Wartość czytania na głos
1 Apostoł Paweł zachęcał Tymoteusza: „Nadal przykładaj się do publicznego czytania”. Polecił też Tymoteuszowi, żeby uczył tego swoich chrześcijańskich współsług. Ta natchniona rada jest równie stosowna dla sług Bożych w dobie dzisiejszej; dlatego postąpimy mądrze, gdy się do niej zastosujemy. — 1 Tym. 4:13, NW.
2 Umiejętność biegłego czytania z odpowiednim akcentowaniem sensu jest niezbędna dla chrześcijanina. Potrzeba jej przy studium osobistym, a także na zebraniach zborowych. Na zborowym studium Strażnicy i studium książki odczytuje się całe paragrafy oraz wersety biblijne. Sporo materiału jest też do odczytania na zebraniach służby, nie mówiąc już o przemówieniu nr 2 w Teokratycznej Szkole Służby Kaznodziejskiej. Poza tym odczytujemy wersety biblijne w czasie służby polowej. Od dobrego czytania dużo zależy.
3 W Objawieniu 1:3 jest powiedziane: „Błogosławiony ten, który czyta i ci, którzy słuchają słów proroctwa, i zachowują to, co w nim jest napisane”. Od dokładnego poznania woli Bożej i postępowania zgodnie z nią zależy cała nasza przyszłość. Opłakany stan świata potwierdza ponad wszelką wątpliwość, że nie jest możliwe osiągnięcie trwałego szczęścia bez ścisłego stosowania się do rad i przykazań Bożych. Warunkiem prawdziwego szczęścia jest pilne czytanie Słowa Bożego i staranne ‛zachowywanie tego, co jest w nim napisane’. Dużą pomocą może tu być czytanie na głos.
4 Zalet czytania na głos jest wiele. Pomaga ono zapamiętać treść czytanego materiału, który dociera wtedy do umysłu dwoma kanałami — za pomocą wzroku i słuchu. Czytanie na głos sprzyja skupianiu uwagi na czytanej treści i odsuwaniu myśli ubocznych. Uczy samozaparcia. Gdy się czyta na głos, łatwiej jest wyobrazić sobie i przeżywać opisane sceny. Nieocenioną wartość ma codzienne czytanie na głos fragmentów Biblii w gronie rodzinnym. Można to robić wieczorem lub po którymś z posiłków. Wszyscy członkowie rodziny mogą odczytywać kolejno wersety biblijne i omawiać je wspólnie pod przewodnictwem głowy rodziny.
5 Do unaocznienia korzyści płynących z głośnego czytania i analizowania czytanego materiału może posłużyć drugi rozdział Listu do Hebrajczyków (według Nowego Przekładu). Po przeczytaniu wierszy 1-4 można by zadać następujące pytania: O czym świadczy występujące na początku pierwszego wiersza słowo „dlatego”? (Wskazuje na związek tematowy tego rozdziału z poprzednim.) Dlaczego chrześcijanie powinni obecnie przykładać większą wagę do tego, co słyszą? Przy jakiej okazji anioł wypowiedział słowo o ukaraniu nieposłusznych? /Gdy Jehowa przez anioła dawał Izraelitom Prawo./ Jaki los spotykał w przeszłości umyślnych przestępców Prawa? /Byli kamienowani./ Jaka nauka płynie z tego dla nas? /Hebr. 2:3a/. Skąd możemy mieć pewność, że to, co mówił Jezus i apostołowie, polega na prawdzie? /Hebr. 2:4/ Jakich cudów mogli dokonać Jezus i apostołowie dzięki mocy ducha świętego?
6 Treść wersetów od 5 do 9 tego samego rozdziału można przeanalizować za pomocą dalszych pytań: O czym świadczy wiersz 5? /Jezus zajmuje wyższe stanowisko niż aniołowie, skoro świat został poddany jemu, a nie aniołom./ Dlaczego jednak Jezus musiał się stać mniejszym od aniołów? /Hebr. 2:9b/. Uzyskanie czego umożliwiła wielu ludziom ofiarna śmierć Jezusa? O czym to świadczy? /Że naprawdę umiłował ludzi, bo oddał za nich życie./ Skąd pochodzą słowa przytoczone w Hebr. 2:6? Jak odczytane wersety zaprzeczają nauce o tzw. „Trójcy świętej”?
7 W taki sposób można czytać na głos i omawiać dowolny rozdział Biblii. Dobrze jest stosować tę metodę przy czytaniu odcinków Biblii przewidzianych w programie Teokratycznej Szkoły Służby Kaznodziejskiej. Przy czytaniu rozmów można się podzielić rolami, wyznaczając każdemu członkowi rodziny odczytywanie wypowiedzi jednej lub kilku postaci biblijnych. Ożywi to znacznie wspólne czytanie i sprawi, że będzie to przyjemna pora jednocząca całą rodzinę. Ułatwi też zrozumienie i przyswojenie sobie omawianych zagadnień. Nie lekceważmy więc rady co do czytania Biblii na głos, dając tym dowód, że miłujemy Stwórcę i Jego Słowo i że cenimy sobie każde Jego postanowienie, bo każde ma na celu nasze wieczne dobro. — Izaj. 26:12b.