do przebywania w złym towarzystwie (1 Tym. 6:12; 1 Kor. 15:33).

16. Jakie pułapki mogą zagrażać chrześcijaninowi, który utrzymuje za bliskie kontakty ze znajomymi z zakładu pracy?

¹⁶ Zdarzało się też niestety, że niektórzy nawiązali za bliskie stosunki ze znajomymi z miejsca pracy. W wielu przedsiębiorstwach panuje zwyczaj urządzania zabaw zakładowych lub wspólnego obchodzenia imienin i różnych świąt. Zwykle przy takich okazjach podaje się alkohol. Bywa też muzyka i tańce. Jeżeli ktoś nie walczy z pobłażaniem sobie w tych sprawach, może się u niego rozpocząć powolny rozkład moralny. Niejednego chrześcijanina kontakty towarzyskie ze świeckimi współpracownikami doprowadziły do umawiania się na randki, wdania się w rozpustę i do innych grzechów.

NIESTOSOWNE ROZRYWKI

17. Jak pobłażliwy stosunek do programów telewizyjnych może wpłynąć na poglądy oraz pragnienia?

¹⁷ Niekiedy dochodzi również do wyrobienia sobie tolerancyjnej postawy wobec niemoralnych programów telewizyjnych. Wielu dzieciom telewizja zastępuje niańkę i wychowawczynię, a rodzice często nie czuwają należycie nad tym, jakie programy oglądają ich pociechy. Wyrastają stąd liczne kłopoty. Oczywiście są też dorośli, którzy pozwolili, żeby ich uwagę przykuły przedstawienia reklamowe lub seriale telewizyjne. Poza tym z myślą o zyskach udostępnia się coraz szerszej publiczności telewizję przewodową oraz wideokasety. Miewają one zupełnie uzasadnione zastosowanie, jednakże wielu ludzi nabywa je po to, jak sami przyznają, żeby we własnym domu obejrzeć możliwie najwięcej tej zdeprawowanej rozrywki, której tak łaknie obecne niemoralne pokolenie. Owszem, można nawet we własnym zaciszu domowym zbrukać umysł i serce, jeśli wprowadzi się tam nieodpowiednie materiały. Wprawdzie taka „rozrywka” stała się chlebem powszednim znacznej części społeczeństwa, ale chrześcijanie powinni zachowywać w pamięci napomnienie Pawła, żeby myśleć o tym, ‛co jest sprawiedliwe, czyste moralnie i godne pochwały’ (Filip. 4:8).

ZASTANÓWMY SIĘ NAD SOBĄ

18. Jakiej dobrej rady udzielił Paweł w Liście do Efezjan 5:3, 4?

¹⁸ Będąc chrześcijanami oddanymi Bogu, jaki przykład dajemy swojej rodzinie oraz zborowi? Czy to, co robimy, jest dobre i czyste, zarówno w sensie duchowym, jak też moralnym? (2 Kor. 7:1). Przedstawiono nam do przestrzegania wzniosły miernik: „Rozpusta i wszelka nieczystość albo chciwość niech nawet nie będą wspominane między wami, jak się należy u świętych; ani bezwstydne zachowanie, ani głupia gadanina, ani sprośne żarty — to wszystko nie przystoi, ale raczej dziękczynienie” (Efez. 5:3, 4).

19. Dlaczego jest to ważne, aby spotkania towarzyskie odbywały się pod pieczą osoby dojrzałej?

¹⁹ Ważne jest, by na spotkaniach towarzyskich zapewniony był odpowiedni nadzór. W przeciwnym razie może się na nich wytworzyć atmosfera zbytniej pobłażliwości, co popsuje całą imprezę. A jeśli podawane są napoje alkoholowe, czy przestrzega się umiaru? Jeżeli gra muzyka, czy jest ona tego rodzaju, że dojrzali chrześcijanie nie mają do niej zastrzeżeń? W Piśmie Świętym znajdujemy wskazówkę: „Wszystko czyńcie na chwałę Bożą” (1 Kor. 10:31-33). Takie postępowanie wzmacnia nasze ręce w walce przeciw duchowi pobłażania.

