² W Biblii woda wyobraża życiodajne dobrodziejstwa duchowe, zgotowane przez Jehowę (Jeremiasza 2:13; Jana 4:7-15). Należy do nich oczyszczenie Jego ludu na podstawie Chrystusowej ofiary okupu, jak również wiedza o Bogu, zawarta w Jego Słowie (Efezjan 5:25-27). W wizji Ezechiela te życiodajne błogosławieństwa symbolizuje cudowna rzeka wypływająca ze świątyni. Ale właściwie kiedy ona płynie i co to znaczy dla nas w dobie obecnej?

Rzeka płynąca w odrodzonym kraju

3. Co prorok ujrzał, a następnie opisał w Księdze Ezechiela 47:2-12?

³ Rodacy Ezechiela, uprowadzeni do Babilonu, rozpaczliwie potrzebowali dobrodziejstw udostępnianych przez Jehowę. Jakże pokrzepiony poczuł się więc prorok, gdy ujrzał w wizji strumień wydobywający się z sanktuarium i płynący dalej poza świątynię! Anioł mierzy go co tysiąc łokci. Jest coraz głębszy: najpierw sięga do kostek, potem do kolan, jeszcze dalej — do bioder, a w końcu staje się potokiem, w którym już trzeba pływać. Wody te przynoszą życie i urodzajność (Ezechiela 47:2-11). Ezechiel słyszy następującą zapowiedź: „Wzdłuż potoku, nad jego brzegiem po jednej i po drugiej stronie, wyrosną wszelkiego rodzaju drzewa zapewniające pokarm” (Ezechiela 47:12a). Gdy ów potok wpada do Morza Martwego — akwenu, w którym nie ma żadnego życia — nagle pojawia się w nim mnóstwo żywych stworzeń! Wszędzie aż roi się od ryb, dzięki czemu rozkwita rybołówstwo.

4, 5. Pod jakim względem proroctwa Joela i Ezechiela dotyczące rzeki są do siebie podobne i dlaczego ma to istotne znaczenie?

⁴ To piękne proroctwo mogło przypominać żydowskim wygnańcom inne słowa, zapisane ponad 200 lat wcześniej: „Z domu Jehowy wytryśnie źródło i nawodni Dolinę Akacjową” (Joela 3:18).a Proroctwo Joela, podobnie jak Ezechiela, zapowiada, iż z domu Bożego — ze świątyni — wypływać będzie rzeka, która przywróci życie wysuszonym terenom.

⁵ Strażnica od lat wyjaśnia, że to proroctwo Joela spełnia się w naszych czasach.b Z całą pewnością więc to samo można powiedzieć o analogicznej wizji Ezechiela. W odrodzonym obecnie kraju nowożytnego ludu Bożego, tak jak w starożytnym Izraelu, płynie od Jehowy obfity strumień dobrodziejstw i błogosławieństw.

Potężny strumień dobrodziejstw

6. O czym powinno było przypominać Żydom ukazane w wizji pokropienie ołtarza krwią?

⁶ Z jakiego źródła pochodzą błogosławieństwa spływające na odrodzony lud Boży? Zauważmy, że woda wypływa ze świątyni Boga. Podobnie dzisiaj błogosławieństwa docierają od Jehowy za pośrednictwem Jego wspaniałej duchowej świątyni — struktury umożliwiającej praktykowanie czystego wielbienia. W wizji Ezechiela ukazano ponadto pewien ważny szczegół. Na dziedzińcu wewnętrznym strumień płynie obok ołtarza, tuż na południe od niego (Ezechiela 47:1). Ołtarz znajduje się w samym środku świątyni. Jehowa dokładnie go opisał prorokowi i kazał pokropić krwią ofiary (Ezechiela 43:13-18, 20). Ołtarz miał ogromne znaczenie dla wszystkich Izraelitów. Przed wiekami Mojżesz uprawomocnił ich przymierze z Jehową, skrapiając krwią ołtarz wzniesiony u stóp góry Synaj (Wyjścia 24:4-8). A zatem pokropienie krwią ołtarza ukazanego w wizji miało im przypominać, że gdy wrócą do odrodzonego kraju, będą się mogli cieszyć błogosławieństwami Jehowy tak długo, jak długo będą przestrzegać zawartego z Nim przymierza (Powtórzonego Prawa 28:1-14).

