Pomagajmy nowym robić postępy
1 Dzięki oddziaływaniu ducha Jehowy jak również pilnej pracy głosicieli Królestwa, których wspierają aniołowie, w wielu zborach pojawiło się ostatnio dużo nowych (Zach. 4:6; 1 Kor. 15:58; Obj. 14:6). Ludziom tym trzeba pomagać, żeby mogli ‛posiąść dokładną znajomość prawdy’ i osiągnąć dojrzałość chrześcijańską (1 Tym. 2:4; Hebr. 6:1). Czy jesteś gotów to robić? Każdy z nas może się w niemałej mierze przyczyniać do tego, żeby ci nowi na stałe związali się z ziemską organizacją Jehowy.
NA ZEBRANIACH
2 Kiedy po zebraniu zapytano zainteresowaną, która po raz pierwszy przyszła do Sali Królestwa, co wywarło na niej największe wrażenie, odpowiedziała, że serdeczna, wręcz rodzinna atmosfera oraz to, że większość osób pozostała jeszcze jakiś czas, żeby po przyjacielsku ze sobą porozmawiać. Czy ty przyczyniasz się do wytworzenia w zborze takiej atmosfery? Czy przed zebraniem i po nim wykorzystujesz czas, żeby drugich, w tym także zainteresowanych, „pobudzać do miłości i dobrych uczynków” oraz ‛wzajemnie się zachęcać’? (Hebr. 10:24, 25). A może spieszysz się, żeby jak najprędzej wrócić do innych zajęć, na przykład do oglądania ulubionego programu telewizyjnego? Obyśmy wszyscy mieli takie nastawienie, jak pewna siostra, która po zebraniu powiedziała: „Z radością przychodzę do Sali Królestwa i z żalem z niej wychodzę” (zob. Ps. 122:1).
3 Gdy zainteresowani regularnie spotykają się ze zborem, szybciej robią postępy w prawdzie, ponieważ w większej mierze oddziałuje na nich duch Jehowy (Mat. 18:20). Trzeba ich więc zapraszać na wszystkie zebrania. Gdzieniegdzie jeszcze utrzymuje się pogląd, że na zebrania służby i poprzedzające je zajęcia szkoły teokratycznej należy zapraszać ich dopiero wtedy, gdy już zostaną głosicielami. Tymczasem często właśnie to zebranie najbardziej im się podoba. Niektórzy wręcz sami proszą o to, żeby ich zapisać do teokratycznej szkoły służby kaznodziejskiej. Nie czekajmy więc, aż zainteresowany zacznie się wpraszać na zebranie służby lub na zborowe studium książki, tylko sami wykażmy inicjatywę.
WPROWADZENIE DO SŁUŻBY POLOWEJ
4 Gdy nowi dowiadują się, czego uczy Biblia, na przykład jakich wspaniałych błogosławieństw dostąpią ludzie pod panowaniem Królestwa Bożego, nieraz serce zaczyna ich pobudzać do przekazywania tych wiadomości innym (Mat. 12:34b). Jest to godne pochwały. W książce Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi, naszym podstawowym podręczniku do prowadzenia domowych studiów biblijnych, czytamy na stronie 133: „Jehowa życzy sobie, aby każdy się dowiedział, czym jest Jego Królestwo i jak ono rozwiąże problemy ludzkości. Czy tym, czego się dowiedziałeś ze Słowa Bożego, dzielisz się z krewnymi, przyjaciółmi i innymi ludźmi? Bóg życzy sobie, żebyś to robił (Rzym. 10:10; 1 Piotra 3:15)”. Trzeba się zatem cieszyć, gdy zainteresowany rozmawia z innymi o Królestwie, ponieważ to dowodzi, że prawda trafia do jego serca.
5 A kiedy należałoby go zaprosić do udziału w organizowanej przez zbór służbie polowej? W książce Zorganizowani czytamy: „Zanim kogoś zaprosisz, żeby po raz pierwszy towarzyszył ci w służbie polowej, albo zanim podsuniesz mu myśl, żeby zaczął składać w zborze sprawozdania ze służby polowej, powinien spełniać określone warunki. Gdy ktoś towarzyszy nam w służbie polowej, identyfikuje się publicznie ze zborem ludu Jehowy i dlatego nasuwa się wniosek, że on dostosował swoje życie do sprawiedliwych mierników Jehowy i można przyjąć, że zbór go aprobuje”. Wspomniane tu warunki, którym musi odpowiadać głosiciel, wyszczególniono na stronie 92 i 93 tej książki (odczytaj).
6 Wprowadzanie nowych do służby polowej jest więc sprawą poważną, w której liczy się zarówno dobro zainteresowanego, jak i całego zboru. Z jednej strony należy od samego początku zachęcać nowych, żeby rozmawiali z drugimi o tym, czego się dowiadują z Biblii, a gdy tylko zaczną odpowiadać biblijnym wymaganiom, nie zwlekać z zaproszeniem ich do udziału w publicznej służbie i składania z niej sprawozdań. Z drugiej strony jednak nie można ich zabierać do służby „na zachętę”, zanim dokonają odpowiednich zmian w swoim życiu, mogłoby to bowiem przynieść ujmę zborowi i wywołać niezadowolenie Jehowy. Mogłoby też obudzić w nich błędne wyobrażenie, jakoby zbór Świadków Jehowy nie przykładał zbyt wielkiej wagi do przestrzegania wysokich mierników podanych w Biblii, i w rezultacie zahamować ich dalsze postępy.
7 Jehowa miłosiernie otworzył szeroko bramy swej organizacji, do której skierował słowa: „Twoje bramy będą stale otwarte, ni w dzień, ni w nocy nie będą zamykane, aby można było sprowadzić do ciebie skarby narodów” (Izaj. 60:10, 11). Dokładajmy starań, żeby coraz więcej ludzi miłujących prawdę mogło z radością stawić do dyspozycji swoje „skarby” w postaci czasu, sił i środków oraz żeby ci ludzie „dniem i nocą pełnili świętą służbę”. Pomagajmy im wejść przez „wielkie wrota do działalności” i razem z nami brać udział w przysparzaniu chwały niezrównanemu imieniu Jehowy (1 Kor. 16:9).