• „Czy życie ma jakiś sens?”
    Strażnica — 2011 | 1 lipca

    • „Czy życie ma jakiś sens?”

      „CZY życie ma jakiś sens?” Takie pytanie zadaje sobie mnóstwo ludzi. To smutne, ale niejeden — bez względu na wyznawany światopogląd — nie może się uwolnić od czegoś, co znany austriacki psychiatra Viktor E. Frankl nazwał „poczuciem wewnętrznej próżni i braku sensu”.

      Czemu tak się dzieje? Między innymi dlatego, że miliony żyją w warunkach urągających ludzkiej godności. Nieodłączną częścią ich egzystencji są choroby, nędza, ucisk i przemoc. Mówiąc słowami starożytnego patriarchy Hioba, wiodą życie ‛przesycone niepokojem’ (Hioba 14:1). Wszystkie ich wysiłki skupiają się na tym, by jakoś przeżyć do następnego dnia.

      Milionom innych powodzi się całkiem nieźle. Wydaje się, że nie brakuje im niczego, by mogli czerpać z życia satysfakcję. Tymczasem wielu jej nie odczuwa. Dlaczego? Ponieważ często dosięgają ich niespodziewane ciosy — od problemów finansowych po bolesne tragedie, jak na przykład śmierć dziecka. Taka „niedola oraz rzeczy szkodliwe” sprawiają, że ich plany i nadzieje rozpadają się jak domek z kart (Psalm 90:10).

      Kolejną przyczyną pogłębiania się wszechobecnego „poczucia wewnętrznej próżni i braku sensu” jest ulotność naszego życia. Wielu po prostu nie widzi sensu w tym, że obdarzony niesamowitym potencjałem człowiek żyje tak krótko. Trudno im pogodzić się z okrutną rzeczywistością — z tym, że nawet jeśli komuś uda się w miarę szczęśliwie przejść przez życie, to i tak prędzej czy później dopadnie go śmierć (Kaznodziei 3:19, 20).

      Czy życie zawsze będzie się wydawać bezsensowne?

      Ten stan rzeczy trafnie podsumował Salomon, król starożytnego Izraela. Przyglądał się ciężko pracującym ludziom, którzy tak jak my dzisiaj wykorzystywali swoje umiejętności i talenty, by uprawiać ziemię, budować domy czy troszczyć się o rodziny. Zastanawiał się, jaki to wszystko ma sens. W końcu doszedł do wniosku, że wszelkie nasze wysiłki są „marnością i pogonią za wiatrem” (Kaznodziei 2:17).

      Czy jednak Salomon uważał, że ludzkie dążenia i starania zawsze będą jedynie „marnością i pogonią za wiatrem”? Wcale nie. Po prostu przedstawił realistyczny pogląd na życie w tym niedoskonałym świecie. Ale na podstawie Słowa Bożego, Biblii, można nabrać przekonania, że życie nie zawsze będzie tak wyglądać.

      Jak zyskać taką pewność? Przeczytaj dwa kolejne artykuły. Pomogą ci one zrozumieć, co spowodowało, że ludzka egzystencja może się wydawać bezsensowna, oraz jak ta sytuacja się zmieni. Dowiesz się również, co robić, by już teraz życie nabrało prawdziwego sensu.

  • Co spowodowało, że życie wydaje się bezsensowne?
    Strażnica — 2011 | 1 lipca

    • Co spowodowało, że życie wydaje się bezsensowne?

      DLACZEGO mielibyśmy wierzyć, że nasze istnienie będzie kiedyś czymś więcej niż tylko — jak to ujął król Salomon — „marnym życiem, którego dni są policzone i umykają jak cień”? (Koheleta [Kaznodziei] 6:12, Edycja Świętego Pawła). Słowo Boże, Biblia, obiecuje, że w przyszłości życie ludzkie będzie miało prawdziwy sens, a Księga ta jest niezawodnym źródłem informacji (2 Tymoteusza 3:16, 17).

      Biblia wyjawia, jakie było pierwotne zamierzenie Boga co do ziemi i ludzkości. Wyjaśnia też, dlaczego świat jest pełen niesprawiedliwości, przemocy i cierpień. Czemu to takie ważne, byśmy rozumieli te sprawy? Ponieważ życie wydaje się ludziom bezsensowne głównie z tego powodu, że nie znają zamierzenia Bożego lub je świadomie ignorują.

