• Poszukiwanie prawdy o niebie
    Strażnica — 2010 | 1 lutego

    • Poszukiwanie prawdy o niebie

      O PÓJŚCIU do nieba marzy niejedna osoba. Nadzieja na życie po śmierci pod taką czy inną postacią przyświeca muzułmanom, hinduistom, buddystom, wyznawcom chrześcijaństwa, a nawet osobom, których nie interesuje religia. Niebo kojarzy się zwykle z pięknym i przyjemnym miejscem, gdzie ludzie zaznają ulgi od cierpień i spotykają bliskich, którzy zmarli. Chociaż jednak większość chce pójść do nieba, raczej nikt nie chce umrzeć, by się tam znaleźć. Dlaczego tak jest?

      Gdybyśmy byli stworzeni po to, żeby po śmierci iść do nieba, czyż nie wyczekiwałoby jej więcej osób, tak jak dziecko wyczekuje dorosłości, a narzeczeni — dnia ślubu? Jednakże większość ludzi nie chce umierać.

      Mimo to różni kaznodzieje twierdzą, że po krótkim pobycie na ziemi naszym ostatecznym celem jest niebo. Na przykład kardynał Theodore Edgar McCarrick, były arcybiskup Waszyngtonu, oświadczył: „Doczesne życie nie jest tym, do czego nas stworzono. Zostaliśmy stworzeni do życia w niebie”. Podobnie wypowiedział się były przewodniczący Krajowego Stowarzyszenia Chrześcijan Ewangelikalnych w USA: „Celem życia jest wychwalanie Boga i pójście do nieba..., bo niebo jest naszym domem”.

      Ci, którzy wierzą w życie pozagrobowe w niebie, przeważnie opierają swe przekonania na wątłych przesłankach. George Barna, prezes instytutu zajmującego się badaniami nad religijnością, zaobserwował, że wielu ludzi przyswaja sobie „poglądy na teraźniejsze życie oraz życie pozagrobowe, czerpiąc z najróżniejszych źródeł, takich jak filmy, muzyka czy powieści”. Pastor Kościoła episkopalnego na Florydzie stwierdził: „O niebie nie wiemy nic poza tym, że jest tam Bóg”.

      Jednakże Biblia sporo wyjawia na temat nieba. Jakie więc ono jest? Czy człowiek został stworzony do życia w niebie? A jeśli ludzie rzeczywiście idą do nieba, to co będą tam robić?

      [Napis na stronie 3]

      Dlaczego tak wielu chce pójść do nieba, ale raczej nikt nie chce umrzeć, by się tam znaleźć?

  • Jak jest w niebie?
    Strażnica — 2010 | 1 lutego

    • Jak jest w niebie?

      NIEKTÓRZY ludzie mawiają, że nie można się niczego dowiedzieć o niebie, bo jeszcze nikt stamtąd nie przyszedł. Zapominają chyba, że Jezus oznajmił: „Zstąpiłem z nieba” (Jana 6:38). Do pewnych przywódców religijnych powiedział też: „Wy jesteście z dziedzin na dole, ja jestem z dziedzin w górze” (Jana 8:23). Co więc wyjawił na temat nieba?

      Jezus potwierdził, że niebo to miejsce, gdzie przebywa Jehowa. Nazwał Boga swoim „Ojcem, który jest w niebie” (Mateusza 12:50). Ale Jezus nie posługiwał się słowem „niebo” tylko w jednym znaczeniu. Na przykład określił tak atmosferę ziemską, gdy zachęcił: „Przypatrzcie się uważnie ptakom nieba” (Mateusza 6:26). Oczywiście Jehowa mieszka daleko ponad atmosferą. Biblia mówi: „Jest Ktoś, kto mieszka nad okręgiem ziemi” (Izajasza 40:22).

      Czy „Ojciec, który jest w niebie” mieszka pośród gwiazd? Materialny wszechświat również bywa nazywany w Piśmie Świętym „niebem”. Jeden z psalmistów napisał: „Gdy widzę twe niebiosa, dzieła twoich palców, księżyc i gwiazdy, któreś ty przygotował, czymże jest śmiertelnik, że o nim pamiętasz?” (Psalm 8:3, 4).

      Jednakże Jehowa Bóg nie mieszka w stworzonym przez siebie materialnym wszechświecie, podobnie jak stolarz nie mieszka w kredensie, który wykonał. Dlatego król Salomon w trakcie uroczystości poświęcenia dla Jehowy świątyni w Jerozolimie powiedział: „Ale czy Bóg naprawdę zamieszka na ziemi? Oto niebiosa, wręcz niebo niebios, nie mogą cię pomieścić; cóż dopiero ten dom, który zbudowałem!” (1 Królów 8:27). W jakim zatem niebie mieszka Jehowa?

