Zachęcajmy młodych, żeby zmierzali do celów duchowych
1 Jeszcze nigdy tak wielu młodych nie brało udziału w głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie! Dziesiątki tysięcy chętnie usłuchało rady z Kaznodziei 12:1: „Pamiętaj o swym wielkim Stworzycielu teraz, za dni młodzieńczych” (NW). Co pobudza tych młodych ludzi do regularnego uczestniczenia w służbie i dlaczego tylu podejmuje służbę pionierską?
2 Niewątpliwie biorą przykład z wyjątkowego młodzieńca, jakim był Tymoteusz. Matka i babka zapewniły mu od niemowlęctwa dobrodziejstwa wychowania biblijnego i zachęcały go do obrania sobie celów duchowych (2 Tym. 3:14, 15). Kiedy więc otworzyła się przed nim możliwość ubiegania się o większe przywileje służby, był do tego należycie przygotowany i wykwalifikowany (Dzieje 16:1-3).
3 Jak można zachęcić jeszcze więcej młodych, żeby zmierzali do celów duchowych? Jaki fundament należałoby położyć? Jak rodzice mogą wszczepiać dzieciom docenianie dla prawdy i pomóc obrać sobie dalekosiężne cele?
4 Zakładaj fundament biblijny. Rodzice muszą się upewniać, czy to, co wpajają dzieciom, pochodzi od Jehowy i czy pomoże im nabywać „mądrości wiodącej ku zbawieniu” (2 Tym. 3:15, BT). Starajcie się usilnie wszczepiać im głęboką miłość do Słowa Bożego, Biblii. W tym celu trzeba prowadzić z nimi systematyczne, przemyślane studium biblijne, dostosowane do ich potrzeb, jak również regularnie zabierać je na zebrania. Jeżeli młodzi chcą mieć silną wiarę, która by ich pobudzała do osiągania celów duchowych, muszą prowadzić studium osobiste i umacniać więź z Jehową (1 Tes. 5:21; Hebr. 11:1).
5 Młodzi chrześcijanie będą chętniej zabiegać o sprawy duchowe, gdy rodzice i inni dojrzali członkowie zboru będą dawać dobry przykład i promieniować „radością z Jehowy” (Nehem. 8:10, NW). Przez okazywanie takiej radości wszyscy możemy pomagać młodym w zrozumieniu, że wymagania stawiane prawdziwym chrześcijanom nie są uciążliwe (1 Jana 5:3).
6 Bardzo pozytywny wpływ na wielu młodych wywierają pionierzy, misjonarze i nadzorcy podróżujący, którzy współpracują z nimi w służbie polowej, nie szczędząc im zachęt. Rodzice mogą zapraszać takich przykładnych sług pełnoczasowych na posiłek lub z innej okazji, zapewniając w ten sposób dzieciom chrześcijańskie towarzystwo. Najlepszy przykład pod względem poświęcania młodym należytej uwagi dał Jezus Chrystus (Marka 10:13-16).
7 Stawiać sobie cele duchowe. Dzieci pod odpowiednim nadzorem rodziców na ogół dość wcześnie wytyczają sobie cele duchowe. Gdy młodzi obiorą sobie godny cel — służbę pionierską, służenie tam, gdzie są większe potrzeby, pracę w Betel, służbę misjonarską i tak dalej — rodzice i inni dojrzali chrześcijanie mogą ich serdecznie zachęcać, by zmierzali do tego celu, oraz udzielać im praktycznych wskazówek.
8 Każdy zbór poniekąd przypomina rodzinę. Dlatego wszyscy powinniśmy się interesować pomaganiem młodym, by dalej chodzili w prawdzie i robili postępy duchowe. Możemy to czynić przez okazywanie im miłości oraz zachęcanie ich do osiągania celów duchowych.