poważnie się zaniedbał, ale ostatnio przestał nawet uczęszczać na zebrania. Nie można go zastać w domu. Brat ten tonie i nie ma jak udzielić mu pomocy”. Drugi dodaje: „Jak wiesz, mnie wcześniej proponowano to stanowisko. Wprawdzie wiąże się ono ze znaczną podwyżką uposażenia, ale wiedziałem, że potem trzeba być dzień i noc do dyspozycji zakładu pracy. Dlatego odrzuciłem tę propozycję. Wówczas przyjął ją brat Jacek. Ostrzegałem go, ale uległ pokusie. Nie wiem, czy nie zrobił tego pod namową żony. No a jaki jest wynik, to sam widzisz”.

¹⁰ Ta ostatnia scena też jest wzięta z życia. A może coś takiego zdarzyło się ostatnio i w waszym zborze? Może ktoś z nas jest w jakiś sposób zagrożony wpływem ducha tego świata? A może nasze dzieci? Wiedzmy o tym, że Szatan krąży wokół zborów, jak „lew ryczący”, upatrując, kto osłabł w wierze, aby go pożreć. Chciałby, żebyśmy na podobieństwo Ezawa „sprzedali” dar życia wiecznego za cenę awansu lub podwyżki uposażenia. Czy damy się złapać w sidło tego ptasznika, czy też DAMY MU ODPÓR. Słowo Boże mówi: „Kupuj prawdę, a nie sprzedawaj jej” (Prz. 23:23, Gd). Przeczytajmy sobie 1 Jana 2:15-17; Galatów 5:19-21 i 2 Tymoteusza 3:1-5, i działajmy dopóki jeszcze nie jest za późno!

Umiejętność taktownego prowadzenia rozmowy

¹ Rezultatem utrzymanej w przyjemnym tonie rozmowy często bywa danie pięknego świadectwa ze Słowa Bożego. Niekiedy jednak nawiązanie rozmowy jest nie lada sztuką, gdyż ludzie albo są zbyt pochłonięci swoimi sprawami, albo źle poinformowani o naszej działalności.

² O czym trzeba więc pamiętać, żeby umieć taktownie nawiązać rozmowę? Bardzo ważne jest nasze nastawienie. Czy szczerze prosimy Boga w modlitwie, żeby nam pomógł odszukać ludzi spragnionych prawdy, a potem wspomagać ich pod względem duchowym? Czy każdego mieszkańca naszego terenu uważamy za potencjalnego kandydata na sługę Jehowy? Jeżeli tak, to najprawdopodobniej mamy właściwe nastawienie, i wobec tego potrafimy przekazywać prawdę drugim serdecznie i taktownie.

³ Warto się zastanowić nad pięknym przykładem apostoła Pawła, który gotów był dokładać nadzwyczajnych starań, by się dostosować do różnych warunków, jakie napotykał w służbie. Słowa z Listu 1 do Koryntian 9:22, 23 trafnie oddają jego gorące pragnienie pomagania drugim w zrozumieniu Słowa Bożego: „Dla słabych stałem się jak słaby, by pozyskać słabych. Stałem się wszystkim dla wszystkich, żeby w ogóle ocalić przynajmniej niektórych”. My również powinniśmy być gotowi wysilać się mocno dla dobra drugich, nie traktując ich jak przeciwników, których trzeba pokonać, ale jak przypuszczalnych ludzi o usposobieniu owiec, którym warto pomóc (Łuk. 10:5, 6). Niektórzy potrafią wyczuć, gdy jesteśmy do nich negatywnie nastawieni. Dlatego zachodźmy do każdego mieszkania z pozytywnym nastawieniem. — Efez. 4:29; 6:15.

⁴ Niektórzy głosiciele po nawiązaniu rozmowy na temat zamierzenia Bożego robią małą przerwę, aby dać ludziom możliwość zabrania głosu. Inni jednak stwierdzili, że domownik potrafi wprawdzie uprzejmie wysłuchać, ale trudno im jest wciągnąć go w ten sposób do rozmowy. Jeżeli i ty masz takie trudności, to dlaczego nie miałbyś spróbować zachęcić daną osobę do wzięcia udziału w rozmowie zadaniem mu kilku taktownych pytań?

⁵ Oczywiście, zadając komuś pytanie, nie wiesz, jaką otrzymasz odpowiedź; powinieneś więc być gotów dostosować do niej dalsze wywody. Jeżeli swoją odpowiedzią dasz do zrozumienia, że szanujesz jego punkt widzenia, może to doprowadzić do nawiązania ożywionej rozmowy. Staraj się ją podtrzymywać, włączając do niej coraz to nowe interesujące informacje z Biblii lub zadając więcej przemyślanych pytań.

⁶ Na początku rozmowy wspomnij o sprawach, które twoim zdaniem powinny zainteresować domownika. Naświetl krótko jakiś problem, a następnie wskaż, jakie rozwiązanie podaje Biblia. Gdy twój rozmówca wyrazi w tej sprawie swoje zdanie, skomentuj jego wypowiedź, by widział, że go wysłuchałeś. Gdy wyczuje, że interesują cię jego wypowiedzi i uzasadnienie jego stanowiska, zachęci go to do kontynuowania rozmowy. Staraj się znaleźć zbieżne poglądy i uwypuklij je.