      Chociaż ludzie badali fizyczne niebiosa potężnymi teleskopami, a niektórzy odbywali podróże w przestrzeń kosmiczną, biblijne stwierdzenie nadal pozostaje aktualne: „Żaden człowiek nigdy nie widział Boga” (Jana 1:18). Jezus wyjaśnił, dlaczego — otóż „Bóg jest Duchem” (Jana 4:24).

      Duch to wyższa forma życia niż człowiek. Nie jest zbudowany z materii, nie ma więc ciała z krwi i kości, które byłoby postrzegalne za pomocą ludzkich zmysłów. Kiedy zatem Jezus powiedział, że przebywał ze swym Ojcem w niebie, wskazał tym samym, iż prowadził bardziej chwalebne życie niż jakakolwiek istota materialna (Jana 17:5; Filipian 3:20, 21). Właśnie ową dziedzinę duchową, gdzie mieszkał ze swym Ojcem, nazwano w Biblii „niebem”. Jakie ono jest? Co się tam dzieje?

      Miejsce radosnego działania

      W Piśmie Świętym niebo opisano jako miejsce, gdzie życie toczy się wartkim rytmem. Zamieszkują je setki milionów wiernych stworzeń duchowych (Daniela 7:9, 10). Każde z nich ma odmienną osobowość. Skąd o tym wiemy? W całym dającym się zaobserwować dziele stwórczym nie ma dwóch identycznych istot, więc możemy być pewni, że również w niebie panuje ogromna różnorodność. I choć stanowi to jaskrawy kontrast w porównaniu z tym, co dzieje się obecnie wśród ludzi, wszystkie te niebiańskie osoby zgodnie ze sobą współpracują.

      Zauważ, jak Biblia opisuje to, co dzieje się w niebie. „Błogosławcie Jehowę, aniołowie jego, potężni w mocy, wykonujący jego słowo — przez słuchanie głosu jego słowa. Błogosławcie Jehowę, wszystkie jego zastępy, wy, którzy mu usługujecie, wykonując jego wolę” (Psalm 103:20, 21). Tak więc niebo tętni pracą. Z pewnością jest ona pasjonująca.

      Długa historia uszczęśliwiającej służby aniołów sięga czasów, kiedy ziemia jeszcze nie istniała. Jak czytamy w Piśmie Świętym, gdy Jehowa zakładał ziemię, synowie Boży ‛wespół radośnie wołali i zaczęli z uznaniem wykrzykiwać’ (Hioba 38:4, 7). Jeden z niebiańskich synów miał nawet zaszczyt współpracować z Bogiem przy stwarzaniu wszystkiego innego (Kolosan 1:15-17). Ten ciekawy opis działania może nasuwać ci pytanie, czy powołaniem człowieka nie jest niebo.

      Czy ludzie mieli iść do nieba?

      Skoro aniołowie służyli Bogu w niebiosach już przed stworzeniem ziemi, pierwszy mężczyzna i pierwsza kobieta najwyraźniej nie zostali uczynieni po to, żeby zaludnić niebo. Bóg powiedział im: „Bądźcie płodni i stańcie się liczni oraz napełnijcie ziemię” (Rodzaju 1:28; Dzieje 17:26). Adam był pierwszym ziemskim stworzeniem mogącym poznawać Boga i wiernie Mu służyć. Miał dać początek rodzajowi ludzkiemu zamieszkującemu ziemię. „Co się tyczy niebios — niebiosa należą do Jehowy, lecz ziemię dał synom ludzkim” (Psalm 115:16).

      Ludzie zazwyczaj nie chcą umierać; śmierć jest dla nich czymś nienaturalnym. Bóg wspomniał Adamowi o śmierci tylko jako o karze za nieposłuszeństwo. Gdyby Adam był posłuszny, nigdy by nie umarł (Rodzaju 2:17; Rzymian 5:12).

      Nie dziwi zatem fakt, że Bóg nic nie powiedział Adamowi o możliwości życia w niebie. Nasza planeta nie miała być poligonem do sprawdzania, czy ludzie nadają się do nieba. Człowiek został stworzony po to, by żyć wiecznie na ziemi, i to Boże zamierzenie się urzeczywistni. Biblia obiecuje, że „prawi posiądą ziemię i będą na niej przebywać na zawsze” (Psalm 37:29). Najwyraźniej więc pierwotnie ludzie nie mieli iść do nieba. Dlaczego w takim razie Jezus obiecał swoim apostołom życie w dziedzinie niebiańskiej? Czy chciał przez to powiedzieć, że wszyscy dobrzy ludzie jednak tam pójdą?

