wiecznego zależy nie tyle od tego, jak długo jesteś gorliwy, ile od wytrwania w gorliwości aż do końca (Mat. 24:13).

⁵ Już samo uczestniczenie w dziele Jehowy może zwiększać gorliwość. Weźmy pod uwagę przykład podany w rozdziale 4 Ewangelii według Jana. Jezus był zmęczony, chciało mu się jeść i pić. Uczniowie poszli do wioski po żywność. Kiedy wrócili, Mistrz nie wyglądał już na spragnionego ni zmęczonego. Co go tak orzeźwiło i dodało mu sił? Wspaniałe przeżycie, jakiego doznał w służbie Bożej: Pewna Samarytanka żywo zareagowała na to, co jej głosił Jezus, a gdy opowiedziała o tym innym mieszkańcom miasta, przyszli go posłuchać. Oto miał przed sobą ludzi, których należało zgromadzić do życia wiecznego! Jezus bez ociągania się zaspokoił ich potrzeby. Ten zachęcający przykład powinien nas pobudzać do gorliwej działalności. Wiemy, że tych, którzy dadzą posłuch dobrej nowinie i podejmą odpowiednie kroki, czeka wspaniała przyszłość.

BIEŻĄCE ZADANIA

⁶ W styczniu będziemy w dalszym ciągu skupiać uwagę na działalności wychowawczej prowadzonej na podstawie podręcznika Żyć wiecznie. Zewsząd napływają informacje, że książka ta cieszy się dużym zainteresowaniem. Nie wszędzie jednak znajduje to odbicie w liczbie prowadzonych studiów biblijnych. Pamiętajmy więc, żeby obok wypożyczania jej do czytania zawsze proponować ludziom wspólne omawianie jej treści (Mat. 18:20). Gdy koleżanka naszej młodej siostry poprosiła ją o wypożyczenie tego podręcznika, ta od razu zaproponowała wspólne przedyskutowanie go, na co koleżanka chętnie się zgodziła. W ten sposób zapoczątkowano domowe studium biblijne.

⁷ Często spotykamy ludzi, którzy nam się sprzeciwiają bądź też są całkowicie obojętni wobec Boga i Biblii. Nie zniechęcajmy się tym. Nasz zapał i gorliwość w przedstawianiu dobrej nowiny może niejednemu otworzyć oczy na to, czego Słowo Boże jest w stanie dokonać w życiu człowieka, który bierze je sobie do serca (Hebr. 4:12). Dajmy do zrozumienia naszym rozmówcom, że z przyjemnością pomożemy im studiować ożywcze Słowo Boże, by i oni mogli ‛zachować życie’ i „rozgłaszać dzieła Jah” (Ps. 118:15-17).

⁸ Jeżeli pełnimy służbę z niesłabnącą gorliwością, to możemy być pewni, że w styczniu i następnych miesiącach Jehowa, Źródło zbożnej gorliwości, szczodrze pobłogosławi nasze zjednoczone wysiłki.

Młodzi, wychwalajcie imię Jehowy

¹ Podczas drugiej podróży misyjnej Paweł spotkał Tymoteusza, o którym „bracia w Listrze i Ikonium dobrze się (...) wypowiedzieli”. Poprosił go więc, by mu towarzyszył w pracy ewangelizacyjnej (Dzieje 16:1-3). Po latach tak o nim napisał: „Nie mam nikogo innego o usposobieniu podobnym jemu, kto by się szczerze troszczył o to, co was dotyczy” (Filip. 2:20). Biblia mówi też o Samuelu, który mimo bardzo młodego wieku znalazł uznanie zarówno u Jehowy, jak i u ludzi (1 Sam. 2:26). Zapewne każdy z was, młodzi chrześcijanie, chciałby zasługiwać na podobną opinię.

² Samuel i Tymoteusz zawdzięczali postępy duchowe zbożnemu wychowaniu, które otrzymali od bogobojnych rodziców (1 Sam. 1:26-28; 2 Tym. 3:15). Podobnie rzecz się ma dzisiaj. Młodzi, którzy chcą nawiązać bliską więź z Jehową, muszą właściwie reagować na rady i szkolenie otrzymywane od chrześcijańskich rodziców (Prz. 6:20; Efez. 6:1-4).

KORZYSTANIE ZE WSPARCIA DUCHOWEGO

³ Nie ulega wątpliwości, że Samuel i Tymoteusz skorzystali z wielu zachęt oraz wydatnej pomocy starszych i innych, którzy potem przychylnie się o nich wypowiadali. Wielu dzisiejszych sług pomocniczych to młodzi, ale dojrzali mężczyźni, którzy zrobili znaczne postępy pod względem duchowym. Są w stanie rozbudzać w innych docenianie dla służby polowej. Dlaczego nie mielibyście wyruszać z nimi do tej pracy? Kto gorliwie szuka pomocy u tych braci, temu niewątpliwie łatwiej jest postarać się o to, żeby jego postępy duchowe były jawne wszystkim (1 Tym. 4:15).