20. Co może udawać Szatan, aby zwieść nieostrożnych? Jaką ochronę zapewnia Jehowa?

²⁰ Nie pora teraz na to, żeby dać się uśpić poczuciu zadowolenia z tego, cośmy dotychczas osiągnęli (Rzym. 13:11-14). Proces odstępowania od zasad biblijnych przebiega stopniowo. Szatan, chcąc zrujnować naszą wiarę, posługuje się przebiegłymi metodami. Potrafi nawet stwarzać pozory, jakoby był aniołem światłości (2 Kor. 11:14). Ochronę może nam zapewnić „pełna zbroja od Boga”; dzięki niej z powodzeniem odeprzemy podstępne działania Diabła. Zmagamy się z „władcami świata tej ciemności, ze złymi mocami duchowymi w miejscach niebiańskich”. Dlatego potrzebne jest nam kompletne uzbrojenie duchowe i ochrona, którą zapewnia Jehowa. W tym złym dniu stawimy skuteczny opór między innymi wtedy, gdy będziemy dobrze się posługiwać ‛mieczem ducha, to jest Słowem Bożym’ (Efez. 6:11-13, 17).

21. Jakiej nagrody mogą się spodziewać ci, którzy dają odpór panującemu na świecie duchowi pobłażliwości?

²¹ Wiemy, że Jehowa wkrótce oczyści powietrze. Usunie wszelkie formy zła, które się dziś pobłażliwie toleruje. Szkodliwy ich wpływ ustanie. Ludzie, którzy przeżyją koniec obecnego niegodziwego systemu, ujrzą rozkwit cudownego, sprawiedliwego nowego porządku na ziemi pod rządami Królestwa Bożego na czele z Chrystusem Jezusem. Dąż zdecydowanie do tego, by znaleźć się wśród dostępujących owego przywileju. Walcz ze skłonnością do pobłażania sobie, jaka cechuje ten świat, coraz lepiej zapoznając się z zasadami Słowa Bożego i stosując je w praktyce swego życia (Ps. 15:1, 2; 19:8-12, NP).

Czy potrafisz sobie przypomnieć:

● Jakimi dwoma metodami mogą cię atakować moce podporządkowane Szatanowi?

● Jakie przykłady biblijne ukazują niebezpieczeństwo tkwiące w pobłażliwości?

● Z czym mogą się spotkać w szkole uczniowie, u których ma być wypróbowana podatność na wpływ ducha pobłażania?

● Dlaczego musimy dziś szczególnie czuwać nad swoim usposobieniem?

Pytania czytelników

◼ W Liście do Rzymian 8:30 jest mowa o chrześcijanach ‛obdarzonych chwałą’. Kiedy nastąpi to ‛obdarzenie chwałą’ i w jakim związku pozostaje ono z ich ‛powołaniem’ oraz ‛uznaniem za sprawiedliwych’?

W ósmym rozdziale Listu do Rzymian apostoł Paweł omawia postępowanie Boga z chrześcijanami namaszczonymi Jego duchem. Bóg urzeczywistnia swoje zamierzenie, obdarzając ich chwałą, a więc zaszczycając ich tym, że zapoznaje ich ze swymi prawdami, które między innymi obejmują Jego zamiar uczynienia ich „współdziedzicami Chrystusa” w niebie (Rzym. 8:14-17). Paweł napisał tam również:

„Tych bowiem, którzy mają Jego [Boga] pierwotne uznanie, tych też wyznaczył z góry do ukształtowania się na obraz Jego Syna, aby był pierworodnym między wieloma braćmi. Ponadto tych z góry wyznaczył, których również powołał; i tych powołał, których także uznał za sprawiedliwych. Na koniec [właściwie: I] tych uznał za sprawiedliwych, których też obdarzył chwałą” (Rzym. 8:29, 30).

Niejednego zastanowiła ta kolejność: ‛powołanie’, ‛uznanie za sprawiedliwych’, ‛obdarzenie chwałą’. Można by to uważać za następujące po sobie kroki, których punktem kulminacyjnym byłoby otrzymanie przez namaszczonych chrześcijan chwalebnego, duchowego życia w niebie. Zwróćmy jednak uwagę, czytelniku, na formę czasownika, jakiej użył Paweł: „Tych uznał za sprawiedliwych, których też obdarzył chwałą”. Wspomina tu raczej o czymś, co się już wydarzyło; inaczej by się chyba wyraził, gdyby miał na myśli obdarzenie chrześcijan chwałą przez przyszłe zmartwychwstanie do życia niebiańskiego.

Idźmy dalej: oczywiście ten, kogo Bóg wskrzesza, aby sprawował władzę w dziedzinie duchowej,