Radujmy się z naszych zebrań
1 Wszyscy lubimy spotykać się z ludźmi, którzy są nam bliscy. Często nawet wyczekujemy spotkania z osobą, której długo nie widzieliśmy. Jakże bardzo powinniśmy więc cenić sobie nasze zebrania zborowe! Czyż nie spotykamy się na nich z bliskimi nam braćmi i siostrami? Czyż nie powinniśmy pragnąć ich towarzystwa, a przede wszystkim towarzystwa naszego dostojnego Gościa, którym jest sam Jezus Chrystus? Dlaczego jeszcze powinniśmy bardzo sobie cenić zebrania zborowe?
2 Zebrania zborowe stanowią ważną część składową wielbienia Boga. Popatrzmy jak bardzo cenili sobie takie spotkania pierwsi chrześcijanie. W Dziejach Apostolskich 2:46, 47 czytamy: „Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca. Wielbili Boga (...). Pan zaś przymnażał im codziennie tych, którzy dostępowali zbawienia.” Zebrania nie są wymysłem człowieka, lecz zostały nakazane w Słowie Bożym, jak o tym czytamy w liście do Hebrajczyków 10:24, 25 (Odczytaj). Czy widzimy zbliżanie się tego dnia? Tym bardziej więc budujmy się wzajemnie!
3 Na zebraniach uczymy się składać Bogu coraz przyjemniejsze ofiary wychwalania. Lepiej poznajemy wolę Bożą i czerpiemy zachęty do służenia Jehowie. Czyż nie czujemy się naprawdę zbudowani i pokrzepieni po niedzieli spędzonej w służbie polowej i na zebraniu? Gdy rano byliśmy na zbiórce, a po południu na wykładzie i zborowym studium Strażnicy, to jakże lepiej moglibyśmy spędzić ten dzień? Tak zresztą, zgodnie z naszym chrześcijańskim zwyczajem, postępują nasi bracia na całym świecie. Dlaczegoż więc w naszym wypadku miałoby być inaczej? Dlaczego mielibyśmy urządzać zebrania w soboty? Czym wtedy członkowie zboru mają się zająć w niedzielę? A gdzie mają się udać w tym dniu zainteresowani? Czy będą mogli budować się i rozwijać pod względem duchowym? Chyba nie!
4 Braniem udziału w zebraniach dajemy dowód, że jesteśmy uczniami Chrystusa. Czy opuścilibyśmy zebranie, gdybyśmy wiedzieli, że on na nim będzie? A właśnie Chrystus nie opuszcza żadnego z naszych zebrań (Mat. 18:20). Na każdym zebraniu jest obecny duchem. Jak się zapatruje na to, że niektórzy często opuszczają zebrania z powodu nawet błahych przeszkód? Czy spóźnilibyśmy się lub nie poszli na audiencję u króla dlatego, że przyszli do nas goście?
5 Na naszych zebraniach w szczególny sposób oddziałuje duch Jehowy Boga. Ten duch oświeca nas i wskazuje nam drogę. Na zebraniu możemy okazywać miłość naszym współbraciom i możemy odczuć, że oni nas miłują. Przy tej okazji możemy spożywać posiłki duchowe ze stołu Jehowy. Czyż nie zaprasza nas do przyjścia i korzystania z nich? „A Duch i Oblubienica mówią: ‛Przyjdź!’ A kto słyszy, niech powie: ‛Przyjdź!’ I kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie (...) niech wody życia darmo zaczerpnie” (Apok. 22:17). Czy po takiej uczcie przy stole Jehowy mielibyśmy natychmiast zasiąść do innego posiłku? A czyż można inaczej określić włączanie tuż po modlitwie końcowej telewizora? Czy są wtedy odpowiednie warunki do porozmawiania o sprawach duchowych, do wzajemnego budowania się w wierze i miłości? Czy wręcz przeciwnie, nie zatrze to pouczeń, które słyszeliśmy na zebraniu?
6 Kiedy odnosimy najwięcej pożytku z zebrań? Otóż umysł łatwiej przyswaja sobie pokarm podawany na zebraniu, gdy materiał jest już przynajmniej częściowo znany. Do studium Strażnicy i książki dobrze jest podkreślić sobie najważniejsze myśli. W miarę możności przygotowujmy się także do szkoły i do zebrania służby. Podczas zebrania unikajmy rozpraszania uwagi niepotrzebnym wychodzeniem. Nie pozwalajmy dzieciom spacerować po mieszkaniu. Niech się uczą spokojnie siedzieć przy rodzicach. Wielbijmy naszego Stwórcę pieśniami! Opierajmy się pokusom do naruszania prawa Jehowy i nie opuszczajmy zebrań zborowych. Wzmacniajmy się i radujmy regularnym i czynnym udziałem w zebraniach!