Okaż się wiernym szafarzem
1 W oczach Jehowy my wszyscy — nie tylko nadzorcy — jesteśmy „szafarzami”. Wynika to ze słów apostoła Piotra: „Jako dobrzy szafarze różnorakiej łaski Bożej służcie sobie nawzajem tym darem, jaki każdy otrzymał” (1 Piotra 4:10). A jaki „dar” w obecnym „czasie końca” ty otrzymałeś? Czy pragniesz jak najpełniej korzystać z sił, czasu i zdolności do pomagania ludziom w poznawaniu życiodajnej prawdy?
2 Czy pamiętasz, czego Bóg wymaga od każdego „szafarza”? „Od szafarzy (...) się żąda, aby każdy z nich był wierny” (1 Kor. 4:2). Słowo „wierny” oznacza między innymi niezawodny, sumiennie wykonujący swe obowiązki wobec innych, nie łamiący umowy, dokładny, stały. Na człowieku wiernym zawsze można polegać. Można liczyć na to, że powierzone zadanie wykona starannie, dokładnie i punktualnie. Jehowa oczekuje od każdego swego sługi, że będzie pracować nad rozwijaniem w sobie tego cennego przymiotu, gdyż On sam jest „Bogiem wiernym” (Powt. Pr. 7:9). Nasz wierny Bóg dotrzymuje swoich przyrzeczeń i spełnia wszystkie swoje obietnice. Ma zatem prawo wymagać od nas wierności. — Łuk. 12:48.
3 W jakim stopniu, będąc chrześcijanami, okazujemy się wierni? Czy umiemy być wierni w „drobnych rzeczach”? W myśl zasady biblijnej może to być miernikiem naszej wierności we wszystkim. Wierne wywiązywanie się z drobnych obowiązków nie rzuca się w oczy obserwatorom. Nikt z braci na przykład nie widzi, jak się przygotowujesz do odwiedzin ponownych, jak dokładnie przeglądasz notatki z pracy od drzwi do drzwi, jak daleko dokonujesz odwiedzin ponownych, często nie zastając nikogo o umówionej porze, albo jak szczegółowo analizujesz swoje odwiedziny po powrocie do domu. Tam, gdzie chodzi o życie, ważny jest każdy drobiazg.
4 Czy wiernie dokonujesz odwiedzin ponownych? Czy dbasz o to, żeby studium, które prowadzisz, odbywało się co najmniej cztery razy w miesiącu? Jeżeli nie zastałeś nikogo w domu, czy zadajesz sobie tyle trudu, żeby przyjść o innej porze, następnego dnia lub w inny dzień tego samego tygodnia? Czy przeciwnie, czujesz się zniechęcony i przychodzisz za tydzień o tej samej porze? A jeżeli i wtedy nikogo nie zastaniesz? Powstaje wtedy dwutygodniowa przerwa, która może przesądzić o całkowitym wygaśnięciu zainteresowania, a przecież chodzi tu o życie tych ludzi.
5 Czy po powrocie z odwiedzin zastanawiasz się, co w przyszłości mógłbyś ulepszyć, jaki temat naświetlić dokładniej? Czy byłeś taktowny? Czy omawiany temat przedstawiałeś w sposób interesujący? Czy nie zatrzymałeś się zbyt długo? Czy już wiesz, który rozdział książki Prawda najlepiej będzie przedstawić innym razem i od którego paragrafu rozpocząć? Czy zawsze wychodzisz z założenia, że koniecznie musisz założyć studium albo że nie miałeś powodzenia, gdy ci się to nie udało? Pozyskanie czyjegoś zainteresowania dla spraw duchowych może wymagać trochę czasu. Kogoś mogą nurtować jakieś pytania i odpowiedzi na nie mogą z początku być dla niego ważniejsze.
6 A co powiedzieć o twojej punktualności? Czy twoja wierność przejawia się i pod tym względem? Czy nie spóźniasz się na zebrania zborowe i zbiórki? Czy punktualnie przychodzisz na odwiedziny ponowne? Czy składasz na czas comiesięczne sprawozdania ze swej działalności? Czy chętnie współpracujesz ze starszymi zboru? Dalszą dziedziną, w której oczekuje się od nas wierności, jest chętne wprowadzanie w czyn rad, które są udzielane na łamach Strażnicy czy Służby Królestwa, i które służą ulepszaniu naszej służby wykonywanej ku chwale Jehowy i dla dobra naszych bliźnich.
7 W przeciwieństwie do zdolności, które mogą być wrodzone, wierności nie otrzymuje się w darze od Jehowy. Trzeba ją sobie wypracować samemu. Dlatego starajmy się wiernie i niezawodnie wykonywać swoje zadania w dziele ogłaszania Królestwa i czynienia uczniów. Czerpmy zachętę z przykładu mężów wiary, którzy się wyróżniali wiernością i gorliwością. Do wiernego trwania w służbie Jehowy niech nas też pobudzają słowa psalmisty: „Miłujcie Jahwe, wszyscy, co Go czcicie! Jahwe zachowuje wiernych”. — Ps. 31:24.