  • Czy wszyscy dobrzy ludzie idą do nieba?
    Strażnica — 2010 | 1 lutego

    • Czy wszyscy dobrzy ludzie idą do nieba?

      PO SPOŻYCIU z apostołami ostatniego posiłku w wieczór przed swą śmiercią Jezus obiecał, że w nagrodę będą przebywać w niebie. Rzekł: „W domu mego Ojca jest wiele pomieszczeń. W przeciwnym razie byłbym wam powiedział, bo idę, żeby wam przygotować miejsce” (Jana 14:2). Dlaczego Jezus przyrzekł im miejsce w niebie? Co mieliby tam robić?

      Jezus postanowił powierzyć swym uczniom szczególne zadanie. Tego samego wieczoru oznajmił im: „Wytrwaliście przy mnie w moich doświadczeniach; a ja zawieram z wami przymierze — tak jak mój Ojciec zawarł przymierze ze mną — co do królestwa” (Łukasza 22:28, 29). Bóg obiecał Jezusowi, że uczyni go Królem, który zaspokoi jedną z największych potrzeb ludzkości — zapewni dobre rządy. Jezus wybawi ludzi z ucisku i usunie tych, którzy ich wyzyskują. Ale chociaż poddanych będzie miał aż „po krańce ziemi”, jego tron będzie w niebie (Psalm 72:4, 8; Daniela 7:13, 14).

      Jednakże Jezus nie będzie panował sam. Dlatego obiecał apostołom miejsce w niebie. Oni pierwsi zostali wybrani, by „królować nad ziemią” (Objawienie 5:10).

      Ilu ludzi znajdzie się w niebie? Podobnie jak w każdym rządzie, liczba władców w niebiańskim Królestwie Bożym nie jest duża w porównaniu z liczbą ludzi, którzy będą mu podlegać. Jezus do osób mających sprawować z nim władzę rzekł: „Nie bój się, mała trzódko, gdyż wasz Ojciec uznał za dobre dać wam królestwo” (Łukasza 12:32). Ta „mała trzódka” będzie liczyć 144 000 osób (Objawienie 14:1). Nie jest to wiele w zestawieniu z milionami tych, którzy będą się cieszyć bezkresnym życiem na ziemi jako lojalni poddani tego Królestwa (Objawienie 21:4).

      A zatem nie wszyscy dobrzy ludzie idą do nieba. O dobrym królu Dawidzie apostoł Piotr wyraźnie powiedział: „Dawid przecież nie wstąpił do niebios” (Dzieje 2:34). Również Jan Chrzciciel był dobrym człowiekiem. Mimo to Jezus wskazał, że nie będzie on wyniesiony do królewskiej chwały w niebie. Oznajmił: „Wśród narodzonych z niewiast nie został wzbudzony większy niż Jan Chrzciciel; lecz pomniejszy w królestwie niebios jest większy niż on” (Mateusza 11:11).

      Czy otrzymasz nagrodę przewidzianą dla dobrych ludzi?

      Co trzeba robić, żeby zostać nagrodzonym życiem wiecznym na ziemi? Jezus oświadczył: „Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby nikt, kto w niego wierzy, nie został zgładzony, lecz miał życie wieczne” (Jana 3:16). Zwróć uwagę, że kierując się miłością do świata ludzi, Bóg udostępnia nagrodę życia wiecznego każdemu. Jednak aby z niej skorzystać, trzeba odznaczać się wiarą.

      Wiara musi być oparta na dokładnej wiedzy (Jana 17:3). Możesz więc pokazać, że jesteś dobrym człowiekiem, jeżeli będziesz poznawać zamierzenie Jehowy względem ludzi. I niech wiara w to, czego się dowiadujesz, pobudzi cię do działania. Bądź pewien, że możliwość bezkresnego życia stoi przed tobą otworem.

      [Ramka na stronie 7]

      Co mówi Biblia?

      Pytanie:

      Co się po śmierci dzieje nawet z dobrymi ludźmi?

      Odpowiedź:

      „Umarli nie są świadomi niczego” (KAZNODZIEI 9:5).

      Pytanie:

      Jaką nadzieję na przyszłość mają dobrzy ludzie?

      Odpowiedź:

      „Nadchodzi godzina, w której wszyscy w grobowcach pamięci usłyszą jego [Jezusa] głos i wyjdą” (JANA 5:28, 29).

      Pytanie:

      Gdzie będzie żyła większość dobrych ludzi?

      Odpowiedź:

      „Prawi posiądą ziemię i będą na niej przebywać na zawsze” (PSALM 37:29).