W KAŻDYM zakątku świata, w każdej kulturze i religii ludzie zanoszą modlitwy. Robią to indywidualnie i w grupach. Modlą się w kościołach, synagogach, meczetach i innych świątyniach. Używają przy tym różańców, wizerunków, modlitewników, młynków, dywaników modlitewnych albo specjalnych tabliczek, na których spisują swoje prośby.

Modlitwa odróżnia człowieka od wszystkich innych stworzeń na ziemi. Oczywiście mamy wiele wspólnego ze zwierzętami. Tak jak one musimy jeść, pić i oddychać. Tak jak one rodzimy się, żyjemy i umieramy (Kaznodziei 3:19). Ale tylko my się modlimy. Dlaczego?

Odpowiedź jest prosta: Mamy taką wewnętrzną potrzebę. Na ogół uważa się, że przez modlitwę kontaktujemy się z dziedziną duchową, z czymś świętym i wiecznym. Biblia wskazuje, że pragnienia duchowe zostały nam wszczepione przez Boga (Kaznodziei 3:11). Jezus Chrystus powiedział: „Szczęśliwi, którzy są świadomi swej potrzeby duchowej” (Mateusza 5:3).

Czy ogromna liczba przedmiotów kultu, a także niezliczone godziny spędzane przez ludzi na modlitwach w różnych świątyniach nie dowodzą, że mają oni potrzeby duchowe? To prawda, że niektórzy starają się zaspokoić je sami lub szukają pomocy u bliźnich. Ale czy nie przyznasz, że ludzkie możliwości są ograniczone? Człowiek jest słaby, krótkowzroczny i śmiertelny. Tylko ktoś daleko potężniejszy i mądrzejszy oraz nieprzemijający może nam zapewnić to, czego potrzebujemy. A jakie potrzeby duchowe pobudzają nas do zanoszenia modlitw?

Zastanów się: Czy nie pragnąłeś kiedyś, by ktoś udzielił ci mądrych rad lub wyjaśnił kwestie pozostające poza zasięgiem ludzkiej wiedzy? Czy nie potrzebowałeś pocieszenia po bolesnej stracie albo pomocy w podjęciu ważnej decyzji? Czy nie szukałeś przebaczenia, gdy przygniatał cię ciężar winy?

Na pewno we wszystkich takich sytuacjach warto się modlić. Potwierdza to Biblia, najbardziej wiarygodne źródło informacji na ten temat. Utrwalono w niej modlitwy wiernych kobiet i mężczyzn, którzy błagali o pocieszenie, kierownictwo, przebaczenie i udzielenie odpowiedzi na dręczące ich pytania (Psalm 23:3; 71:21; Daniela 9:4, 5, 19; Habakuka 1:3).

Chociaż ludzie ci zanosili różne modlitwy, to wszyscy wiedzieli o czymś ważnym — o czymś, czego dzisiaj wielu nie jest świadomych lub nie bierze pod uwagę. Wiedzieli, do kogo należy się modlić.

WIELU ludzi uważa, że to wszystko jedno, do kogo się zwracamy, bo nasze modlitwy i tak trafią do właściwej Osoby. Taki pogląd wyznają zwłaszcza ci, którzy opowiadają się za współpracą międzywyznaniową i tolerancją dla wszystkich, nawet bardzo odmiennych religii. Ale czy mają rację?

Jak wynika z Biblii, mnóstwo osób kieruje swoje modlitwy nie tam, gdzie by należało. W czasach biblijnych często modlono się do rzeźbionych wizerunków. Bóg jednak wielokrotnie przestrzegał przed taką praktyką. Na przykład w Psalmie 115:4-6 napisano o bożkach: „Mają uszy, lecz nie słyszą”. Wniosek jest oczywisty. Po cóż miałbyś modlić się do boga, który nigdy cię nie usłyszy?

