Podporządkowanie siebie Jehowie przez zupełne oddanie

„WIEMY, że jesteśmy z Boga, cały zaś świat znajduje się w mocy Złego”. Słowami tymi apostoł Jan formułuje prawdę nieprzyjemną dla większości ludzi, tę mianowicie, że świat podlega władzy „Złego”, to znaczy Szatana. Jeżeli wszakże chodzi o człowieka związanego z prawdziwym Bogiem, z Jehową, „Zły nie ma doń dostępu”. Jak z tego widać, cały ród ludzki z konieczności znajduje się albo w mocy Szatana, albo pod panowaniem Jehowy. Jest to kwestia osobistego wyboru. A ty, czytelniku, komu chcesz być podporządkowany: Szatanowi czy Jehowie? (1 Jana 5:18-20, Romaniuk).

W obecnym czasie sprawa dokonania takiego wyboru jest pilna, jak nigdy dotąd (Łuk. 21:31, 32). Jezus wykazał, że nie można zajmować pozycji pośredniej, nie ma też miejsca na niezdecydowanie; oświadczył: „Kto nie stoi po mojej stronie — jest przeciw mnie, a kto nie zbiera ze mną — rozprasza” (Mat. 12:30). Skąd możemy być pewni, że zbieramy razem z Chrystusem? Tyle przecież różnych i sprzecznych ze sobą religii podaje się za chrześcijańskie, głosi o „zbawieniu” albo „odrodzeniu”, że określenia te po prostu straciły swoją wyrazistość (Mat. 19:16-26; Jana 3:3; 10:9). Oto dobra wskazówka: Czy wierzymy w to i obwieszczamy to, w co wierzył i co zwiastował Jezus? Był z pochodzenia Żydem, toteż na pewno nie próbował przysparzać sobie chwały nauczaniem tajemniczej doktryny o Trójcy (Jana 14:28; 17:1-5). Proklamował natomiast jasne orędzie o Królestwie Bożym. Świadomy swojej misji Jezus rzekł kiedyś: „Muszę także innym miastom oznajmić dobrą nowinę o królestwie Bożym, ponieważ na to zostałem posłany” (Łuk. 4:43).

„NIE UPIERAJ SIĘ TERAZ”

Zanim Jezus rozpoczął swoją publiczną służbę kaznodziejską, polegającą na rozgłaszaniu Królestwa Bożego, uczynił pewien bardzo ważny krok, czym ustanowił wzór dla wszystkich, którzy za jego przykładem chcą być podporządkowani jego Ojcu. Mateusz donosi nam w swoim sprawozdaniu: „Wtedy to pojawił się Jezus: przyszedł z Galilei nad Jordan do Jana, aby być przezeń ochrzczonym”. Jan wprawdzie wzbraniał się przed tym, mówiąc, że to on powinien zostać poddany ochrzczeniu, ale Jezus odparł: „Nie upieraj się teraz. Trzeba nam bowiem wypełnić wszystko, co sprawiedliwe” (Mat. 3:13-15, Romaniuk).

Dawszy przykład we „wszystkim, co sprawiedliwe”, także przez zanurzenie w Jordanie, Jezus słusznie mógł potem nakazać uczniom: „Idźcie więc i pozyskujcie uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem” (Mat. 28:19, 20). Między innymi właśnie ten krok, chrzest, miał służyć za znak rozpoznawczy tych, którzy się opowiadają za podporządkowaniem wobec Boga Jehowy zamiast wobec Szatana. W ciągu poprzedniego roku służbowego (od września roku 1983 do sierpnia roku 1984) na całym świecie prawie 180 000 ludzi zasygnalizowało swój wybór przez chrzest w wodzie. Dali dowód, że wolą podporządkować się Jehowie niż zwierzchnictwu Szatana (Prz. 27:11).

DECYZJA OPARTA NA WIEDZY

Podobnie w tym roku liczne tysiące przygotowują się do chrztu podczas zgromadzeń, które w wielu miejscach na ziemi mają się odbyć pod hasłem: „Lud zachowujący prawość”. Przed ostatecznym postawieniem tego kroku wszyscy kandydaci razem ze starszymi zborowymi starannie przeprowadzają powtórkę wyłuszczonych w Biblii głównych nauk oraz zasad życia chrześcijańskiego, aby mieć pewność, że naprawdę nadają się do chrztu. Wobec tego również decyzja co do poddania się ochrzczeniu absolutnie nie jest jakąś nagłą reakcją emocjonalną. Przeciwnie, każdy z nich musi ‛przekonać się, co jest dobrą, przyjemną i doskonałą wolą Boga’, zanim postanowi, że chce się jej podporządkować (Rzym. 12:2).