      Pierwotne zamierzenie Boże co do ziemi

      Jehowaa Bóg stworzył naszą planetę jako idealny, rajski dom dla doskonałych ludzi, którzy mieli przez całą wieczność prowadzić satysfakcjonujące życie. Ta prosta prawda nie ma nic wspólnego z rozpowszechnionym, lecz niebiblijnym poglądem, jakoby ziemia istniała tylko po to, by Bóg miał gdzie sprawdzać, kto zasługuje na lepsze, sensowniejsze życie w niebie (zobacz ramkę „Czy musimy opuścić ziemię, by cieszyć się prawdziwie sensownym życiem?” na stronie 6).

      Bóg uczynił mężczyznę i kobietę ‛na swój obraz’, obdarzając ich zdolnością odzwierciedlania Jego cudownych przymiotów (Rodzaju 1:26, 27). Dał im doskonałe ciało i umysł. Wyposażył ich we wszystko, co potrzebne, by mogli bez końca wieść wartościowe i sensowne życie. Mieli napełnić i opanować ziemię — przekształcić ją całą w raj taki jak ogród Eden (Rodzaju 1:28-31; 2:8, 9).

      Tragiczna decyzja

      Ale przecież ludzie dzisiaj w nikłym stopniu odzwierciedlają przymioty Boga, a ziemia z pewnością nie przypomina raju. Najwyraźniej coś poszło nie tak. Co się stało? Nasi prarodzice, Adam i Ewa, nadużyli wolnej woli. Chcieli być „podobni do Boga” — sami decydować, co jest dobre, a co złe pod względem moralnym. W ten sposób przyłączyli się do buntu Szatana Diabła (Rodzaju 3:1-6).

      Tak więc zło nie jest częścią jakiegoś tajemniczego planu Bożego. Pojawiło się, gdy Szatan, a później Adam i Ewa wystąpili przeciw władzy Boga. Wskutek buntu nasi prarodzice utracili raj i doskonałość. Sprowadzili grzech i śmierć nie tylko na siebie, ale też na swoich potomków — na całą rodzinę ludzką (Rodzaju 3:17-19; Rzymian 5:12). W rezultacie na świecie zapanowały warunki, które sprawiają, że życie wydaje się pozbawione sensu.

      Dlaczego Bóg nie zaczął wszystkiego od nowa?

      Niektórzy dziwią się, dlaczego Bóg natychmiast nie zgładził Szatana i pozostałych buntowników i nie zaczął wszystkiego od nowa. Jednak czy takie posunięcie naprawdę byłoby mądre? Jak byś zareagował, gdybyś się dowiedział, że jakiś rząd natychmiast eliminuje każdego, kto mu się sprzeciwia? Czy takie działania nie zrażają postronnych obserwatorów i nie podrywają autorytetu moralnego rządzących?

      Bóg zdecydował, że nie wystąpi przeciw buntownikom od razu. Ponieważ w Edenie wyłoniły się kwestie sporne związane z Jego zwierzchnictwem, w swej mądrości dał czas na ich definitywne rozstrzygnięcie.

      Kres zła

      Zapamiętajmy: Bóg postanowił dopuścić zło jedynie na pewien czas. Wiedział, że gdy tylko ważne kwestie dotyczące Jego władzy zostaną rozstrzygnięte, bez trudu odwróci tragiczne skutki panoszenia się niegodziwości.

      Jehowa nie zrezygnował z realizacji swojego pierwotnego zamierzenia co do ziemi i ludzi. Za pośrednictwem proroka Izajasza zapewnił nas, że ‛nie stworzył ziemi po prostu na nic, ukształtował ją po to, żeby była zamieszkana’ (Izajasza 45:18). Już wkrótce poczyni odpowiednie kroki i przywróci naszą planetę do dawnego doskonałego stanu. Gdy słuszność Jego panowania zostanie wykazana ponad wszelką wątpliwość, będzie miał pełne prawo użyć swej nieograniczonej mocy, aby urzeczywistnić swoją wolę i wytępić zło (Izajasza 55:10, 11). Kiedy Jezus Chrystus podał modlitwę wzorcową, polecił błagać Boga o podjęcie tych działań. Dlatego prosimy: „Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi” (Mateusza 6:9, 10). Jak będzie wyglądało nasze życie, gdy Bóg spełni tę prośbę?

