Prorocze sny Daniela dotyczą również ciebie

„Jak panu wiadomo, sięgam stale do pańskich dawnych proroków ze Starego Testamentu i do znaków zapowiadających zbliżanie się Armagedonu. Łapię się na tym, że zadaję sobie pytanie, czy my nie jesteśmy tym pokoleniem, które zobaczy, jak do tego dojdzie. Nie wiem, czy pan ostatnio zwrócił uwagę na któreś z tych proroctw, ale proszę mi wierzyć: one naprawdę opisują nasze czasy” (Ronald Reagan, prezydent USA).

PREZYDENT Reagan nie jest jedynym człowiekiem, który się zastanawia, czy żyjemy w czasach przepowiedzianych w proroctwach biblijnych. Miliony innych ludzi również zwróciło uwagę na fakt, że obecna sytuacja światowa ma coś wspólnego z proroctwami Pisma Świętego. Zapowiadają one jednak nie tylko okres bezprzykładnego ucisku, lecz także sprawiedliwy nowy system rzeczy, który nadejdzie bezpośrednio po nim.

Niniejszy artykuł rozpoczyna serię przewidzianą na cztery kolejne wydania Strażnicy, mającą bliżej zaznajomić czytelnika z jednym ze starożytnych proroków. Nazywał się Daniel; może już coś o nim wiesz. Był to Żyd z książęcego rodu. Jeszcze w wieku młodzieńczym został uprowadzony do Babilonu, gdzie się wychowywał na dworze Nabuchodonozora, drugiego króla państwa nowobabilońskiego. Nastąpiło to pod koniec siódmego stulecia p.n.e., przed zburzeniem Jeruzalem. Daniel pozostał w niewoli aż do upadku Babilonu w roku 539 p.n.e., po czym pełnił służbę na dworze pierwszych władców Medo-Persji. Podczas tego pobytu na wygnaniu tłumaczył sny, sam też oglądał natchnione wizje odnoszące się do naszych czasów. A więc to, co przepowiedział Daniel, dotyczy również ciebie i twojej rodziny.

PROROCZE SNY I WIZJE

Sny i wizje utrwalone w Księdze Daniela są w gruncie rzeczy proroctwami z krótkim oraz długim terminem spełnienia. Stanowią naprzód spisaną historię świata. Zawierają nakreślony z góry, wielowiekowy przegląd walki o władzę między ludźmi, dynastiami i mocarstwami od dni Daniela aż do „czasu końca” (Dan. 8:17, 19).a

Spełnienie się proroctw krótkoterminowych powinno wzbudzić zaufanie do długoterminowych, sięgających naszej współczesności. Co można zaliczyć do przepowiedni urzeczywistnionych już po krótkim czasie?

Jedną z nich był sen o wielkim drzewie, które ścięto i opasano obręczami na „siedem czasów”, siedem lat, po czym miało znowu odrosnąć (Dan. 4:7-14, Biblia Tysiąclecia, wydanie I). Proroctwo to w swym krótkoterminowym spełnieniu odnosiło się do króla Nabuchodonozora, który miał ten sen. Zaledwie rok później władcę owego powaliła najwidoczniej choroba umysłowa. Przez siedem lat zachowywał się jak zwierzę polne. Następnie „po upływie dni”, jakie przepowiedziano, Nabuchodonozorowi wrócił rozum i odzyskał tron (Dan. 4:25-34, BT). Według dzieła The International Standard Bible Encyclopedia ze starożytnych źródeł wynika, iż Nabuchodonozor pod koniec swego panowania istotnie padł ofiarą choroby. Ale jego sen miał też dalekosiężne znaczenie, co zostanie wykazane w innym artykule z tej serii.

Inne krótkoterminowe proroctwo z Księgi Daniela było dane w formie pisma wykonanego odręcznie w nadnaturalny sposób na ścianie sali bankietowej, w której urządził ucztę wnuk Nabuchodonozora, Baltazar, razem ze swymi książętami (Daniela, rozdział 5). Pozwolili sobie przy tym zbezcześcić święte naczynia zabrane ze świątyni Jehowy w Jeruzalem. Daniel w natchnieniu wytłumaczył treść zawartą w tym Boskim wyroku. Spełniło się to jeszcze „tej samej nocy”, gdy Babilon upadł i „został zabity Baltazar, król chaldejski”, jak to potwierdza grecki historyk Ksenofont (Dan. 5:30, BT). Dzisiaj także można zobaczyć takie pismo na ścianie teraźniejszego złego systemu rzeczy. Fakt ten również zostanie wyjaśniony w jednym z artykułów niniejszej serii.

ZDJĘCIE PIECZĘCI W „CZASIE KOŃCA”

Daniel w zakończeniu swej proroczej księgi zamieścił następującą informację, otrzymaną od anioła: „Ale ty, Danielu, okryj słowa tajemnicą i zapieczętuj księgę, aż do czasu końca. Wielu będzie przebiegać, a prawdziwej wiedzy będzie pod dostatkiem” (Dan. 12:4).

W dobie obecnej naprawdę jest pod dostatkiem „prawdziwej wiedzy” o spełnianiu się proroctw biblijnych. Coraz lepsze zrozumienie ich przekonało miliony ludzi poważnie badających Biblię, że naprawdę żyjemy w „czasie końca” i że bliskie jest sprawiedliwe Królestwo Boże (Dan. 2:44). Z dzieła Soncino Books of the Bible wynika, jakie znaczenie ma pod tym względem Księga Daniela. Czytamy tam: „Główny temat Księgi Daniela to ostateczny triumf sprawiedliwości oraz następujące po nim ustanowienie Królestwa Bożego”.

