Tak zareagowała 13-letnia dziewczynka, gdy sprezentowano jej pieska. Z kolei kobieta odnosząca sukcesy w interesach powiedziała, że tym, co odmieniło jej życie, był komputer, który otrzymała od taty w szkole średniej. A pewien mąż za najlepszy prezent, jaki kiedykolwiek dostał, uznał kartkę własnoręcznie przygotowaną przez jego żonę na pierwszą rocznicę ślubu.

Każdego roku wiele osób poświęca czas i siły, żeby na jakąś szczególną okazję znaleźć idealny prezent dla przyjaciela lub krewnego. I niemal wszyscy ucieszyliby się, gdyby usłyszeli słowa wdzięczności jak te wspomniane na wstępie. A ty? Czy chciałbyś wiedzieć, dzięki czemu inni będą doceniać twoje prezenty? I czy chciałbyś otrzymywać takie, które sam docenisz?

Perspektywa ta może być bardzo zachęcająca — nie tylko ze względu na reakcję obdarowanego, ale też uczucia samego ofiarodawcy. W Biblii czytamy: „Więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania” (Dzieje 20:35). Oczywiście szczęście z dawania jest jeszcze większe, gdy obdarowany głęboko ceni otrzymany prezent.

Dzięki czemu dawanie będzie źródłem prawdziwego szczęścia zarówno dla ciebie, jak i dla obdarowanego? A jeśli nie możesz wręczyć komuś wymarzonego prezentu, to co zrobić, żeby mimo wszystko docenił on twój podarunek?

Znalezienie dla kogoś idealnego prezentu jest nie lada wyzwaniem. W końcu to obdarowany oceni jego wartość. Coś, co dla jednego będzie cenne, inny może uznać za małowartościowe.

Na przykład nastolatek może sądzić, że spełnieniem marzeń byłby najnowszy gadżet elektroniczny. Z kolei dorosły mógłby bardzo cenić podarunek o wartości sentymentalnej, taki jak rodzinna pamiątka. W niektórych kulturach mile widziane są pieniądze, ponieważ każdy — bez względu na wiek — sam wtedy decyduje, na co je przeznaczy.

Mimo wyzwań wielu zdobywa się na spore wysiłki, by dla wyjątkowej osoby znaleźć idealny prezent. Co prawda nie zawsze jest to możliwe, ale nasze szanse na powodzenie wzrosną, jeśli będziemy pamiętać o pewnych czynnikach. Rozważmy cztery z nich.

Czyjeś pragnienia. Pewien mężczyzna z Belfastu w Irlandii Północnej za najlepszy prezent uznał rower wyścigowy, który dostał w wieku 10—11 lat. Dlaczego? „Bo naprawdę go chciałem” — wyjaśnił. Widać stąd, że to, czy prezent będzie trafiony, w dużej mierze zależy od pragnień osoby, której chcesz coś dać. Zastanów się więc, jakie sprawy są dla niej ważne, bo mogą one mieć wpływ na jej pragnienia. Na przykład dziadkowie zazwyczaj cenią czas spędzany z bliskimi. Chcą widywać się z dziećmi i wnukami tak często, jak to tylko możliwe. Zapewne bardziej niż cokolwiek innego ucieszyłyby ich rodzinne wakacje.

Aby poznać czyjeś pragnienia, trzeba stać się dobrym słuchaczem. Biblia zachęca, żeby być „prędkim do słuchania, nieskorym do mówienia” (Jakuba 1:19). W trakcie codziennych rozmów z przyjaciółmi czy krewnymi staraj się wychwycić, co lubią, a czego nie. Wtedy łatwiej będzie ci wybrać prezent, który sprawi im radość.

Czyjeś potrzeby. Nawet drobny podarunek może cieszyć, jeśli zaspokoi konkretną potrzebę. Ale skąd wiedzieć, czego ktoś potrzebuje?

Mogłoby się wydawać, że najprościej o to zapytać. Jednak wielu osobom odebrałoby to część radości wynikającej z dawania, ponieważ woleliby zrobić komuś miłą niespodziankę. Co więcej, chociaż niektórzy ludzie otwarcie mówią o swoich upodobaniach, to mogą nie być skłonni do wyrażania swoich potrzeb.

Dlatego bądź spostrzegawczy i zastanów się nad czyjąś sytuacją. Czy to osoba młoda, czy starsza wiekiem? Czy jest w stanie wolnym, w związku małżeńskim, rozwiedziona, czy owdowiała? Pracuje zawodowo czy przeszła na emeryturę? Następnie pomyśl, jaki prezent zaspokoiłby jej potrzeby.