      Gdy na ziemi będzie się działa wola Boża

      W Biblii czytamy, że „potulni posiądą ziemię” (Psalm 37:9-11, 29; Przysłów 2:21, 22). Jezus Chrystus „wyzwoli (...) biednego wołającego o pomoc, a także uciśnionego”. Wybawi ich „z ucisku i gwałtu” (Psalm 72:12-14). Nie będzie więcej wojen, śmierci, łez, bólu ani cierpień (Psalm 46:9; Objawienie 21:1-4). Mnóstwo ludzi, którzy umarli w czasie, gdy Bóg dopuszczał zło, zostanie wskrzeszonych tutaj na ziemi i otrzyma sposobność skorzystania z cudownych błogosławieństw (Jana 5:28, 29).

      Jehowa naprawi całe zło spowodowane buntem Szatana. Uczyni to tak skutecznie, że „dawniejsze udręki [wszystkie dzisiejsze przyczyny smutku i bólu] pójdą w niepamięć” (Izajasza 65:16-19). Nie ma co do tego najmniejszych wątpliwości. Bóg nigdy nie kłamie. Zawsze dotrzymuje swoich obietnic. Życie nie będzie już „marnością i pogonią za wiatrem” (Kaznodziei 2:17). Nabierze prawdziwego sensu.

      A dzisiaj? Czy poznanie nauk biblijnych i Bożego zamierzenia co do ziemi może już teraz nadać naszemu istnieniu głębszy sens? Temat ten omówimy w ostatnim artykule z tej serii.

      [Przypis]

      a Jehowa to imię własne Boga, występujące w Biblii.

      [Ramka na stronie 6]

      Czy musimy opuścić ziemię, by cieszyć się prawdziwie sensownym życiem?

      Od stuleci ludzie nieznający zamierzenia Bożego co do ziemi utrzymywali, że chcąc prowadzić prawdziwie sensowne życie, musimy opuścić ten ziemski padół.

      Niektórzy twierdzili, że dusze, „nim zamieszkają w ciałach ludzi, wiodą życie w świecie wyższego rzędu” (New Dictionary of Theology). Wyrażano także pogląd, iż dusza „zostaje uwięziona w ciele z powodu grzechów, które popełniła w bycie niebiańskim” (Cyclopedia of Biblical, Theological, and Ecclesiastical Literature).

      Sokrates, Platon i inni greccy filozofowie uczyli, że dusza dopiero po uwolnieniu się od ograniczeń materialnego ciała „skończy błędną wędrówkę i wyzbędzie się bezmyślności i obaw, i żądz dzikich, i innych nieszczęść ludzkich” i „resztę czasu między bogami spędzi” (Platon, Fedon, 81 A, tłum. W. Witwicki).

      Głoszoną przez greckich filozofów „koncepcję nieśmiertelności duszy” później włączyło do swych nauk rzekome chrześcijaństwo (D. Chidester, Christianity — A Global History).

      Porównaj te poglądy z trzema podstawowymi prawdami biblijnymi:

      1. Zgodnie z zamierzeniem Bożym ziemia miała być dla ludzi stałym miejscem zamieszkania, a nie poligonem doświadczalnym służącym jedynie do sprawdzenia, kto nadaje się do życia w niebie. Gdyby Adam i Ewa byli posłuszni Bogu, w dalszym ciągu żyliby na rajskiej ziemi (Rodzaju 1:27, 28; Psalm 115:16).

      2. Chociaż większość religii głosi, że człowiek ma duszę — jakąś niematerialną cząstkę, która w nim bytuje — to Biblia uczy czegoś znacznie prostszego: człowiek jest „duszą żyjącą”, ukształtowaną „z prochu ziemi” (Rodzaju 2:7). Słowo Boże nigdzie nie sugeruje, jakoby dusza była nieśmiertelna. Wskazuje, że może ona umrzeć, po prostu przestać istnieć (Psalm 146:4, Biblia Tysiąclecia; Kaznodziei 9:5, 10; Ezechiela 18:4, 20). Adam, który był pierwszą duszą, umarł i ‛wrócił do prochu’, z którego został stworzony. Innymi słowy, powrócił do stanu niebytu (Rodzaju 2:17; 3:19).