Czy liczysz na „ostateczny triumf sprawiedliwości”? Jeżeli tak, to prorocze sny i wizje Daniela mają dla ciebie żywotne znaczenie. Następny artykuł zapozna cię z niektórymi z nich i przedstawi dowody potwierdzające, iż Księga Daniela naprawdę jest prorocza.

Księga Daniela wiarogodnym proroctwem

SPRAWOZDANIE biblijne donosi: „W pierwszym roku Belszazara [Baltazara], króla Babilonu, Daniel miał sen i widzenia w swej głowie, gdy leżał na łożu. Potem spisał sen i podał istotę rzeczy” (Dan. 7:1, Biblia poznańska).

Działo się to w drugiej połowie VI wieku przed naszą erą; właśnie wtedy Daniel spisał powyższe oraz inne sny i wizje, które dotyczą nas w dobie dzisiejszej. „Istotę” wszystkich tych widzeń zachowano dla nas w proroczej Księdze Daniela.

AUTENTYCZNY PROROK

Prorockie posłannictwo Daniela poświadczył sam Chrystus. Co ciekawe, uczynił to we własnym proroctwie na temat „znaku” swej „obecności i zakończenia systemu rzeczy”. W ten sposób ostateczne spełnienie przepowiedni Daniela odniósł do naszych czasów, gdy na własne oczy oglądamy poszczególne części składowe znaku, takie jak: wojny między narodami, braki żywności, trzęsienia ziemi oraz udręki ogarniające cały świat (Mat. 24:3-8, 15).

Jezus oznajmił: „Powstanie wielu fałszywych proroków, i zmylą niejednego, a (...) dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; (...) wtedy nadejdzie koniec. Dlatego gdy dostrzeżecie stojącą w miejscu świętym obrzydliwość, która sprowadza spustoszenie, jak powiedziano przez proroka Daniela (niech czytelnik stosuje rozeznanie), wtedy ci, co będą w Judei, niech zaczną uciekać w góry. (...) Zaprawdę powiadam wam, że to pokolenie żadną miarą nie przeminie, aż się wydarzą wszystkie te rzeczy” (Mat. 24:11-34).

Jezus ostrzegł więc przed pojawieniem się fałszywych proroków, a następnie skierował uwagę swych uczniów na „proroka Daniela”; dowodzi to, iż uważał Daniela za prawdziwego proroka Bożego. W poprzednim artykule już nadmieniliśmy, że niektóre z natchnionych proroczych wypowiedzi Daniela — na przykład zapowiedź przejściowego obłędu Nabuchodonozora oraz upadku Babilonu — spełniły się jeszcze za życia Daniela. Ale ten mąż Boży przepowiedział też coś, co miało się wydarzyć setki lat później. Co można zaliczyć do takich dalekosiężnych proroctw opisanych w Księdze Daniela?

PRZYJŚCIE I ŚMIERĆ MESJASZA

W jednym z proroctw jasno wykazujących, że Daniel był prawdziwym prorokiem, jest mowa o 70 proroczych tygodniach. Czytamy w nim: „Ustalono siedemdziesiąt tygodni nad twoim narodem i twoim świętym miastem, by położyć kres nieprawości, grzech obłożyć pieczęcią i odpokutować występek (...). Ty zaś wiedz i rozumiej: Od chwili, kiedy wypowiedziano słowo, że nastąpi powrót i zostanie odbudowana Jerozolima, do Władcy-Pomazańca siedem tygodni i sześćdziesiąt dwa tygodnie [co stanowi w sumie 69 tygodni]. (...) A po sześćdziesięciu dwóch tygodniach [i poprzednich siedmiu, to znaczy 7+62, czyli po 69 tygodniach] Pomazaniec zostanie zgładzony (...). Utrwali on przymierze dla wielu przez jeden tydzień [siedemdziesiąty]. A około połowy tygodnia ustanie ofiara krwawa i ofiara pojednania” (Dan. 9:24-27, Biblia Tysiąclecia, wydanie II).

Wielu biblistów żydowskich, katolickich i protestanckich zgodnie potwierdza, że „tygodnie” z owego proroctwa trzeba traktować jako tygodnie lat. W wydaniu ekumenicznym angielskiego przekładu Revised Standard Version podano wprost: „Siedemdziesiąt tygodni lat zarządzono w stosunku do twego ludu”. Te 490 lat zaczęło się w roku 455 p.n.e., gdy Nehemiasz otrzymał od króla perskiego Artakserksesa pełnomocnictwo do ‛powrotu i odbudowania Jerozolimy’ (Nehem. 2:1-8). Sześćdziesiąt dziewięć tygodni lat później, dokładnie w roku 29 n.e., Jezus został ochrzczony i dostąpił namaszczenia, tym samym stając się Chrystusem, czyli Pomazańcem, Mesjaszem. „A około połowy [siedemdziesiątego] tygodnia”, to znaczy w roku 33 n.e., został „zgładzony”. Jego ofiarna śmierć okazała się zadośćuczynieniem za grzechy ludzkości, wskutek czego ‛ustały’ ofiary ze zwierząt składane w myśl Prawa Mojżeszowego.a

Dzięki temu wiarogodnemu proroctwu lud żydowski w I stuleciu „dobrze wiedział, że siedemdziesiąt tygodni lat, wymienionych przez Daniela, zbliża się do końca; nikogo nie dziwiła zapowiedź