Jak pełnić służbę pionierską skutecznie
CZY jesteś pionierem? Jeżeli tak, to jako pełnoczasowy głosiciel Królestwa na pewno chciałbyś się należycie wywiązywać z tego zadania. Nie wystarczy jednak samo spędzanie czasu na określonym zajęciu. Kto pragnie, żeby jego praca przynosiła pożądane wyniki, ten musi słuchać pouczeń i wytrwale podnosić swoje kwalifikacje.
Co więc zrobić, żeby nie tylko być pionierem, ale też pełnić tę służbę coraz skuteczniej? Oto kilka istotnych pytań, które możesz przeanalizować:
Jak mocna więź łączy mnie z Bogiem?
Do najważniejszych czynników warunkujących powodzenie w służbie pionierskiej należy utrzymywanie mocnej, zażyłej więzi z Bogiem. Pod tym względem dużo się można nauczyć z przykładu, jaki dał Dawid. Błagał on: „Daj mi poznać drogi Twe, Jehowo; naucz mnie Twoich ścieżek. Daj mi chodzić w prawdzie Twojej i ucz mnie, bo Ty jesteś Bogiem mego wybawienia. W Tobie pokładam nadzieję przez cały dzień” (Psalm 25:4, 5).
Dawid całkowicie polegał na ‛Bogu swego wybawienia’. Prosił, by Jehowa go pouczał i zapoznawał ze swymi drogami. Czyż to nie dowodzi, że bardzo chciał Mu się podobać? Nie było to jedynie przelotne pragnienie, oświadczył bowiem: „W Tobie pokładam nadzieję przez cały dzień”.
Ale jak Ty mógłbyś się związać tak ścisłą więzią z Jehową? Zwróć uwagę, że Dawid wyrzekł powyższe słowa w modlitwie. Takie porozumiewanie się z Bogiem jest nieodzowne do pozostawania z Nim w dobrych stosunkach. A ileż otuchy dodaje świadomość, że nasz niebiański Ojciec zawsze ma dla nas czas na rozmowę i możemy zwracać się do Niego o każdej porze! Dawid napisał: „Do Ciebie wołam bezustannie przez cały dzień” (Psalm 86:3). Nawet Syn Boży, który podczas swego pobytu na ziemi był doskonałym człowiekiem, wiedział, że nie mógłby owocnie służyć Ojcu bez Jego pomocy. Modlił się do Niego stale — wczesnym rankiem, w ciągu dnia oraz nocą (Marka 1:35; Łukasza 11:1; 6:12).
Jeśli jako uczniowie Jezusa mamy pełnić służbę skutecznie, to musimy go naśladować (Hebrajczyków 5:7). Pewna chrześcijanka, która od 30 lat z powodzeniem pracuje jako pionierka, tak się wypowiedziała na temat modlitwy: „Przekonałam się, że jest nieodzowna do tego, by moja praca przynosiła pożądane wyniki. Modlitwa pomaga mi zdać się całkowicie na Jehowę i uzmysławia, że nic bym nie zdziałała o własnych siłach. Wciąż proszę Jehowę, by pomagał mi trwać”.
Jeśli więc chcesz pełnić służbę pionierską skutecznie, to musisz utrzymywać silną więź z Jehową i całkowicie na Nim polegać, dając temu wyraz w swoich modlitwach. Zadaj sobie jednak następne ważne pytanie:
Jak głęboka jest moja miłość do ludzi?
Służba pionierska wypływa z miłości. Dlaczego? Ponieważ wymaga poświęceń. Pełniąc ją, stale zużytkowujesz czas i energię na niesienie pomocy innym. Jeżeli jednak masz to czynić na dłuższą metę, to musisz być szczerze zainteresowany potrzebami bliźnich. Jezus dawał dowody takiej miłości, gdy przebywał na ziemi. Na przykład pewnego razu wybrał się z uczniami łodzią na ustronne miejsce, aby „trochę odpocząć”. Tymczasem tłumy dotarły tam wcześniej. „Wysiadając ujrzał wielką rzeszę ludzi, ale zdjęła go litość dla nich, bo byli jak owce bez pasterza. I zaczął ich uczyć wielu rzeczy” (Marka 6:30-34).
Pionierzy podobnie jak Jezus powinni żywić głęboką miłość do drugich. Właśnie taka miłość każe nam się wysilać dla ich dobra. Pewien uczony w Piśmie powiedział kiedyś do Jezusa: „To miłowanie Boga całym sercem i całym umysłem, i całą siłą oraz to miłowanie bliźniego jak samego siebie jest warte znacznie więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary” (Marka 12:33). Słowa te pomagają nam zrozumieć, że liczy się nie tylko sposób wykonywania naszej służby, lecz także skłaniające do tego pobudki.
