3. O znaczeniu określonego wersetu decyduje kontekst.

Do kogo są skierowane wypowiedzi w Rzymian 5:1 i 8:16? (Zob. Rzymian 1:7).

Czy z kontekstu wynika, że 1 Koryntian 2:9 mówi o życiu na ziemi w Nowym Systemie? Jak z wersetów 6-8 wynika, czyje oczy i uszy nie pojmowały tego, o czym pisał Paweł?

4. Zastanów się, jak ty sam mógłbyś zrobić użytek z tego, co czytasz.

Czy opowieść o zabiciu Abla przez Kaina ma tylko znaczenie historyczne, czy też można z tego wyciągnąć jakąś naukę? (Rodz. 4:3-12; 1 Jana 3:10-15; Hebr. 11:4).

Gdy czytamy (od Księgi Wyjścia do Powtórzonego Prawa) o przeżyciach Izraela na pustyni, jakie wnioski powinniśmy z tego wyciągać dla siebie? (1 Kor. 10:6-11).

Czy rady udzielone namaszczonym chrześcijanom co do ich postępowania odnoszą się również do ludzi, którzy mają nadzieję na życie wieczne na ziemi? (Por. Liczb 15:16; Jana 10:16).

Gdy się cieszymy dobrą opinią w zborze chrześcijańskim, czy należałoby zastanawiać się nad tym, jak w jeszcze pełniejszej mierze uwzględniać znane nam już rady biblijne? (2 Kor. 13:5; 1 Tes. 4:1).

5. Pomyśl, jak wykorzystać to, co czytasz, aby pomóc drugim.

Komu można by pomóc tym, co Biblia mówi o wskrzeszeniu córki Jaira? (Łuk. 8:41, 42, 49-56).

13. Czego możemy się spodziewać, gdy będziemy systematycznie czytać i studiować Biblię w łączności z organizacją Jehowy?

¹³ Jakże się opłaca czytanie Biblii w taki sposób! Czytanie tej księgi jest niewątpliwie poważnym wymaganiem — pożytecznym zajęciem na całe życie. Jednakże ono sprawi, że będziemy coraz silniejsi duchowo, a jednocześnie będziemy się przybliżać do naszego miłościwego Ojca, Jehowy, oraz do chrześcijańskich braci. Łatwiej nam wtedy będzie usłuchać rady, aby trzymać się „mocnym uchwytem słowa życia” (Filip. 2:16).

Rozdział 4

Ten, o którym dali świadectwo wszyscy prorocy

1. Co mówią fakty dotyczące przedludzkiego bytu Jezusa o jego stosunkach z Jehową?

OPISUJĄC serdeczne stosunki łączące go z Jehową, Jezus powiedział: „Ojciec darzy Syna uczuciem i pokazuje mu wszystko, co sam czyni” (Jana 5:19, 20). Te bliskie stosunki datują się od stworzenia go niezliczone tysiące lat temu. Był jednorodzonym Synem Bożym, jedynym, którego stworzył sam Jehowa. Wszystko inne w niebie i na ziemi zostało stworzone już za pośrednictwem tego wielce umiłowanego pierworodnego Syna. Służył on także w charakterze Słowa, czyli Rzecznika Bożego, przez którego Bóg oznajmiał innym swoją wolę. Ten Syn, którego Bóg szczególnie lubił, stał się człowiekiem Jezusem Chrystusem (Kol. 1:15, 16; Jana 1:14; 12:49, 50).

2. Jak dalece proroctwa biblijne wskazują na Jezusa?

² Zanim narodził się cudownie jako człowiek, napisano o nim dziesiątki natchnionych proroctw. Apostoł Piotr oznajmił Korneliuszowi: „O nim wszyscy prorocy świadczą” (Dzieje 10:43). Rola Jezusa w czystym wielbieniu jest tak podkreślona w Biblii, że pewien anioł powiedział do apostoła Jana: „Bogu oddaj cześć; bo właśnie dawanie świadectwa o Jezusie inspiruje do prorokowania” (Obj. 19:10). Proroctwa te wyraźnie mówią, kim jest Jezus, i zwracają uwagę na różne niezmiernie interesujące nas szczegóły zamierzenia Bożego co do jego osoby.

CO WYJAWIŁY PROROCTWA

3. (a) Kogo przedstawia w proroctwie z Księgi Rodzaju 3:14, 15 „wąż”? „niewiasta”? „nasienie węża”? (b) Dlaczego ‛zgniecenie głowy węża’ bardzo interesuje sług Jehowy?

³ Pierwsze z tych proroctw zostało wypowiedziane po buncie w Edenie. Można je znaleźć w wyroku Jehowy skierowanym do węża. Jehowa powiedział: „Ustanowię (...) nieprzyjaźń między tobą a niewiastą i między nasieniem twoim a nasieniem jej. To zgniecie ci głowę, a ty zgnieciesz mu piętę” (Rodz. 3:14, 15). Co to miało znaczyć? W czasie ustalonym przez Boga proroctwo to zostało wyjaśnione i poszerzone przez inne proroctwa. Dzięki temu wiemy, że było skierowane do Szatana Diabła reprezentowanego przez węża. „Niewiasta” to lojalna niebiańska organizacja Jehowy, która jest dla Niego jakby wierną żoną. ‛Nasienie węża’ składa się zarówno z aniołów, jak i ludzi, którzy mają ducha diabelskiego i przeciwstawiają się Jehowie oraz Jego ludowi. Z uwagi na sposób, w jaki Diabeł użył węża w Edenie, można wywnioskować z tego proroctwa, że ‛zgniecenie głowy węża’ dotyczy ostatecznego zniszczenia tego buntowniczego syna Bożego, który rzucił oszczerstwo na Jehowę i ściągnął wielkie nieszczęście na ludzkość. Długi czas było jednak świętą tajemnicą, kim jest „nasienie”, które ma dokonać tego zgniecenia (Rzym. 16:25, 26).

4. Jak linia przodków Jezusa pomaga utożsamić go z obiecanym Nasieniem?

⁴ Po około 2000 lat dziejów ludzkości Jehowa dodał nowe szczegóły. Wskazał, że to nasienie ma się pojawić w rodzie Abrahama (Rodz. 22:15-18). Linia prowadząca do Nasienia miała jednak zależeć nie tyle od pochodzenia według ciała, co od wyboru Bożego. Mimo że Abraham miłował swego syna Ismaela, którego mu urodziła niewolnica Hagar, Jehowa powiedział wyraźnie: „Moje przymierze zawrę z Izaakiem, którego ci urodzi Sara” (Rodz. 17:18-21; 21:8-12). Później przymierze to zostało potwierdzone, ale nie wobec Ezawa, pierworodnego syna Izaaka, tylko wobec Jakuba, od którego pochodziło 12 pokoleń izraelskich (Rodz. 28:10-14). Z czasem okazało się, że Nasienie miało przyjść z pokolenia Judy, z domu Dawida (Rodz. 49:10; 1 Kron. 17:3, 4, 11-14).