      3. Naszą nadzieję na przyszłość opieramy nie na nauce o nieśmiertelnej duszy, która odchodzi gdzieś w zaświaty, lecz na obietnicy Boga, który zamierza wskrzesić zmarłych do życia w raju na ziemi (Daniela 12:13; Jana 11:24-26; Dzieje 24:15).

  • Sensowne życie — teraz i na zawsze
    Strażnica — 2011 | 1 lipca

    • Sensowne życie — teraz i na zawsze

      JUŻ teraz możesz odnaleźć prawdziwy sens życia. W jaki sposób? Korzystając z mądrych zasad zawartych w Słowie Bożym. Przeanalizujmy kilka z nich.

      ZASADA BIBLIJNA: „Dla człowieka nie ma nic lepszego, niż jeść i pić, i dać swojej duszy ujrzeć dobro za swój trud” (KAZNODZIEI 2:24).

      Ludzie zostali tak stworzeni, że wykonywanie pożytecznej pracy przynosi im satysfakcję. Nawet gdy zmagasz się z trudnymi warunkami, możesz być w miarę zadowolony z życia, jeśli ze swojej pracy wywiązujesz się sumiennie i uczciwie.

      ZASADA BIBLIJNA: „Więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania” (DZIEJE 20:35).

      Wielu stwierdza, że robienie czegoś dla innych — na przykład pomaganie potrzebującym — sprawia radość i nadaje życiu głębszy sens. Król Salomon radził: „Nie odmawiaj dobrego tym, którym się ono należy, gdy akurat jest w mocy twojej ręki je wyświadczyć” (Przysłów 3:27).

      Ralph po przejściu na emeryturę dołączył do swojej żony, zaangażowanej w pełnoczasową działalność ewangelizacyjną. Oboje co miesiąc przeznaczają wiele godzin na to, by uczyć innych o Biblii. Ralph opowiada: „Kiedy wieczorem przychodzimy do domu, nie jesteśmy zmęczeni po prostu dlatego, że się starzejemy. Mamy poczucie, że wysilaliśmy się w służbie dla naszego niebiańskiego Ojca. Wtedy nawet zmęczenie jest przyjemne”. I Ralph, i jego żona czują się szczęśliwi, bo w swoim życiu koncentrują się na dawaniu.

      ZASADA BIBLIJNA: „Prawdziwy towarzysz miłuje przez cały czas i jest bratem urodzonym na czasy udręki” (PRZYSŁÓW 17:17).

      Łatwiej nam znosić kłopoty, gdy nie jesteśmy sami. Angielski filozof i eseista Francis Bacon napisał, że jeśli nie ma się serdecznych przyjaciół, „świat zaczyna przypominać pustynię”. Ale jeśli masz prawdziwych przyjaciół — i sam jesteś dobrym przyjacielem — twoje życie może się stać łatwiejsze. Może też nabrać blasku i sensu.

      ZASADA BIBLIJNA: „Szczęśliwi, którzy są świadomi swej potrzeby duchowej” (MATEUSZA 5:3).

      Jezus podał tu ważny warunek, który musimy spełniać, jeżeli chcemy cieszyć się błogosławieństwami obiecanymi przez Boga — musimy uświadomić sobie swoje potrzeby duchowe i je zaspokajać. Jedną z nich jest wrodzona potrzeba rozumienia sensu życia, właściwa jedynie człowiekowi. Możemy ją zaspokoić tylko dzięki Jehowie Bogu, korzystając z Jego Słowa, Biblii. Z poprzedniego artykułu dowiedzieliśmy się, że Księga ta wyjawia Boże zamierzenie co do ziemi. Wyjaśnia, po co tu jesteśmy, dlaczego cierpimy i czego Bóg od nas oczekuje. Zrozumienie tych prawd jest konieczne, by można było prowadzić sensowne, satysfakcjonujące życie. Osoby, które znajdują czas na poznawanie Biblii i które wprowadzają w czyn jej wskazówki, są naprawdę szczęśliwe. Dlaczego? Ponieważ w ten sposób budują zażyłą więź ze Stwórcą, „szczęśliwym Bogiem”, Jehową (1 Tymoteusza 1:11).

