i zwierzchnictwem, (...) i uczynił go głową nad wszystkim dla zboru” (Efezjan 1:20-22). Ponieważ od tej chwili Jezus sprawował nad chrześcijanami władzę królewską, Paweł mógł napisać, iż Jehowa ich „wyzwolił spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna” (Kolosan 1:13; 3:1).

15, 16. (a) Dlaczego uważamy, że w 33 roku n.e. Jezus nie został Władcą Królestwa Bożego? (b) Kiedy Jezus rozpoczął panowanie w Królestwie Bożym?

¹⁵ Jednakże Jezus nie zaczął wtedy sprawować funkcji Króla i Sędziego narodów. Zasiadł obok Boga i oczekiwał czasu, gdy będzie mógł wystąpić jako Władca Królestwa Bożego. Paweł napisał o nim: „W odniesieniu (...) do któregoż z aniołów kiedykolwiek powiedział: ‚Siądź po mojej prawicy, aż położę twych nieprzyjaciół jako podnóżek dla twoich stóp’?” (Hebrajczyków 1:13).

¹⁶ Świadkowie Jehowy przedstawili już w swych publikacjach wiele dowodów, że ten okres oczekiwania upłynął w roku 1914, gdy Jezus w niewidzialnych niebiosach objął władzę w Królestwie Bożym. W Księdze Objawienia 11:15, 18 czytamy: „Królestwo świata stało się królestwem naszego Pana i jego Chrystusa, i będzie królował na wieki wieków”. „Ale narody srodze się rozgniewały i nadszedł twój srogi gniew”. Podczas pierwszej wojny światowej narody rzeczywiście płonęły na siebie gniewem (Łukasza 21:24). Wojny, trzęsienia ziemi, zarazy, braki żywności oraz inne nieszczęścia, które obserwujemy od roku 1914, potwierdzają, że Jezus już panuje w Królestwie Bożym i że zbliża się ostateczny koniec tego świata (Mateusza 24:3-14).

17. Jakie najważniejsze punkty już ustaliliśmy?

¹⁷ Podsumujmy krótko powyższe wywody: O Bogu można powiedzieć, że zasiada na tronie nie tylko jako Król, ale też w innej roli — jako Sędzia. W roku 33 n.e. Jezus usiadł po prawicy Boga, a teraz panuje w Królestwie. Ale czy ten Król występuje także w charakterze Sędziego? I dlaczego powinno nas to interesować, zwłaszcza w dzisiejszych czasach?

18. Co dowodzi, że również Jezus miał być Sędzią?

¹⁸ Jehowa ma prawo ustanawiać sędziów, a Jezusowi zlecił zadanie sądzenia, gdyż odpowiada on Jego miernikom. Jezus wspomniał o tym, gdy mówił o ożywieniu ludzi pod względem duchowym: „Ojciec (...) w ogóle nikogo nie sądzi, lecz wszelkie sądzenie powierzył Synowi” (Jana 5:22). Jednakże sędziowska funkcja Jezusa nie ogranicza się do wydawania tego rodzaju wyroków, gdyż jest on sędzią żywych i umarłych (Dzieje 10:42; 2 Tymoteusza 4:1). Paweł oświadczył kiedyś: „[Bóg] ustalił bowiem dzień, w którym zamierza w prawości sądzić zamieszkaną ziemię przez męża [Jezusa], którego wyznaczył, udzielił też gwarancji wszystkim ludziom poprzez wskrzeszenie go z martwych” (Dzieje 17:31; Psalm 72:2-7).

19. Dlaczego słusznie można twierdzić, iż Jezus zasiada na tronie jako Sędzia?

¹⁹ Czy mamy więc podstawy, by twierdzić, że Jezus zasiada na chwalebnym tronie w szczególnej roli Sędziego? Oczywiście. On sam oznajmił apostołom: „Przy odtworzeniu, gdy Syn człowieczy zasiądzie na swym chwalebnym tronie, również wy, którzyście poszli w moje ślady, będziecie zasiadać na dwunastu tronach, sądząc dwanaście plemion Izraela” (Mateusza 19:28). Chociaż Jezus już panuje w Królestwie, to jak wspomniano w powyższym wersecie, zasiądzie jeszcze na tronie, by sądzić podczas Millennium. Będzie wtedy sądził całą ludzkość — prawych i nieprawych (Dzieje 24:15). Warto o tym pamiętać przy analizie jednej z przypowieści Jezusa, która odnosi się do naszych czasów i do nas samych.