⁴ Rodzice, starsi i słudzy pomocniczy są zainteresowani waszym wzrostem duchowym. Dawajcie im uzasadnione podstawy do wypowiadania się z uznaniem o waszym postępowaniu w zborze i poza nim. Na pewno zauważyliście, że organizacja Boża poświęca młodym dużo uwagi. Wasze szczere docenianie tych starań pomoże wam wychwalać imię Jehowy.

NOWY „TEMAT DO ROZMÓW”

⁵ Od stycznia będziemy się posługiwać nowym „Tematem do rozmów”. Opanowanie go nie powinno wam, młodym, sprawić większych trudności. Nawet jeśli jeszcze nie macie doświadczenia w służbie, bądźcie pozytywnie nastawieni. „Temat” ten można wprowadzić na przykład tak:

⁶ „Rozmawiamy z ludźmi na temat poczucia bezpieczeństwa. Panoszenie się przemocy odbija się ujemnie na życiu każdego z nas. Czy pana(i) zdaniem doczekamy kiedyś takich czasów, żeby wieczorem można było bezpiecznie spacerować po ulicy?” Albo: „Nazywam się ...... Mieszkam niedaleko stąd. Zauważyłem, że ostatnio dużo ludzi rozmawia o [można wymienić jakiś akt przemocy, który niedawno miał miejsce w okolicy, lub o innym niepokojącym wydarzeniu]. Co pan(i) o tym sądzi? [Pozwól się wypowiedzieć]. Co pana(i) zdaniem mogłoby przyczynić się do tego, żeby nasze życie było bezpieczniejsze?”

⁷ Po nawiązaniu rozmowy można odczytać i krótko skomentować wersety podane w nowym „Temacie”, po czym otworzyć książkę Żyć wiecznie i zwrócić uwagę na kontrast między tym, co pokazano na stronie 9, a zachwycającymi warunkami życia przedstawionymi na stronach 11-13. Na zakończenie można powiedzieć, że kto naprawdę chciałby żyć w takich warunkach, musi dowiedzieć się czegoś więcej o nadziei życia wiecznego w ziemskim Raju. Zaproponuj wspólne omówienie wybranego fragmentu książki. Jeżeli zadasz sobie trochę trudu i dobrze się przygotujesz, uda ci się nawiązać wiele pożytecznych rozmów.

⁸ Młodzi, którzy pozwalają pokierować sobą na drodze prawdy, są bardzo uprzywilejowani. Jeżeli naprawdę chcą spełniać wolę Jehowy i korzystać z pomocy, której On udziela, to całe swoje życie mogą poświęcić wychwalaniu Go. Młodzi, niech więc służenie Jehowie stanie się celem waszego życia teraz i w przyszłości!

Niech twój postęp będzie jawny

¹ Jak się czujesz, gdy słyszysz, że ktoś daje pierwszy komentarz na studium Strażnicy albo wygłasza pierwsze przemówienie w teokratycznej szkole służby kaznodziejskiej? Czy nie jesteś pokrzepiony, widząc jego postępy? A czy ty robisz postępy pod względem duchowym? Czy są one widoczne dla ciebie i drugich? Czy dotrzymujesz kroku rozwojowi organizacji Jehowy? Chyba nie chciałbyś być podobny do ludzi, którym Paweł zarzucił: „Znowu potrzebujecie kogoś, kto by was od początku uczył podstawowych rzeczy ze świętych wypowiedzi Bożych?” (Hebr. 5:12). Co zrobić, żeby ‛nasz postęp był jawny wszystkim’? (1 Tym. 4:15).

POSTĘP W NAUCZANIU I POSTĘPOWANIU

² Paweł zachęcał Tymoteusza: „Zwracaj stale uwagę na siebie samego i na swe nauczanie” (1 Tym. 4:16). W rozwijaniu umiejętności nauczania pomagają nam zebrania służby. Omawia się na nich artykuły z Naszej Służby Królestwa, które wskazują, jak nauczać podczas domowych studiów biblijnych, odwiedzin ponownych i pracy od domu do domu. Czy korzystamy z tych rad, by coraz lepiej radzić sobie we wszystkich dziedzinach służby? (Prz. 22:29).

³ W ramach zajęć w teokratycznej szkole służby kaznodziejskiej otrzymujemy wyśmienite wskazówki ułatwiające