W zborze chrześcijańskim

22, 23. (a) Jak chrześcijańscy nadzorcy usługują członkom zboru? (b) Jak według Hebrajczyków 13:17 powinniśmy się do nich odnosić?

²² Taka sama lojalność wobec Jehowy powinna być widoczna w naszej postawie wobec zboru chrześcijańskiego, jak również wobec tych, którzy nad nim czuwają. Jehowa powołał nadzorców, którzy mają paść „trzodę”. Chociaż nie pobierają pensji, to jednak ofiarnie i szczerze troszczą się o pomyślność swoich chrześcijańskich braci i sióstr (1 Piotra 5:2; 1 Tesaloniczan 2:7-9). Pomagają zborowi w głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie Bożym. Dbają też o dobro poszczególnych członków zboru, pomagając im zrozumieć, jak stosować zasady biblijne w życiu, a gdy ktoś w zborze uczyni fałszywy krok, zanim sobie to zdąży uświadomić, starają się doprowadzić go do porządku (Galatów 6:1). Jeżeli członek zboru lekceważy rady biblijne i upiera się przy poważnych wykroczeniach, nadzorcy zadbają o to, żeby taki człowiek został wykluczony dla zabezpieczenia zboru przed jego zgubnym wpływem (1 Koryntian 5:12, 13).

²³ Z wdzięczności za to życzliwe postanowienie Jehowy, zapewniające pokój w szeregach Jego ludu, powinniśmy się stosować do następującej rady zapisanej w Liście do Hebrajczyków 13:17: „Bądźcie posłuszni tym, którzy się podjęli pośród was przewodzić, i bądźcie im ulegli, stale bowiem czuwają nad waszymi duszami jako mający zdać z tego sprawę; niech to czynią z radością, a nie ze wzdychaniem, bo to przyniosłoby wam szkodę”.

24, 25. (a) Jak to, czego uczą starsi, powinno wpływać na nasz stosunek do nich? (b) Kiedy i gdzie powinniśmy stosować się do nauk biblijnych? Dlaczego?

²⁴ Biblia podkreśla, że ci nadzorcy, inaczej mówiąc starsi, zasługują na szacunek głównie z tego względu, iż nauczają „słowa Bożego” (Hebrajczyków 13:7; 1 Tymoteusza 5:17). O potędze tego „słowa” powiedziano w Hebrajczyków 4:12, 13: „Słowo Boże jest żywe i ma moc oddziaływania a ostrzejsze jest od wszelkiego miecza obosiecznego, i przenika aż do rozdzielenia duszy i ducha oraz stawów i ich szpiku; potrafi też rozeznać myśli i zamiary serca. I nie ma stworzenia, które by nie było ujawnione przed Jego wzrokiem, ale wszystko jest odsłonięte i zupełnie odkryte dla oczu Tego, któremu mamy zdać sprawę”.

²⁵ Tak więc prawdy zawarte w Słowie Jehowy ujawniają różnicę między tym, za kogo ktoś uchodzi, a kim jest w rzeczywistości. Jeżeli naprawdę wierzy w Boga i szczerze pragnie podobać się Stwórcy, to zechce odzwierciedlać „chwałę Bożą” także wtedy, gdy go nie widzą starsi w zborze (Rzymian 3:23). Nie wda się w żadne niebiblijne postępowanie jedynie dlatego, że nie zalicza się tego do poważnych wykroczeń, za które grozi wykluczenie ze zboru. Gdyby więc ktoś był skłonny lekceważyć radę zawartą w Słowie Bożym, to powinien się poważnie zastanowić nad swoim rzeczywistym stosunkiem do Boga. Czy nie upodabnia się do człowieka, o którym w Psalmie 14:1 jest powiedziane: „Bezrozumny rzekł [wcale nie publicznie, tylko] w swym sercu: ‛Nie ma Jehowy’”?

26, 27. (a) Dlaczego poważne traktowanie „każdej wypowiedzi” Jehowy ma doniosłe znaczenie? (b) Jak takie poszanowanie władzy wpływa na nasze życie?

²⁶ Kiedy Jezus był kuszony przez Diabła, oświadczył: „Człowiek ma żyć (...) każdą wypowiedzią pochodzącą z ust Jehowy” (Mateusza 4:4). Czy wierzysz, że „każda wypowiedź” Jehowy jest ważna i że żadnej nie wolno pomijać? Nie wystarczy stosować się tylko do niektórych wymagań Jehowy, a inne bagatelizować. Albo popieramy słuszność zwierzchnictwa Jehowy, albo stajemy w kwestii spornej po stronie Diabła, ustalając sobie własne mierniki dobra i zła. Szczęśliwi są ci, którzy szczerze miłują prawo Jehowy (Psalm 119:165).

²⁷ Tacy ludzie nie dają się usidlić poróżniającemu duchowi świata. Nie wdają się też w haniebne postępki osób odrzucających ograniczenia moralne. Dzięki głębokiemu poszanowaniu dla Jehowy i Jego sprawiedliwych dróg życie ich jest bardziej ustabilizowane. Taki szacunek dla Jehowy i Jego dróg ułatwia im stosowne okazywanie szacunku władzom ziemskim, co jest niezbędnym warunkiem pokojowego życia.

Rozdział 13

Jakie znaczenie ma twój pogląd na sprawy seksualne?

1-3. (a) Jak Biblia wskazuje na to, że stosunki cielesne między mężczyzną a kobietą mają uznanie u Boga? (b) Czy niepohamowane folgowanie popędowi płciowemu wychodzi na dobre?

NIEKTÓRZY są zdania, że Biblia potępia w czambuł wszystko, co ma jakiś związek ze sprawami seksu. Dokładne studium Biblii pokazuje jednak, że wcale tak nie jest. Po opisie stworzenia przez Boga pierwszego mężczyzny i pierwszej kobiety powiedziano: „Potem błogosławił im Bóg i rzekł do nich Bóg: ‛Bądźcie płodni i stańcie się liczni, i napełnijcie ziemię’” (Rodzaju 1:27, 28).

² Z tego wynika, że stosunki cielesne między mężczyzną a kobietą najwyraźniej cieszą się więc uznaniem Bożym. Czy jednak Bóg pochwala rozwiązłość? Czy ona daje najwięcej zadowolenia w życiu? Czy może zapewnić prawdziwy pokój i bezpieczeństwo nam samym oraz naszym bliźnim?

³ W życiu płciowym człowieka — jak zresztą w każdej innej dziedzinie — zdarzają się nadużycia. Spożywanie pokarmów jest przyjemne i niezbędne do utrzymania się przy życiu, natomiast objadanie się jest szkodliwe dla zdrowia i może skrócić życie. Również sen jest niezbędny, ale nadmiar snu może obniżyć sprawność organizmu, a nawet go osłabić. Tak jak prawdziwego zadowolenia z życia nie da obżarstwo, pijaństwo i lenistwo, tak też nie może go dać niepohamowane folgowanie popędowi płciowemu. Świadczą o tym doświadczenia człowieka w ciągu tysięcy lat. Czy muszą nas jeszcze przekonywać własne gorzkie przeżycia? Jest przecież lepszy sposób.

4. Co powinno nas skłaniać do przestrzegania Boskich mierników w sprawach seksu?

⁴ Słowo Boże przedstawia zrównoważony pogląd na sprawy seksu. Pogląd ten może ochronić nasze szczęście zarówno teraz, jak i w przyszłości. Poznawać Boskie mierniki w tej dziedzinie i stosować się do nich powinniśmy jednak nie tylko z uwagi na własny spokój i bezpieczeństwo, ale przede wszystkim z szacunku dla naszego Stwórcy. Jeżeli w kwestii spornej co do słuszności Jego zwierzchnictwa rzeczywiście stajemy po Jego stronie, to i w tej sprawie chętnie uwzględnimy Jego wyższą mądrość i zwierzchnią władzę (Jeremiasza 10:10, 23).

Utrzymywanie małżeństwa w poszanowaniu

5. Co Biblia mówi o pozamałżeńskich stosunkach płciowych?

⁵ Biblia napomina: „Małżeństwo niech będzie w poszanowaniu u wszystkich, a łoże małżeńskie nieskalane, bo rozpustników i cudzołożników osądzi Bóg” (Hebrajczyków 13:4). A zatem Bóg jest przeciwny pozamałżeńskim stosunkom płciowym. Zgadza się to z faktem, że kiedy pierwszemu mężczyźnie dał towarzyszkę, oznajmił, iż chce, aby oboje stali się „jednym ciałem”, będąc złączeni trwałym węzłem małżeńskim. Mniej więcej 4000 lat później Syn Boży oświadczył, że Jego Ojciec nie odstąpił od tego miernika (Rodzaju 2:22-24; Mateusza 19:4-6). Czy jednak taki miernik nie oznacza zbytniego ograniczenia? Czy nie pozbawia nas czegoś dobrego?

6. Co dowodzi, że zawarty w prawie Bożym zakaz dopuszczania się cudzołóstwa ma na celu nasze dobro?

⁶ Cudzołóstwo stanowi naruszenie miernika Boskiego i Jehowa Bóg zapowiada, że wystąpi na sądzie jako „świadek szybki” przeciw cudzołożnikom (Malachiasza 3:5). Złe owoce pozamałżeńskich stosunków płciowych dobitnie świadczą o mądrości prawa Bożego. Cudzołóstwo burzy zaufanie, wywołuje podejrzliwość i niepewność, niweczy spokój w małżeństwie. Wywołane nim zgorzknienie i zgryzoty często prowadzą do rozwodu. Cierpią na tym dzieci, które widzą, jak rodzina się rozpada. Nie ulega wątpliwości, że Bóg potępia cudzołóstwo dla naszego dobra. Jego Słowo dowodzi, że kto rzeczywiście miłuje bliźniego, ten nie cudzołoży (Rzymian 13:8-10).

7. Wyjaśnij, co oznacza występujące w Biblii słowo „rozpusta”.

⁷ Jak już wspomniano, Biblia mówi, iż Bóg osądzi także rozpustników. Co to jest „rozpusta”? Chociaż w sensie biblijnym słowo to może dotyczyć stosunków płciowych między osobami nie związanymi węzłem małżeńskim, jak również cudzołóstwa, to jednak ma ono o wiele szersze znaczenie. Wyrażenie „rozpusta” użyte w zanotowanych wypowiedziach Jezusa i jego uczniów jest tłumaczeniem greckiego słowa porneiʹa. Wywodzi się z tego samego źródłosłowu, co współczesny wyraz „pornografia”. W czasach biblijnych używano porneiʹa do określania całego szeregu występnych pozamałżeńskich stosunków płciowych. Porneiʹa dotyczy wyraźnie niemoralnego korzystania z narządów płciowych co najmniej jednego człowieka (w sposób naturalny albo wynaturzony). Poza tym w niemoralnym postępku musi uczestniczyć ktoś drugi — mężczyzna, kobieta lub zwierzę.

8. Z jakich ważnych powodów apostoł Paweł usilnie zachęcał chrześcijan, żeby się „powstrzymywali od rozpusty”?

⁸ Zachęcając usilnie chrześcijan, żeby się „powstrzymywali od rozpusty”, apostoł Paweł podał w uzasadnieniu następujące ważne powody: „Żeby nikt nie ośmielił się szkodzić w tej sprawie swemu bratu ani targnąć się na jego prawa, ponieważ Jehowa wymierza karę za to wszystko (...). Wszak Bóg nie powoływał nas z przyzwoleniem na nieczystość (...). Dlatego ten kto sobie to lekceważy, nie lekceważy człowieka, ale Boga” (1 Tesaloniczan 4:3-8).

9, 10. (a) Dlaczego niektórzy nie chcą wziąć ślubu, chociaż żyją ze sobą? (b) Z jakiego względu uprawianie rozpusty nawet za obopólną zgodą ‛szkodzi i oznacza targnięcie się na cudze prawa’?

⁹ Kto się dopuszcza rozpusty, ten w gruncie rzeczy ‛szkodzi innym i targa się na ich prawa’. Dotyczy to na przykład par, które żyją ze sobą bez dobrodziejstw wynikających z zalegalizowania małżeństwa. Dlaczego to robią? Często jedynie dlatego, żeby mogli się rozejść, kiedy im się spodoba. Nie zapewniają partnerowi poczucia bezpieczeństwa, jakie powinno dawać solidne małżeństwo. A co powiedzieć, gdy dwoje ludzi rozmyślnie wchodzi w taki związek? Czy mimo to ‛szkodzą innym i targają się na ich prawa’? Oczywiście, że tak.

¹⁰ Postępowanie rozpustników pociąga za sobą liczne następstwa, które oznaczają ‛targanie się na cudze prawa’. Przede wszystkim każdy dopuszczający się rozpusty wyrządza szkodę sumieniu drugiej osoby oraz kala jej czystość wobec Boga. Pozbawia ją możliwości zawarcia małżeństwa w stanie czystym. Może ściągnąć na własną, a także na jej rodzinę pogardę, hańbę i różne kłopoty. Może też narazić na szwank zdrowie psychiczne, uczuciowe i cielesne swego partnera lub partnerki. Często następstwem takiej niemoralności płciowej bywają straszne choroby, na przykład AIDS (zespół nabytego upośledzenia odporności).