Będąc pionierem, spędzasz więcej czasu w dziele głoszenia i pozyskiwania uczniów niż pozostali chrześcijanie. Ale też częściej stykasz się z ludźmi. Jakie żywisz dla nich uczucia? Pewna pionierka powiedziała: „Wiem, że miłość należy do owoców ducha Bożego. Bez niej w ogóle nie mogłabym być w prawdzie, nie mówiąc już o skutecznym pełnieniu służby. Dzięki miłości łatwiej mi zrozumieć innych i uświadomić sobie ich potrzeby; przekonałam się też, że ludzie reagują przychylnie, gdy się im okazuje trochę serca. Oczywiście swoim zachowaniem lub usposobieniem niekiedy wystawiają naszą miłość na próbę. Zwłaszcza w takich chwilach staram się ich wysłuchać i zachowywać cierpliwość”.
Czy i ty tak myślisz o mieszkańcach swojego terenu? Jeżeli chcesz pełnić służbę pionierską skutecznie, to musisz ich miłować (1 Tesaloniczan 2:6-8). Jednakże owocne wykonywanie tej pracy wymaga też właściwego planowania. Wyłania się więc kolejne pytanie:
Czy mam rozsądnie ułożony plan zajęć?
Kto chce trwać w służbie pełnoczasowej i pełnić ją skutecznie, ten musi umieć planować. Brak odpowiedniego planu może udaremnić jego starania. Oczywiście nie chodzi tu jedynie o rezerwowanie określonej ilości czasu na działalność kaznodziejską.
Pionier musi planować rozsądnie. Czy tak robisz? Warto zadać sobie kilka pytań: Czy obdarzam stosowną uwagą wszystkie gałęzie służby? Czy mogę powiedzieć, że dokładam wszelkich starań, by dotrzeć do mieszkańców powierzonego mi terenu? Czy tak zmieniam swój rozkład zajęć, by zachodzić do nich wtedy, kiedy są w domu? Czy odwiedzin ponownych dokonuję skutecznie? Jezus polecił: „Idźcie więc i pozyskujcie uczniów wśród ludzi (...), ucząc ich” (Mateusza 28:19, 20). Na naszą służbę kaznodziejską składa się zarówno głoszenie, jak i nauczanie. Czy poprzestajesz na rozpowszechnianiu publikacji, czy też wracasz do każdego, kto okazał zainteresowanie, bez względu na to, czy przyjął literaturę biblijną, czy nie? Krótko mówiąc, czy nie marnotrawisz czasu?
Czy robię postępy jako nauczyciel?
Tak brzmi jeszcze jedno ważne pytanie. Paweł napisał w Liście 2 do Tymoteusza 4:2: „Głoś słowo, czyń to pilnie w porze sprzyjającej, w porze uciążliwej (...) z całą wielkodusznością i umiejętnością nauczania”. Pionierzy, którzy osiągają dobre wyniki w służbie, zabiegają o umiejętność nauczania i doskonalą ją, aby mogli głosić słowo — w zborze lub poza nim. Dlaczego Paweł nazwał nauczanie umiejętnością? Ponieważ wymaga ćwiczenia i biegłości.
Jak więc zamierzasz podnosić swoje kwalifikacje nauczycielskie? Apostoł odpowiada: „Rozmyślaj nad tymi rzeczami, bądź nimi pochłonięty, aby twój postęp był jawny dla wszystkich” (1 Tymoteusza 4:15). Pionierzy muszą znajdować czas na osobiste studiowanie Biblii, na analizowanie materiału i zastanawianie się nad nim. Dotyczy to również wprowadzania w życie wskazówek zawartych w takich publikacjach, jak Reasoning From the Scriptures (Przekonywanie na podstawie Pism), Nasza Służba Królestwa oraz Poradnik dla Teokratycznej Szkoły Służby Kaznodziejskiej.
A zatem jeśli chcesz pełnić służbę pionierską skutecznie, musisz utrzymywać bliską więź z Jehową Bogiem. To z kolei pomoże ci pielęgnować i uzewnętrzniać głęboką, szczerą miłość do bliźnich. Okazywanie takiej miłości wymaga nie tylko spędzania określonego czasu w służbie kaznodziejskiej, lecz także spożytkowywania go jak najlepiej. Na czym to polega? Staraj się dotrzeć z orędziem Królestwa do jak największej liczby ludzi. Rób postępy jako nauczyciel przez przyswajanie sobie różnych metod nawiązywania rozmów oraz przez pilne studiowanie Biblii z myślą o udoskonalaniu umiejętności nauczania.