musimy usilnie starać się z nim walczyć (odczytaj Jakuba 3:15, 16). Według słów Jakuba taka postawa jest „ziemska”, oparta nie na mądrości z góry, lecz na pragnieniach ciała. Jest też „zwierzęca”, gdyż odzwierciedla skłonności cielesne, typowe dla nierozumnych zwierząt. Wreszcie jest także „demoniczna”, ponieważ takie nastawienie przejawiają wrogie Bogu istoty duchowe. Cechy te w żadnym razie nie przystoją chrześcijanom!

16. Co w razie potrzeby należałoby zmienić i jak tego dokonać?

¹⁶ Każdy członek zboru powinien analizować swoje usposobienie i starać się wyeliminować to, co niewłaściwe. Również nadzorcy, będący nauczycielami, muszą wystrzegać się złych skłonności. Ze względu na wrodzoną niedoskonałość oraz oddziaływanie świata, nie jest to łatwe. Może przypominać wdrapywanie się na błotniste, śliskie zbocze. Gdybyśmy nie mieli się czego chwycić, po prostu osuniemy się w dół. Dlatego mocno się trzymajmy rad zawartych w Biblii i korzystajmy z pomocy ogólnoziemskiego zboru Bożego. Dzięki temu zdołamy podążać naprzód (Ps. 73:23, 24).

Przymioty licujące z mądrością

17. Jak ludzie mądrzy zazwyczaj reagują na pokusy?

¹⁷ Odczytaj Jakuba 3:17. Omówienie przymiotów będących odzwierciedleniem „mądrości z góry” przynosi wiele pożytku. Nasze uczynki i pobudki ma cechować „nieskalana czystość”. To, co niegodziwe, musimy natychmiast odrzucać. Nasza reakcja powinna przypominać odruch bezwarunkowy. Być może badał cię kiedyś lekarz, który młoteczkiem uderzył cię w ścięgno poniżej rzepki. Wyzwala to odruch kolanowy — gwałtowne kopnięcie. Jest to reakcja automatyczna, o której się nie myśli. Podobnie winniśmy reagować na pokusy. Nieskalana czystość i dobrze wyszkolone sumienie mogą automatycznie skłaniać nas do podejmowania właściwych decyzji (Rzym. 12:9). W Biblii znajdujemy przykłady różnych osób — chociażby Józefa czy Jezusa — które tak właśnie postępowały (Rodz. 39:7-9; Mat. 4:8-10).

18. (a) Jak wystrzegać się burzenia pokoju w zborze? (b) Jak umacniać pokój?

¹⁸ Zbożna mądrość wymaga także zabiegania o pokój. Nie możemy być agresywni czy wojowniczy ani burzyć pokoju. Jakub rozwija tę myśl następująco: „Nasienie owocu prawości jest w pokojowych warunkach siane dla tych, którzy czynią pokój” (Jak. 3:18). Zwróćmy uwagę na zwrot: „Którzy czynią pokój”. Czy w zborze jesteśmy znani z tego, że czynimy pokój, czy z tego, że go burzymy? Czy często zdarzają nam się nieporozumienia z braćmi, gdyż łatwo się obrażamy albo obrażamy innych? Czy domagamy się, by otoczenie akceptowało nas takimi, jakimi jesteśmy, czy też pracujemy pokornie nad wyeliminowaniem cech, które słusznie mogą kogoś razić? Czy widać, że zabiegamy o pokój, szybko przebaczając i puszczając w niepamięć cudze błędy? Uczciwe przebadanie siebie pozwoli nam się zorientować, czy pod tym względem nie powinniśmy w większym stopniu przejawiać zbożnej mądrości.

19. Jak zyskać opinię osoby rozsądnej?

¹⁹ W opisie „mądrości z góry” uczeń Jakub wspomniał też o rozsądku. Jak postępujemy, gdy nie wchodzą w grę zasady biblijne — czy narzucamy innym osobiste poglądy, czy raczej jesteśmy ustępliwi? Czy mamy opinię osób delikatnych, z którymi się łatwo rozmawia? Taka analiza może nam podpowiedzieć, czy nauczyliśmy się postępować rozsądnie.

20. Jakie wyniki przynosi przejawianie omówionych tu przymiotów?

²⁰ Jakże wspaniała atmosfera panuje w zborze, w którym bracia i siostry coraz usilniej starają się rozwijać przymioty opisane przez Jakuba! (Ps. 133:1-3). Przejawianie łagodności, pokoju i rozsądku na pewno umocni nasze wzajemne więzy i potwierdzi, że kierujemy się „mądrością z góry”. W następnym artykule zastanowimy się, jak może w tym pomóc patrzenie na innych oczami Jehowy.

„By nie było rozdźwięku w ciele, lecz by jego członki jednakowo troszczyły się o siebie nawzajem” (1 KOR. 12:25).

1. Jakie uczucia wzbudził w tobie pierwszy kontakt z rajem duchowym?

KIEDY odsunęliśmy się od tego świata i zaczęliśmy się spotykać ze sługami Jehowy, na pewno byliśmy zachwyceni widoczną wśród nich miłością i życzliwością. Jakże inaczej jest pośród nienawistnych i kłótliwych ludzi podległych władzy Szatana! My natomiast w raju duchowym cieszymy się pokojem i jednością (Izaj. 48:17, 18; 60:18; 65:25).

2. (a) Co mogłoby zniekształcić nasz sposób postrzegania innych? (b) Co w razie potrzeby powinniśmy uczynić?

² Jednakże z czasem ktoś mógłby wskutek niedoskonałości zacząć patrzeć na braci jak gdyby przez wadliwe okulary. Mógłby wyolbrzymiać ich błędy, a nie dostrzegać duchowych zalet. Mówiąc krótko, nie patrzyłby na nich oczami Jehowy. Jeśli coś takiego przytrafiłoby się nam, to musielibyśmy dokładnie zbadać swój duchowy wzrok i dostosować go do doskonałego wzroku Jehowy (Wyjścia 33:13).

Jak Jehowa patrzy na naszych braci

3. Do czego w Biblii przyrównano zbór chrześcijański?

³ W Liście 1 do Koryntian 12:2-26 apostoł Paweł przyrównał zbór namaszczonych chrześcijan do ciała, mającego „wiele członków”. Podobnie jak części ciała różnią się od siebie, tak członkowie zboru mają odmienne