Praktyczny pogląd na służbę pionierską
1 Od wszystkich prawdziwych chrześcijan wymagana jest służba z całej duszy (Łukasza 10:27, 28). W taki sposób służy obecnie wiele głosicieli, chociaż warunki nie pozwalają im na podjęcie służby pionierskiej. Są jednak i tacy, którym w zasadzie nic nie stoi przeszkodzie, lecz brak im „ducha pionierskiego”. Tymczasem coraz wyraźniej widzimy zbliżanie się końca teraźniejszego porządku. Czy twój tryb życia stanowi potwierdzenie, że wierzysz w to? Czy wobec tego nie byłoby mądrze i praktycznie spędzić pozostały czas w służbie pionierskiej? Powinniśmy pamiętać o tym, że trzeba będzie zdać Jehowie sprawę z tego, jak wypełniamy nasz obowiązek pomagania innym ludziom. — Ezechiela 33:8.
2 Czy ty widzisz jakiekolwiek możliwości podjęcia służby pionierskiej? Na to pytanie możesz odpowiedzieć tylko ty sam. Jak się dotąd zapatrywałeś na służbę pionierską? Czy nie myślałeś sobie, że to coś dobrego dla drugich? Czy nie podejmowałeś tej służby jedynie dlatego, że wolałeś pracę zawodową od codziennego głoszenia dobrej nowiny? A może, pochłonięty sprawami życia codziennego, zadawalałeś się „symbolicznym” udziałem w służbie? Do czego pobudza cię teraz serce? Czy cel, do jakiego zmierzasz, jest zgodny z twoim oddaniem się Bogu?
3 Oddanie się Jehowie, to zobowiązanie się do spełniania Jego woli. Uczyniliśmy ten krok dobrowolnie. Ciągle musimy sobie to przypominać. Czy rzeczywiście spełniamy Jego wolę w każdym dniu naszego życia? Czy przypadkiem nie żyjemy przede wszystkim dla siebie, bez głębszego zastanawiania się nad tym, jaka jest wola Boża? Niebezpieczne byłoby uwikłanie się w dążenia materialistyczne, przylgnięcie sercem do zdobywania dóbr materialnych i szukania przyjemności, dopuszczenie, żeby takie cele zajęły w naszym życiu pierwsze miejsce (1 Tymoteusza 6:10-12). Miłość do Jehowy powinna nas pobudzać do spożytkowania w służbie dla Niego naszych sił i posiadanych środków. A czyż może być lepsza możliwość czynienia tego, niż służba pełnoczasowa ku chwale Jehowy Boga?
4 Rodzice, czy zachęcacie swe dzieci do służby pionierskiej? Wasze zachęty mogą tu mieć decydujące znaczenie. Nie powinniście mniemać, że nie należy „popychać” dzieci. Pamiętajcie, że z powodu niedojrzałości dzieci bardzo łatwo mogą paść łupem samolubnych dążeń. Jeżeli będziecie kształtować ich sposób myślenia oraz ich zainteresowania, zachęcając ich z całego serca do obrania kariery — nie w ginącym świecie — tylko w służbie pionierskiej, stanie się to dla nich prawdziwym dobrodziejstwem. Dzięki temu ich wiara będzie coraz silniejsza, a od tego przecież zależy podobanie się Bogu. W ten sposób zostanie utrwalony na ich czole „znak”, od którego zależy przeżycie. — Ezechiela 9:4.
5 Jeżeli nie możesz podjąć stałej służby pionierskiej, to jak się zapatrujesz na służbę okresową? Praktycznie stoi ona otworem przed każdym, kto się oddał Bogu. Potrzebna jest tylko wiara i mocne postanowienie stawiania spraw Królestwa na pierwszym miejscu. Może to wymagać ‛wyrzeczenia się samego siebie’, ale taka ofiara jest miła Bogu, a Jego błogosławieństwa wielokrotnie przewyższają to poświęcenie (Łukasza 18:29, 30). Służbę tę podejmuje wiele braci i sióstr: gospodynie domowe, w okresie wakacji młodzież szkolna oraz całe rodziny, które spędzają urlop w służbie okresowej na terenie zboru potrzebującego pomocy.
6 Jakie dobrodziejstwa wynikają z okresowej służby pionierskiej? Przede wszystkim można lepiej opracować teren zborowy. Umożliwia to założenie więcej studiów biblijnych, które można potem prowadzić po zakończeniu tej służby. Służba pionierska zacieśnia więź rodzinną i skupia większą uwagę na sprawach Królestwa, gdy pionier dzieli się z rodziną swoimi doświadczeniami. Jest dobrym przykładem dla dzieci, które będąc częściej zabierane do służby polowej, wyrabiają sobie szacunek dla prawdy. U pozostałych członków rodziny, zwłaszcza u dzieci, rozwija się wtedy pragnienie podjęcia stałej służby pionierskiej. Postanowienie zostania pionierem nie tylko przez miesiąc lub dwa, ale przez dłuższy czas prowadzi do głębokiego zaangażowania w działalności Królestwa i dzięki temu staje się ochroną w tych trudnych czasach. — Efez. 5:15-17.
7 Zastanów się więc jeszcze raz nad podjęciem służby pionierskiej. Przedkładaj tę sprawę Jehowie Bogu w swoich modlitwach. Członkowie rodzin, zastanawiajcie się wspólnie nad swoimi możliwościami. Rozmawiajcie ze starszymi zboru. Bądźcie nastawieni pozytywnie, ufając w pomoc Jehowy. Pełny udział w tej służbie dzisiaj stanie się źródłem wielkiego zadowolenia w przyszłości, gdy ta niepowtarzalna działalność dobiegnie końca. Pracowitość krzepi nadzieję, gdyż Jehowa obiecał, że będzie pamiętać o wszystkim, co czynimy, i nagrodzi naszą pracę. — Hebr. 6:10-12.