Podnoszenie poziomu naszych zebrań — przez ulepszanie sposobu nauczania
1 Regularne przychodzenie na zebrania organizowane przez zbór to jeden z podstawowych obowiązków chrześcijańskich (Hebr. 10:24, 25). Jednakże do spotykania się z ludem Jehowy powinno skłaniać nie tylko poczucie obowiązku, lecz także pragnienie korzystania z cennych informacji, wnikliwych wyjaśnień i budujących pouczeń, ujętych w programie zebrań chrześcijańskich.
2 Wykłady publiczne wygłaszane w pierwszym wieku przez Jezusa Chrystusa przykuwały uwagę wielkich rzesz ludzi. Dlaczego? W Mateusza 7:28, 29 czytamy: „Rzesze zdumiewały się nad jego sposobem nauczania; bo nauczał ich jak człowiek mający autorytet, a nie jak uczeni w Piśmie”. Jezus nie wzorował się na ówczesnych przywódcach religijnych, którzy rozwadniali, a nawet ‛unieważniali Słowo Boże z powodu swojej tradycji’, lecz zawsze nauczał tego, czego się dowiedział od swego Ojca (Jana 7:16).
3 Kiedy apostoł Paweł i jego towarzysze przybyli do Antiochii, poproszono ich o wygłoszenie zachęcającego przemówienia do zebranych w synagodze. Paweł przedstawił wtedy wykład poparty cytatami z Pism. Z jakim skutkiem? W sprawozdaniu biblijnym czytamy: „A gdy wychodzili, ludzie ci zaczęli ich usilnie prosić, żeby w następny sabat mówili im o tych samych sprawach. (...) W następny sabat zebrało się prawie całe miasto, żeby słuchać słowa Jehowy” (Dzieje 13:42, 44). Dlaczego tyle ludzi przyszło na wykład Pawła? Niewątpliwie odegrał tu pewną rolę jego sposób nauczania, w którym wzorował się na Jezusie Chrystusie. W Liście 1 do Koryntian 2:4, 5 (BT) apostoł ten napisał: „A mowa moja i moje głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości, lecz były ukazywaniem ducha i mocy, aby wiara wasza opierała się nie na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej”.
4 Z tych przykładów wynika, że chrześcijańscy nauczyciele muszą opierać swe wypowiedzi na Biblii oraz zwracać uwagę na sposób nauczania. Tylko wtedy słuchacze odniosą prawdziwy pożytek i poczują się nakarmieni duchowo, co pobudzi ich do jeszcze pilniejszego korzystania z uczt duchowych (zob. Izaj. 65:13, 14).
DONIOSŁA ROLA STARSZYCH
5 Starsi mogą się w znacznej mierze przyczyniać do podnoszenia poziomu naszych zebrań polepszaniem swoich umiejętności nauczania. Apostoł Paweł napisał, że nadzorca „musi trzymać się mocno wiernego słowa (...). Powinien być (...) wykwalifikowany do nauczania” (Tyt. 1:9; 1 Tym. 3:2). Jak poszczególny starszy może podwyższać swoje kwalifikacje pod tym względem?
6 Po pierwsze, musi regularnie rezerwować sobie czas na osobiste studiowanie Biblii. W zakres tego wchodzi również przygotowywanie się do zebrań chrześcijańskich i wyznaczonych przemówień. Nie powinien tego robić powierzchownie. Może na przykład umieć szybko podkreślić odpowiedzi w artykule do studium Strażnicy, ale czy to znaczy, że naprawdę przestudiował materiał? Czy dokładnie zrozumiał, jak i dlaczego tak rozwinięto temat? Czy odszukał nie przytoczone wersety biblijne, aby ustalić ich zastosowanie? Nie ulega wątpliwości, że w ciągu krótkich chwil potrzebnych na samo podkreślenie jest to po prostu niemożliwe. Studium osobiste wymaga czasu (Joz. 1:8; Ps. 1:2; 77:7, 13).
7 Po drugie, skoro wskutek wypełnionego rozkładu zajęć nie na wszystko starcza czasu, starszy musi zwracać baczniejszą uwagę na te chrześcijańskie publikacje i artykuły, które mają bezpośredni związek z jego umiejętnością nauczania. Skuteczną pomocą pod tym względem okazuje się posiadanie uporządkowanej biblioteki teokratycznej. Starszemu szczególnie potrzebny jest szybki dostęp do dokładnych informacji biblijnych, toteż powinien regularnie korzystać ze skorowidzów do Strażnic i innych publikacji wydawanych przez Towarzystwo.
8 Ponieważ starsi powinni w nauczaniu „trzymać się mocno wiernego słowa”, więc muszą się wystrzegać prywatnych spekulacji, wysuwania twierdzeń nie znajdujących oparcia w Biblii ani w publikacjach wydawanych przez „niewolnika”, a także podawania nieścisłych lub nie sprawdzonych informacji. Zawsze muszą być drobiazgowo dokładni we wszystkich szczegółach. Dotyczy to zresztą nie tylko nauk biblijnych, ale też posługiwania się cytatami, wypowiadania się o innych, przytaczania danych naukowych oraz wskazywania na aktualne wydarzenia.
9 Przemówienia i inne punkty programu zebrań często zyskują na jakości, gdy się je uzupełnia dodatkowymi wyjaśnieniami, zaczerpniętymi z naszej literatury. W Poradniku czytamy na ten temat: „Mogą [one] wzbogacić przemówienie i nieraz umożliwiają uniknięcie jałowego powtarzania czegoś, co słuchacze już znają. Dodaje to wywodom świeżości, ożywia zainteresowanie słuchaczy i może sprawić, że nawet dobrze znany temat będzie naprawdę wspaniały” (s. 111, 112). I tu znowu wielką pomocą jest umiejętność posługiwania się skorowidzami.
10 Przez ulepszanie sposobu nauczania starsi i inni bracia biorący udział w programie zebrań mogą się przyczyniać do tego, że nasze zgromadzenia będą coraz bardziej budujące i że wszyscy członkowie zboru, jak też zainteresowani, będą na nie przychodzić z jeszcze większą radością (Ps. 122:1).