A CUDZOŁÓSTWO?

Na co wskazują fakty, jeśli chodzi o rady biblijne w sprawie cudzołóstwa? (15-18).

¹⁵ Niezależnie od tego dzisiejsze liberalne porady w zakresie życia płciowego doprowadzają do częstszych wypadków cudzołóstwa. Informacje z Europy i Ameryki Północnej wskazują na to, że mniej więcej połowa mężów oszukuje żony. Również więcej kobiet nie ma dziś nic przeciwko cudzołóstwu i uprawia je, często w nadziei, że ich życie stanie się przez to bardziej romantyczne.

¹⁶ Biblia daje w tej sprawie bardzo wyraźną radę: „Niech mąż oddaje swej żonie powinność [pod względem seksualnym]; a żona niech także czyni podobnie swemu mężowi” (1 Koryntian 7:3). Możesz też przeczytać Księgę Przysłów 5:15-20, gdzie obrazowo powiedziano, że ludzie związani węzłem małżeńskim powinni znajdować zadowolenie seksualne w obrębie swego małżeństwa, a nie poza nim. Z wielowiekowego doświadczenia wiadomo, że ta rada stanowi ochronę. Chroni przed chorobami i przychodzeniem na świat nieślubnych dzieci. Zabezpiecza też przed smutkiem i zmartwieniem, do którego jakże często prowadzi cudzołóstwo.

¹⁷ Kiedy mężczyzna i kobieta się pobierają, dają sobie nawzajem przyrzeczenie. Co się dzieje, gdy jedno z nich zawodzi zaufanie drugiego przez jakąś miłostkę? W pewnym studium poświęconym stosunkom pozamałżeńskim powiedziano:

„Kto łamie dane słowo, dopuszcza się wielkiej winy. Cudzołóstwo jest przestępstwem przeciwko określonej osobie, ponieważ dokładnie wiadomo, kogo się oszukuje, czyli krzywdzi”.

Stało się to jeszcze bardziej widoczne, gdy wiele par usłuchało rady co do „małżeństwa otwartego”, w którym obie strony godzą się na stosunki z innymi partnerami. Z czasem główni rzecznicy „małżeństwa otwartego” musieli się wycofać. Żałosne rezultaty zmusiły ich do wyciągnięcia wniosku, że „gwarancja wierności seksualnej jest nadal podstawowym i nieodłącznym atrybutem większości małżeństw”.

¹⁸ Cudzołóstwo wywołuje zazdrość i poczucie osobistego zagrożenia. Bóg w swojej mądrości ostrzega przed złem, które ono wyrządza (Przysłów 14:30; 27:4). Chociaż więc niektórzy uważają, że wiedzą lepiej i że cudzołóstwo ma swoje uzasadnienie, to jednak fakty dowodzą, że jest inaczej. Psycholog dr Milton Matz przyznał otwarcie:

„Większość z nas tak czy owak bierze cięgi za stosunki pozamałżeńskie, bez względu na to, czy jesteśmy winowajcami, czy ofiarami (...).

„Z doświadczenia życiowego wiem, że pozamałżeńskie romanse są niewiarogodnie bolesne dla wszystkich zainteresowanych. Wcale nie są receptą na szczęście”.

STOSUNKI PŁCIOWE W MAŁŻEŃSTWIE

Co Biblia mówi o życiu seksualnym w małżeństwie? (19-22).

¹⁹ Rady biblijne w sprawie życia płciowego nie dotyczą wyłącznie tego, czego trzeba się wystrzegać. Mówią też o tym, co należy robić, aby życie było przyjemne.

²⁰ Biblia nie przedstawia obcowania cielesnego jako funkcji czysto biologicznej, lecz słusznie wskazuje na to, że mąż i żona mogą się przez nie nawzajem uszczęśliwiać. Wspomina o „rozkoszy” i „upojeniu” w małżeńskiej grze miłosnej (Przysłów 5:19). Taka szczerość pomaga nam przemóc pruderię lub zażenowanie i uznać stosunki miłosne między mężem a żoną za rzecz normalną.

²¹ Stwórca radzi mężom: „Kochajcie swe żony i nie bądźcie na nie gorzko zagniewani” (Kolosan 3:19). Jeżeli obcowanie płciowe ma naprawdę uszczęśliwiać, to małżonków nie może dzielić bariera goryczy ani urazy. Tylko pod tym warunkiem stosunki małżeńskie mogą się okazać tym, czym są naprawdę, to znaczy wyrazem głębokiej miłości, oddania i czułości.

²² Poza tym Bóg nakazuje mężom, by mieszkali z żonami „według wiedzy” (1 Piotra 3:7). Mąż powinien przeto uwzględniać uczucia i cykle miesięczne żony. Jeżeli nie jest zbyt wymagający, tylko rozważnie stara się zrozumieć jej odczucia i potrzeby, to najprawdopodobniej ona również będzie chętniej uwzględniać jego pragnienia. Przyczyni się to do obopólnego zadowolenia.

