Praca, która jeszcze musi być wykonana
1 Obwieszczanie Królestwa i czynienie uczniów zostało w cudowny sposób zapoczątkowane ponad 19 wieków temu. Jezus pod kierownictwem swego Ojca „obchodził całą Galileję, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie” (Mat. 4:23). Darzył on ludzi taką samą miłością jak jego Ojciec.
2 A jak my się zapatrujemy na pracę, którą trzeba jeszcze wykonać? Czy widzimy w niej sposobność zanoszenia dobrej nowiny o zbawieniu innym, dopóki to jeszcze jest możliwe, oraz ostrzegania złych? Okazję do udowodnienia Bogu czynem, co naprawdę jest w naszych sercach? Sposobność do dawania dobrego przykładu naszym braciom pod względem gorliwości i wierności w tych trudnych, końcowych dniach?
3 Obecnie można tego dowieść w różny sposób. W okresie letnim chcemy głosić szeroko i skutecznie w dobrze zorganizowanych grupach pionierów okresowych. W ubiegłym roku dokładnie omawialiśmy przygotowania do tej pracy, nie wszędzie jednak ta sprawa została należycie potraktowana. W niektórych terenach powierzono nadzór nad pionierami okresowymi braciom niedoświadczonym. Inni zbyt późno zaczęli przygotowania. Gdzie indziej znów pionier udał się w teren opracowywany dostatecznie przez miejscowych głosicieli zborowych. W tym roku chcielibyśmy uniknąć podobnych niedociągnięć.
4 Osiągnięcie celu jest w dużej mierze zależne od dobrego przygotowania. Tak przygotujcie teren, żeby było pod dostatkiem pracy na całe dwa tygodnie bez potrzeby częstego przenoszenia się z miejsca na miejsce. Konieczne jest odpowiednie przygotowanie ze strony nadzorców, żeby należycie dopilnować tej pracy. Wszyscy muszą jasno zdawać sobie sprawę z CELU tej pracy: znalezienie ludzi zainteresowanych prawdą, założenie z nimi studiów biblijnych, a następnie doprowadzenie ich przez studium do łączności ze zborem. W ubiegłych latach często poświęcano uwagę głównie opracowaniu terenu. Ludzi, którzy okazali zainteresowanie, często nie miał kto potem odwiedzać. Lepiej niech po pracy grupy pionierów okresowych pozostanie kilka założonych studiów biblijnych, niż wiele adresów ludzi, którzy tylko zgodzili się, żeby ich kiedyś odwiedzić. Takie studia może wtedy ktoś przejąć i dążyć do założenia w tym terenie nowego ośrodka wielbienia Jehowy.
5 Nadal ciąży na nas odpowiedzialność za regularne opracowywanie terenów bliskich i oddalonych. Gdzie bracia pracują z zapałem, tam jest widoczne błogosławieństwo Jehowy. W pewnym zborze było we wrześniu ub.r. 6 studiów biblijnych. Bracia gorliwie zabrali się do pracy i po sześciu miesiącach 14 głosicieli prowadziło już 17 studiów z widokami na założenie dalszych. Zapowiada się więc piękny wzrost. A co powiedzieć o zborze, w którym na niedzielną zbiórkę do pracy z nadzorcą obwodu przyszedł zaledwie jeden głosiciel, i to inwalida o kulach? Czy członkowie tego zboru będą mogli z czystym sumieniem powiedzieć słowami apostoła Pawła, że ‛nie są winni niczyjej krwi, bo nie uchylali się od głoszenia ludziom całej woli Bożej’? — Dzieje 20:26, 27.
6 Służba polowa to inaczej praca! Chętnie stawiajmy siebie do dyspozycji w tej pracy, wiedząc, że chodzi o ratowanie życia ludzkiego. O nastawieniu z jakim powinniśmy wykonywać tę pracę, mówi Księga Eklezjastesa 9:10: „Każdego dzieła, które twa ręka napotka, podejmij się według twych /wszystkich, NW/ sił”. To prawda, że „są różne rodzaje usługiwania”, o które trzeba zadbać (1 Kor. 12:5, NW). Ale troszcząc się o wszystko, przywiązujmy nadzwyczajną wagę do pilnego udziału w służbie polowej. Jest bowiem dużo pracy, którą trzeba pilnie wykonać, a nie wiemy przecież, ile czasu mamy jeszcze do dyspozycji.