Pod koniec przemówienia do chrztu, jakie będzie wygłoszone na każdym zgromadzeniu, kandydaci będą mogli z głębokim zrozumieniem i serdeczną wdzięcznością odpowiedzieć na dwa proste pytania, czym dadzą do zrozumienia, że zdają sobie sprawę z następstw pójścia za przykładem Chrystusa. Oto pierwsze z nich:

Czy na podstawie ofiary Jezusa Chrystusa okazałeś skruchę za swoje grzechy i oddałeś siebie Jehowie, aby spełniać Jego wolę?

Drugie pytanie brzmi:

Czy zdajesz sobie sprawę, że przez swoje oddanie i chrzest stajesz w szeregach Świadków Jehowy związanych z organizacją kierowaną duchem Bożym?

Odpowiadając na te pytania słowem tak, kandydaci uzewnętrzniają właściwy stan serca, uprawniający ich do chrześcijańskiego chrztu.

WSZYSTKO JAK PRZYSTOI

Niekiedy wyłaniają się pytania co do stosownego stroju idących do chrztu. Rodzaj kostiumu kąpielowego oczywiście powinien świadczyć o skromności. Wzmianka ta jest dzisiaj tym ważniejsza, że projektanci mody chyba rozmyślnie akcentują cechy płci i dochodzą już prawie do zupełnej nagości. Warto też wziąć pod uwagę inną okoliczność: niektóre stroje wyglądają skromnie, dopóki są suche, ale nie można tego powiedzieć o nich, gdy zmokną. Przy tak poważnym wydarzeniu, jak chrzest, na pewno nikt nie chciałby rozpraszać niczyjej uwagi ani dawać powodu do zgorszenia (Filip. 1:10).

W przeszłości niektórzy posuwali się bardzo daleko w dawaniu nowo ochrzczonym kosztownych prezentów i urządzaniu wielkich przyjęć. Chrzest jest okazją do szczerej radości i mogą przyłączyć się do niej inni, ale będzie tu chyba na miejscu słowo przestrogi. Pismo Święte powiada: „Lepszy jest koniec sprawy niż jej początek” (Kazn. 7:8, Biblia warszawska). A chrzest to początek — start do chrześcijańskiego biegu po wybawienie do życia. Świeżo ochrzczeni nie mają jeszcze za sobą długich doświadczeń w wiernej służbie. Po cóż więc bezpodstawnie wpajać im poczucie wielkiej ważności (Zobacz też List 1 do Tymoteusza 3:6).

Co się stało według doniesienia biblijnego, gdy w dniu Pięćdziesiątnicy ochrzczono trzy tysiące nowo nawróconych? „Wszyscy trzymali się wiernie nauki apostołów, trwali w łączności braterskiej, uczestniczyli w łamaniu chleba i oddawali się modlitwie”. Koncentrowali uwagę na sprawach duchowych i nawzajem okazywali sobie gościnność (Dzieje 2:41, 42, Romaniuk). Chrzest to pora na trzeźwe myślenie i zastanowienie. Cieszymy się, gdy widzimy jak ludzie studiujący z nami Biblię stawiają ten krok. A nasze zachowanie się w miejscu chrztu powinno wskazywać obserwatorom, iż powzięto poważną decyzję: żeby się podporządkować Bogu, wszechwładnemu Panu, i jako świadek na rzecz Jehowy nie należeć już do świata, który „znajduje się w mocy Złego” (1 Jana 5:19, Romaniuk; Mat. 4:10).

[Ramka na stronie 21]

Od czerwca 1984 roku odbyło się w różnych miejscach na ziemi w sumie 808 zgromadzeń Świadków Jehowy pod hasłem: „Rozwój Królestwa”. Ogólna liczba obecnych wyniosła 5 002 684. Spośród nich 63 556 zostało ochrzczone.