Aby dowiedzieć się, czego dana osoba potrzebuje, porozmawiaj z tymi, którzy są w podobnej sytuacji jak ona. Niewykluczone, że zwrócą uwagę na coś, co nie jest powszechnie znane. Być może trafisz wtedy w potrzebę, o której inni by nie pomyśleli.

Odpowiedni czas. Biblia mówi: „Słowo w słusznym czasie — jakże jest dobre!” (Przysłów 15:23). Werset ten wskazuje, jakie znaczenie ma to, kiedy coś mówimy. Podobnie jest z czynami. Tak jak dla słuchacza miłe będą słowa wypowiedziane we właściwym czasie, tak obdarowanemu sprawi radość prezent wręczony w stosownym momencie albo na stosowną okazję.

Przyjaciel bierze ślub. Młoda osoba niedługo skończy szkołę. Małżeństwo spodziewa się dziecka. To tylko kilka okazji, kiedy zwykle daje się prezenty. Niektórzy sporządzają listę takich wydarzeń w nadchodzącym roku. Dzięki temu mogą wcześniej zaplanować, jaki prezent będzie najodpowiedniejszy na daną okolicznośća.

Oczywiście dawanie nie powinno się ograniczać tylko do specjalnych okazji. Wynikającej z tego radości można zaznawać cały czas. Ale słowo przestrogi. Gdyby na przykład kobieta otrzymała prezent od mężczyzny bez szczególnego powodu, mogłaby dojść do wniosku, że jest on zainteresowany bliższą znajomością. Jeżeli ten gest nie wynika ze szczerych i stosownych intencji, może prowadzić do nieporozumień. Dlatego to bardzo ważne, żeby wziąć pod uwagę kolejny czynnik.

Pobudki ofiarodawcy. Jak pokazuje powyższy przykład, warto się zastanowić, czy obdarowywany nie zinterpretuje błędnie naszych intencji. Z drugiej strony ofiarodawca powinien przeanalizować własne pobudki. Chociaż ludzie na ogół chętnie przypisują sobie szlachetne intencje, to wielu daje prezenty w określone dni wyłącznie z poczucia obowiązku. Z kolei inni oczekują, że zostaną potraktowani w uprzywilejowany sposób albo dostaną coś w zamian.

Jak się upewnić, że mamy właściwe pobudki? Biblia zachęca: „Niech wszystkie wasze sprawy dzieją się z miłością” (1 Koryntian 16:14). Jeżeli twoje podarunki wynikają ze szczerej miłości i troski, zapewne sprawią innym radość. Z drugiej strony ty sam zaznasz szczęścia płynącego z prawdziwej szczodrości. Poza tym kiedy dajesz z serca, cieszysz tym naszego niebiańskiego Ojca. Apostoł Paweł pochwalił chrześcijan w starożytnym Koryncie za to, że hojnie i z radością wsparli współwyznawców w Judei. Napisał: „Bóg miłuje dawcę rozradowanego” (2 Koryntian 9:7).

Uwzględnianie omówionych czynników pomoże ci dawać prezenty, które sprawią drugim przyjemność. Te i inne czynniki odegrały ważną rolę, gdy Bóg postanowił ofiarować ludzkości najwspanialszy dar w dziejach. O czym mowa? Zachęcamy do zapoznania się z kolejnym artykułem.

„Każdy dobry dar i każdy doskonały podarunek pochodzi z góry, bo zstępuje od Ojca świateł niebiańskich” (Jakuba 1:17). Werset ten mówi o hojności naszego niebiańskiego Ojca, Jehowy Boga. Wśród wielu darów, które ludzkość od Niego otrzymała, jeden przewyższa wszystkie inne. Co to takiego? Odpowiedź znajdujemy w znanych słowach Jezusa z Ewangelii według Jana 3:16: „Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby nikt, kto w niego wierzy, nie został zgładzony, lecz miał życie wieczne”.

Dar w postaci jednorodzonego Syna Bożego — to bez wątpienia najwspanialszy dar, jaki mogliśmy kiedykolwiek otrzymać. Może on nas wyzwolić z niewoli grzechu, starości i śmierci (Psalm 51:5; Jana 8:34). Sami nigdy nie bylibyśmy w stanie tego zrobić. Jednak Jehowa z wielkiej miłości zapewnił to, co potrzebne, żebyśmy dostąpili tego uwolnienia. Ofiarował na okup swojego jednorodzonego Syna, Jezusa Chrystusa, i otworzył przed posłusznymi ludźmi widoki na życie wieczne. Ale czym dokładnie jest okup? Dlaczego był niezbędny? I jak możemy z niego skorzystać?