      ZASADA BIBLIJNA: „Pamiętaj o swym Stwórcy (...) zanim przyjdą trudne czasy i przybliżą się lata, gdy powiesz: ‚Nie widzę w nich sensu’” (KAZNODZIEI 12:1, THE NEW ENGLISH BIBLE).

      Słowa te król Salomon skierował do ludzi młodych, którzy zwykle nie zastanawiają się nad troskami, jakie niesie ze sobą życie. Ale pożytek z tej rady możemy odnieść wszyscy. Na pierwszym miejscu zawsze stawiaj Stwórcę. To nada twemu życiu prawdziwy sens. Nie kieruj się dewizą: „Jedzmy i pijmy, bo jutro pomrzemy” (1 Koryntian 15:32). Jeśli Bóg będzie dla ciebie najważniejszy, to jak mówi Księga Kaznodziei 8:12, ‛dobrze ci się powiedzie’.

      Przekonała się o tym pewna dziewczyna imieniem Wendi. Razem z siostrą nauczyła się hiszpańskiego, aby móc wyjechać do Dominikany, gdzie brakowało głosicieli dobrej nowiny. „Żeby działać na terenie z potrzebami, musiałyśmy zdobyć się na wiele wyrzeczeń. Jednak był to najszczęśliwszy okres w naszym życiu. Tych sześciu miesięcy nie zamieniłabym na nic innego! Poświęcenia były niczym w porównaniu z błogosławieństwami, jakie nas spotkały”.

      Lojalność wobec Boga nadaje życiu sens

      Nawiązanie bliskiej więzi z Jehową może wzbogacić twoje życie w jeszcze inny, szczególny sposób. Szatan, podburzając Adama i Ewę do buntu, zasugerował, że w obliczu prób żaden człowiek nie pozostanie lojalny wobec Boga (Hioba 1:9-11; 2:4). Tymczasem ty możesz swoją postawą dowodzić, że Szatan jest kłamcą! Jak mógłbyś to robić? Lojalnie przestrzegaj zasad Jehowy i pokazuj, że uznajesz Jego prawo do decydowania, co jest dobre, a co złe (Objawienie 4:11).

      Oczywiście zachowywanie lojalności wobec Boga może się wiązać z rozmaitymi trudnościami. Nie musisz się jednak obawiać, że to pozbawi cię sensu życia. Wyobraź sobie, że ktoś złośliwie oczernia twojego przyjaciela lub członka rodziny. Ponieważ występujesz w obronie ukochanej osoby, ściągasz na siebie kłopoty. Czy przez to twoje życie traci sens? Skądże! Dla takiej sprawy chętnie znosisz przeciwności. Tak samo jest z lojalnością wobec Boga. Gdy zdobywamy się na nią w tych ciężkich czasach, radujemy Jego serce (Przysłów 27:11).

      Sensowne życie po wieczne czasy

      Usilnie więc staraj się nabywać wiedzy o Bogu i Jego zamierzeniu. Jezus powiedział: „To znaczy życie wieczne: ich poznawanie ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz tego, któregoś posłał, Jezusa Chrystusa” (Jana 17:3). Kiedy Jehowa urzeczywistni swoje pierwotne zamierzenie co do naszej planety, wierni Mu ludzie będą mogli się rozkoszować tym, co na początku dla nich przewidział — „życiem wiecznym” na rajskiej ziemi. Będzie ono naprawdę sensowne i niezwykle radosne (Psalm 145:16).

      A jak możesz pokazać, że bierzesz sobie do serca słowa Jezusa? Czytaj i analizuj Biblię. Jeśli potrzebowałbyś pomocy, by ją lepiej zrozumieć, napisz do wydawców tego czasopisma. Postarają się, by odwiedził cię ktoś, kto pomoże ci dowiedzieć się, czego naprawdę uczy Biblia.