Podnoszenie poziomu naszych zebrań — wykłady biblijne
1 Jezus Chrystus oraz jego pierwsi naśladowcy wygłaszali wykłady publiczne. Często przemawiali w synagogach, które w owych czasach spełniały rolę sal zgromadzeń (Jana 18:20; Dzieje 17:1-3). Paweł wykorzystał do tego aulę pewnej szkoły w Efezie (Dzieje 19:8, 9). Przemówienia wygłaszano też na stokach gór i nad brzegiem jeziora (Mat. 5:1, 2; 13:1, 2). Wielki pożytek odnosiły z nich nie tylko osoby postronne, ale również uczniowie Jezusa (Mat. 7:28; Łuk. 6:17, 20). Podobną rolę spełniają wykłady w dobie dzisiejszej.
KTO MOŻE JE WYGŁASZAĆ
2 Wygłaszanie wykładów powierza się zazwyczaj starszym, ponieważ są to bracia, którzy nie tylko prowadzą przykładne życie chrześcijańskie, ale są też wykwalifikowani do nauczania (1 Tym. 3:2). Jeżeli jest ich w zborze niewielu, muszą się naprawdę ‛trudzić w przemawianiu i nauczaniu’, żeby zbór otrzymywał niezbędne pouczenia (1 Tym. 5:17). Ich gotowość do takich poświęceń jest bardzo ceniona przez pozostałych członków zboru. Wielką pomocą są dla starszych szkice przemówień dostarczane przez „niewolnika wiernego i rozumnego”, które pozwalają rozwinąć wiele ciekawych tematów. Do przedstawienia ich można też zapraszać starszych z innych zborów. W tym celu trzeba się zwrócić do nadzorców przewodniczących tych zborów, a następnie uzgodnić szczegóły z zaproszonymi mówcami.
3 Gdy w zborze jest niewielu starszych, można poprosić zdolnych sług pomocniczych, żeby od czasu do czasu wygłosili w miejscowym zborze wykład biblijny na podstawie szkicu dostarczonego przez Towarzystwo. Sługa pomocniczy może też pełnić rolę przewodniczącego na zebraniu, na którym jest wygłaszany wykład (zob. NSK 12/86, s. 11).
DBAĆ O WYSOKI POZIOM
4 Na mówcach ciąży wielka odpowiedzialność. Do swego zadania muszą się dokładnie przygotować, a potem dołożyć wszelkich starań, żeby wykład był naprawdę budujący. Zastanów się, kto przyjdzie na zebranie. Ważne jest użycie zrozumiałych słów, oraz zastosowanie określonych fragmentów przemówienia do pewnych grup słuchaczy, zgodnie ze wskazówkami podanymi w szkicu. Mówca musi mieć w umyśle jasno sprecyzowany temat wykładu; musi też dobrze rozumieć główne myśli oraz ich związek z omawianym tematem. Do wzbogacenia materiału może użyć map, rycin, przezroczy i innych środków pomocniczych, pamiętając jednak o tym, że mają one służyć właściwemu celowi, to znaczy lepszemu wyjaśnieniu danej myśli; nie mogą usuwać w cień samego przemówienia ani bawić słuchaczy.
5 Cały ciężar argumentacji mówca powinien opierać na wersetach z Biblii, często zapraszając słuchaczy, żeby otworzyli Pismo Święte i śledzili odczytywane teksty. Niektórzy może nie wszystko zrozumieją, ale na pewno przykuje ich uwagę przeświadczenie, że są wśród ludzi, którzy naprawdę studiują Słowo Boże i w nie wierzą. Może to pobudzić szczere osoby do przyznania: „Rzeczywiście Bóg jest pośród was” (1 Kor. 14:25).
6 W wykładzie publicznym sposób rozumowania powinien być logiczny, prosty i jasny, żeby słuchacze mogli go łatwo śledzić. Wielką pomocą jest używanie zwrotów łączących, stanowiących pomost między wywodami już przedstawionymi a tymi, które nastąpią. Trzeba też pamiętać o stosowaniu pauz; bez nich bowiem wykład staje się nieprzerwanym potokiem informacji, które trudno jest przyjąć do umysłu i zapamiętać.
7 Sala Królestwa i każde inne miejsce chrześcijańskich zebrań ma służyć wielbieniu Jehowy, dlatego też to, co się tam przedstawia zawsze powinno przysparzać Mu czci i przyczyniać się do uświęcenia Jego wzniosłego imienia. Mówca powinien więc unikać zwracania uwagi na siebie i podkreślania swoich zasług lub osiągnięć oraz wystrzegać się wszystkiego, czym mógłby wywołać takie wrażenie (Ps. 118:28, 29).
8 Wykład nazywamy niekiedy publicznym, ponieważ jest przeznaczony dla ogółu ludzi. Nie znaczy to, że kieruje się go wyłącznie do osób spoza zboru, niemniej mówca powinien się liczyć z obecnością nowo zainteresowanych i przy udzielaniu wyjaśnień używać słów, które każdy może łatwo zrozumieć. Musi też zachować takt, żeby nie ranić niczyich uczuć ani nie wypowiadać się lekceważąco o cudzych poglądach, choćby z punktu widzenia Biblii były nielogiczne czy wręcz bezsensowne (Prz. 15:23; Kol. 4:6).
9 Nie tylko mówcy, ale wszyscy członkowie zboru mogą się przyczyniać do podnoszenia poziomu omawianego zebrania. W jaki sposób? Życzliwym witaniem przybyłych, zwłaszcza nowych, oraz pomaganiem nowo zainteresowanym w odszukiwaniu wersetów biblijnych i porozmawianiem z nimi po zakończeniu zebrania o budujących myślach przedstawionych w wykładzie.
10 Nie szczędźmy wysiłków, żeby wykłady stały na jak najwyższym poziomie. Starajmy się odnosić z nich pełny pożytek i serdecznie zapraszajmy na nie wszystkich szczerych ludzi, by i oni mogli usłyszeć życiodajne słowa prawdy (Obj. 22:17).