apostołów, aby ogłaszali Królestwo, przeprowadził z nimi w niewielkim gronie rodzaj zebrania służbowego. Przedstawił im, co ich spotka; opisał przeżycia, jakie będą mieli, chodząc od domu do domu; powiedział, jak będą gościnnie podejmowani i jakie napotkają przeciwności. Nie powinni jednak się bać tych, którzy wprawdzie mogą zabić ciało, ale nie zdołają zniweczyć duszy. Mówił również o tym, że nastąpią podziały w rodzinach, ponieważ jedni będą pragnęli wielbić Boga, a inni nie będą chcieli na to się zgodzić. — Mateusza, rozdz. 10.

15. (a) Czego — według sprawozdania Łukasza — nauczyli się apostołowie, zebrawszy się z Jezusem na ostatnią Paschę? (b) Jakie ważniejsze pouczenia relacjonuje nam Jan w związku z tym samym zgromadzeniem?

¹⁵ Przy innej okazji, jak zanotowano w Ewangelii według Łukasza 22:19-30, Jezus tuż po zakończeniu Paschy ustanowił Wieczerzę Pańską, posłużywszy się w tym celu chlebem i winem. Zawarł wtedy z uczniami przymierze co do Królestwa. Spokojnie i w łagodny sposób rozładował gorącą dysputę na temat tego, kto będzie największy. Był to dla nich przykład godny naśladowania. Rozdziały od trzynastego do siedemnastego Ewangelii według Jana podają nam jeszcze wiele innych dobrych rad, jakie Jezus przy tej sposobności pozostawił swym naśladowcom. Wtedy właśnie dał im nowe przykazanie, by się nawzajem miłowali. Duże wrażenie wywarło na nich podkreślenie, jak ważne jest wydawanie owocu ku chwale Jehowy Boga. Jezus wskazał, że choć będą przejawiali miłość i przynosili owoc ku chwale Boga, będą tak jak on nienawidzeni i prześladowani. W rozdziale piętnastym znajdujemy wyjaśnienie Jezusa co do chrześcijańskiego stanowiska neutralności, na które ponownie powołał się w swej modlitwie zapisanej w rozdziale siedemnastym. Doprawdy, wszyscy obecni na tym zebraniu mieli wiele powodów, by składać dzięki Jehowie Bogu.

16. Jakie duchowe dzieło budowy przeprowadził Jezus, za które powinniśmy odczuwać wdzięczność wobec Jehowy?

¹⁶ Gromadząc ludzi w celu pouczania i szkolenia ich, Jezus pracował nad założeniem zboru chrześcijańskiego. Była to praca budowniczego. Jezus osobiście jest wielkim, fundamentalnym kamieniem węgielnym; wierni apostołowie także wchodzą w skład fundamentu. Chrześcijanie właśnie są „zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus” (Efez. 2:20). Chrystus jest również wyznaczonym na głowę tego zgromadzenia, czyli zboru. „Jest głową ciała, zboru. Jest początkiem, pierworodnym z umarłych, aby być pierwszym we wszystkim” (Kol. 1:18, NW). Wystarczy zastanowić się nad tym, jak wspaniałą społecznością jest zbór chrześcijański i jak wielkiego dzieła budowy podjął się Jezus przez zbieranie żywych kamieni tworzących tę budowlę, aby człowiek interesujący się Bogiem i Jego zamierzeniami odczuł w sobie potrzebę dziękowania Bogu w niebiosach. Ktoś jednak mógłby w tym miejscu zapytać: Gdzież jest dzisiaj ta budowla wzniesiona z ‚żywych kamieni’? — Przekonasz się o tym, drogi czytelniku, ale zechciej przeczytać następny artykuł, żeby zobaczyć, co się działo bezpośrednio po śmierci Chrystusa i aż do naszych dni.

Zgromadzenia po śmierci Chrystusa

1. (a) Czy śmierć Jezusa Chrystusa sprawiła, że jego naśladowcy przestali się zgromadzać? (b) Jak Chrystus udzielał im zachęty na zebraniach w trudnych czasach?

WIARA tych, których Jezus szkolił, mając ich za przewidywanych członków zboru chrześcijańskiego, została poddana surowemu wypróbowaniu. Przyczyniły się do tego wydarzenia towarzyszące śmierci Jezusa oraz związane z tym prześladowanie jego naśladowców. Wierni wprawdzie znaleźli się wówczas w dość poważnym niebezpieczeństwie, nie zrezygnowali jednak z zapraszania się nawzajem na spotkania w celu wielbienia Boga i wyrażania Jemu dziękczynienia. Chrystus Jezus po zmartwychwstaniu zjawił się na niektórych z tych chrześcijańskich zgromadzeń. Z obawy przed Żydami uczniowie zbierali się za zamkniętymi drzwiami, lecz Jezus mimo tego przybywał, aby ich zachęcić i pokrzepić. Musiało to być wzruszające przeżycie, gdy tak Jezus wszedł, choć wszystkie drzwi były pozasuwane, i znowu mogli słuchać jego głosu. Trudno byłoby się spodziewać, żeby chrześcijanie, mając te i inne dowody zmartwychwstania Jezusa, nie odczuli w sercu głębokiej wdzięczności. Jezus zresztą przyrzekł uczniom, że po zmartwychwstaniu będzie się z nimi spotykał. Na pewnej górze w Galilei powiedział im: „Dano mi wszelką władzę w niebie i na ziemi. Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto jestem z wami po wszystkie dni, aż do zakończenia systemu rzeczy”. — Mat. 28:18-20, NW; Jana 20:19-22.

2. Czego się uczniowie dowiedzieli na ostatnim zebraniu, w którym widzialnie na ziemi uczestniczył Chrystus?

² Księga biblijna Dziejów apostolskich rozpoczyna się doniesieniem o zebraniach chrześcijańskich i o pouczeniu, które dał Chrystus na temat tego, co należało czynić w nadchodzących dniach: „Kiedy przebywał razem z nimi, kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca: ‚Słyszeliście o niej ode mnie — mówił — Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym’. Zapytywali Go zebrani: ‚Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?’ Odpowiedział im: ‚Nie wasza to rzecz znać czas i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi’. Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu” (Dzieje 1:4-9, BT, wyd. II, uw. marg.). Było to też ostatnie ziemskie zgromadzenie, na którym widzialnie obecny był Jezus Chrystus.

POWODY DO DZIĘKCZYNIENIA PODCZAS PIĘĆDZIESIĄTNICY

3. Jakie niezwykłe zdarzenie przeżyli chrześcijanie zgromadzeni w dniu Pięćdziesiątnicy?

³ Po wniebowstąpieniu Jezusa Chrystusa wierni jego naśladowcy na ziemi w dalszym ciągu zbierali się na modlitwę i rozpatrywanie ważnych spraw duchowych. Święta żydowskie dawały chrześcijanom dobrą sposobność zgromadzania się na jednym miejscu; wierni chrześcijanie oczywiście skorzystali również z okazji do zejścia się w dniu Pięćdziesiątnicy roku 33 n.e. Czy możesz sobie wyobrazić, jaka rozpacz ogarnęłaby chrześcijanina, który by opuścił zgromadzenie umówione na ten dzień? Biblia nie podaje, by wcześniej już było wiadomo, iż z tej szczególnej okazji wydarzy się coś osobliwego, ale jakże szczęśliwi musieli być uczniowie Jezusa, że „znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu”! Około stu dwudziestu oddanych sług Jehowy przeżyło zdarzenie jedyne w swym rodzaju: „Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały