Rozdział 3

Czy religie świata wskazują właściwą drogę?

1. Jakie ważne pytania dotyczące religii świata wymagają odpowiedzi?

„RELIGIA jest jedną z najpotężniejszych sił, jakie zna historia”,²⁸ czytamy w The World Book Encyclopedia. Czy jednak religie świata rzeczywiście stanowią siłę zmierzającą do zapewnienia pokoju i bezpieczeństwa? Czy uczą swoich wyznawców, że miłość braterska musi sięgać poza granice państwowe i górować nad różnicami rasowymi? Ponadto czy kościoły chrześcijaństwa — katolickie, protestanckie i prawosławne — nie są gołosłowne w swoim twierdzeniu, że idą śladami Jezusa Chrystusa, „Księcia Pokoju”? Czy to nie one podsycają nienawiść, która zagraża przyszłości człowieka? Rzut oka na przeszłość prowadzi do zaskakujących wniosków.

2. Czego dowiadujemy się z różnych źródeł o faktach historycznych?

² W czasopiśmie Parade Magazine czytamy w związku z tym: „Historia daje lekcje tym, którzy chcą się uczyć. Przede wszystkim wypływa z niej nauka, że konflikty wywoływane różnicami religijnymi i sekciarskimi są niemal zawsze najbardziej zajadłe, najdłużej się utrzymują i najtrudniej je rozwiązać”.²⁹ A w Chicago Tribune napisano: „Każda większa religia głosi pokój, braterstwo i miłosierdzie, tymczasem najokrutniejsze i najbezwzględniejsze represje w dziejach ludzkości stosowano w imię Boże”.³⁰ Biorąc pod uwagę takie fakty historyczne, wydawca prasowy C.L. Sulzberger słusznie zapytuje: „Jakkolwiek może to być przykre, czy nie należałoby jednak uprzytomnić sobie, że poza innymi czynnikami — jak imperializm, rasizm, militaryzm — właśnie religia stanowi coraz większe zagrożenie dla życia ludzkiego?”³¹

3. Na jakie haniebne poczynania religii rzuca światło historia XX wieku?

³ Krwawe konflikty zbrojne popierane przez czynniki religijne są zakałą dziejów ludzkości. Już choćby tylko w naszym stuleciu podczas obu wojen światowych, jak też wojen stoczonych w okresie późniejszym, byliśmy świadkami haniebnego postępowania wyznawców tej samej religii, którzy się nawzajem mordowali — katolik zabijał katolika, protestant — protestanta, mahometanin — mahometanina itd. Duchowni zaś po obu stronach, chociaż też byli tego samego wyznania, udzielali błogosławieństwa żołnierzom, którzy potem zabijali swych współwyznawców.

4. (a) Dlaczego kościoły chrześcijaństwa zasługują na największą naganę? (b) Jakie uwagi na temat wojny zamieszczono w pewnym artykule redakcyjnym?

⁴ Na największą naganę zasługują pod tym względem kościoły chrześcijaństwa. Dlaczego? Ponieważ głoszą, że reprezentują biblijnego Boga i Jego Syna, Jezusa Chrystusa, który powiedział: „Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będzie między wami miłość” (Jana 13:35). Do najstraszniejszych rzezi doszło przecież w samym sercu chrześcijaństwa. W pewnym artykule redakcyjnym, zamieszczonym na łamach wydawanego w stanie Iowa Waterloo Courier, napisano: „Poza tym chrześcijanie nigdy nie mieli skrupułów co do toczenia wojny z innymi chrześcijanami. Gdyby je mieli, nie doszłoby do większości najkrwawszych wojen w Europie. (...) Nigdy by nie wybuchła pierwsza ani druga wojna światowa, w których chrześcijanie pobili wszelkie rekordy w zabijaniu chrześcijan”.³²

5. (a) Co Biblia wyraźnie nakazuje prawdziwym sługom Bożym? (b) Jakie pytania powinni sobie zadać wyznawcy każdej religii?

⁵ Biblia wypowiada się w tej sprawie niedwuznacznie: Prawdziwym sługom Bożym nakazano, żeby ‛szukali pokoju’ i ‛zabiegali o niego’, żeby ‛przekuli miecze na lemiesze’ i nie ‛uczyli się już wojowania’ (1 Piotra 3:11; Izajasza 2:2-4). „Powinniśmy wzajemnie się miłować; nie jak Kain, który pochodził od złego [Szatana Diabła], i zabił swego brata” (1 Jana 3:10-12). Tymczasem wyznawcy religii tego świata z poparciem swego duchowieństwa w dalszym ciągu zabijają swoich braci, naśladując w tym Kaina. Jeżeli więc należysz do jakiegoś wyznania, zadaj sobie pytanie: „Czy ustałyby wojny i czy na ziemi zapanowałby prawdziwy pokój, gdyby wszyscy byli wyznawcami mojej religii?”

6. Czego dowodzi skłócenie i wzajemna wrogość religii świata?

⁶ Skłócenie i wzajemna wrogość religii świata dowodzi, że one nie cieszą się poparciem Boga. Może to wywołać zdziwienie u ludzi, których zdaniem każda religia musi być dobra, skoro ma reprezentować Boga. Biblia jednak mówi wyraźnie, że „Bóg (...) nie jest Bogiem nieporządku, lecz pokoju” (1 Koryntian 14:33). Ponadto uczy, że oprócz religii prawdziwej są też religie fałszywe, i oświadcza, że poparciem Boga cieszy się tylko wielbienie oparte na prawdzie, wolne od obłudy (Mateusza 15:7-9; Jana 4:23, 24; Tytusa 1:16).

7. (a) Jakiego określenia użyto do opisania religii świata? (b) Jaką winą się je obciąża?

⁷ Ponieważ religie świata w gruncie rzeczy uprawiają nierząd w imię korzyści politycznych, handlowych i społecznych, więc w Biblii są przyrównane do rozpustnicy. W opisie tej „rozpustnicy” czytamy, że znalazła się u niej „krew (...) wszystkich, którzy zostali pomordowani na ziemi” (Objawienie 17:1-6; 18:24). I rzeczywiście na religiach świata ciąży wielka wina za wszystkie rzezie w dziejach ludzkości! Będą za to pociągnięte do odpowiedzialności.

8. Jakie zastosowanie mają dzisiaj słowa Jezusa o „ślepych przewodnikach”?

⁸ Oczywiście żadna religia, której praktyki są sprzeczne z Biblią, nigdy nie zdoła zapewnić ludzkości prawdziwego pokoju i bezpieczeństwa. Dlatego Jezus powiedział o ówczesnych przywódcach religii fałszywej: „To ślepi przewodnicy. A jeśli ślepy prowadzi ślepego, obaj wpadną w dół” (Mateusza 15:14). Tak samo dzisiejsze religie tego świata są „ślepymi przewodnikami” w sprawach wojny jak również w innych istotnych dziedzinach życia.

Czy religie świata bronią moralności?

9, 10. (a) Dlaczego trzymanie się słusznych mierników moralnych ma istotne znaczenie dla osiągnięcia pokoju i bezpieczeństwa? (b) Co według Biblii sprzyja takiej moralności?

⁹ Czy można się cieszyć prawdziwym pokojem z bliźnimi albo prawdziwym bezpieczeństwem, jeśli się nie przestrzega zdrowych mierników moralnych? Gdzie nie ma takich mierników, tam kłamstwo, kradzieże, cudzołóstwa i tym podobne praktyki są na porządku dziennym. Prawdziwa miłość bliźniego natomiast powinna sprzyjać moralności.

¹⁰ Biblia tak przedstawia Boży pogląd na moralność: „Kto miłuje drugiego, wypełnił prawo. Przepisy prawne bowiem: ‛Nie będziesz popełniał cudzołóstwa; nie będziesz mordować; nie będziesz kraść; nie będziesz pożądać’ — i jakie by jeszcze było przykazanie — są zawarte w tym słowie, mianowicie: ‛Będziesz miłować swego bliźniego jak samego siebie’. Miłość nie wyrządza zła bliźniemu” (Rzymian 13:8-10).

11, 12. (a) Czy można utrzymywać pokojowe stosunki z Bogiem bez uznawania mierników moralnych? (b) Kto słusznie ustanawia te mierniki?

¹¹ Jeszcze ważniejsze jest jednak pytanie: Czy wierzysz, że można pozostawać w pokojowych stosunkach z Bogiem oraz być pewnym Jego łaski i ochrony, jeśli się pomija Boskie mierniki moralne? A czy szanowałbyś Boga, któryby nie wymagał takiej moralności od ludzi podających się za Jego sług?

¹² Ponieważ Bóg wymaga przestrzegania swoich mierników, więc musiał je wpierw podać do wiadomości. Zrobił to na kartach swego Słowa, Biblii (2 Tymoteusza 3:16, 17). Twierdzenie, że każdy powinien sobie ustanowić własne mierniki moralne i według nich postępować, jest równie nierozsądne, jak upieranie się przy tym, żeby każdy wymyślał własne zasady ruchu drogowego i nimi się kierował. Wiadomo, co by z tego wynikło. Biblia słusznie mówi, że do zapewnienia sobie uznania Bożego prowadzi tylko jedna droga. Jezus powiedział, że każda inna droga nieuchronnie wiedzie do zagłady (Mateusza 7:13, 14; Łukasza 13:24).

13-15. (a) Jakie pytania w kwestii moralności należy sobie zadać w odniesieniu do współwyznawców? (b) Co według Biblii należałoby zrobić z członkiem parafii, który uporczywie łamie prawo Boże? (c) Czy w kościołach tak się postępuje?

¹³ Czy kościoły chrześcijaństwa — przede wszystkim one — stoją na straży Boskich mierników moralności wskazując w ten sposób drogę reszcie świata? O czym świadczy tryb życia wielu wyznawców tych kościołów? Czy należysz do jakiegoś kościoła? Zastanów się zatem: „Gdyby wszyscy ludzie na ziemi żyli tak, jak wyznawcy mojej religii, czy położyłoby to kres zbrodniom, nieuczciwości w interesach, waśniom i niemoralności w życiu seksualnym?”

¹⁴ Biblia ostrzega, że „trochę zakwasu wywołuje fermentację w całej masie” i że „złe towarzystwo psuje pożyteczne zwyczaje” (Galatów 5:9; 1 Koryntian 15:33). Dlatego chrześcijanom nakazano, żeby „przestali się zadawać z każdym, kto będąc nazywany bratem jest rozpustnikiem albo chciwcem, albo bałwochwalcą, rzuca obelgi, jest pijakiem albo zdziercą; nawet nie jadajcie z takim. (...) ‛Usuńcie złego spośród siebie’” (1 Koryntian 5:11-13).

¹⁵ Co prawda zdarza się, że ktoś zbłądzi, a potem się poprawi. Ale co powiedzieć o ludziach, którzy mają zwyczaj źle postępować? Jeżeli twierdzą, że służą Bogu, to są obłudnikami. Na pewno brzydzisz się obłudą, a Biblia mówi, że i Bóg nienawidzi obłudy, jak również wszystkich obłudników (Mateusza 23:27, 28; Rzymian 12:9). A co powiedzieć o twojej religii? Czy stosuje się do nakazu Biblii, żeby „usunąć” ludzi upierających się przy łamaniu praw Bożych i nie okazujących prawdziwej skruchy? A może pozwala, żeby tacy dalej cieszyli się dobrą opinią i przez to zagrażali innym? Czy nie służy się w niej sprawie moralności tylko wargami, a w gruncie rzeczy patrzy się na zło przez palce albo nawet je usprawiedliwia? (Mateusza 15:7, 8).

16. (a) Co wielu dzisiejszych duchownych ma do powiedzenia na temat moralności płciowej? (b) Co na to Biblia?

¹⁶ Coraz więcej duchownych twierdzi, że rozpustę, cudzołóstwo i homoseksualizm niekoniecznie trzeba potępiać. Jest to jednak sprzeczne z poglądem Bożym. Jego Słowo mówi wyraźnie: „Nie dajcie się wprowadzić w błąd: Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani utrzymywani do celów przeciwnych naturze, ani tacy, którzy się kładą z mężczyznami, ani złodzieje, ani chciwcy, ani pijacy, ani rzucający obelgi, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego” (1 Koryntian 6:9, 10).

[Ramka na stronie 29]

Coraz więcej duchownych pochwala to, co Biblia potępia jako niemoralne. Świadczą o tym poniższe nagłówki i wycinki prasowe:

„Gdy to, co złe, stanie się dobre, powiedzą nam o tym duchowni”. „[Kościół anglikański] odchodzi teraz od swoich staromodnych autorytatywnych wyobrażeń. Stosunki przedmałżeńskie czy to z jednym czy z kilkoma partnerami (...) będą odtąd uchodzić za zgodne z zasadami moralności” (Alberta Report).³³

„Pastorzy milczą na temat stosunków przedmałżeńskich”. „Pastorzy amerykańscy zachowują w swoich kazaniach grzeszne milczenie na temat stosunków przedmałżeńskich. (...) Obawiają się utracić niektórych parafian. Izajasz znał takich kapłanów. W rozdziale 1 swej Księgi cytuje słowa Pana, który mówi o nich: ‛Skryję moje oczy przed wami, nawet gdy rozmnożycie modlitwy, nie wysłucham; wasze ręce są pełne krwi’” (Telegraph, North Platte, Nebraska).³⁴

„Cudzołóstwo w łagodniejszym świetle”. „Duchowny anglikański (...) wywołał zdziwienie publicznym omówieniem umiarkowanego poglądu Kościoła na Siódme Przykazanie. (...) ‛Nasza postawa powinna wyrażać troskę, a nie potępienie’, powiedział” (The Sunday Times, Perth, Australia).³⁵

„Unitarianie aprobują małżeństwa między homoseksualistami” (The New York Times).³⁶

„Komisja Zjednoczonego Kościoła Kanadyjskiego poparła wyświęcanie aktywnych homoseksualistów na pastorów” (The Toronto Star).³⁷

„Zalegalizować prostytucję — to święte rozwiązanie” (Artykuł redakcyjny prałata katolickiego na łamach Philadelphia Daily News).³⁸