Myśl tę uwydatnia ciekawe zdarzenie opisane w Biblii. Wierny prorok Eliasz rzucił wyzwanie prorokom Baala. Mieli się oni pomodlić do swojego boga, a potem Eliasz do swojego. Eliasz oświadczył, że tylko prawdziwy Bóg zareaguje na prośby. Prorocy Baala przyjęli wyzwanie. Modlili się długo, żarliwie, z głośnymi okrzykami — lecz na próżno! W sprawozdaniu czytamy: „Nie było (...) nikogo, kto by odpowiadał, ani oznak niczyjej uwagi” (1 Królów 18:29). A co się stało, gdy pomodlił się Eliasz?

Bóg natychmiast odpowiedział. Zesłał z nieba ogień, który strawił ofiarę złożoną przez proroka. Czym modlitwa Eliasza różniła się od modłów czcicieli Baala? Ważną wskazówkę zawiera Księga 1 Królów 18:36, 37, gdzie zanotowano tę modlitwę. Chociaż była bardzo krótka, bo składała się mniej więcej z 30 hebrajskich słów, to Eliasz w tych paru zdaniach aż trzy razy wezwał imienia Bożego, Jehowa.

Baal, inaczej „właściciel” lub „pan”, był bogiem Kananejczyków. Różne społeczności miały swoich lokalnych Baalów. Tymczasem niepowtarzalne imię Jehowa odnosi się tylko do jednej Osoby we wszechświecie. Noszący je Bóg powiedział do swojego ludu: „Jam jest Jehowa. To jest moje imię; i chwały mojej nie oddam nikomu innemu” (Izajasza 42:8).

Czy modlitwa Eliasza i modlitwy proroków Baala trafiły do tej samej Osoby? Kult Baala upadlał ludzi — wiązał się z prostytucją świątynną i składaniem ofiar z dzieci. Natomiast wielbienie Jehowy uszlachetniało Jego lud i uwalniało od poniżających praktyk. Pomyśl: Gdybyś chciał, żeby twój list dotarł do przyjaciela, którego szanujesz, to czy zaadresowałbyś go do kogoś innego — kogoś o złej opinii, całkowicie przeczącej wszystkiemu, co reprezentuje sobą twój przyjaciel? Oczywiście, że nie!

Gdy modlisz się do Jehowya, to zwracasz się do samego Stwórcy, Ojca ludzkości. Prorok Izajasz powiedział w modlitwie: „Ty, Jehowo, jesteś naszym Ojcem” (Izajasza 63:16). Tę samą Osobę miał na myśli Jezus Chrystus, gdy rzekł do uczniów: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego” (Jana 20:17). Ojcem Jezusa jest Jehowa. Tak więc Jezus modlił się do Jehowy i do Niego polecił się modlić swoim naśladowcom (Mateusza 6:9).

A czy Biblia nakazuje modlić się też do Jezusa, Marii, świętych albo aniołów? Skądże. Mamy modlić się jedynie do Jehowy, i to z dwóch ważnych powodów. Po pierwsze, modlitwa jest formą oddawania czci, a według Biblii cześć należy się wyłącznie Jehowie (Wyjścia 20:5). Po drugie, tylko Jehowę Biblia nazywa ‛Tym, który wysłuchuje modlitwę’ (Psalm 65:2). Co prawda Bóg chętnie powierza innym odpowiedzialne zadania, lecz akurat tego nie przekazał nikomu. Obiecał wysłuchiwać naszych modlitw osobiście.

Jeżeli więc pragniesz, by twoje modlitwy trafiły do Boga, pamiętaj o biblijnej wskazówce: „Każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie wybawiony” (Dzieje 2:21). Ale czy Jehowa wysłuchuje wszystkich modlitw? Czy nie stawia żadnych warunków? Jeśli chcemy, by nasze modlitwy zostały wysłuchane, musimy wiedzieć o czymś jeszcze.

W WIELU religiach modlitwa to rytuał, w którym przywiązuje się dużą wagę do postawy ciała czy doboru słów. Natomiast Biblia, wyjaśniając, jak powinniśmy się modlić, kładzie nacisk na coś znacznie ważniejszego.