7. Jakie znaczenie ma dla dzisiejszych chrześcijan symboliczny ołtarz?

⁷ Nowożytny lud Boży doznaje błogosławieństw dzięki lepszemu, nowemu przymierzu (Jeremiasza 31:31-34). Przymierze to zostało już dawno temu uprawomocnione krwią — krwią Jezusa Chrystusa (Hebrajczyków 9:15-20). Bez względu na to, czy się zaliczamy do pomazańców, bezpośrednio związanych tym przymierzem, czy do „drugich owiec”, które odnoszą z niego pożytek pośrednio, wspomniany symboliczny ołtarz ma dla nas wielkie znaczenie. Wyobraża wolę Bożą w związku z ofiarą Chrystusa (Jana 10:16; Hebrajczyków 10:10). I tak jak ołtarz znajdował się w samym środku duchowej świątyni, tak też Chrystusowa ofiara okupu odgrywa decydującą rolę w czystym wielbieniu. Stanowi podstawę do przebaczenia naszych grzechów i tym samym do całej naszej nadziei na przyszłość (1 Jana 2:2). Dlatego usilnie staramy się żyć według „prawa Chrystusowego”, związanego z nowym przymierzem (Galatów 6:2). Dopóki to czynimy, możemy swobodnie korzystać z życiodajnych dobrodziejstw napływających od Jehowy.

8. (a) Czego brakowało na wewnętrznym dziedzińcu świątyni przedstawionej w wizji? (b) Jak usługujący w niej kapłani mieli dbać o czystość?

⁸ Jednym z nich jest nieskalana pozycja przed Jehową. W świątyni z wizji Ezechiela na dziedzińcu wewnętrznym brakowało jednak czegoś, co rzucało się w oczy na dziedzińcu przybytku oraz w świątyni Salomona — wielkiego basenu, zwanego później morzem, w którym się obmywali kapłani (Wyjścia 30:18-21; 2 Kronik 4:2-6). Jak więc mieli dbać o czystość kapłani usługujący w świątyni ukazanej Ezechielowi? No właśnie — mieli korzystać z cudownego strumienia płynącego przez dziedziniec wewnętrzny! Jehowa udostępnił im dobrodziejstwa, dzięki którym mogli zachować nieskalaną, świętą pozycję.

9. W jaki sposób dzisiejsi pomazańcy oraz członkowie wielkiej rzeszy mogą zachowywać czystość?

⁹ Podobnie w naszych czasach pomazańcy są czyści w oczach Jehowy. Uważa On ich za świętych i przypisuje im prawość (Rzymian 5:1, 2). A co można powiedzieć o „wielkiej rzeszy”, wyobrażonej przez plemiona niekapłańskie? Wielbi Boga na zewnętrznym dziedzińcu owej świątyni, przez który płynie ten sam strumień. Nic więc dziwnego, że apostoł Jan ujrzał członków wielkiej rzeszy oddających cześć Bogu na dziedzińcu duchowej świątyni, odzianych w białe, czyste szaty (Objawienie 7:9-14). Bez względu na to, jak ich traktowano w tym zdeprawowanym świecie, mogą być pewni, że dopóki dają dowody wiary w złożoną przez Chrystusa ofiarę okupu, Jehowa uważa ich za czystych. A jak uzewnętrzniają swą wiarę? Podążają śladami Jezusa, pokładając niezachwianą ufność w ofiarę okupu (1 Piotra 2:21).

10, 11. Jaki ważny czynnik przedstawia symboliczna woda i na co w związku z tym wskazuje znaczne pogłębianie się owej rzeki?

¹⁰ Jak już wspomniano, ta symboliczna woda przedstawia jeszcze jeden ważny czynnik — wiedzę. W odrodzonym Izraelu Jehowa obdarzał swój lud błogosławieństwami w postaci pouczeń przekazywanych przez kapłanów (Ezechiela 44:23). Dzisiaj szczodrze udziela swemu ludowi pouczeń ze Słowa prawdy, a czyni to za pośrednictwem „królewskiego kapłaństwa” (1 Piotra 2:9). Wiedza o Jehowie Bogu i o Jego zamierzeniach co do ludzkości, a zwłaszcza o Jezusie Chrystusie i mesjańskim Królestwie, płynie w tych dniach ostatnich szerokim strumieniem. Jakże wspaniały jest pogłębiający się, orzeźwiający strumień, z którego możemy korzystać! (Daniela 12:4).