Jakie korzyści daje usłuchanie tych rad? (23-26).

²³ Nieraz słyszy się narzekania, że żona jest oziębła lub obojętna. Winę za taki stan rzeczy może ponosić mąż, który w życiu codziennym bywa niedostępny, milczący lub szorstki. Na pewno zgodzisz się z tym, że żona byłaby mniej obojętna, gdyby mąż zawsze był wobec niej serdeczny i czuły. Jest rzeczą całkiem oczywistą, że żona chętniej zgodzi się na zbliżenie fizyczne, gdy mąż kieruje się radą, która zaleca przyodzianie się „subtelnymi uczuciami: zmiłowaniem, życzliwością, kornością umysłu, łagodnością i wielkodusznością” (Kolosan 3:12, 13).

²⁴ Biblia mówi: „Bardziej uszczęśliwiające jest dawanie niż otrzymywanie” (Dzieje Apostolskie 20:35). Sprawdza się to w wielu dziedzinach i w zasadzie dotyczy także zaznawania radości małżeńskich. Dlaczego? Znajdowanie przyjemności w obcowaniu cielesnym zależy u żony w znacznej mierze od tego, co jest w umyśle i sercu. Ostatnio dużo się mówi o potrzebie koncentrowania się kobiety na jej cielesnych odczuciach i przyjemności, ale mimo to niejedna nie czuje się zadowolona. Dr Marie Robinson, która się zajęła badaniem tej sprawy, stwierdziła, że żona, która szanuje męża i uważa stosunek za sposobność nie tyle do otrzymywania, co do dawania, najprawdopodobniej sama doznaje więcej zadowolenia. Lekarka ta napisała:

„Stopniowo [żona] zauważa, że większa czułość i zainteresowanie mężem zaczyna znajdować wyraz w jej miłosnych objęciach. Widzi i odczuwa przyjemność, jaką mu sprawia jej ożywienie seksualne, i zaczyna się proces zwrotny, ponieważ odczuwanie przez męża większej przyjemności daje z kolei jej więcej zadowolenia”.

Tak więc rada biblijna, żeby dawać i interesować się drugimi, przyczynia się do zaznawania szczęścia nawet w tej intymnej dziedzinie życia (Filipian 2:4).

²⁵ Usłuchanie tej rady przynosi pożytek pod jeszcze innym względem. Nasz punkt widzenia na sprawy seksualne, z którymi wiąże się zdolność przekazywania życia, ma wpływ na nasze stosunki z Bogiem, Życiodawcą. A zatem mądrze jest unikać rozpusty i cudzołóstwa nie tylko ze względu na korzyści, jakie nam to przynosi pod względem cielesnym, umysłowym i uczuciowym, lecz także dlatego, że byłby to „grzech przeciwko Bogu” (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 39:9). O wierności wobec partnera małżeńskiego napisano w Liście do Hebrajczyków 13:4:

„Niech małżeństwo będzie czcigodne u wszystkich, a łoże małżeńskie bez splamienia, bo Bóg będzie sądził rozpustników i cudzołożników”.

²⁶ Gdy się zastanawiamy, jaki jest związek między życiem płciowym a szczęściem człowieka, musimy sięgnąć myślą poza dzień dzisiejszy. W interesie naszej trwałej pomyślności Biblia pomaga nam zrozumieć, jak to, co dzisiaj robimy, będzie wywierać wpływ na nas samych oraz na innych ludzi jutro, za rok i przez całe nasze życie.

Rozdział 8

Jak można zaznać szczęścia w życiu rodzinnym

Co można zrobić, żeby sobie ułożyć szczęśliwsze życie rodzinne? (1-3).

OGROMNA większość ludzi uważa, że szczęście pozostaje w ścisłym związku z życiem rodzinnym. W odpowiedzi na pewną ankietę 85 procent mężczyzn przyznało, że życie rodzinne jest bardzo ważnym czynnikiem warunkującym prowadzenie szczęśliwego i ciekawego życia. Może jednak znasz wielu mężczyzn, którzy woleli się rozwieść. Również coraz więcej kobiet decyduje się na rozwód, aby zerwać małżeństwo, w którym daje się we znaki nuda, niezgoda lub okrucieństwo.

² Nie możemy zmienić postępowania innych ludzi. Powinno nam jednak zależeć na ulepszeniu własnego życia rodzinnego, zwłaszcza na umacnianiu więzi między mężem a żoną. Zadajmy sobie więc pytanie: „Jaka atmosfera panuje w naszym domu?”

³ Instytucja rodzinna istnieje dzięki Stwórcy (Efezjan 3:14, 15). On udziela praktycznych rad, które już pomogły wielu małżeństwom w szczęśliwym ułożeniu życia rodzinnego. Te same rady mogą pomóc i tobie.

PRAKTYCZNE WNIOSKI WYPŁYWAJĄCE Z PIERWSZEGO MAŁŻEŃSTWA

Jaką rolę odegrało w pierwszym małżeństwie przyjęcie na siebie zobowiązania i dlaczego jest to tak istotne? (4-6).