Słudzy Boży opisani w Biblii zanosili modlitwy w różnych miejscach i przyjmowali przy tym różne pozycje. Zależnie od okoliczności modlili się w duchu albo na głos. Spoglądali w niebo lub pochylali się ku ziemi. Nie używali żadnych modlitewników, wizerunków ani różańców — modlili się własnymi słowami, z głębi serca. Dzięki czemu ich modlitwy były wysłuchiwane?

Jak wspomniano w poprzednim artykule, zwracali się wyłącznie do Jehowy, jedynego prawdziwego Boga. Ale to nie wszystko. W Liście 1 Jana 5:14 czytamy: „To jest ufność, którą żywimy do niego, że o cokolwiek prosimy zgodnie z jego wolą, on nas wysłuchuje”. A zatem nasze modlitwy powinny być zharmonizowane z wolą Bożą. Co to oznacza?

Aby modlić się zgodnie z wolą Bożą, trzeba najpierw ją poznać. Musimy więc analizować Biblię. Oczywiście nie chodzi o to, że Bóg nas nie wysłucha, jeśli nie jesteśmy wytrawnymi znawcami tej Księgi. Oczekuje po prostu, że będziemy poznawali Jego wolę oraz starali się ją zrozumieć i wprowadzać w czyn (Mateusza 7:21-23). To, czego się uczymy, powinno znaleźć odzwierciedlenie w naszych modlitwach.

Kiedy poznajemy Jehowę i Jego wolę, budujemy swoją wiarę. To kolejny ważny czynnik. Jezus powiedział: „Wszystko, o co z wiarą poprosicie w modlitwie, otrzymacie” (Mateusza 21:22). Wiara nie ma nic wspólnego z łatwowiernością. To mocne przekonanie — oparte na niezbitych dowodach — o istnieniu rzeczy, których nie można zobaczyć (Hebrajczyków 11:1). Biblia zawiera mnóstwo dowodów, że Jehowa, choć niewidzialny, jest Kimś rzeczywistym i godnym zaufania i że chętnie odpowiada na modlitwy tych, którzy w Niego wierzą. Jeśli brakuje nam wiary, zawsze możemy prosić Boga, by nam jej dodał, a On z pewnością nas wysłucha (Łukasza 17:5; Jakuba 1:17).

Na jeszcze jedną istotną sprawę zwrócił uwagę Jezus, gdy oświadczył: „Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie” (Jana 14:6). Wynika z tego, że przystęp do Jehowy jest możliwy wyłącznie za pośrednictwem Jezusa. Dlatego uczył on swych naśladowców, by modlili się ‛w jego imię’ (Jana 14:13; 15:16). Nie znaczy to, że powinniśmy się modlić do Jezusa. Mamy się modlić w imię Jezusa, pamiętając, że to dzięki niemu możemy się zbliżyć do naszego doskonałego i świętego Ojca.

Najbliżsi współpracownicy Jezusa poprosili go kiedyś: „Panie, naucz nas się modlić” (Łukasza 11:1). Najwyraźniej nie chodziło im o takie podstawowe sprawy, jakie tu omówiliśmy. W gruncie rzeczy pytali: „O co możemy się modlić?”.

MODLITWĄ, którą chrześcijanie odmawiają chyba najczęściej, jest Modlitwa Pańska, zwana też „Ojcze Nasz”. Trzeba jednak przyznać, że stosunkowo niedużo osób ją rozumie. Miliony ludzi po prostu recytuje ją z pamięci, może nawet wiele razy dziennie. Ale gdy Jezus jej uczył, niewątpliwie nie zalecał niczego takiego. Skąd o tym wiemy?

Zanim przedstawił uczniom treść tej modlitwy, powiedział: „Modląc się, nie powtarzajcie wciąż tego samego” (Mateusza 6:7). Czy zaraz potem miałby sobie zaprzeczyć, podając formułkę, którą należało zapamiętać i powtarzać? Na pewno nie! Chciał raczej nauczyć nas, o co się modlić i jakie sprawy uwzględniać w modlitwach na pierwszym miejscu. Przeanalizujmy jego słowa, zapisane w Ewangelii według Mateusza 6:9-13 (Biblia warszawska).

„Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię twoje”.

W ten sposób Jezus przypomniał uczniom, że wszystkie modlitwy powinni kierować do jego Ojca, Jehowy. Ale czy wiesz, dlaczego imię Boże jest tak ważne i dlaczego ma być uświęcane?

Od początku dziejów ludzkości przeciwnik Boży, Szatan, oczernia to imię. Przedstawia Jehowę jako Władcę nieuczciwego i samolubnego, który w gruncie rzeczy nie ma prawa panować nad swoimi stworzeniami (Rodzaju 3:1-6). Wielu staje po stronie Szatana — tacy twierdzą, że Bóg jest nieczuły, okrutny i mściwy, albo w ogóle negują istnienie Stwórcy. Inni atakują nawet samo imię Jehowa, usuwając je z przekładów Biblii i nie pozwalając go używać.

Z Pisma Świętego wynika, że Bóg oczyści się ze wszystkich zarzutów (Ezechiela 39:7). Dokonując tego, jednocześnie zaspokoi każdą naszą potrzebę i usunie wszelkie nasze problemy. W jaki sposób? Wyjaśniają to dalsze słowa omawianej modlitwy.

„Przyjdź Królestwo twoje”.

Teolodzy mają dziś bardzo rozbieżne poglądy co do tego, czym jest Królestwo Boże. Ale słuchacze Jezusa wiedzieli, że zgodnie z proroctwami Mesjasz, Wybawca wybrany przez Boga, miał stanąć na czele Królestwa, które zmieni warunki panujące na świecie (Izajasza 9:6, 7; Daniela 2:44). Królestwo to uświęci imię Boże, ponieważ zdemaskuje kłamstwa Szatana i położy kres jego poczynaniom. Usunie wojny, choroby, głód, a nawet śmierć (Psalm 46:9; 72:12-16; Izajasza 25:8; 33:24). Kiedy więc modlisz się o przyjście Królestwa Bożego, prosisz o urzeczywistnienie się wszystkich tych obietnic.

„Bądź wola twoja, jak w niebie, tak i na ziemi”.

W myśl słów Jezusa to, że wola Boża będzie się działa na ziemi, jest równie pewne jak to, iż dzieje się ona w niebiosach, siedzibie Boga. Nic nie zdołało przeszkodzić w jej realizacji w niebie — Syn Boży stoczył tam wojnę z Szatanem i jego hordami i zrzucił ich na ziemię (Objawienie 12:9-12). Ta trzecia prośba z Modlitwy Pańskiej, podobnie jak dwie poprzednie, pomaga nam koncentrować się na tym, co najważniejsze — na woli Bożej, a nie na naszych własnych dążeniach. Realizowanie woli Jehowy zawsze wychodzi Jego stworzeniom na dobre. Dlatego nawet doskonały człowiek, Jezus, powiedział do swego Ojca: „Nie moja wola, lecz twoja niech się dzieje” (Łukasza 22:42).

„Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj”.

Słowa te wskazują, że w modlitwach możemy poruszać również sprawy osobiste. Nie robimy nic niestosownego, gdy mówimy Bogu o naszych codziennych potrzebach. W gruncie rzeczy dzięki temu przypominamy sobie, że to On „daje wszystkim życie i dech, i wszystko” (Dzieje 17:25). Biblia przedstawia Jehowę jako kochającego Ojca, który z radością ofiarowuje swym dzieciom wszystko, czego potrzebują. Rzecz jasna nie wysłuchuje On próśb, których spełnienie wyszłoby im na szkodę.

„Odpuść nam nasze winy”.

Czy potrzebujemy Bożego przebaczenia? Obecnie pojęcie grzechu zatraca swoje znaczenie. Jednak Biblia uczy, że właśnie z powodu grzechu ludzkość tkwi w szponach śmierci. Jest on zatem główną przyczyną naszych najgorszych problemów. Obciążeni grzechem, często błądzimy. Aby więc mieć nadzieję na życie wieczne, musimy uzyskać Boże przebaczenie (Rzymian 3:23; 5:12; 6:23). Na szczęście Biblia zapewnia: „Ty, Jehowo, jesteś dobry i gotów przebaczać” (Psalm 86:5).