O czym mówi ta przypowieść?

20, 21. O jaką sprawę mającą związek z naszymi czasami zapytali Jezusa apostołowie i jakie nasuwa to pytanie?

²⁰ Krótko przed śmiercią Jezusa apostołowie zadali mu pytanie: „Kiedy to nastąpi i co będzie znakiem twojej obecności oraz zakończenia systemu rzeczy?” (Mateusza 24:3). Jezus zapowiedział, że zanim „nadejdzie koniec”, na ziemi nastąpią znamienne wydarzenia. Tuż przed owym końcem narody „ujrzą Syna człowieczego przychodzącego na obłokach nieba z mocą oraz wielką chwałą” (Mateusza 24:14, 29, 30).

²¹ W jakim jednak położeniu znajdą się ludzie należący do tych narodów, gdy Syn człowieczy przybędzie w swej chwale? Zobaczmy, co o tym mówi przypowieść o owcach i kozach, zaczynająca się od słów: „Kiedy Syn człowieczy przybędzie w swojej chwale, a wraz z nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na swym chwalebnym tronie. I będą przed nim zebrane wszystkie narody” (Mateusza 25:31, 32).

22, 23. Co przemawia za tym, że spełnianie się przypowieści o owcach i kozach nie rozpoczęło się w roku 1914?

²² Czy ta przypowieść — jak przez długi czas sądziliśmy — odnosi się do okresu, kiedy Jezus objął władzę królewską w roku 1914? W Ewangelii według Mateusza 25:34 nazwano Jezusa Królem, logiczny jest więc wniosek, że owa przypowieść dotyczy czasu po rozpoczęciu jego panowania we wspomnianym roku. Ale jakiego sądu dokonał on wkrótce potem? Nie był to sąd nad „wszystkimi narodami”. Obejmował raczej ludzi, którzy uważali się za „dom Boży” (1 Piotra 4:17). Zgodnie z Księgą Malachiasza 3:1-3 Jezus jako posłaniec Jehowy dokonał przeglądu i osądził namaszczonych chrześcijan przebywających jeszcze na ziemi. Wtedy też został wydany wyrok na chrześcijaństwo, fałszywie podające się za „dom Boży” (Objawienie 17:1, 2; 18:4-8).c Nic jednak nie wskazuje na to, by w owym czasie lub potem Jezus przystąpił do ostatecznego osądzenia ludzi ze wszystkich narodów i zaliczenia ich do grupy owiec lub kóz.

²³ Analizując działalność Jezusa opisaną w omawianej przypowieści, zauważamy, iż ostatecznie osądzi on wszystkie narody. Z przypowieści tej nie wynika, że sądzenie to ma trwać wiele lat i co za tym idzie, że każdy, kto umarł w ostatnich dziesięcioleciach został skazany na wiecznotrwałą śmierć albo uznany za godnego żyć wiecznie. Wydaje się, że większość ludzi zmarłych w tym okresie znalazła się we wspólnym grobie ludzkości (Objawienie 6:8; 20:13). Niemniej przypowieść ta wskazuje, że gdy Jezus sądzi ludzi ze „wszystkich narodów”, są oni żywi i oczekują wykonania jego wyroku.

24. Kiedy się spełni przypowieść o owcach i kozach?

²⁴ Jak widać, rozważana przypowieść odnosi się do przyszłości — gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale. Wtedy zasiądzie, by nad żyjącymi wówczas ludźmi dokonać sądu. Wyrok będzie uzależniony od tego, kim każdy się okaże. W tym czasie da się wyraźnie dostrzec „różnicę między sprawiedliwym a bezbożnym” (Malachiasza 3:18). Samo ogłaszanie i wykonywanie wyroków nie będzie trwało długo. Jezus wyda sprawiedliwe orzeczenia stosownie do tego, kim się okaże dana osoba (zobacz też 2 Koryntian 5:10).