¹¹ Rzeka, którą mierzył anioł, stawała się coraz głębsza; tak samo w szybkim tempie wzbiera potok życiodajnych dobrodziejstw od Jehowy, by można było podołać napływowi ludzi do naszego błogosławionego duchowego kraju. W innym proroctwie o odrodzeniu zapowiedziano: „Malutki stanie się tysiącem, a niewielki — potężnym narodem. Ja, Jehowa, przyśpieszę to w stosownym czasie” (Izajasza 60:22). Słowa te się spełniły, gdyż czyste wielbienie podjęły razem z nami miliony ludzi! Jehowa obficie udostępnia „wodę” wszystkim, którzy się do Niego zwracają (Objawienie 22:17). Dba, by Jego ziemska organizacja rozpowszechniała po całej ziemi Biblię i literaturę biblijną w setkach języków. Wszędzie na świecie urządza się też chrześcijańskie zebrania i większe zgromadzenia, aby wszyscy mogli otrzymać krystalicznie czystą wodę prawdy. Jaki wpływ wywierają na ludzi te dobrodziejstwa?

Woda przynosi życie!

12. (a) Czemu zawdzięczają swe właściwości drzewa z wizji Ezechiela? (b) Co wyobrażają te owocujące drzewa w dniach ostatnich?

¹² Rzeka, którą w wizji ujrzał Ezechiel, przynosi zdrowie i życie. Prorok dowiaduje się, że wzdłuż rzeki wyrosną drzewa, po czym słyszy: „Ich listowie nie uschnie, a ich owoc nie zostanie wszystek zjedzony. (...) I owoc ich będzie na pokarm, a listowie — do uzdrawiania”. Czemu te drzewa zawdzięczają swe niezwykłe właściwości? Otóż „woda dla nich wypływa z samego sanktuarium” (Ezechiela 47:12b). Owe symboliczne drzewa wyobrażają wszystko, co przedsięwziął Bóg, by przywrócić ludziom doskonałość na podstawie ofiary okupu złożonej przez Jezusa. Przebywający jeszcze na ziemi namaszczony ostatek sprawuje przewodnictwo w duchowym karmieniu i uzdrawianiu. A gdy całe grono 144 000 otrzyma nagrodę niebiańską, dobrodziejstwa wynikające z kapłańskiej służby tych współwładców Chrystusa będą zsyłane również w przyszłości i doprowadzą w końcu do całkowitego pokonania śmierci odziedziczonej po Adamie (Objawienie 5:9, 10; 21:2-4).

13. Jakie uzdrawianie odbywa się w dobie obecnej?

¹³ Rzeka ukazana w wizji wpływa do Morza Martwego i uzdrawia wszystko, co napotyka na swej drodze. Morze to wyobraża środowisko martwe duchowo. Ale „w każdym miejscu, dokąd dotrze ten dwukrotnie większy potok”, zaroi się od żywych stworzeń (Ezechiela 47:9). Coś podobnego dzieje się w dniach ostatnich: wszędzie, gdzie dociera życiodajna woda, ludzie ożywają pod względem duchowym. Pierwsi doznali tego w roku 1919 członkowie ostatka pomazańców. W sensie duchowym powrócili do życia ze stanu nieaktywności przypominającego śmierć (Ezechiela 37:1-14; Objawienie 11:3, 7-12). Od tamtej pory ożywcze wody docierają też do innych osób martwych pod względem duchowym i przywracają im życie; w ten sposób ciągle rośnie wielka rzesza drugich owiec, które miłują Jehowę i Mu służą. A w niedalekiej przyszłości te dobrodziejstwa zostaną udostępnione mnóstwu zmartwychwstałych.

14. Co w naszych czasach trafnie obrazuje bujny rozwój rybołówstwa nad Morzem Martwym?

¹⁴ Rezultatem duchowego ożywienia jest produktywność. Obrazuje ją bujny rozwój rybołówstwa na tym martwym niegdyś morzu. Jezus zapowiedział swym naśladowcom: „Uczynię was rybakami ludzi” (Mateusza 4:19). W obecnych dniach ostatnich to łowienie zaczęło się od zebrania ostatka pomazańców, ale na tym nie koniec. Życiodajna woda z duchowej świątyni Jehowy, obejmująca również dobrodziejstwo, jakim jest dokładna wiedza, oddziałuje na ludzi ze wszystkich narodów. Wszędzie, gdzie dopłynął ten potok, pojawiło się duchowe życie.