„Ale nas zbaw ode złego”.

Czy zdajesz sobie sprawę, jak bardzo potrzebujesz Bożej ochrony? Mnóstwo ludzi neguje istnienie „złego”, czyli Szatana. Jezus nie pozostawił jednak wątpliwości, że jest on realną osobą. Nazwał go nawet „władcą tego świata” (Jana 12:31; 16:11). Ów niegodziwiec zdemoralizował świat podlegający jego władzy i za wszelką cenę chce zdeprawować również ciebie, byś nie mógł nawiązać bliskiej więzi z niebiańskim Ojcem, Jehową (1 Piotra 5:8). Ale Jehowa jest znacznie potężniejszy niż Szatan i pragnie chronić tych, którzy Go kochają.

To krótkie streszczenie głównych myśli Modlitwy Pańskiej oczywiście nie obejmuje wszystkich rzeczy, które możemy poruszać w naszych modlitwach. Jak pamiętamy, w Liście 1 Jana 5:14 powiedziano o Bogu: „O cokolwiek prosimy zgodnie z jego wolą, on nas wysłuchuje”. Nie sądź więc, że twoje problemy są zbyt błahe dla Boga. Możesz śmiało zwierzać Mu się ze swoich trosk (1 Piotra 5:7).

A kiedy i gdzie się modlić? Czy czas i miejsce mają jakieś znaczenie?

Z PEWNOŚCIĄ zauważyłeś, że większość religii ma specjalne domy modlitwy, a często także ustalone pory, w których wierni powinni się modlić. Czy Biblia zaleca zanoszenie modlitw jedynie w konkretnych miejscach i w określonym czasie?

Z Księgi tej wynika, że przy pewnych okazjach modlitwy są jak najbardziej stosowne. Na przykład Jezus złożył Bogu podziękowania przed posiłkiem z apostołami (Łukasza 22:17). Uczniowie modlili się też wtedy, gdy zgromadzali się, żeby wielbić Boga. W ten sposób kontynuowali zwyczaj długo praktykowany w żydowskich synagogach oraz w świątyni jerozolimskiej. Bóg pragnął przecież, żeby ta świątynia była „domem modlitwy dla wszystkich narodów” (Marka 11:17).

Jeśli słudzy Boży spotykają się i modlą wspólnie, ich błagania mogą przynieść dobry skutek. Bóg z aprobatą słucha ludzi, którzy jednomyślnie zanoszą modlitwy zgodne z zasadami biblijnymi. Takie modlitwy mogą nawet skłonić Go do podjęcia kroków, których w przeciwnym razie by nie uczynił (Hebrajczyków 13:18, 19). Świadkowie Jehowy regularnie modlą się na swoich zebraniach. Serdecznie zapraszamy cię, byś przyszedł do najbliższej Sali Królestwa i posłuchał, jak to robią.

Jednakże Biblia nie sugeruje, że modlić można się wyłącznie w określonym czasie lub miejscu. Czytamy w niej o sługach Bożych, którzy modlili się w najróżniejszych miejscach i o rozmaitych porach. Jezus oznajmił: „Gdy się modlisz, wejdź do swego pokoju i zamknąwszy drzwi, módl się do twego Ojca, który jest w ukryciu; wtedy Ojciec twój, który się przygląda w ukryciu, odpłaci tobie” (Mateusza 6:6).

Czy to nie pokrzepiające? Możesz zwracać się do Władcy wszechświata w każdej chwili, również kiedy jesteś całkiem sam, i mieć pewność, że On cię słucha. Nic dziwnego, że Jezus często szukał samotności, by się modlić. Tak było wówczas, gdy spędził na modlitwie całą noc, najwyraźniej zabiegając u Boga o pomoc w podjęciu niezwykle ważnej decyzji (Łukasza 6:12, 13).