⁴ Na samym wstępie jest w Biblii mowa o tym, jak Bóg dał początek pierwszej rodzinie ludzkiej. W jakiś czas po stworzeniu pierwszego mężczyzny, Adama, Jehowa Bóg powiedział:

„‛Nie jest dobrze, żeby człowiek był ciągle sam. Uczynię mu pomocnicę jako jego uzupełnienie’. I Jehowa Bóg przystąpił do tego, żeby z żebra wyjętego z człowieka zbudować kobietę i przyprowadzić ją do człowieka. Wtedy człowiek rzekł: ‛To wreszcie jest kość z moich kości i ciało z mego ciała (...)’. Dlatego mężczyzna opuści ojca i matkę i ma lgnąć do żony, i mają się stać jednym ciałem” (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 2:18, 22-24).

⁵ A zatem pierwsza rodzina nie powstała w wyniku zwykłego postanowienia dwojga ludzi, że będą żyć razem. Bóg zatwierdził zawarcie małżeństwa i oboje zostali zespoleni w trwałym związku. Adam uznał Ewę za swą żonę wobec najwyższej Władzy we wszechświecie.

⁶ Podejmując kroki niezbędne do zawarcia ważnego i ogólnie uznawanego małżeństwa, mężczyzna i kobieta publicznie składają obopólne zobowiązanie (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 24:4, 34-67; Mateusza 25:1-10). Takiego zobowiązania nie ma, gdy dwoje ludzi jedynie żyje ze sobą, nie łącząc się węzłem małżeńskim. Ich pożycie Biblia nazywa „rozpustą” lub „cudzołóstwem” (Hebrajczyków 13:4). Nawet jeżeli oboje twierdzą, że się kochają, związek taki prawdopodobnie z czasem się rozluźni, ponieważ brak mu stanowczego zobowiązania małżeńskiego, które według Biblii ma znaczenie decydujące. Na przykład:

34-letnia kobieta oświadczyła: „Może jestem staroświecka, ale zobowiązanie małżeńskie daje mi poczucie bezpieczeństwa. (...) Cieszy mnie świadomość, że wyznaliśmy sobie i światu nasze postanowienie trzymania się razem”.

Pewien 28-letni nauczyciel powiedział o swoich przeżyciach: „Po kilku latach zacząłem odnosić wrażenie, że wokół mnie jest pustka. Wspólne życie [bez ślubu] nie pozwalało snuć planów na przyszłość”.

Badając tę sprawę, socjolog Nancy M. Clatworthy stwierdziła, że pary, które przyjęły na siebie zobowiązanie przez zawarcie związku małżeńskiego, a nie żyły ze sobą przed ślubem, „były szczęśliwsze i bardziej zadowolone”.

Czego w związku z pierwszym małżeństwem dowiadujemy się o rodzicach i teściach? (7-9).

⁷ Zawarte w Biblii informacje o pierwszym małżeństwie mogą nam także ułatwić uniknięcie kłopotów z rodzicami i teściami. Zdaniem jednego z doradców w sprawach małżeńskich kłopoty takie należą do najczęstszych. Ale zanim w ogóle mogło dojść do jakichkolwiek trudności z rodzicami i teściami, powiedziano w odniesieniu do pierwszego małżeństwa: „Mężczyzna opuści ojca i matkę i ma lgnąć do żony” (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 2:24).

⁸ Naturalnie większość z nas kocha rodziców. Biblia nawet żąda, żeby w razie potrzeby spieszyć im z pomocą materialną, gdy są w podeszłym wieku (1 Tymoteusza 5:8; Powtórzonego Prawa [5 Mojżeszowa] 27:16; Przysłów 20:20). Ale jednocześnie podkreśla, że po ślubie partner życiowy staje się najbliższym krewnym, pierwszą osobą, którą należy kochać, o nią się troszczyć i z nią się naradzać.

⁹ Uświadomienie sobie tego powinno powstrzymać męża lub żonę od „biegania do domu” rodzicielskiego, gdy się wyłonią trudności. Z drugiej strony rodzice powinni zrozumieć, że dzieci po zawarciu małżeństwa „opuszczają” ich i tworzą odrębne rodziny, choćby ze względu na panujące zwyczaje lub warunki materialne młodzi musieli przez jakiś czas mieszkać blisko rodziców lub razem z nimi. Oczywiście dzieci powinny cenić mądrość oraz doświadczenie rodziców i mogą nawet z tego korzystać (Hioba 12:12; 32:6, 7). Jednakże to, co mówi Księga Rodzaju [1 Mojżeszowa] 2:24, powinno być dla rodziców ostrzeżeniem, żeby nie próbowali kierować życiem swoich żonatych bądź zamężnych dzieci ani sprawować nad nimi nadzoru. Usłuchanie tej rady biblijnej może ułatwić młodym szczęśliwe ułożenie sobie wspólnego życia.