Błogosławieństwa wizyt pasterskich
1 Jezus Chrystus powiedział: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem”. Miłość to owoc ducha Bożego, który jest siłą jednoczącą członków zboru ludu Jehowy. Z miłości do Boga wynika posłuszeństwo wobec Jego woli. Dlatego ci nadzorcy, którzy się zastosowali do rad i dokonywali wizyt pasterskich, odczuli, że naprawdę taka jest wola Jehowy. Zaznali przy tym wiele radości, o czym świadczą poniższe doświadczenia. — Jana 15:12.
2 We Wrocławskiem nadzorca przewodniczący obrał sobie za cel odwiedzenie wszystkich rodzin w zborze i poświęcenie szczególnej uwagi rodzinom rozdwojonym. W jednej z nich mąż naszej siostry znał w ogólnych zarysach działalność zboru, ale nigdy nie okazywał zainteresowania prawdą. W toku rozmowy brat powiedział do tego człowieka, że on też popiera sprawy Boże, bo zgadza się, żeby w jego mieszkaniu odbywały się spotkania, oraz pozwala żonie uczęszczać na zebrania i do służby polowej. Żona popiera też dzieło swymi datkami, a przecież to on pracuje zawodowo. Po takim wstępie, na który złożyły się jeszcze podobne uwagi, brat zaproponował mu studium biblijne. Mąż naszej siostry zapytał: „A czy znajdzie pan dla mnie czas?” Brat umówił się na następny dzień. W czasie studium człowiek ten powiedział, że są mu potrzebne argumenty, gdyż rozmawia z różnymi ludźmi i nie zawsze wie co powiedzieć. Brat zapewnił go, że właśnie to studium dostarczy mu argumentów i wyposaży go w dokładną wiedzę o Bogu. Na drugi dzień człowiek ten przyszedł na studium książki, podczas gdy do tej pory wychodził z domu na czas zebrania zborowego.
3 W Poznańskiem podczas tygodniowej wizyty w zborze nadzorca obwodu razem z nadzorcą przewodniczącym odwiedzili pewną gorliwą siostrę, mieszkającą na terenie oddalonym. Ponieważ siostra ta złamała nogę, więc od pewnego czasu nie mogła uczęszczać na zebrania. Odwiedziny braci sprawiły jej wielką radość. Jej mąż nie był w prawdzie, wobec czego nadzorca nawiązał w rozmowie do Strażnicy XCII/20 („Zespolenie rodziny rozdwojonej”). Po omówieniu kilku szczegółów ze Strażnicy siostra rzekła: „Ja ze swej strony starałam się wprowadzić w czyn wszystkie podane tu rady, ale teraz czekałam na ciebie, bracie”. Bracia zaprosili męża siostry, żeby się do nich przyłączył. Nie poruszając żadnych trudności ani problemów rodzinnych rozwinęli dyskusję na tematy biblijne, zwracając uwagę na krótkość czasu. Rozmowę przeplatali doświadczeniami. Siostra opowiadała o swoich przeżyciach w obozie koncentracyjnym, gdzie była więziona za prawdę. Zapanowała przyjemna atmosfera. Gdy po pewnym czasie siostra zaczęła znowu uczęszczać do zboru, przyniosła radosną wieść. Chociaż mąż nie zainteresował się prawdą, ale wyraźnie zmienił się na lepsze. Pomaga jej i nie robi trudności w wielbieniu. Jest to jeszcze jeden dowód na to, jak pożyteczne są pasterskie wizyty nadzorców.
4 Inna kiedyś bardzo gorliwa i szczera siostra od pewnego czasu osłabła i przestała brać udział w służbie polowej. Bracia ją odwiedzili i zapytali, co się stało? Siostra ze łzami w oczach wyjaśniła, że przyczyną opuszczenia się w prawdzie jest skrępowanie z powodu niepochlebnej opinii męża, wykluczonego ze społeczności za pijaństwo. Po szczegółowym wyjaśnieniu, że opinia męża, a jej oddanie się Jehowie, to dwie odrębne sprawy i że nie powinna dopuszczać, by opinia męża pozbawiała ją radości ze służenia Jehowie, siostra uświadomiła sobie, że jej stan duchowy był poważnie zagrożony. Postanowiła zmienić swe nastawienie. Przyszła na najbliższą zbiórkę do pracy polowej i poszła do pracy na swoją ulicę. Z jej słów widać było, że odzyskała radość i zadowolenie. Wszystko to sprawiła jedna wizyta przyjacielska w jej domu.
5 A jak przebiegają wizyty przyjacielskie w waszym zborze? Czekamy na wasze doświadczenia. Apostoł Piotr zachęcał: „Miłujcie się wzajemnie gorąco i z głębi serca”. Wizyty pasterskie w domach braci są na pewno dowodem takiej miłości. — 1 Piotra 1:22, Kow.