Przedstawianie dobrej nowiny — na terenie często opracowywanym
1 Ile razy w roku opracowujesz swój teren? Jeżeli robisz to wielokrotnie, spotykasz się ze szczególnym błogosławieństwem. Dlaczego? Otóż zbory, które często opracowują swój teren, zazwyczaj szybko się rozrastają. Tak się przedstawia ta sprawa w wielu dużych miastach. Na przykład w Nowym Jorku, który po większej części jest opracowywany regularnie, działa teraz ponad 340 zborów.
2 Pewien brat głosząc na terenie opracowywanym co tydzień, spotkał kobietę, która oświadczyła, że jeszcze nigdy nie zetknęła się ze Świadkami Jehowy. Ucieszyła się, że ktoś ją w końcu odwiedził i bardzo chętnie przyjęła literaturę. Jak widać, nawet na terenie często opracowywanym są osoby, które nie miały sposobności usłyszeć dobrej nowiny (por. 2 Piotra 3:9b). Trzeba więc dokładnie opracowywać takie tereny, by odszukać ludzi o usposobieniu owiec (Mat. 10:11).
PRZEZWYCIĘŻANIE TRUDNOŚCI
3 Podczas głoszenia na terenie często opracowywanym ważne jest robienie dokładnych notatek. Gdy się powraca do mieszkań zamkniętych, teren niejako się powiększa, co ma istotne znaczenie dla zborów, które mają go mało. Czy nie można by wyruszać do służby późnym popołudniem albo wczesnym wieczorem, by porozmawiać z tymi, których nie było w domu o wcześniejszej porze? Pamiętajmy, że ludzie, których trudno zastać za dnia albo pod koniec tygodnia, często są w domu wieczorami w dni powszednie.
4 Jeżeli wielokrotnie opracowujesz swój teren, posługując się tym samym „Tematem do rozmów”, stosuj rozmaite wstępy. Skuteczne wstępy możesz znaleźć w rozdziale książki Przekonywanie, wydanym w formie broszurki. Korzystaj z nich, by ułatwić sobie nawiązywanie rozmów z ludźmi napotkanymi w służbie (Prz. 1:5).
5 Innym sposobem urozmaicenia wstępów jest posługiwanie się naszą literaturą. Już na początku rozmowy można wskazać rozmówcy na ciekawe pytanie (interesujący temat) podane na pierwszej stronie wybranego czasopisma, a następnie powiązać je z „Tematem do rozmów”. Można też wspomnieć o jakimś zdarzeniu, które miało miejsce niedawno. Przez zadanie kilku pytań można pobudzić rozmówcę do myślenia i utorować drogę do pożytecznej rozmowy.
DAWANIE ŚWIADECTWA KAŻDEMU
6 Czy na dokonywanie odwiedzin ponownych i prowadzenie studiów biblijnych starasz się przeznaczyć połowę czasu spędzanego w służbie? Jeśli notujesz numery mieszkań zamkniętych na osobnej kartce, a na innej zapisujesz adresy osób, które okazały zainteresowanie, to tę pierwszą kartkę możesz przekazać bratu, który zajmuje się przydziałem terenu. Pamiętaj jednak o bezzwłocznym odwiedzeniu tych, którzy przyjęli literaturę, i wszystkich innych, którzy okazali zainteresowanie orędziem Królestwa.
7 Jeżeli wykorzystamy wszelkie nadarzające się sposobności świadczenia, uda nam się dotrzeć z dobrą nowiną do jeszcze większej liczby osób. Na przykład podczas opracowywania terenu często widzimy ludzi, którzy wychodzą ze swego mieszkania. Dlaczego nie zaproponować im w paru słowach czasopisma, jeśli nic nie stoi na przeszkodzie?
8 Nawet gdy opracowujemy teren co tydzień, pamiętajmy o tym, że są jeszcze ludzie szczerego serca, których dotąd nie udało się odnaleźć mimo wielokrotnego podejmowania starań, żeby się z nimi skontaktować. Nie zapominajmy też, że nawet gdy kolejny raz dajemy świadectwo przy tych samych drzwiach, możemy mieć do czynienia z kimś innym. A zatem idąc za przykładem apostołów, dawajmy dokładne świadectwo na przydzielonym nam terenie (Dzieje 8:14, 25; 20:20, 21).