25. Czego dotyczą słowa z Ewangelii według Mateusza 25:31, gdzie opisano, jak Syn Człowieczy zasiada na chwalebnym tronie?

²⁵ A zatem słowa z Ewangelii według Mateusza 25:31, gdzie napisano, że Jezus ‛zasiądzie na swym chwalebnym tronie’, by przeprowadzić sąd, odnoszą się do przyszłości, kiedy to ów potężny Król przystąpi do ogłoszenia i wykonania wyroku na narodach. Opis sądu z udziałem Jezusa podany w Mateusza 25:31-33, 46 przypomina scenę z 7 rozdziału Księgi Daniela, gdzie panujący Król, Przedwieczny, zasiadł w charakterze Sędziego.

26. Jakie jest nowe wyjaśnienie omawianej przypowieści?

²⁶ Takie zrozumienie przypowieści o owcach i kozach wskazuje, że osądzenie obu grup jest sprawą przyszłości. Nastąpi po wybuchu „ucisku” wspomnianego w Ewangelii według Mateusza 24:29, 30 oraz po tym, jak Syn Człowieczy ‛przyjdzie w chwale’ (porównaj Marka 13:24-26). Wówczas to, pod koniec całego systemu rzeczy, Jezus odbędzie sąd oraz wyda i wykona wyrok (Jana 5:30; 2 Tesaloniczan 1:7-10).

27. Co powinno nas interesować w związku z ostatnią przypowieścią Jezusa?

²⁷ Powyższe wyjaśnienia pozwalają nam lepiej zrozumieć, kiedy będą sądzone owce i kozy z przypowieści Jezusa. Ale jaki wpływ ma to na nas, gorliwych głosicieli dobrej nowiny o Królestwie? (Mateusza 24:14). Czy w związku z tym nasza działalność nie jest już tak ważna, czy raczej spoczywa na nas jeszcze większy ciężar odpowiedzialności? Sprawę tę omówiono w następnym artykule.

Jaka przyszłość czeka owce i kozy?

„Będzie oddzielał jednych ludzi od drugich, jak pasterz oddziela owce od kóz” (MATEUSZA 25:32).

1, 2. Dlaczego przypowieść o owcach i kozach powinna nas interesować?

JEZUS CHRYSTUS niewątpliwie był największym Nauczycielem na ziemi (Jana 7:46). Jedna z jego metod nauczania polegała na posługiwaniu się przykładami, czyli przypowieściami (Mateusza 13:34, 35). Były one proste, ale niezwykle skutecznie unaoczniały głębokie prawdy duchowe i prorocze.

² W przypowieści o owcach i kozach Jezus mówił o czasie, gdy wystąpi w szczególnym charakterze: „Kiedy Syn człowieczy przybędzie w swojej chwale...” (Mateusza 25:31). Powinno nas to interesować, gdyż przypowieścią tą Jezus zakończył odpowiedź na pytanie: „Co będzie znakiem twojej obecności oraz zakończenia systemu rzeczy?” (Mateusza 24:3). Ale jakie to ma znaczenie dla nas?

3. Co trochę wcześniej powiedział Jezus o wydarzeniach mających nastąpić zaraz po rozpoczęciu się wielkiego ucisku?

³ Jezus zapowiedział, iż „natychmiast po” wybuchu wielkiego ucisku nastąpią oczekiwane przez nas doniosłe wydarzenia. Oznajmił, że potem ukaże się „znak Syna człowieczego”. W ogromnym stopniu odbije się to na „wszystkich plemionach ziemi”, które „ujrzą Syna człowieczego przychodzącego na obłokach nieba z mocą oraz wielką chwałą”. Przybędzie on razem ze „swoimi aniołami”