Podobnie inni ludzie opisani w Biblii modlili się, gdy musieli dokonać trudnego wyboru lub stawić czoła przykrej sytuacji. Czasami modlili się głośno, czasami w duchu; modlili się w grupach i na osobności. Ważne jest to, że pamiętali o kontakcie z Bogiem. On sam otwarcie zachęca swych sług: „Nieustannie się módlcie” (1 Tesaloniczan 5:17). Zawsze jest gotów słuchać tych, którzy spełniają Jego wolę. Czy nie świadczy to o Jego miłości?

Jednak w dzisiejszym sceptycznym świecie wielu się zastanawia: „Czy modlitwa naprawdę mi w czymś pomoże?”. Niewykluczone, że i ty zadajesz sobie takie pytanie.

CZY warto się modlić? Z Biblii wynika, że modlitwy wiernych sług Bożych naprawdę dużo im dają (Łukasza 22:40; Jakuba 5:13). Modlitwa może nam przynieść nieocenione korzyści pod względem duchowym, emocjonalnym, a nawet fizycznym. W jaki sposób?

Wyobraź sobie, że twoje dziecko dostało prezent. Czy chciałbyś, żeby tylko czuło wdzięczność? Czy nie uczyłbyś go raczej, że powinno ją wyrażać? Kiedy ujmujemy swoje uczucia w słowa, nabierają one dla nas większego znaczenia, wręcz się potęgują. Czy tak samo dzieje się wtedy, gdy mówimy o czymś Bogu? Zdecydowanie tak! Rozważmy kilka przykładów.

Modlitwy dziękczynne. Kiedy dziękujemy naszemu Ojcu za dobre rzeczy, które nas spotykają, skupiamy się na błogosławieństwach. W rezultacie odczuwamy większą wdzięczność, jesteśmy szczęśliwsi i pozytywniej spoglądamy na życie (Filipian 4:6).

Przykład: Jezus dziękował Ojcu za wysłuchiwanie jego modlitw (Jana 11:41).

Modlitwy o przebaczenie. Błagając Boga o przebaczenie naszych win, uwrażliwiamy swoje sumienie, głębiej odczuwamy skruchę i jeszcze lepiej zdajemy sobie sprawę z powagi grzechu. Wyznanie winy Bogu przynosi nam też ulgę.

Przykład: Dawid wyrażał w modlitwie skruchę i smutek (Psalm 51).

Modlitwy o kierownictwo i mądrość. Gdy prosimy Jehowę, by nami kierował lub udzielał nam mądrości potrzebnej do podejmowania właściwych decyzji, łatwiej nam pielęgnować szczerą pokorę. Przypominamy sobie o naszych ograniczeniach i umacniamy swoje zaufanie do niebiańskiego Ojca (Przysłów 3:5, 6).

Przykład: Salomon prosił o przewodnictwo i mądrość, niezbędne do sprawowania władzy nad Izraelem (1 Królów 3:5-12).

Modlitwy w czasie udręki. Wylewanie swego serca przed Bogiem w stresujących sytuacjach działa jak balsam. Poza tym uczymy się polegać na Jehowie, a nie na sobie (Psalm 62:8).

Przykład: Król Asa wołał do Boga, gdy musiał stawić czoła przeważającym siłom wroga (2 Kronik 14:11).

Modlitwy za innych. Takie modlitwy pomagają nam przezwyciężać egoizm, a także pielęgnować empatię.

Przykład: Jezus modlił się za swoich naśladowców (Jana 17:9-17).

Modlitwy wysławiające Boga. Kiedy wysławiamy Jehowę za Jego cudowne dzieła i przymioty, jeszcze bardziej Go szanujemy i cenimy. Poza tym zacieśniamy z Nim więź.

Przykład: Dawid żarliwie wychwalał Boga za dzieła stwórcze (Psalm 8).

