Co o tym sądzić?

KTO NAPISAŁ KSIĘGĘ RODZAJU?

Zespół naukowców z uczelni Technion Institute w Hajfie przeprowadził za pomocą komputera analizę językową Księgi Rodzaju. Do pamięci aparatu wprowadzono 20 000 wyrazów występujących w tej księdze, aby przeanalizować częstotliwość ich pojawiania się oraz wzajemne związki. Uzyskane wyniki wznieciły nowy spór o to, kto napisał ową księgę. Przez wiele lat bibliści obstawali przy tak zwanej hipotezie dokumentalnej, głoszącej, jakoby Księga Rodzaju nie została spisana ani zestawiona przez jedną osobę, to jest Mojżesza, lecz przez kilka, przy czym uważano, iż niektóre z nich żyły długo po czasach tego proroka. Natomiast zdaniem wspomnianych naukowców analiza komputerowa wskazuje na 82-procentowe prawdopodobieństwo, że księga ta jest dziełem jednej osoby, ponieważ nosi znamiona stylu tylko jednego pisarza.

Nie bardzo o tym przekonany profesor Mosze Weinfeld z Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie przyznał jednak, iż badania owe „być może dowiodły”, że hipoteza dokumentalna „niezupełnie słusznie zakładała możliwość spisania niektórych fragmentów Księgi Rodzaju w znacznie późniejszych czasach”. Zdaniem innego profesora powyższe badania „mogą ujawnić, iż pewne aspekty [tej hipotezy] trzeba będzie poddać rewizji”.

Bez względu na to, jakie jeszcze argumenty mogą przedstawić informatycy, prawdziwi chrześcijanie zgadzają się z Jezusem Chrystusem, który zestawienie Prawa — włącznie z Księgą Rodzaju — przypisał właśnie Mojżeszowi (Łuk. 24:27, 44; zobacz też List 2 do Tymoteusza 3:16).

ODEZWA KARDYNAŁA

W pewnym liście opublikowanym na łamach „Hoja Diocesana” madrycki kardynał Tarancon nawołuje biskupów, aby „przypomnieli chrześcijanom o ich obowiązkach, nie tylko wobec Boga i Kościoła, lecz także wobec życia politycznego”. Dlaczego? Oto jego argumenty: „Uważam, że czas, w którym żyjemy [tuż przed wyborami powszechnymi], wymaga udzielenia pewnych wyjaśnień, aby nikt nie zapomniał o swoich powinnościach. Wstrzymywanie się od głosu ze względów religijnych bądź patriotycznych jest nieusprawiedliwione”. Następnie kardynał dodaje: „My biskupi mamy na uwadze dobro naszej ojczyzny (...) i musimy jej pomóc”.

Jakże odmienny był wydźwięk słów Jezusa Chrystusa! Do ludzi, którzy mieli być prawdziwymi pasterzami trzody chrześcijańskiej, powiedział on: „Nie jesteście ze świata, bo Ja was wybrałem sobie ze świata, dlatego was świat nienawidzi”. Jezus nie apelował do naśladowców, by mieli na względzie ‛dobro ojczyzny’, ale raczej wzywał: „Starajcie się naprzód o królestwo Boga” (Jana 15:19; Mat. 6:33, według katolickiej „Biblii Tysiąclecia”).

ODSZKODOWANIE DLA OFIARY PRZESTĘPSTWA

W wielu krajach coraz więcej zwolenników zdobywa projekt, żeby nie karać przestępców więzieniem, tylko niech raczej płacą odszkodowanie swoim ofiarom. A na przykład w kanadyjskiej prowincji Ontario jest w kilku ośrodkach forsowany program „Victim Offender Reconciliation”. W ramach jego realizacji i w połączeniu z innymi sądownie przyznanymi odszkodowaniami doszło do tego, że 5000 przestępców wypłaciło swoim ofiarom ogółem 4 miliony dolarów. W niektórych wypadkach za obopólnym porozumieniem winowajca wykonał pracę, dzięki której została naprawiona szkoda.

Kilka tysięcy lat temu prawo Boże obowiązujące w starożytnym narodzie izraelskim nie przewidywało kary więzienia. Przestępca musiał nagrodzić pokrzywdzonego, zwracając niekiedy — zależnie od rodzaju szkody — cztery albo pięć razy więcej niż zabrał lub zniszczył (Wyjścia 22:1-15). Najcięższe zbrodnie, na przykład morderstwo, karano śmiercią (Wyjścia 21:12-17). Dopóki Izraelici przestrzegali tych praw ustanowionych przez Boga, dopóty dobrze się im wiodło. Kiedy jednak zaczynali je omijać, cały naród cierpiał na tym, gdyż mnożyła się przestępczość i przemoc.