15. Skąd wiadomo, że nie każdy zechce skorzystać z przygotowanych przez Boga środków umożliwiających życie, i co czeka takie osoby?

¹⁵ Oczywiście nie wszyscy reagują dziś pozytywnie na to życiodajne orędzie i nie każdy, kto zmartwychwstanie podczas Tysiącletniego Panowania Chrystusa, zechce skorzystać z tego dobrodziejstwa (Izajasza 65:20; Objawienie 21:8). Anioł zapowiada, iż część morza nie zostanie uzdrowiona. Te martwe bagna „będą wydane soli” (Ezechiela 47:11). W dobie obecnej część ludzi nie przyjmuje docierającej do nich życiodajnej wody od Jehowy (Izajasza 6:10). Gdy przyjdzie Armagedon, wszyscy, którzy wolą pozostać w martwym duchowo stanie, będą ‛wydani soli’, czyli na zawsze unicestwieni (Objawienie 19:11-21). Natomiast ci, którzy z wiarą piją te wody, mogą liczyć na to, że ocaleją i ujrzą ostateczne spełnienie się tego proroctwa.

Rzeka płynąca w raju

16. Kiedy i w jaki sposób Ezechielowa wizja świątyni urzeczywistni się w całej pełni?

¹⁶ Ezechielowa wizja świątyni, podobnie jak inne proroctwa o odrodzeniu, urzeczywistni się w pełnej mierze podczas Millennium. Klasy kapłańskiej nie będzie już wtedy na ziemi. „Będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z nim królować [w niebie] przez tysiąc lat” (Objawienie 20:6). Ci niebiańscy kapłani będą wraz z Chrystusem udostępniać wszystkie dobrodziejstwa wynikające z jego ofiary okupu. Dzięki temu prawy ród ludzki zostanie wybawiony, wydźwignięty do stanu doskonałości (Jana 3:17).

17, 18. (a) Jak życiodajną rzekę opisano w Księdze Objawienia 22:1, 2 i kiedy nastąpi główne spełnienie tej wizji? (b) Dlaczego w raju rzeka wody życia stanie się jeszcze szersza i głębsza?

¹⁷ Tak więc rzeka, którą widział Ezechiel, będzie w owym czasie obfitować w nader skutecznie działającą wodę życia. Właśnie wtedy nastąpi główne spełnienie proroctwa zapisanego w Księdze Objawienia 22:1, 2: „Pokazał mi rzekę wody życia, czystą jak kryształ, wypływającą z tronu Boga i Baranka środkiem szerokiej ulicy miasta. A po tej i po tamtej stronie rzeki były drzewa życia, wydające dwanaście zbiorów owocu, rodzące swe owoce każdego miesiąca. A liście drzew służyły do leczenia narodów”.

¹⁸ Podczas Millennium zostaną usunięte wszelkie dolegliwości fizyczne, umysłowe i emocjonalne. Trafnie wskazuje na to „leczenie narodów” za sprawą symbolicznych drzew. Dzięki dobrodziejstwom udostępnionym przez Chrystusa i grono 144 000 „żaden mieszkaniec nie powie: ‚Jestem chory’” (Izajasza 33:24). Wspomniana rzeka osiągnie wówczas największe rozmiary. Będzie musiała się stać jeszcze szersza i głębsza, by zaspokoić potrzeby milionów, a może nawet miliardów zmartwychwstałych ludzi, którzy będą pić tę czystą wodę życia. W wizji Ezechiela rzeka uzdrowiła Morze Martwe, niosąc życie wszędzie, gdzie dotarły jej wody. Tak samo w raju mężczyźni i kobiety osiągną życie w najpełniejszym znaczeniu tego słowa, zostaną bowiem uwolnieni od odziedziczonej śmierci adamowej, jeśli tylko okażą wiarę w udostępniane im dobrodziejstwa okupu. W Księdze Objawienia 20:12 przepowiedziano, iż w owym czasie zostaną otwarte „zwoje”, a zawarte w nich dodatkowe światło zrozumienia przyniesie też pożytek zmartwychwstałym. Niestety, niektórzy nie zechcą skorzystać z uzdrowienia, nawet w raju. Tacy buntownicy zostaną ‛wydani soli’ bezpowrotnego unicestwienia (Objawienie 20:15).

19. (a) Jak w raju spełni się wizja podziału ziemi? (b) Jaki aspekt raju wyobraża miasto? (c) Na co wskazuje fakt, iż miasto leży w pewnej odległości od świątyni?

¹⁹ W okresie tym ostatecznie spełni się też wizja podziału ziemi. Ezechiel zobaczył, że kraj został odpowiednio podzielony. Dlatego każdy wierny chrześcijanin może być pewny, iż w raju otrzyma jakieś miejsce, jakieś dziedzictwo. W uporządkowany sposób niewątpliwie zostanie spełnione marzenie o własnym domu, w którym można by mieszkać i o który można by dbać (Izajasza 65:21; 1 Koryntian 14:33). Miasto oglądane przez Ezechiela trafnie wyobraża sposób zarządzania, jaki Jehowa przewidział dla nowej ziemi. Namaszczona klasa kapłańska nie będzie już fizycznie obecna wśród ludzi. Wynika to z omawianej wizji, gdyż ukazane w niej miasto leży na „nieświętym” terenie, w pewnej odległości od świątyni (Ezechiela 48:15). Ale chociaż 144 000 współwładców Chrystusa będzie przebywać w niebie, Król będzie miał swych przedstawicieli na ziemi. Jego człowieczy poddani odniosą wielki pożytek z serdecznego kierownictwa klasy naczelnika. Niemniej rzeczywista władza będzie sprawowana z nieba. Wszyscy mieszkańcy ziemi, łącznie z klasą naczelnika, będą podlegać mesjańskiemu Królestwu (Daniela 2:44; 7:14, 18, 22).

20, 21. (a) Dlaczego nazwa miasta jest nader stosowna? (b) Jakie pytania powinien zadać sobie każdy, kto pojmuje znaczenie wizji Ezechiela?

²⁰ Zwróćmy uwagę na końcowe słowa proroctwa Ezechiela: „Od owego dnia nazwa tego miasta będzie brzmieć: ‚Jest tam Jehowa’” (Ezechiela 48:35). Nie ma ono istnieć po to, by zapewnić ludziom władzę lub wpływy bądź służyć spełnianiu woli jakiegoś człowieka. Jest to miasto Jehowy, które będzie na zawsze odzwierciedlać Jego sposób myślenia oraz nacechowany miłością i rozsądkiem sposób postępowania (Jakuba 3:17). Daje to nam krzepiącą serca pewność, że Jehowa będzie błogosławił zorganizowanemu społeczeństwu „nowej ziemi” po czas niezmierzony (2 Piotra 3:13).

²¹ Czyż przyszłość nie zapowiada się fascynująco? Słusznie więc każdy z nas powinien zadać sobie pytanie: Jak reaguję na cudowne dobrodziejstwa wyjawione w wizji Ezechiela? Czy wiernie wspieram pracę kochających nadzorców, zarówno z ostatka pomazańców, jak i z grona przyszłych członków klasy naczelnika? Czy prawdziwe wielbienie zajmuje w moim życiu najważniejsze miejsce? Czy w pełni korzystam z tak obficie dziś płynącej wody życia? Oby każdy z nas w dalszym ciągu tak właśnie postępował i przez całą wieczność rozkoszował się dobrodziejstwami od Jehowy!

[Przypisy]

Jak byś odpowiedział?

◻ Co wyobrażają wody wypływające ze świątyni?

◻ Jakiego uzdrowienia dokonuje Jehowa za pomocą symbolicznej rzeki i dlaczego staje się ona coraz większa?

◻ Co symbolizują drzewa rosnące nad brzegami rzeki?

◻ Co podczas Tysiącletniego Panowania Chrystusa będzie odpowiednikiem owego miasta i dlaczego jego nazwa jest bardzo stosowna?

[Ilustracje na stronie 23]

Rzeka życia wyobraża zgotowane przez Boga środki umożliwiające wybawienie