Okup to opłata za odzyskanie czegoś utraconego albo za uwolnienie kogoś z niewoli. Biblia wyjaśnia, że nasi prarodzice, Adam i Ewa, zostali stworzeni bez grzechu i razem ze swoim potomstwem mieli cieszyć się życiem wiecznym na rajskiej ziemi (Rodzaju 1:26-28). Niestety, wszystko to utracili, kiedy zbuntowali się przeciw Bogu i stali się grzeszni. Jaki był tego skutek? W Biblii czytamy: „Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech — śmierć, i w taki sposób śmierć rozprzestrzeniła się na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli” (Rzymian 5:12). Zamiast doskonałego życia Adam przekazał swoim potomkom grzech i w konsekwencji śmierć.

W wypadku okupu zapłata musi stanowić równowartość tego, co utracono. Gdy Adam świadomie okazał Bogu nieposłuszeństwo, zgrzeszył i utracił doskonałe życie. Jak mówi Biblia, z tego powodu jego potomstwo znalazło się w niewoli grzechu i śmierci. Aby je wykupić, należało ofiarować życie innego doskonałego człowieka — Jezusa (Rzymian 5:19; Efezjan 1:7). Jedynie dlatego, że Bóg miłosiernie zapłacił okup, ludzie będą mogli cieszyć się tym, co stracili Adam z Ewą — życiem wiecznym na rajskiej ziemi (Objawienie 21:3-5).

Ponieważ Boży dar okupu umożliwia uzyskanie życia wiecznego, bez wątpienia jest najwspanialszym darem w dziejach. Aby w pełni go docenić, przyjrzyjmy się, jak w niezrównany sposób uwzględnia wszystkie czynniki omówione w poprzednim artykule.

Spełnia nasze pragnienie. Mamy silne wrodzone pragnienie życia bez końca (Kaznodziei 3:11). Chociaż sami nie jesteśmy w stanie go zaspokoić, okup nam to umożliwia. W Biblii czytamy: „Zapłatą, którą płaci grzech, jest śmierć, lecz darem, który daje Bóg, jest życie wieczne przez Chrystusa Jezusa, naszego Pana” (Rzymian 6:23).

Zaspokaja naszą potrzebę. Ludzie nie byliby w stanie sami zapłacić okupu. Biblia wyjaśnia: „Cena wykupu ich duszy [życia] jest tak wysoka, że pozostaje nie zapłacona po czas niezmierzony” (Psalm 49:8). Aby więc wydostać się z niewoli grzechu i śmierci, rozpaczliwie potrzebowaliśmy pomocy Bożej. „Poprzez uwolnienie na podstawie okupu zapłaconego przez Chrystusa Jezusa” Bóg zapewnił dokładnie to, co było potrzebne (Rzymian 3:23, 24).

Dostarczony w odpowiednim czasie. Biblia mówi: „Gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł” (Rzymian 5:8). Zapłacenie okupu, „gdy jeszcze byliśmy grzesznikami”, dowodzi, że mimo naszego grzesznego stanu Bóg bardzo nas kocha. I chociaż obecnie musimy się zmagać z konsekwencjami grzechu, to okup daje nam nadzieję na przyszłość.

Wypływa ze szlachetnych i bezinteresownych pobudek. Biblia wskazuje, co pobudziło Boga do ofiarowania swojego Syna: „Przez to w naszym wypadku ujawniła się miłość Boża, że Bóg posłał na świat swego jednorodzonego Syna, abyśmy przez niego uzyskali życie. Miłość nie w tym się przejawia, że my umiłowaliśmy Boga, lecz że on nas umiłował” (1 Jana 4:9, 10).

Jak możesz pokazywać, że doceniasz najwspanialszy dar w dziejach? Wspomniane już słowa z Ewangelii według Jana 3:16 wskazują, że wybawieni będą tylko ci, którzy wierzą w Jezusa. Zgodnie z definicją biblijną wiara to „nacechowane pewnością oczekiwanie rzeczy spodziewanych” (Hebrajczyków 11:1). Aby mieć taką pewność, niezbędna jest dokładna wiedza. Dlatego zachęcamy cię, żebyś poznawał Jehowę, Dawcę tego najwspanialszego daru, i dowiedział się, co robić, żeby cieszyć się życiem wiecznym możliwym dzięki ofierze Jezusa.

W tym celu możesz skorzystać z materiałów opartych na Biblii dostępnych w serwisie internetowym jw.org. Świadkowie Jehowy chętnie udzielą ci pomocy. Gdy będziesz nabywał wiedzy o tym darze i odnosił z niego pożytek, z pewnością podzielisz uczucia wyrażone w słowach: „Dzięki niech będą Bogu przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana!” (Rzymian 7:25).