Kolejne dobrodziejstwo wynikające z modlitwy to „pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl” (Filipian 4:7). Znalezienie ukojenia w tym burzliwym świecie jest czymś niezwykłym. Wpływa nawet korzystnie na zdrowie (Przysłów 14:30). Ale czy ów pokój zawdzięczamy wyłącznie własnym staraniom? Czy też w grę wchodzi coś ważniejszego?

POWYŻSZE pytanie budzi wiele emocji. Biblia uczy, że Jehowa słucha zanoszonych do Niego modlitw. Ale to, czy wysłucha naszych próśb, w dużej mierze zależy od nas samych.

Jezus potępił obłudnych przywódców religijnych, którzy modlili się na pokaz, jedynie stwarzając pozory pobożności. Powiedział, że „w pełni odbierają swą nagrodę” (Mateusza 6:5). Zyskiwali to, na czym najbardziej im zależało — poklask ludzi. Nie otrzymywali jednak tego, czego naprawdę potrzebowali — Bóg wcale ich nie słuchał. Podobnie dzisiaj wielu modli się, by osiągnąć własne cele, i nie uwzględnia woli Bożej. Ponieważ tacy lekceważą omówione w tych artykułach zasady biblijne, nie mogą liczyć na to, że Bóg ich wysłucha.

A co z tobą? Czy Stwórca odpowie na twoje modlitwy? Dla Niego nie ma znaczenia, jakiej jesteś rasy i narodowości bądź jaką pozycję społeczną zajmujesz. Biblia zapewnia nas: „Bóg nie jest stronniczy, lecz w każdym narodzie godny jego upodobania jest człowiek, który się go boi i czyni to, co prawe” (Dzieje 10:34, 35). Czy jesteś takim człowiekiem? Kto ‛boi się Boga’, ten darzy Go najwyższym szacunkiem i obawia się ściągnąć na siebie Jego niezadowolenie. Kto „czyni to, co prawe”, ten uznaje za najważniejsze nie to, co się podoba jemu samemu lub innym ludziom, lecz to, co się podoba Bogu. Czy szczerze pragniesz, by Bóg zwracał uwagę na twoje modlitwy? Biblia wyjaśnia, jak osiągnąć ten cela.

Oczywiście wielu chciałoby, żeby w odpowiedzi na ich modlitwę Bóg dokonał cudu. Jednak nawet w czasach biblijnych Stwórca rzadko robił coś takiego. Niekiedy między cudami opisanymi w Biblii mijały całe stulecia. Z Księgi tej wynika również, że era cudów miała się skończyć wraz ze śmiercią apostołów (1 Koryntian 13:8-10). Czy to znaczy, że dzisiaj Bóg nie odpowiada na modlitwy? Ależ odpowiada! Zobaczmy, jak to czyni.

Bóg daje mądrość. Jehowa jest Źródłem prawdziwej mądrości. Chętnie obdarza nią tych, którzy zabiegają o Jego kierownictwo i pragną żyć zgodnie z Jego wskazówkami (Jakuba 1:5).

Bóg udziela swego świętego ducha. Duch święty to czynna siła Boża, najpotężniejsza siła we wszechświecie. Może ona pomóc nam przetrwać ciężkie chwile i zachować wewnętrzny spokój. Pomaga nam też w rozwijaniu ujmujących przymiotów (Galatów 5:22, 23). Jezus zapewnił swych naśladowców, że Bóg udziela swego ducha niezwykle szczodrze (Łukasza 11:13).

Bóg oświeca tych, którzy naprawdę Go szukają. Na całym świecie są ludzie szczerze poszukujący prawdy (Dzieje 17:26, 27). Chcą poznać Boga — dowiedzieć się, jakie nosi imię, jakie ma zamierzenie wobec ziemi i ludzkości i jak się do Niego przybliżyć (Jakuba 4:8). Świadkowie Jehowy często spotykają takie osoby i z radością udzielają im biblijnych wyjaśnień.

Czy nie dlatego masz w ręku to czasopismo? Czy szukasz Boga? Może właśnie w ten sposób odpowiedział On na twoją modlitwę.